Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Stalowa Wola
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Podjęte przez autorów badania miały na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy osoby niepełnosprawne, napotykając bariery architektoniczne w Stalowej Woli, próbują zainteresować tą sprawą władze lokalne. Samorządy często mają niewłaściwe wyobrażenie o problemach osób niepełnosprawnych, dlatego ważne jest, aby wszystkie niedociągnięcia w sferze infrastruktury miejskiej były zgłaszane przez te osoby. W tych inicjatywach mogą wspomagać ich organizacje pozarządowe, których działa na terenie miasta kilkadziesiąt. W praktyce nie jest jednak tak optymistycznie, ponieważ organizacje te w niewielkim zakresie wspierają osoby z niepełnosprawnością w działaniach podejmowanych w celu eliminowania tych barier. Ten stan rzeczy potwierdziło badanie pilotażowe przeprowadzone w Stalowej Woli w 2011 roku. W świetle wyników wyłania się niewielka aktywność społeczna osób z niepełnosprawnością, albowiem zdecydowana większość badanych (prawie dwie trzecie) nigdy nie interweniowała w sprawie napotkanych w Stalowej Woli utrudnień architektonicznych. Najczęściej wskazywaną przyczyną tej sytuacji był brak wiary, że można coś zdziałać w tej dziedzinie, jak również to, że interwencja była nieskuteczna (brak informacji zwrotnej z instytucji, w której zgłoszono dany problem albo tylko formalne odnotowanie zgłoszenia). Ponad połowa respondentów z niepełnosprawnością ruchową negatywnie oceniła udogodnienia komunikacyjne na terenie miasta, upatrując przyczyn tej sytuacji w nieskutecznej polityce władzy lokalnej. Prawie wszyscy respondenci oczekiwali od samorządu większego zaangażowania w usprawnianie przestrzeni miejskiej. Ponadto pozytywnie ustosunkowali się do pomysłu powołania specjalnej instytucji w mieście – pełnomocnika, który m.in. nadzorowałby eliminowanie barier architektonicznych. W artykule sformułowano kilka wniosków praktycznych, których realizacja – przy dobrym współdziałaniu: samorządu, organizacji pozarządowych i osób niepełnosprawnych – mogłaby znacząco poprawić funkcjonowanie tych ostatnich w przestrzeni miasta.
EN
The research carried out by the authors was aimed at answering the question of whether people with disabilities, when facing architectural barriers in Stalowa Wola, try to interest local authorities with such case. Local governments often have the wrong idea of problems of the disabled, for this reason it is important that all the shortcomings in the field of urban infrastructure were reported by those people. These initiatives can be supported by numerous non-governmental orga­nizations working in the city. In practice, however, it is not so optimistic, as these organizations offer limited support to people with disabilities in their activities aimed at elimination of such barriers. This state of affairs has been confirmed by a pilot research conducted in Stalowa Wola in 2011. In the light of the results there emerges low social activity the disabled, for the vast majority of respondents (al­most two thirds) never intervened with reference to the encountered architectural barriers in Stalowa Wola. Most frequently indicated reason for this situation was the lack of faith that they can do something in this field, as well as the fact that the intervention was ineffective (no feedback from the institution in which a problem was reported or just a formal record of the notification). More than half of the re­spondents with physical disabilities negatively assessed the transport facilities in the city, noticing the reasons for this ineffective policy in local government. Almost all of the respondents expected from the government a greater commitment in im­proving urban space. Moreover, they responded positively to the idea of setting up a special institution in the city – an agent to oversee the elimination of architectural barriers. The paper formulates many practical applications, the implementation of which – with good cooperation of: the local government, NGOs and people with dis­abilities – could significantly improve the performance of the latter in the city.
PL
Artykuł oparty jest na wynikach badań przeprowadzonych wraz z Kołem Naukowym „Societas” na terenie Stalowej Woli. Badania zrealizowano wśród osób z niepełnosprawnością w okresie od marca do czerwca 2011 roku. Ich wyniki pozwoliły rozpoznać, jakie miejsca na terenie miasta są niedostatecznie przystosowane do sprawnego funkcjonowania niepełnosprawnych. Okazało się, że symboliczne „schody” (a dosłownie rzecz biorąc – „brak podjazdów dla wózków inwalidzkich”), jakie wielokrotnie są przywoływane w różnych kampaniach społecznych mających na celu szeroko rozumianą integrację niepełnosprawnych z osobami w pełni sprawnymi, stanowiły największy problem w różnych instytucjach użyteczności publicznej w mieście (szczególnie w urzędach pocztowych, na dworcu kolejowym i autobusowym, w urzędzie miasta, szkołach, urzędzie skarbowym oraz w sklepach). Najmniej barier architektonicznych było w Starostwie Powiatowym w Stalowej Woli. Badani w miarę dobrze ocenili także (przewaga opinii pozytywnych nad negatywnymi) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), kościoły, placówki służby zdrowia oraz banki.
