Search results

1

Judas or Jesus’ Other Disciples? The Old Testament or Jesus’ Word? A Mysterious Reference to the “Scripture” in John 17:12

100%

Kubiś A.

The Biblical Annals

|

2019

|

vol. 9

|

issue 1

131-176

EN

The fulfillment of “the Scriptures” in John 17:12 has long been a bone of contention among commentators on the Fourth Gospel. The majority of authors have argued that ἡ γραφή unmistakably refers to a passage in the Hebrew Bible. Wendy Sproston (North) and Francis Moloney, however, picking up on an earlier observation by Edwin Freed, suggest Jesus’ own words as a more appropriate referent of ἡ γραφή in this verse. The issue of the correct scriptural referent is intrinsically connected with the question of the thematic referent within the verse in question. As it turns out, the fulfillment of the scripture can refer to either the tragic fate of Judas or the preserving of Jesus’ other disciples. The article surveys recent scholarship on these issues in order to identify the most convincing solutions.

2

Świadectwo Boga Ojca o Jezusie w Ewangelii wg św. Jana

89%

Kręcidło J.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 27

147-167

EN

The article addresses the issue of the witness of the Father about Jesus in the Fourth Gospel. The topic is inscribed in the very essential theological message of the Gospel of John, according to which Jesus is the Messiah and the Son of God revealing the Father to the world. In two units of the Fourth Gospel (5:1-47 and 8:12-20) Jesus invokes the witness of the Father in order to prove his divine status. In the first passage Jesus argues that the witness of the Father about him is expressed by the witness of the people (John the Baptist), by Jesus’ works, and by the Scriptures. In the second passage he claims that the Father’s witness authenticates his divine origins, and that thanks to his status as the Son of God he is not subject to human judgment. In a third passage (12:20-36) examined in the article the voice of the Father coming from heaven gives the explicit witness confirming Jesus’ divine status and mission. The motif of the witness of the Father is strictly connected here with with the theme of the salvific activity of Jesus in the world as a means of increasing the glory of God.

3

Eternity and Time in the Gospel of John

89%

Jojko B.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

245-278

PL

Relacja między wiecznością a czasem jest przedmiotem nieprzerwanych studiów Janowych. Odwieczne Słowo Boże wkracza bowiem w czas i w konkretną historię ludzkości, łącząc wieczność i czas. Ewangelista opisuje zarówno boskość Jezusa jako Słowa istniejącego w odwiecznym, ponadczasowym „początku” (1,1), jak i prawdziwe człowieczeństwo Jezusa jako postaci historycznej, która stała się „ciałem” (1,14), przyjmując na siebie ludzką kondycję w całej kruchości: w jej doczesności, cierpieniu i śmierci. Jego ziemska misja została wypełniona „w czasie” - w konkretnej „godzinie”. Czytanie Czwartej Ewangelii w tym świetle może więc uwydatnić Janowe rozumienie wieczności i czasu. Niniejsza publikacja przedstawia różne interpretacje wyrażenia „na początku” oraz związanego z czasem rzeczownika „godzina”, używanego przez ewangelistę przy pewnych okazjach: „Było to około dziesiątej godziny” (1,39); „było to około szóstej godziny” (4,6; 19,14); „o siódmej godzinie” (4,52), odnosząc się każdorazowo do chronologicznego, określonego punktu w czasie. Jednakże niniejszy artykuł nie ustala znaczenia liczb wskazujących daną godzinę. Jego celem jest uwypuklenie związków każdej godziny ze słowami i czynami Jezusa, ktore jej towarzyszą.

EN

The relationship between eternity and time has been a perennial issue in Johannine studies. Consider that the pre-existent Word of God enters in time and within concrete human history, thus bridging eternity and time. The evangelist describes both Jesus’ divinity as the Logos, existing in an eternal, timeless “beginning” (1:1), and Jesus’ true humanity as the historical person who was made “flesh” (1:14), taking on the human condition in all its fragility, in its temporality, suffering and death. His earthly mission was fulfilled “in time” – in a concrete “hour”. Reading the Fourth Gospel in this light may help us appreciate the Johannine understanding of eternity and time. This survey presents the various interpretations of the expression “in the beginning” and also of the time-related noun “hour”, used by the evangelist on certain occasions with detailed precision: “it was about the tenth hour” (1:39); “it was about the sixth hour” (4:6; 19:14); and “at the seventh hour” (4:52), referring always to a particular chronological point in time. However, this article does not place undue emphasis on the numbers recounting the particular hour, but rather tries to identify the links of each hour with the accompanying words and deeds of Jesus.

