Search results

1

Wariantywność poetyckich traktatów Urszuli Kozioł

100%

Wądolny-Tatar K.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2013

|

vol. 1

89-102

EN

Poetic treaties frequently appear in the later writings of Urszula Kozioł. Three volumes of poems: Supliki (2005), Przelotem (2007) and Horrendeum (2010) provide examples of individual uses of this canonical form, and prove that the author was “growing up” to use it. The poet creates genre varieties of a poetic treaty through which she expresses her philosophical and ontological as well as existential, architextual and poetological reflections.

2

Znikopis Urszuli Kozioł, czyli arspoetyka jednorazowego użytku

87%

Grądziel-Wójcik J.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

58-71

EN

The subject of interpretation in this article is Urszula Kozioł’s “Znikopis” (Etch-A-Sketch), a short work from her book Wielka pauza (The Great Pause, 1996), read in the context of the poem “Ars poetica” and Kozioł’s later work. It becomes a form of single-use ars poetica, stripped of its universal and normative role and limited in its range to a particular, newly arising text which acquires a specific, corporeal materiality. The process of “etch-a-sketch” drawing here becomes linked to a biological effect, it is a consequence of “etching the body,” directing attention to the problem of the psychosomatically understood identity of the vanishing self, expressed on parallel tracks by the media of body and language.

PL

Przedmiotem interpretacji jest Znikopis Urszuli Kozioł, niewielki utwór z tomu Wielka pauza (1996), czytany na tle wiersza Ars poetica i późnej twórczości Urszuli Kozioł. Staje się on formą arspoetyki jednorazowego użytku, pozbawionej swej uniwersalnej i normatywnej roli i ograniczonej swym zasięgiem do danego, właśnie powstającego tekstu, który zyskuje specyficzną, cielesną materialność. „Znikopisanie” zostaje tu sprzężone z efektem biologicznym, jest konsekwencją „ciałoznikania”, nakierowując uwagę na problem psychosomatycznie rozumianej tożsamości rozpraszającego się „ja”, wyrażanej równolegle przez medium ciała i języka.

3

Twórcze użycie języka w tekście literackim (analiza wiersza Urszuli Kozioł Jest mi miałko… w ramach założeń poetyki lingwistycznej)

75%

Dobrzańska T.

Poradnik Językowy

|

2022

|

vol. 796

|

issue 7

7-21

EN

This paper presents the assumptions of linguistic poetics, a direction that combines – in a curricular manner – the research on poetry and interpretation of poetic works with an analysis of language uses in a statement. It presents the role played by M.R. Mayenowa in shaping this stream in the Polish literary studies seeking support in linguistics and enumerates the most significant curricular studies and linguistic concepts employed in analyses of the represented world of poetry as “the world behind words”. The enclosed analysis of the lyric by Urszula Kozioł Jest mi miałko… (I’m feeling bland...) is an illustration of the methodology presented here. It shows the sense-creative capabilities of language activated in a description of an unusual state of the lyrical I of the poem–confession, who is experiencing elusive feelings that are hard to express. The whole complex organisation of the poetic statement serves the purpose of outlining these unique experiences and the evoked senses can be reached only through an in-depth analysis of the language uses in the text.

4

Poznanie w Poetyce Arystotelesa

71%

Heath M.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

40-57

EN

Przedmiotem interpretacji jest Znikopis Urszuli Kozioł, niewielki utwór z tomu Wielka pauza (1996), czytany na tle wiersza Ars poetica i późnej twórczości Urszuli Kozioł. Staje się on formą arspoetyki jednorazowego użytku, pozbawionej swej uniwersalnej i normatywnej roli i ograniczonej swym zasięgiem do danego, właśnie powstającego tekstu, który zyskuje specyficzną, cielesną materialność. „Znikopisanie” zostaje tu sprzężone z efektem biologicznym, jest konsekwencją „ciałoznikania”, nakierowując uwagę na problem psychosomatycznie rozumianej tożsamości rozpraszającego się „ja”, wyrażanej równolegle przez medium ciała i języka.

