Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Transversalism

Sort By:

Limit search:

Transwersalizm z perspektywy pedagogiki społecznej. Integracja wiedzy wywodzonej z dorobku nauk społecznych i humanistycznych dla praktyki działania społecznego

100%

Żukiewicz A.

Rocznik Lubuski

2012

vol. 38

issue 2

47-58

Transversalism from the perspective of social pedagogy. Integration of knowledge derived from social sciences and humanities for the practice of social performance. Social pedagogy is one of pedagogy subdisciplines which in a particular way emphasises its utilitarian character. As a detailed science, it thoroughly develops its theoretical potential and, continuing the work of Helena Radlińska (the pioneer of Polish social pedagogues), nurtures the ideas of the service of humanity and reality. The integration of knowledge representing the output of multiple disciplines and fields of study is one of the constitutive characteristics of social pedagogy. It leads to the currently analyzed perspective of transversal connection of competences represented by practitioners and theoreticians from a variety of backgrounds and perspectives. With regard to the social sciences and humanities it can be seen that the integrated power potential of academic circles can significantly promote the processes of social actions, which serve to raise the quality and cultural aspects of everyday life as well as improve the conditions of human life in the present and future. There is a need, however, for ability and skill of perspective interiorization „co-. . . ”, which enables researchers and activists to built a community oriented to creating common good in a variety of forms and dimensions. Such a „co-. . . ” perspective constitutes a starting point for collaboration, cooperation, co-creation, co-reconstruction, co-responsibility, „co-. . . ”, that multiply human welfare In present and future life.

Transwersalizm z perspektywy pedagogiki społecznej. Integracja wiedzy wywodzonej z dorobku nauk społecznych i humanistycznych dla praktyki działania społecznego Pedagogika społeczna jest jedną z subdyscyplin pedagogiki, która w sposób szczególny podkreśla swój utylitarny charakter pedagogiki społecznej. Jako nauka szczegółowa z troską rozwija potencjał teoretyczny, ale za testamentem protoplastki rodu polskich pedagogów społecznych – Heleny Radlińskiej, pielęgnuje równocześnie idee służby rzeczywistości i człowiekowi, który w owej rzeczywistości żyje i funkcjonuje. Integrowanie wiedzy stanowiącej dorobek wielu dyscyplin i dziedzin nauki to jedna z konstytutywnych cech charakteryzujących pedagogikę społeczną. Prowadzi ona do współcześnie analizowanej perspektywy transwersalnego łączenia kompetencji przedstawicieli różnorodnych obszarów aktywności ludzkiej, praktyków i teoretyków. W odniesieniu do nauk społecznych i humanistycznych można dostrzec, iż zintegrowany potencjał sił środowisk akademickich może znacząco wspierać procesy działania społecznego, które służą podnoszeniu jakości, kultury bycia codziennego oraz poprawie warunków życia człowieka w teraźniejszości i przyszłości. Potrzebna jest jednak zdolność i umiejętność interioryzacji perspektywy „współ…- współdziałania, współpracy, współtworzenia, współprzebudowy, współodpowiedzialności”, która uzdalnia badaczy i działaczy do budowania wspólnoty zorientowanej na tworzenie dobra wspólnego w różnorodnych jego postaciach i wymiarach. Owa perspektywa „współ…” stanowi punkt wyjścia dla współdziałania, współpracy, współtworzenia, współprzebudowy, współodpowiedzialności, współ…, które pomnażają dobrostan człowieka w życiu obecnym i przyszłym.

Refine search results

1 Rocznik Lubuski

1 2012

1 Żukiewicz A.

Search results

Transwersalizm z perspektywy pedagogiki społecznej. Integracja wiedzy wywodzonej z dorobku nauk społecznych i humanistycznych dla praktyki działania społecznego