Search results

1

Constitutional Protection of Fundamental Freedoms in the Decisions of the Supreme Court of Canada

100%

Uliasz J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 6 (58)

523-531

EN

This paper provides a brief analysis of Section 2 of the Canadian Charter of Rights and Freedoms, which deals with Canadians’ “fundamental freedoms”. Provisions of the Charter guarantee freedom of conscience and religion; freedom of thought, belief, opinion, and expression, including freedom of the press and other media of communication; freedom of peaceful assembly; and freedom of association.

PL

Artykuł zawiera krótką charakterystykę sekcji 2 kanadyjskiej Karty Praw i Wolności, która dotyczy „podstawowych wolności” Kanadyjczyków. Postanowienia Karty gwarantują wolność sumienia i wyznania; wolność myśli, przekonań, opinii i wypowiedzi, w tym wolność prasy i innych środków komunikacji; wolność pokojowych zgromadzeń; i wolność zrzeszania się.

2

Prawo do rokowań zbiorowych a prawo do zrzeszania się - co można wnioskować z orzecznictwa Sądu Najwyższego Kanady

100%

Surdykowska B.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2021

|

issue 5

17-25

EN

The article deals with the jurisprudence of the Supreme Court of Canada regarding the relationship between the right of association and the right to collective bargaining and the right to strike. The paper analyzes such sentences as: BC Health or SFL v Saskatchewan. The article presents the "dialogue" between individual courts and tribunals. In the SFL v Saskatchewan ruling, the Supreme Court of Canada points to a growing international consensus that if the right to collective bargaining to be meaningful, it must include the right to strike. In these considerations the court directly refers to the achievements of the European Court of Human Rights in Strasbourg. The relationship between the jurisprudence of both entities is clear. A clear common base is the output of the quasicase law of the International Labor Organization.

PL

Artykuł dotyczy orzecznictwa Sądu Najwyższego Kanady w zakresie relacji pomiędzy prawem do zrzeszania się a prawem do rokowań zbiorowych i prawem do strajku. Autorka analizuje takie orzeczenia jak BC Health czy SFL v Saskatchewan. Przedstawia „dialog” pomiędzy poszczególnymi sądami i trybunałami. W orzeczeniu SFL v Saskatchewan Sąd Najwyższy Kanady wskazuje na wzmacniający się międzynarodowy konsensus, że aby prawo do rokowań zbiorowych było znaczące, musi zawierać w sobie prawo do strajku. W swoich rozważaniach Sąd Najwyższy Kanady odwołuje się bezpośrednio do dorobku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Relacja pomiędzy orzecznictwem obu podmiotów jest wyrazista. Wyraźną wspólną bazą jest dorobek quasi-orzecznicy Międzynarodowej Organizacji Pracy.

3

DROIT COMMUN, LANGUE COMMUNE: UN RETOUR SUR L'INTERPRÉTATION JUDICIAIRE DU DROIT LINGUISTIQUE AU QUÉBEC À LA LUMIÈRE DU DROIT COMMUN

85%

Côté F.

Comparative Legilinguistics

|

2020

|

vol. 42

41-75

PL

Do ius commune (droit commun) odwołują się reguły prawa i interpretacje prawne dotyczące wszystkich gałęzi prawa, nawet prawa konstytucyjnego. W związku z tym warto zastanowić się, jak w tym kontekście interpretować prawo językowe w odniesieniu do mniejszości żyjącej w większej, federalnej strukturze państwowej, dla której ochrona własnego języka to żywotny problem. Autor twierdzi, że Sąd Najwyższy Kanady mógł zaniedbać te kwestie w Quebecu, unieważniając duże fragmenty Karty języka francuskiego dotyczące oficjalnego języka ustawodawstwa i sądownictwa w sprawie Blaikie z 1979 roku, w której narzucił francuskojęzycznej enklawie konstytucyjną dwujęzyczność w sprawach legislacji i sądownictwa. Być może słuszność tej decyzji powina być poddana ponownej ocenie.

FR

The jus commune (droit commun) is the intellectual canvas upon which any rule of law is built upon within a given society, that must be integrated in any interpretation or construction process in any field of law, even constitutionnal law. As the jus commune bears a series of structural values, one ponders as to the correct construction of linguistic law to be held in that regard within a minority society entrenched inside a greater federal superstructure, where linguistic preservation is a collective existential matter. The author submits that the Supreme Court of Canada may have neglected to consider this important factor in Quebec when striking down large sections of the Charter of the French Language pertaining to the official language of law and judicial decisions in the 1979 Blaikie case, in which it imposed official constitutional bilingualism in matters of legislation and judicial decisions to the enclaved French-speaking province. Perhaps the appropriateness of this decision should be revisited.

