Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Sein
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The relation between ontology and ethics in the thought of Emmanuel Levinas

100%
Haidar J.
Studia Redemptorystowskie
|
2013
|
issue 11
42-57
PL
Związek między ontologią a etyką stanowi istotę filozofi i Lévinasa. Celem artykułu było przeanalizowanie właśnie tego związku. Można odkryć przynajmniej dwa sposoby rozumienia i przedstawiania go w myśli Lévinasa. W wielu jego pismach – szczególnie wczesnych, ale nie tylko – ontologia i etyka ukazywane są jako dwa odrębne, a nawet wrogie sobie wymiary rzeczywistości. W drugim okresie swojej twórczości Lévinas próbował „pogodzić się” z ontologią. Filozof – podążając za myślą judaistyczną, która inspiruje jego refleksję – twierdzi, że „nie można służyć drugiemu, mając puste ręce”. Jedynym sposobem służenia Innemu są słowa, czyny, prawa i instytucje; mówiąc inaczej – ontologia. Jednak – i jest to motyw przewodni naszych rozważań – czy można pogodzić ze sobą etykę i ontologię takie, jak je rozumiał Lévinas?
2

Filozoficzno-prawne aspekty bytowości Straży Granicznej

100%
Guz T.
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
|
2012-2013
|
vol. 8-9
|
issue 1: Prawo
5-23
PL
Realność Rzeczypospolitej jako bytu skończonego oznacza, że posiada ona prawo do granicy oraz do „Straży Granicznej” jako instytucji mającej za naczelne zadanie strzeżenie bezpieczeństwa państwa. Kim powinien być strażnik? Sokrates naucza, iż „dobry i pracowity strażnik państwa” powinien być „wychowany i wykształcony”. Czym jest ta formacja w jej istocie? Metafizyczność i katolickość charakteryzują najprecyzyjniej istotę struktury prawno-moralnej Straży Granicznej; pierwszy wymiar można dostrzec w jej oryginalnej „podmiotowości”, drugi zaś wymiar uzewnętrznia się najbardziej w pojęciu „osoby”, zaczerpnięty z katolickiej myśli teologicznej. Właśnie osoba strażnika, obywatele państwa Rzeczypospolitej oraz państw sąsiednich narodów Polski, ludzie przekraczający granicę i obsługiwani przez straż graniczną są najwspanialszymi „podmiotami” tej formacji i zarazem przedmiotami jej naczelnej troski we wszystkich działaniach. Granica rozumiana jest zatem generalnie jako zewnętrzny znak wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa obywateli i ich państwa. Jaka jest finalność Straży Granicznej w Rzeczypospolitej? Z pewnością ma ona za najwyższy cel stać w służbie dobra wspólnego Polaków i Polski oraz dobra każdego obsługiwanego i napotkanego na przejściach granicznych człowieka. Stosowanie kary możliwe jest de iure jako następstwo złamania prawa. Z powyższego wynika konieczność troski o godne szlachetności osoby ludzkiej przejścia graniczne jako wizytówki narodu polskiego i państwa.
DE
Die Republik Polen hat als ein konkreter, real existierender Staat das Recht auf eine Grenze und damit auch das Recht auf einen „Grenzschutz”. Dieser Schutz dient der Staatssicherheit. Wer soll nun Grenzwächter sein? Sokrates lehrt, dass ein „guter und arbeitsamer Wächter” des Staates sehr gut „erzogen und ausgebildet” sein soll. Was ist also das Wesen des Grenzwächters? Diese Frage haben am präzisesten jene beantwortet, die wie die katholische Staatslehre den Grenzschutz im juristischen und moralischen Sinn metaphysisch begründet haben. Dementsprechend kann man die erste Dimension in ihrer originären „Subjektivität” erblicken. Die zweite Dimension betrifft den Begriff der Person, wie er im Katholizismus verstanden wird. Die Aufgabe des Grenzschutzes besteht darin, über die Staatsbürger der Republik Polen und seiner Nachbarstaaten zu wachen, also über Leute, die die Grenze überschreiten und die von Seiten der Grenzschützer sowohl als Subjekte als auch als Objekte behandelt werden. Die Grenze ist also generell ein äußeres Zeichen der äußeren und inneren Sicherheit der Bürger ihres Staates. Was ist dann der letzte Zweck des Grenzschutzes in der Republik Polen? Sicherlich ist es das höchste Ziel des Grenzschutzes, im Dienste des Gemeinwohls Polens und seiner Bevölkerung an den Grenzübergängen jeden zu Bedienenden und an der Grenze Angetroffenen gut und gerecht zu behandeln. Eine Strafanwendung ist de iure als Folge eines Rechtsbruchs möglich. Bezüglich des Grenzschutzes hat der Staat also dafür Sorge zu tragen, dass jeder eine der Würde jedes Menschen angemessene Behandlung bei Grenzübergängen des polnischen Staates erfährt. Die Behandlung, die Menschen beim Grenzübergang erfahren, ist eine Visitenkarte des polnischen Volkes und Staates.
EN
The reality of ended Polish Republic means that it has the right to the border and “Border Guard” as an institution with a task of safeguarding the security of the country. Who should be a border guard officer? Socrates says that a good and diligent guard of the state should be well-mannered and educated. What is this formation in its essence? Its metaphysical nature and Catholicism characterize the essence of the moral and legal structure of the Border Guard; the first dimension can be seen in its unique “subjectivity”, while the other dimension manifests in the concept of a “person”, taken from the Catholic theological thought. the greatest “subjects” of this formation and objects of its concern are the border guard officers, citizens of the Republic of Poland and neighbouring nations, people crossing the border serviced by the Border Guard. the border is generally understood as an external sign of internal and external safety of citizens and their state. What is the final image of the Border Guard in the Republic of Poland? Surely it has to serve and support Poles and their country, but also every person crossing the Polish border. the use of penalties is possible, according to law, as a consequence of breaking the law. It means that the need to respect for human dignity should be the pride of Polish nation and the country.
3