PL

Artykuł bada Arystotelesowskie rozumienie znaczenia percepcyjnego i rozumowego poznania dla tworzenia i odbioru poezji. We wstępnym opisie Arystotelesowskiej psychologii poznawczej ukazuje, że percepcja jest dla niego wystarczająco ważna, by objąć bogate, złożone wzorce zachowań ludzkich i zwierzęcych oraz bada interakcję między percepcją (poznanie szczególnego oraz „że”) i wyjątkowych zdolności rozumu (które umożliwiają poznanie uniwersalnego oraz „dlaczego”) w ludzkim zachowaniu. Pozostała część artykułu odnosi tę problematykę do licznych zagadnień związanych z Poetyką: (1) skoro Arystotelesowska technê jest określana jako twórcza zdolność wykorzystująca rozum, to jak poetycka technê może przejawić się w dziele poetów działających poprzez nie-rozumowy zwyczaj lub talent? (2) dlaczego Arystoteles uważa, iż przyjemność wynikająca z naśladowania wymaga ingerencji rozumu? (3) co ma Arystoteles na myśli, kiedy przeciwstawia historię (zajmującą się tym, co szczególne) poezji (zajmującej się tym, co ogólne)? (4) jak można pogodzić Arystotelesowskie podkreślanie uniwersalności i racjonalności w kompozycji fabuły poetyckiej z jego skłonnością do akceptowania w poezji irracjonalności i nieprawdopodobieństwa?

5

Ars poetica jako sztuka przetrwania: interpretacja wiersza Tysiąc i jedna noc Urszuli Kozioł

62%

Stusek M.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

72-79

EN

The article offers an interpretation of Urszula Kozioł’s Tysiąc i jedna noc (A Thousand and One Nights), originally released as part of the poet’s debut, Gumowe klocki (Rubber Blocks, 1957). This interpretation highlights the self-referential aspect of the work and accents the meaning of its references to the tale of Scheherezade. The act of creation is presented as the art of survival, and attempt to order chaos and understand reality in spite the awareness of death. In the discussion of the poem, its inherent ambivalence is brought into relief: its emphasis on the importance of the word and simultaneous distance toward the word’s glorification. The author considers the problem of the need for and ubiquity of narrative.

PL

W artykule zinterpretowany został wiersz Urszuli Kozioł Tysiąc i jedna noc, pochodzący z debiutanckiego arkusza Gumowe klocki (1957). Interpretacja uwypukla autotematyczny aspekt utworu i akcentuje znaczenie odwołania do baśni (postać Szeherezady). Sztuka tworzenia jest przedstawiona jako sztuka przetrwania, próba porządkowania chaosu i zrozumienia rzeczywistości pomimo świadomości śmierci. W omówieniu wiersza wyeksponowana zostaje właściwa mu ambiwalencja: podkreślenie wagi słowa przy jednoczesnym dystansie wobec jego gloryfikacji. Autorka artykułu porusza problem potrzeby i wszechobecności narracji.

Refine search results

3 Forum Poetyki

1 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

1 Poradnik Językowy

1 2022

3 2017

1 2013

1 Dobrzańska T.

1 Grądziel-Wójcik J.

1 Heath M.

1 Stusek M.

1 Wądolny-Tatar K.

Wariantywność poetyckich traktatów Urszuli Kozioł

Znikopis Urszuli Kozioł, czyli arspoetyka jednorazowego użytku

Twórcze użycie języka w tekście literackim (analiza wiersza Urszuli Kozioł Jest mi miałko… w ramach założeń poetyki lingwistycznej)

Poznanie w Poetyce Arystotelesa

Ars poetica jako sztuka przetrwania: interpretacja wiersza Tysiąc i jedna noc Urszuli Kozioł