EN

Le droit commun (jus commune) est la toile de fond intellectuelle sur laquelle toute normativité juridique se construit au sein d'une société et dont tout droit, même constitutionnel, ne peut faire l'économie au moment de son interprétation. Le droit commun emportant une série de valeurs structurantes, il convient de s'interroger sur l'interprétation à donner au droit linguistique d'une société minorisée, pour laquelle la préservation linguistique est un enjeu littéralement existentiel au sein d'un cadre constitutionnel fédéral plus grand, à la lumière de son droit commun. L'auteur avance que la Cour suprême du Canada n'aurait peut-être pas adéquatement tenu compte de cette donnée importante au Québec au moment d'invalider les pans de la Charte de la langue française traitant de la langue officielle de la législation et de la justice au Québec dans le cadre de l'affaire Blaikie en 1979, par laquelle elle imposait à la province francophone enclavée un bilinguisme législatif et judiciaire obligatoire, et qu'il conviendrait de réévaluer la justesse en droit de cette décision.

4

Judicial search for a legal definition of religion

71%

Kříž J.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2023

|

vol. 26

11-31

PL

Przesłanką właściwej aplikacji prawa jest pewne zdefiniowanie używanych w nim pojęć. Zmienność takich definicji pozostaje w sprzeczności z wymogiem pewności prawa, a nazbyt wąskie lub nazbyt szerokie zdefiniowanie danego pojęcia (w zestawieniu z powszechnym postrzeganiem jego treści) może prowadzić do wątpliwości co do słuszności regulacji prawnej. Chociaż pojęcie religii używane jest w systemach prawnych relatywnie często, nie jest w nich ono zwykle definiowane expressis verbis. W większości przypadków nie powoduje to problemów, ponieważ nie ma racjonalnych wątpliwości co do tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z elementem religijnym. Jednak w trudniejszych sprawach istnieje konieczność podjęcia decyzji dotyczącej przeprowadzenia granicy pomiędzy religią i innymi typami przekonań. Alternatywą jest zaprzestanie dokonywania pomiędzy nimi rozróżnień, a więc pozbawienie specjalnego statusu tego, co religijne. W naukach społecznych wyróżnia się cztery zasadnicze podejścia do definiowania zjawiska religijnego. Definicje substancjalne starają się uchwycić, jakie treści mają być uwzględnione w danym zespole przekonań, aby mógł on zostać uznany za religijny. W podejściu esencjalistycznym podkreśla się znaczenie doświadczenia religijnego osób wierzących. Definicje funkcjonalne koncentrują się na funkcji, jaką religia pełni w życiu wyznawców. Natomiast podejście oparte na analogii nie dąży do uchwycenia istoty religii, lecz raczej skupia się na jej przejawach oraz na cechach wspólnych różnych religii. Niniejszy artykuł omawia przykłady aplikacji tych teoretycznych ujęć w praktyce orzeczniczej. Autor dochodzi do wniosku, że sądy podchodzą do pojęcia religii w sposób elastyczny i nierzadko przypisują mu różną treść, w zależności od kontekstu analizowanej sprawy.

EN

A prerequisite for the proper application of the law is a certain definition of the terms used in the law. A variable definition of a concept undermines the requirement of legal certainty, and an overly narrow or broad definition of a concept (compared with the general idea of its content) may lead to doubts about the fairness of legal regulation. Although the legal system uses the term “religion” relatively frequently, it does not generally define it explicitly. In most cases, this does not cause problems because there is no reasonable doubt as to whether we are dealing with a religious element. In hard cases, however, there is no choice but to decide where to draw the line between religion and other types of beliefs. The alternative is to stop distinguishing between them, thus depriving the religious element of its special legal status. The social sciences distinguish four basic approaches to the definition of a religious phenomenon. The substantive definition seeks to capture the content that a particular belief must satisfy in order to be labelled religious. The essentialist approach emphasises the experience of the believer. The functionalist definition notes the function that religion serves in the life of the believer. The analogical approach does not seek to capture the essence of religion but rather notes its manifestations and what different religions have in common. This article offers examples of the application of these theoretical approaches in jurisprudential practice. It also highlights the fact that courts work flexibly with the concept of religion and often give it a different content depending on the context under consideration.

Refine search results

1 Comparative Legilinguistics

1 Praca i Zabezpieczenie Społeczne

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Studia z Prawa Wyznaniowego

1 2023

1 2021

2 2020

1 Côté F.

1 Kříž J.

1 Surdykowska B.

1 Uliasz J.

Constitutional Protection of Fundamental Freedoms in the Decisions of the Supreme Court of Canada

Prawo do rokowań zbiorowych a prawo do zrzeszania się - co można wnioskować z orzecznictwa Sądu Najwyższego Kanady

DROIT COMMUN, LANGUE COMMUNE: UN RETOUR SUR L'INTERPRÉTATION JUDICIAIRE DU DROIT LINGUISTIQUE AU QUÉBEC À LA LUMIÈRE DU DROIT COMMUN

Judicial search for a legal definition of religion