Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Thomas von Aquin
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nadzieja a dobre życie. Rozważania w nawiązaniu do Platona i Tomasza z Akwinu

100%
Ricken SJ F.
Kultura i Wartości
|
2014
|
issue 12
DE
Die Hoffnung ist notwendige Bedingung des guten Lebens, und das gute Leben ist Grund zur Hoffnung. Thomas von Aquin unterscheidet zwischen dem Affekt und der Tugend der Hoffnung. Der Affekt der Hoffnung ist ein sinnliches Streben, dessen Objekt durch vier Merkmale bestimmt ist. (a) Es ist ein Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Furcht, die sich auf ein Übel bezieht. (b) Es ist ein zukünftiges Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Freude, die sich auf ein gegenwärtiges Gut bezieht. (c) Es ist ein schwer zu erlangendes Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Begierde. (d) Es ist trotz der Schwierigkeit möglich, dieses Gut zu erlangen; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Verzweiflung. Die Tugend der Hoffnung ist eine Haltung des Willens, d.h. des geistigen Strebens. Objekt der Hoffnung ist ein zukünftiges Gut, das zu erlangen zwar schwierig, aber doch möglich ist. Möglich ist für uns etwas entweder durch uns selbst oder durch andere. Insofern wir hoffen, dass uns etwas durch göttliche Hilfe möglich ist, rührt die Hoffnung an Gott.
EN
Hope is a necessary condition of a good life, and a good life provides a basis for hope. Saint Thomas Aquinas distinguishes between hope as an emotion and hope as a virtue. The emotion of hope is a sensual quest, whose object is defined by four features: (a) it is a good; hope is thus distinct from fear, which refers to an evil; (b) it is a future good; hope is thus distinct from joy, which refers to a present good; (c) it is a good difficult to obtain; hope is thus distinct from desire; (d) despite difficulty, this good is obtainable; hope is thus distinct from despair. The virtue of hope is an attitude of the will, or a spiritual quest. The object of hope is a future good, which is attainable although with difficulty. Something is attainable for ourselves, or through ourselves, or through others. If we have hope that something is attainable for us with divine help, hope rests in God.
PL
Nadzieja jest warunkiem koniecznym dobrego życia, zaś dobre życie jest podstawą dla nadziei. Święty Tomasz z Akwinu czyni rozróżnienie miedzy nadzieją jako uczuciem oraz nadzieją jako cnotą. Uczucie nadziei jest dążnością zmysłową, której przedmiot jest określony przez cztery cechy: (a) jest dobrem; przez to nadzieja różni się od lęku, który odnosi się do jakiegoś zła; (b) jest to dobro przyszłe; przez to nadzieja różni się od radości, odnoszącej się dobra teraźniejszego; (c) jest to dobro trudno osiągalne; przez to nadzieja różni się od pożądania; (d) mimo trudności, jest to dobro osiągalne; przez to nadzieja różni się od rozpaczy. Cnota nadziei to postawa woli, tj. dążenia duchowego. Przedmiotem nadziei jest przyszłe dobro, którego osiągnięcie – jakkolwiek trudne – jest możliwe. Możliwe jest coś dla nas albo przez nas samych, albo przez innych. Jeżeli żywimy nadzieję, że coś jest dla nas możliwe dzięki boskiej pomocy, nadzieja spoczywa w Bogu.
2

Josepha Maréchala interpretacja „jasnego widzenia Boga” w doktrynie mistycznej Tomasza z Akwinu

100%
Bańka A. R.
Folia Philosophica
|
2011
|
vol. 29
225-237
EN
Joseph Maréchal, Belgian mysticism scholar, broadly recognized for his contribution to transcendental Thomism and acclaimed as the greatest systematician of the mystic concept of clear vision of God, raised the question on the possibility of seeing the essence of God during earthly life. According to Maréchal, Aquinas, on the ground provided by Augustine, Pseudo-Dionysius the Areopagite and other Christian authors, takes this kind of vision as a special kind of intellectual intuition strengthened by the influence of God’s light and made possible (even if, unlike the case of visio beatifica, incomplete) admiration gone in man’s soul. What is then the nature of this clear vision? What makes it different from other kinds of mystic experience? To answer these question is the aim of the paper.
DE
Der für den Schöpfer des transzendentalen Thomismus gehaltene, belgische Mystikforscher, Joseph Maréchal argumentiert, dass der von Vielen für den größten Systematiker der mystischen Lehre von heller Betrachtung Gottes gehaltene Thomas von Aquin in seinen Werken die Frage stellt, ob es möglich sei, das Gotteswesen im irdischen Leben zu betrachten. Sich auf die Texte vom hl. Augustin, Pseudo-Dionysius Areopagita und andere christliche Schriftsteller beziehend stellt Thomas von Aquin diese Betrachtung als eine besondere Art der intellektuellen Intuition dar, welche durch die Wirkung des göttlichen Lichtes verstärkt wird und dank der in der Seele herrschenden Ekstase — obwohl nicht in vollem Maße, so wie es bei visio beatifica der Fall ist — möglich ist. Was für eine Natur hat diese helle Betrachtung? Wodurch unterscheidet sie sich von anderen Arten der mystischen Erfahrung? Diese Fragen zu beantworten ist das Hauptziel des vorliegenden Artikels.
3
Publication available in full text mode
Content available

