Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Saint Three Kings

Sort By:

Limit search:

Liturgische Texte zu ehren der heiligen drei Könige

100%

Puszcz T.

Roczniki Teologiczne

2019

vol. 66

issue 8: Liturgika

125-137

W niniejszym artykule chodziło o ukazanie czytelnikowi bardzo małego fragmentu z o wiele szerszego zagadnienia: Liturgia dla podróżujących, pielgrzymów i pływających po morzu. Na podstawie badań okazało się, że Kościół, jak wynika z pierwszych spisanych źródeł liturgicznych, tzn. sakramentarzy, a potem zwłaszcza, u szczytu średniowiecza, z pontyfikałów, mszałów i rytuałów troszczył się o tych ludzi poprzez przygotowanie odpowiednich tekstów liturgicznych. Należy wymienić tutaj formularze mszalne: Pro iter agentibus, Pro peregrinantibus i Pro navigantibus. To pierwsza grupa. Drugą grupę stanowią obrzędy błogosławieństwa osób udających się w podróż lub na pielgrzymkę (Ordo ad servicium peregrinorum faciendum) bądź ich utensyliów podróżnych, takich jak torba, laska, krzyż i płaszcz (Benedictio ad baculum et ad peram) oraz obrzędy po powrocie z pielgrzymki czy podróży (Benedictio peregrinorum post reditum). Z tego bogactwa modlitw niewiele formuł w liturgii posoborowej pozostało w użyciu. Osobny i bardzo interesujący rozdział stanowią teksty liturgiczne, które są związane z patronatem niektórych świętych, takich jak św. Jakub Starszy, św. Rafał Archanioł, św. Julian i św. Krzysztof oraz Święci Trzej Królowie. W przypadku Świętych Trzech Króli, którzy uważani byli w średniowieczu za patronów podróżujących i pielgrzymów i których relikwie w katedrze kolońskiej ściągały zarówno nowo koronowanych królów, jak i rzesze innych pielgrzymów z całej Europy, chodzi o pierwszych pielgrzymów epoki chrześcijańskiej, którzy odbyli pielgrzymkę do nowo narodzonego Jezusa Chrystusa. Zastanawiające jest to, że formularze mszalne (bo obrzędy błogosławieństwa nie są znane), można sklasyfikować w cztery grupy. W całej Europie – od Anglii po Niemcy i Polskę – można je znaleźć w wielu mszałach średniowiecznych, ale nie w mszałach kolońskich. W niniejszym artykule przedstawiono tylko pierwszy formularz mszalny De tribus magis pro iter agentibus. Oracje mszalne rozwijają motyw drogi magów ze Wschodu do Betlejem, aby pokłonić się Mesjaszowi, którego szczególna gwiazda wzeszła na niebie i ich do Niego zaprowadziła, aby mogli Go uczcić mistycznymi darami. Kościół modli się za swoich wiernych zdążających w pielgrzymce, aby za przyczyną tych świętych i przez ich zasługi przebiegała ona w pokoju, zdrowiu i pomyślności. Sam Chrystus, nazwany prawdziwym Słońcem, Gwiazdą i Światłością, niech ich prowadzi bez szwanku do upragnionego sanktuarium. Dalej Kościół prosi Boga, aby dał pielgrzymom Anioła pokoju jako towarzysza drogi, strzegącego ich przed niebezpieczeństwami ciała i duszy oraz przed atakami starego wroga, tzn. szatana, a także by stali się godni towarzystwa Ducha Świętego. Kolejna myśl poruszona w euchologii to dzieje Syna Bożego (wcielenie, męka i zmartwychwstanie) oraz rola aniołów jako Jego świadków, która ma się przedłużyć w opiece dniem i nocą nad pielgrzymami. W pierwszym czytaniu biblijnym (Rdz 24, 7) chodzi o podróż Abrahama do jego ojczyzny i obietnicę anioła jako towarzysza drogi. Natomiast perykopa ewangelijna (Łk 4, 23b-30) to rozmowa faryzeuszów z Jezusem, który w swojej ojczyźnie nie jest przyjmowany z otwartymi rękami. W czasie tej rozmowy ważną rolę odgrywa napięcie między obczyzną i ojczyzną oraz obcym i swoim. Z tego względu pewnie nastąpił wybór tej perykopy do formularza mszalnego. Antyfony mszalne (introitus, graduale, offertorium i communio) mają jako źródło fragmenty psalmów i podejmują typowe dla omawianego tematu motywy: prowadzenie przez Boga w drodze, towarzystwo aniołów w drodze, zaufanie Bogu oraz ratunek w Bogu. Sekwencja Maiestati sacrosantae militans, która była czasami dołączana do tego formularza, będzie omówiona w osobnym artykule.