EN
The paper is based on results of the research carried out jointly with the Scientific Circle ‘Societas’ in the area of Stalowa Wola. The research was realized among disabled people in the period from March to June 2011. Their results enabled to define which places in the city area are not sufficiently prepared for smooth functioning of the disabled. It occurred that symbolic ‘stairs’ (namely – ‘no wheelchair ramps’), which are often brought back in various social campaigns aimed at widely comprehended integration of the handicapped with fully able-bodied people, were a major problem in various public utility institutions in the city (particularly post offices, railway and bus stations, a city hall, schools, revenue office and shops). The fewest architectural barriers were the Stalowa Wola District Office. The researched people also expressed fairly positive opinions (more positive than negative opinions) on Social Insurance Company (ZUS), churches, medical centres and banks.
EN
This article applies the three workers' strikes in Huta Stalowa Wola in Stalowa Wola in 1988. Their description was made on the background of nationwide protests, which forced the communist government to discussions with representatives of the opposition. The text based on the rich source material − archives of the Polish United Workers' Party, the documents of the Security Service (special service in PRL), records of judicial process and the press. The article shows that the members of the illegal Independent Self-Governing Trade Union “Solidarity” from Stalowa Wola could count on the support of the local Roman Catholic priests. Only in this way, it was possible the success of the strike (22 August - 1 September 1988.), whose aim was to re-register the “Solidarity”. Protesting workers and supporting their priests (especially Edward Frankowski) were victimized and persecuted by the communist authorities.
PL
Artykuł dotyczy trzech strajków robotniczych zorganizowanych w Hucie Stalowa Wola wStalowej Woli w dniach 29-30 kwietnia, 13 lipca i 22 sierpnia – 1 września 1988 r. Powodem protestów była pogarszająca się sytuacja ekonomiczna w kraju, lekceważenie postulatów pracowniczych przez komunistyczne władze oraz brak niezależnej, legalnej reprezentacji związkowej robotników. Opisywane wydarzenia wpisywały się w ogólnopolskie nastroje społeczne i działania opozycyjnej „Solidarności”. Sukces letniej fali strajków w 1988 r. w kraju, do którego wyraźnie przyczynili się strajkujący pracownicy huty, spowodował, że władze partyjno-rządowe musiały iść na ustępstwa wobec opozycji i podjąć oficjalne rozmowy z jej przedstawicielami, na czele z Lechem Wałęsą. W oparciu o przeanalizowany materiał źródłowy – archiwalia wytworzone przez Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, dokumenty Służby Bezpieczeństwa, akta sądowe i prokuratorskie oraz prasę, stwierdzić można, że członkowie opozycyjnego i nielegalnego NSZZ „Solidarność” ze Stalowej Woli mogli liczyć na wyjątkowe wsparcie miejscowych księży rzymskokatolickich, szczególnie proboszcza parafii Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli ks.Edwarda Frankowskiego. Tylko dzięki współpracy robotników z miejscowymi duchownymi, strajk z sierpnia 1988 r. mógł przybrać takie rozmiary. Po jego zakończeniu, biorący w nim udział pracownicy i wspierający ich duchowni byli represjonowani i prześladowani przez władze komunistyczne.
PL
Centralny Okręg Przemysłowy, unikalny program gospodarczo-wojskowy w Europie Środkowo-Wschodniej realizowany w latach 1936–1939, stanowił istotne osiągnięcie Polski doby Drugiej Rzeczypospolitej. Decyzja o jego budowie wynikała z konieczności wzmocnienia potencjału wojenno-ekonomicznego państwa wobec wzrastającego napięcia w stosunkach międzynarodowych i zagrożenia ze strony sąsiadów i potencjalnych przeciwników Polski, a także zapewnienia armii nowoczesnego uzbrojenia i wyposażenia. W realizacji programu jedną z zasadniczych ról odegrały instytucje wojskowe.
EN
The Central Industrial District was a unique economic and military program in Central and Eastern Europe initiated in the years 1936-1939, constituting a significant achievement for Poland in the Second Polish Republic. The decision to establish it resulted from the need to strengthen the state's military and economic potential, the increasing tension in international relations and the threat posed by Poland's neighbours and potential enemies, as well as providing the army with modern weapons and equipment. Military institutions played one of the essential roles in the implementation of the program.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.