Nadzieja i godziwe życie. Rozważania w nawiązaniu do Platona i Tomasza z Akwinu

100%
Ricken SJ F.
Kultura i Wartości
|
2018
|
issue 26
DE
Die Hoffnung ist notwendige Bedingung des guten Lebens, und das gute Leben ist Grund zur Hoffnung. Thomas von Aquin unterscheidet zwischen dem Affekt und der Tugend der Hoffnung. Der Affekt der Hoffnung ist ein sinnliches Streben, dessen Objekt durch vier Merkmale bestimmt ist. (A) Es ist ein Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Furcht, die sich auf ein Übel bezieht. (B) Es ist ein zukünftiges Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Freude, die sich auf ein gegenwärtiges Gut bezieht. (C) Es ist ein schwer zu erlangendes Gut; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Begierde. (D) Es ist trotz der Schwierigkeit möglich, dieses Gut zu erlangen; dadurch unterscheidet die Hoffnung sich von der Verzweiflung. Die Tugend der Hoffnung ist eine Haltung des Willens, d.h. des geistigen Strebens. Objekt der Hoffnung ist ein zukünftiges Gut, das zu erlangen zwar schwierig, aber doch möglich ist. Möglich ist für uns etwas entweder durch uns selbst oder durch andere. Insofern wir hoffen, dass uns etwas durch göttliche Hilfe möglich ist, rührt die Hoffnung an Gott.
EN
Hope is a necessary condition of a good life, and a good life provides a basis for hope. Saint Thomas Aquinas distinguishes between hope as an emotion and hope as a virtue. The emotion of hope is a sensual quest, whose object is defined by four features: (a) it is a good; hope is thus distinct from fear, which refers to an evil; (b) it is a future good; hope is thus distinct from joy, which refers to a present good; (c) it is a good difficult to obtain; hope is thus distinct from desire; (d) despite difficulty, this good is obtainable; hope is thus distinct from despair. The virtue of hope is an attitude of the will, or a spiritual quest. The object of hope is a future good, which is attainable although with difficulty. Something is attainable for ourselves, or through ourselves, or through others. If we have hope that something is attainable for us with divine help, hope rests in God.
PL
Nadzieja jest warunkiem koniecznym dobrego życia, zaś dobre życie jest podstawą dla nadziei. Święty Tomasz z Akwinu czyni rozróżnienie miedzy nadzieją jako uczuciem oraz nadzieją jako cnotą. Uczucie nadziei jest dążnością zmysłową, której przedmiot jest określony przez cztery cechy: (a) jest dobrem; przez to nadzieja różni się od lęku, który odnosi się do jakiegoś zła; (b) jest to dobro przyszłe; przez to nadzieja różni się od radości, odnoszącej się dobra teraźniejszego; (c) jest to dobro trudno osiągalne; przez to nadzieja różni się od pożądania; (d) mimo trudności, jest to dobro osiągalne; przez to nadzieja różni się od rozpaczy. Cnota nadziei to postawa woli, tj. dążenia duchowego. Przedmiotem nadziei jest przyszłe dobro, którego osiągnięcie – jakkolwiek trudne – jest możliwe. Możliwe jest coś dla nas albo przez nas samych, albo przez innych. Jeżeli żywimy nadzieję, że coś jest dla nas możliwe dzięki boskiej pomocy, nadzieja spoczywa w Bogu.
4
Publication available in full text mode
Content available

Formy uzasadnienia etyki

86%
Anzenbacher A.
Kultura i Wartości
|
2013
|
issue 8
DE
In den folgenden Überlegungen wird versucht, einen Überblick über Begründungsformen der Ethik zu bieten. Ich skizziere zunächst fünf klassisch gewordene, wirkungsgeschichtlich zentrale Ansätze, beziehe diese in einer kurzen Übersicht aufeinander und verweise schließlich auf einige aktuelle Begründungsformen und ihr Verhältnis zu diesen zentralen Ansätzen.
EN
In this article I attempt to present an overview of the forms of justifying ethics. I begin with outlining five concepts considered classical and are central in terms of their historical impact; I then move on to compare them, concluding with selected contemporary forms of justification and their relation to classical concepts.
PL
W rozważaniach tych podejmuję próbę dokonania przeglądu form uzasadniania etyki. Najpierw szkicuję pięć koncepcji, które nabrały charakteru klasycznego i są centralne, gdy idzie o historyczne oddziaływanie; następnie dokonuję ich ich krótkiego zestawienia, a na koniec pokazuję pewne współczesne formy uzasadniania oraz ich stosunek do koncepcji klasycznych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.