Search results

1

Rubrycele i schematyzmy diecezji sandomierskiej (1818-1992)

100%

Moskal T.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 4: Historia Kościoła

39-50

EN

The Sandomierz diocese was created by the Pope Pius VII 30 June 1818. Already in two years later was spent first Ordos. Other titles: Directorium, Consignatio, Cathalogus, Ordo divini officii, Kalendarz liturgiczny diecezji sandomierskiej. Attached to elenchusa lists of the parish and clergies, started resulting after the World War II in the form of separate publishing companies, being entitled: Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Katalog Diecezji Sandomierskiej, Spis parafii i duchowieństwa diecezji Sandomierskiej. Apart from liturgical and organizational plots, on pages of schematisms we are finding prayers for the emperor of Russia and his family. There are also subjects of competitive examinations there to benefices in knowledge of the Bible and the exegesis, dogmatic, moral, pastoral theology, homiletics, Canon Law, history of the Church.

PL

Diecezja sandomierska została erygowana przez papieża Piusa VII 30 czerwca 1818 roku na mocy bulli Ex imposita nobis. Już w dwa lata później wydana została pierwsza rubrycela. Przez 174 lata (do czasu reorganizacji diecezji na mocy bulli papieża Jana Pawła II z 25 marca 1992 roku Totus Tuus Poloniae Populus) publikowano ją pod różnymi tytułami: Elenchus, Directorium, Consignatio, Cathalogus, Ordo divini officii, Kalendarz liturgiczny diecezji sandomierskiej. Dołączone do rubryceli spisy parafii i duchowieństwa zaczęły wychodzić po II wojnie światowej w postaci odrębnych wydawnictw, nosząc tytuły: Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Katalog Diecezji Sandomierskiej, Spis parafii i duchowieństwa diecezji Sandomierskiej. Rubrycele, publikowane z polecenia biskupa sandomierskiego, ukazywały się w rocznych odstępach czasu, aczkolwiek od tej reguły możemy zaobserwować wiele wyjątków. Wydawano je w Warszawie, Radomiu i Sandomierzu. Poza treściami liturgicznymi i organizacyjnymi, na łamach schematyzmów odnajdujemy m.in. w XIX wieku modlitwy za cara Rosji i jego rodzinę, jak również tematy egzaminów konkurencyjnych na beneficja z zakresu znajomości Pisma Świętego i egzegezy, teologii dogmatycznej, moralnej, pastoralnej, homiletyki, prawa kanonicznego, historii Kościoła.

2

Inwigilacja duchowieństwa diecezji sandomierskiej w świetle dokumentu KW MO w Kielcach z dnia 6 X 1961 r.

75%

Tylec P.

Folia Historica Cracoviensia

|

2017

|

vol. 23/2

465-489

PL

Niniejsza edycja źródłowa prezentuje dokument wytworzony przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa KW MO w Kielcach w październiku 1961 r. Zawiera on informacje na temat duchowieństwa diecezji sandomierskiej. Został on wytworzony w ramach teczki zagadnieniowej o kryptonimie „Wisła” (rozpracowanie Kurii diecezjalnej w Sandomierzu i seminarium duchownego w tymże mieście). Dokument ten jest typową dla tych teczek „kontrwywiadowczą charakterystyką zagadnienia”. Dodatkowo zawiera on „kierunkowy plan operacyjnych przedsięwzięć”. Analiza tego źródła pozwala na określenie skali inwigilacji, której poddanie zostali kapłani wspomnianej diecezji. Prezentowany dokument zawiera szereg przypisów, które wyjaśniają trudniejsze sformułowania, używane przez funkcjonariuszy bezpieki, skrótowo przybliżają sylwetki wymienionych w nim księży oraz rozwijają problematykę relacji państwo – Kościół w okresie PRL.