This article is about showing the reader a very small passage of a much broader topic: Liturgy for travelers, pilgrims and sailing on the sea. Based on the research, it turned out that the Church, as evidenced by the first written liturgical sources, i.e. the sacramentaries and then especially, at the height of the Middle Ages, the pontificals, the missals and the rituals, took care of these people by preparing appropriate liturgical texts. Mass forms should be listed here: Pro iter agentibus, Pro peregrinantibus and Pro navigantibus. This is the first group. The second group is the rite of blessing of people going on a trip or on pilgrimage (Ordo ad servicium peregrinorum faciendum) or their travel equipment, such as a bag, a walking stick, a cross and a cloak (Benedictio ad baculum et ad peram) and the rituals of returning from pilgrimage or travel (Benedictio peregrinorum post reditum). In the post-Conciliar liturgy, few formulas of this wealth of prayers remain in use. A separate and very interesting chapter are liturgical texts that are associated with the patronage of some saints, such as Saint James the Elder, Saint Raphael Archangel, Saint Julian, Saint Christopher, and Saint Three Kings. In the case of the Saint Three Kings, who were considered in the Middle Ages as patrons of travelers and pilgrims, and whose relics in the Cologne Cathedral attracted both newly crowned kings and crowds of other pilgrims from all over Europe, they were considered the first pilgrims of the Christian age who made pilgrimage to the newborn Jesus Christ. It is puzzling that the Mass forms (because the rites of blessing are unknown) can be classified into four distinct groups. Across Europe—from England to Germany and Poland—they can be found in many medieval missals, but not in Cologne missals. This article presents only the first Mass form De tribus magis pro iter agentibus. Mass orations develop the theme of the mags’ path from the East to Bethlehem to bow to the Messiah, whose special star came up in the sky and led them to Him, so that they could celebrate Him with mystical gifts. The Church prays for own faithful on their pilgrimage that through these saints and through their merits the pilgrims would abound in peace, health and prosperity. May Christ Himself, called the true Sun, Star and Light, lead them unscathed to the desired sanctuary. Further, the Church asks God to send pilgrims an Angel of Peace as a companion on the road, guarding them against the dangers of the body and soul and against the attacks of the old enemy, i.e. Satan, and that they become worthy of the Holy Spirit’s company. Another thought raised in euchology is the history of the Son of God (incarnation, passion and resurrection) and the role of angels as his witnesses, which is to express in the care of pilgrims day and night. The first Bible reading (Gen 24:7) is about Abraham’s journey to his homeland and the promise of an Angel as a companion on the road. On the other hand, the Gospel pericope (Lk 4:23b-30) is a conversation between the Pharisees and Jesus, who is not welcomed in his homeland. During this conversation, the tension between the homeland and the exile, between the stranger and the own plays an important role. For this reason, the pericope was probably chosen for the Mass form. Mass antiphons (introitus, graduale, offertorium and communio) have fragments of Psalms as their source and take up typical motifs for the discussed subject: God leading on the road, the company of angels on the road, trust in God and rescue in God. The sequence Maiestati sacrosantae militans, which was sometimes attached to this form, will be discussed in a separate article.

Liturgische Texte zu Ehren der Heiligen Drei Könige (Teil 2)

100%

Puszcz T.

Roczniki Teologiczne

2020

vol. 67

issue 8

75-92

In reference to my previous article (Roczniki Teologiczne, vol. 66, fasc. 8, 2019) it has to be said that liturgical texts honoring the Three Holy Kings as travelers and pilgrims form a part of the immense treasury of prayers of the Church for this type of liturgy. These holy men, alongside St. James the Greater, St. Raphael the Archangel, St. Julian, St. Christopher, and St. Nicholas, have been and still are seen as patrons of travelers and pilgrims. From this wealth of prayers, only a few remain in use in the post-Vatican II liturgy. It is surprising that the Missals of Cologne in the 15th and 16th century did not include the Mass De tribus regibus pro iter agentibus, when it could be found in medieval Missals practically everywhere in Europe. This article presents three more Masses. In its euchologion the Church recalls in the parts of this Mass, first the happy journey of the wise men from the East, guided by the extraordinary star to the newborn Messiah so as to present Him with extraordinary gifts, and it also recalls their return trip home. It then prays for the pilgrim faithful, through the intercession of these Holy Men, for a path that passes along the way of peace, health, and prosperity, and that Jesus Himself-the true Sun, true Star, and true Light-leads them to the yearned-for goal of their pilgrimage. The Church then asks for a divine companion along the way-an angel of peace-for the pilgrims, who will protect them from dangers to soul and body, and also from the onslaughts of Satan, that they may become companions of the Holy Spirit. At the end, the Church refers to the history of the Son of God, who was sent by the Father to the womb of the Virgin, who became Man, suffered and died; and again, to the angels at the grave, witnesses of His resurrection. The role of the angles is prolonged and manifested in their day and night care over pilgrims-for which the Church also prays. The text of the first reading comes from a passage from the prophet Isaiah (Isa 60:1-6) which talks about a pilgrimage of the nations with gifts to Jerusalem and to the light, that is, to the Lord. A similar section in the Book of Genesis tells of the journey of Abraham in the company of an angel to his new homeland (Gen 24:7). Both of these texts create a bridge to the next two pericopes, which describe the journey of the Magi, with their gifts, from the East to Bethlehem, to the Son of God (Matt 2:1-12) and also the missionary command to the apostles place their trust in the help of God along their way (Matt 10:7-8), which is a typical theme in pilgrimages. The sources for the Mass antiphons (introitus, graduale, offertorium i communio) are passages from the Psalms and other Books of the Bible that constitute the readings of the Mass, hence the recurring themes of: being guided by God along one’s pathway, trust in God, the star in the East, the journey of the Magi with gifts, and adoration of the King of kings. The sequence has ten verses and is a non-biblical text. First, those gathered are encouraged to praise the majesty of God, then the text touches on the birth of Christ and the adoration of the wise men with their gifts, the mystical significance of which is explained (verses 1-5). The following verses recall the transfer of their relics and their cult in Cologne (verses 6-9). At the end, there is a supplication that Christ, through the intercession of the wise men, may lead the faithful to eternal life (verse 10).