Podstawy Plotyńskiej krytyki teorii kategorii Arystotelesa

88%
Woszczyk A.
Folia Philosophica
|
2011
|
vol. 29
169-180
EN
The paper is devoted to analysis of the critique of Aristotelian theory of categories from Enneads, its main arguments and the relation of Plotinus’ theory of the kinds of sense world (kosmos aistheotos) to Aristotle’s categories. According to Plotinus, Aristotelian notion of categories is not a relevant tool of grasping the being in adequate sense, that is, as noetic being. The main argument is focused on the category of substance. There is a difference between how the problem of the kinds of beings is understood in Enn. VI 1 [42] and in Enn. VI 3 [44]. In the latter a basis for taking into account a modified form of Aristotelian categories as acceptable way of predicating of changeable sensual objects can be pointed out.
DE
In ihrem Artikel bespricht die Verfasserin die in Enneaden enthaltene Kritik an peripatetische Theorie von Kategorien, deren Charakter, Hauptvorwürfe und das Problem der Abhängigkeit der Plotins Lehre von verschiedenen Arten der Sinneswelt (kosmos aisthetos) von der Aristotelischen Kategorie. Nach Plotin ist die Aristotelische Lehre von Kategorien kein richtiges Werkzeug dazu, das Sein in richtigem Sinne des Wortes (noetisches Sein) zu fassen. Die Hauptlinie der Kritik ist auf die Kategorie der Substanz gerichtet. Das Problem der verschiedenen Seinsarten wird in Enn. VI. 1 [42] und in Enn. VI. 3 [44] unterschiedlich betrachtet. In der letzten Stelle erscheinen die Grundlagen für eine modifizierte Form von peripatetischen Kategorien als eine akzeptable Methode des Beurteilens von wechselhaften Sinnesobjekten.
4
Publication available in full text mode
Content available