EN

This source edition presents a document created by the officers of the Security Service at the Voivodeship Police Headquarters in Kielce in October 1961, containing information on the clergy of the Sandomierz diocese. It was kept as part of a case file entitled "Wisła" (surveillance of the diocesan curia and the seminary in Sandomierz). The document is a typical example of "counter-intelligence features of a case." In addition, it contains a "direc- tional operational plan of undertakings". An analysis of the source allows us to determine the scale of surveillance to which the priests of the diocese were subjected. The present edition of the document contains a number of footnotes, which explain the more difficult formulations used by security officers, briefly approximate the figures of the priests named in it and elab- orate on the state/Church relations in the Polish People's Republic.

3

Życie sakramentalne katolików w dekanacie radoszyckim 1918–1939. Sakramenty powtarzalne

51%

Gapys J., Kowalczyk Z.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 29

|

issue 2

251-268

EN

In the Radoszyce Deanery, the faithful received the sacraments relatively regularly. This was probably related to the type of peasant religiosity at that time, as well as the result of the clergy’s concern for the sacramental life of the faithful. The clergy particularly sought parishioners to receive the Sacrament of Penance and the Eucharist. From 1932, the center of attention for priests in the deanery (Diocesan Eucharistic Congress in Radom) was the spread of Eucharist worship, which was associated with going to confession. Clergymen encouraged participation in the sacrament of Penance in sermons and catechesis, while creating opportunities through daily duties, in the confessional and during church holidays (Christmas, Easter) and parish celebrations (missions, visits, indulgences). The faithful in the deanery crowded as they went to Easter confession (on average 98% of those eligible) and during parish holidays. The consequence of common access to the sacrament of Penance was the frequent reception of Holy Communion on those occasions. At that time, depending on the size of the parish, the number of believers receiving the Eucharist ranged from 2.5 to 19 thousand people. However, apart from holiday periods and festivities, the number of people receiving communion was small, which was the norm in the post-Tridentine period. On average, Catholics received Communion four times a year. The sacrament of the last anointing was given in accordance with the accepted ritual and custom, but there are no statistics to illustrate the scale of the phenomenon.

PL

W dekanacie radoszyckim wierni przystępowali do sakramentów stosunkowo regularnie. Miało to zapewne związek z typem religijności chłopskiej tamtego czasu, jak też było rezultatem troski duchownych o życie sakramentalne wiernych. Duchowni szczególnie zabiegali o przystępowanie parafian do sakramentu pokuty i Eucharystii. Od 1932 r. w centrum uwagi księży w dekanacie (Diecezjalny Kongres Eucharystyczny w Radomiu) było szerzenie kultu eucharystycznego, co nieodłącznie wiązało się też z korzystaniem ze spowiedzi. Duchowni zachęcali na kazaniach i katechezie do przystępowania do sakramentu pokuty, jednocześnie stwarzając możliwości poprzez codzienne dyżury w konfesjonale i przy okazji świąt kościelnych (Boże Narodzenie, Wielkanoc) i uroczystości parafialnych (misje, wizytacje, odpusty). Wierni w dekanacie gremialnie przystępowali do spowiedzi wielkanocnej (średnio 98% podlegających obowiązkowi) i w czasie świąt parafialnych. Następstwem powszechnego korzystania z sakramentu pokuty było częste przy tych okazjach przyjmowanie Komunii św. Wówczas, w zależności od wielkości parafii, liczba wiernych przyjmujących Eucharystię wynosiła od 2,5 do 19 tysięcy osób. Jednak poza okresami świątecznymi i uroczystościami, liczba przystępujących do komunii była mała, co było normą w okresie potrydenckim. Średnio katolik w dekanacie komunikował 4 razy do roku. Sakrament ostatniego namaszczenia był udzielany zgodnie z przyjętym rytuałem i obyczajem, brak jest jednak statystyk do zobrazowania skali zjawiska.

Refine search results

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Perspektywy Kultury

1 Roczniki Teologiczne

1 Gapys J.

1 Kowalczyk Z.

1 Moskal T.

1 Tylec P.

1 2020

1 2018

1 2017

Rubrycele i schematyzmy diecezji sandomierskiej (1818-1992)

Inwigilacja duchowieństwa diecezji sandomierskiej w świetle dokumentu KW MO w Kielcach z dnia 6 X 1961 r.

Życie sakramentalne katolików w dekanacie radoszyckim 1918–1939. Sakramenty powtarzalne