Teksty liturgiczne ku czci Świętych Trzech Króli (część 2) W nawiązaniu do poprzedniego artykułu [66(2019), zeszyt 8] trzeba stwierdzić, że teksty liturgiczne na cześć Świętych Trzech Króli za podróżujących i pielgrzymów wpisują się w ogromny skarbiec modlitw Kościoła przewidzianych dla tego typu liturgii. Wspomniani wyżej Święci, obok św. Jakuba Starszego, św. Rafała Archanioła, św. Juliana, św. Krzysztofa i św. Mikołaja, uważani byli i są za patronów podróżujących i pielgrzymujących. Z tego bogactwa modlitw niewiele tekstów pozostaje w użytku w liturgii posoborowej Kościoła. Zadziwiające jest to, że mszały kolońskie XV i XVI wieku nie zawierają formularzy mszalnych De tribus regibus pro iter agentibus, natomiast praktycznie w całej Europie można je znaleźć w mszałach średniowiecznych. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejne trzy formularze mszalne. Kościół w euchologii tych formularzy wspomina najpierw szczęśliwą podróż mędrców ze Wschodu pod przewodem niezwykłej gwiazdy do nowo narodzonego Mesjasza w celu obdarowania Go niezwykłymi darami, a także drogę powrotną do domu. Następnie prosi dla wiernych pielgrzymujących, za przyczyną tych Świętych, o drogę przebiegającą w pokoju, zdrowiu i pomyślności, a sam Chrystus – prawdziwe Słońce, prawdziwa Gwiazda i prawdziwa Światłość – niech ich prowadzi do upragnionego celu pielgrzymki. Dalej Kościół prosi o Boskiego Towarzysza drogi – Anioła pokoju – dla pielgrzymów, który ma ich strzec przed niebezpieczeństwami duszy i ciała, a także przed atakami szatana, by mogli stać się towarzyszami Ducha Świętego. W końcu Kościół odwołuje się do dziejów Syna Bożego, który przez Ojca został posłany na łono Dziewicy, stał się człowiekiem, cierpiał i umarł, a także do aniołów przy grobie jako świadków Jego zmartwychwstania. Rola aniołów przedłuża się i manifestuje w opiece dniem i nocą nad pielgrzymami – o co także prosi Kościół. Tekst pierwszego czytania stanowi fragment proroctwa Izajasza (Iz 60,1-6), gdzie jest mowa o pielgrzymce narodów z darami do Jerozolimy i do światłości, czyli do Pana. Podobnie fragment Księgi Rodzaju opowiada o podróży Abrahama w towarzystwie anioła do jego nowej ojczyzny (Rdz 24,7). Oba teksty przerzucają most do kolejnych dwóch perykop, w których opisane są: podróż magów z darami ze Wschodu do Betlejem, do Syna Bożego (Mt 2,1-12) oraz nakaz misyjny dla apostołów zakładający zaufanie w Bożą pomoc w drodze (Mt 10,7-8), co jest typowym motywem pielgrzymowania. Źródłami antyfon mszalnych (introitus, graduale, offertorium i communio) są fragmenty biblijne z psalmów i ksiąg, które stanowią czytania mszalne, stąd powtarzające się motywy: prowadzenie przez Boga w drodze, zaufanie Bogu, gwiazda na Wschodzie, podróż magów z darami i adoracja Króla królów. Sekwencja posiada 10 zwrotek i jest tekstem niebiblijnym. Najpierw zgromadzeni są zachęceni do uwielbienia majestatu Bożego, następnie tekst porusza narodzenie Chrystusa i pokłon mędrców z darami, których mistyczne znaczenie jest wyjaśnione (zw. 1-5). W dalszych zwrotkach wspomniane jest przeniesienie relikwii i ich kult w Kolonii (zw. 6-9). Na końcu umieszona została prośba, by Chrystus, za przyczyną mędrców, zaprowadził wiernych do życia wiecznego (zw. 10).

Refine search results

2 Roczniki Teologiczne

2 Puszcz T.

1 2020

1 2019

Search results

Liturgische Texte zu ehren der heiligen drei Könige

Liturgische Texte zu Ehren der Heiligen Drei Könige (Teil 2)