Ontologia fundamentalna i jej analiza „bycia” w ujęciu Heideggera

75%
Król R.
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
|
2021
|
issue 28
323-338
EN
The author of this article entitled: The fundamental ontology and its analysis of „being” as defined by Heidegger shows the house of the truth of being, increasing at the same time the value of the author’s language related to the truth. This language is presented here as the foundation (the house), which is to some extent subordinate to being. As Król has noticed, Heidegger experiences on this surface a tension between the language, its realization in speech, and being, which is perhaps caused by the form of expression we deal with. The language used by Heidegger encourages and prompts readers to conduct various interpretations of the thoughts expressed in the text.Król emphasizes that Dasein in the philosophy of Heidegger means „being-there” „there-being” (Da-sein), and in the traditional sense it simply means: existence. This term means that life is being becoming. However, the analysis of the fundamental structures of Dasein shows that temporality is the horizon of understanding the existence of each and every being as such. Noteworthy is the fact that, as Król has written, Heidegger uses in his analyzes the phenomenological method in this regard that he tries to express experiences which are supposed to be, to some extent, even vaguely, known and familiar. Thus, the most important way of reaching all kinds of beings includes an analysis of Dasein, because it exists in the existence and it exits through it, even if it is inarticulate, implicit, and even vague in its form. However, the understanding of Heidegger’s language involves speech, which is existentially as primal as the position and understanding. Understandability gets always fragmented already before an assimilating interpretation. Speech is an articulation of understandability, therefore, it underlies interpretation and expression.
DE
Der Autor dieses Artikels, Die Fundamentalontologie und ihre Analyse des "Seins" im Sinne von Heidegger zeigen die Heimat der Wahrheit des Seins und würdigen damit die wahrheitsbezogene Sprache dieses Autors. Diese Sprache erscheint hier als Grundlage (Haushalt), die gewissermaßen eine dienende Rolle in Bezug auf das Sein hat. Wie R. Król feststellt, erlebt Heidegger auf dieser Ebene eine Spannung zwischen Sprache, ihrer sprachlichen Umsetzung und Sein. Vielleicht liegt diese Spannung an der Ausdrucksform, mit der er es zu tun hat. Die von Heidegger verwendete Sprache regt den Leser zu unterschiedlichen Interpretationen der im Text geäußerten Gedanken an. Remigiusz Król betont, dass Dasein in Heideggers philosophischem Denken "Hier-Hier-Sein", "Hier-Hier-Sein" (Da-sein) bedeutet und im traditionellen Sinne einfach Existenz bedeutet. Dieser Begriff bedeutet, dass das Leben wird. Die Analyse der Grundstrukturen des Daseins zeigt dagegen, dass die Zeitlichkeit der Horizont des Verständnisses der Existenz jedes Seienden als solches ist. Es ist erwähnenswert - wie R. Król schreibt, dass Heidegger in seinen Analysen die phänomenologische Methode in dem Sinne verwendet, dass er versucht, Erfahrungen auszudrücken, die einigermaßen, sogar vage, bekannt sein sollen. Der wichtigste Weg, um alle Arten von Wesen zu erreichen, ist die Analyse des Daseins, denn es existiert und kommt durch es heraus, auch wenn es in seiner Form unausgesprochen, implizit und sogar vage ist. Das Verstehen von Heideggers Sprache beinhaltet die Sprache, die existenziell so ursprünglich ist wie Position und Verstehen. Verständlichkeit wird immer vor einer assimilierenden Interpretation fragmentiert. Sprache ist eine Artikulation der Verständlichkeit, daher unterstützt sie die Interpretation und den Ausdruck.
PL
Autor niniejszego artykułu pt. Ontologia fundamentalna i jej analiza „bycia” w ujęciu Heideggera ukazuje domostwo prawdy bycia, dowartościowując tym samym język tegoż autora, który wiąże się z prawdą. Ów język jawi się tutaj jako fundament (domostwo), pełniąc w jakimś stopniu rolę służebną w stosunku do bycia. Jak zauważa R. Król – na tej płaszczyźnie dochodzi u Heideggera do napięcia pomiędzy językiem, jego realizacją w mowie, a byciem. Być może to napięcie wywołane jest przez formę wypowiedzi, z jaką ma do czynienia. Język, jakim posługuje się Heidegger, skłania czytelnika do różnorodnych interpretacji wypowiedzianych w tekście myśli. Remigiusz Król podkreśla, że Dasein w myśli filozoficznej Heideggera oznacza „bycie-tu-oto”, „tu-oto-bycie” (Da-sein), a w tradycyjnym rozumieniu oznacza po prostu istnienie. Termin ten oznacza, że życie się staje. Analiza fundamentalnych struktur Dasein ukazuje natomiast, że czasowość jest horyzontem rozumienia istnienia każdego bytu jako takiego. Warte zauważenia jest – jak pisze R. Król, że Heidegger w swoich analizach posługuje się metodą fenomenologiczną w tym sensie, że próbuje wyrażać doświadczenia, które mają być w pewnym stopniu, chociażby mgliście, znane. Najważniejszym zatem sposobem dotarcia do wszelkich rodzajów bytów jest analiza Dasein, ponieważ egzystuje w istnieniu i poprzez nie się wydobywa, nawet gdy w swej formie jest nieartykułowane, niejawne, a nawet mgliste. Rozumienie języka Heideggera wiąże się zaś z mową, która jest egzystencjalnie tak samo pierwotna jak położenie i rozumienie. Zrozumiałość jest zawsze rozczłonkowana już przed przyswajającą wykładnią. Mowa jest artykulacją zrozumiałości, dlatego leży ona u podstaw wykładni i wypowiedzi.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.