4

Temat stworzenia w Ewangelii Janowej

89%

Kubiś A.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 3

5-38

EN

The article surveys recent scholarship on the use of creation imagery inthe Gospel of John, with the aim of presenting rather exhaustive register ofpossible references. Both the obvious and the less clear-cut allusions to Gen1–3 are discussed, the main focus being to accumulate and assess evidence(for or against) all the apparent references to creation imagery. Included inthis examination are several unconvincing and even far-fetched proposalsadvanced by some modern scholars, in order to give the fullest possiblepicture of current discourse on these issues. After discussing the creationtheme in the Prologue (1:1–18), the article explores the presence of creationimagery in the Book of Signs (1:19–12:50) and the Book of Glory (13:1–21:25).

5

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

89%

Ledwoń D.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 2

5-16

EN

This short study of the narration and theology of the Fourth Gospelfocuses on the apparently absent, yet undeniably visible theme of the newlife of the disciples of Jesus, which He himself defines as the knowledgeof the Father and the Son (17,3). The various stages of the analysis of John’stext are aimed at establishing the reasons, the time frame, the environmentof the addressees, and the nature of the change, which allows the life ofthe disciples to be described as new. The study ends with a presentationof the laws and the rules defining the meaning of the new life with a shortreference to the present times.

6

Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 2: Mesjańskie zaślubiny (J 12–20)

71%

Kubiś A.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

39-59

PL

Artykuł wskazuje na najważniejsze aluzje i echa metafory oblubieńczej znajdujące się w J 12–20, dostarczając ich opisu, jak i krytycznej oceny. Namaszczenie Jezusa w Betanii (12,1-11) otwiera całą serię aluzji do symboliki małżeńskiej rozsianych w drugiej części Ewangelii Janowej, ukazującej historię Jezusowej męki, śmierci i zmartwychwstania. Janowe użycie metafory oblubieńczej pokazuje, iż śmierć Jezusa winna być interpretowana jako celebracja mesjańskiego ślubu.

EN

The article traces all major allusions to and echoes of spousal metaphor in Jn 12–20, including both their description and critical evaluation. As it turns out, the episode of the anointing of Jesus in Bethany (12:1-11) opens a whole series of allusions to nuptial imagery found throughout the second part of John’s Gospel, which unfolds the story of Jesus’ passion, death, and resurrection. John’s use of the spousal metaphor reveals that Jesus’ death should be understood as the Messianic wedding.

7

Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 1. Oblubieniec spotyka Oblubienicę (J 1-4)

71%

Kubiś A.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 42

39-65

PL

Symbolika małżeńska obecna jest w całej Ewangelii Jana, ale zwłaszcza w pierwszych czterech rozdziałach oraz w jej drugiej części (rozdziały 12–20). Celem artykułu jest ukazanie i krytyczna ocena obecności metafory oblubieńczej w J 1,19–4,54. W tej części Ewangelii, Jezus jest wprost nazwany panem młodym (3,29). Jednocześnie perykopa za perykopą zdefiniowana jest obecność panny młodej. Jej pełna prezentacja następuje w czterech pierwszych rozdziałach Ewangelii. Jej ukazanie rozpoczyna się od matki Jezusa i jego uczniów w Kanie (rozdział 2), a następnie prowadzi do Żydów w Jerozolimie, Samarytan i ostatecznie pogan na końcu rozdziału 4. Poprzez swoją wiarę (1,50) Natanael, prawdziwy Izraelita, staje się prefiguracją wszystkich wierzących, oblubienicy Mesjasza.

EN

Nuptial symbolism permeates the thought of the fourth evangelist throughout his work, but especially his first four chapters plus the entire second part of his gospel (12–20). The main focus of this article is to demonstrate and critically evaluate the presence of spousal metaphor in Jn 1:19–4:54. In this part of the Gospel, Jesus is explicitly presented as a bridegroom (3:29), while at the same time, in pericope after pericope, his bride becomes more and more visible and present. It takes four chapters to define the messianic bride in full. The whole presentation starts with the mother of Jesus and his disciples in Cana in Chapter 2, then continues with Jews in Jerusalem, the Samaritans, and finally pagans at the end of Chapter 4. By his faith (1:50), Nathanael, the Israelite, is the prefiguration of all believers, the bride of Messiah.

Refine search results

2 Collectanea Theologica

2 Studia Gdańskie

2 Verbum Vitae

1 The Biblical Annals

4 Kubiś A.

1 Jojko B.

1 Kręcidło J.

1 Ledwoń D.

3 2019

3 2018

1 2015

Judas or Jesus’ Other Disciples? The Old Testament or Jesus’ Word? A Mysterious Reference to the “Scripture” in John 17:12

Świadectwo Boga Ojca o Jezusie w Ewangelii wg św. Jana

Eternity and Time in the Gospel of John

Temat stworzenia w Ewangelii Janowej

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 2: Mesjańskie zaślubiny (J 12–20)

Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 1. Oblubieniec spotyka Oblubienicę (J 1-4)