Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Verbum Domini
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Osobowe spotkanie z Jezusem w słowie Bożym. Aktualność adhortacji „Verbum Domini”

100%
Bieliński K.
Polonia Sacra
|
2017
|
vol. 21
|
issue 2(47)
5-26
PL
Punkt wyjścia artykułu stanowi przedstawione w adhortacji Verbum Domini współczesne rozeznanie i przeświadczenie Kościoła o potrzebie głoszenia chrześcijanom na nowo i z przekonaniem słowa Bożego, „by mogli konkretnie doświadczyć mocy Ewangelii” (VD 96). Przypomniana w dokumencie nieprzedawniona możliwość „ponawiania spotkania” z osobą Jezusa Chrystusa w słowie Bożym ukazana została na podstawie dwóch aspektów misterium słowa Bożego: jego skutecznego isakramentalnego charakteru. Autor przestrzega przed zawężonym rozumieniem misterium słowa, które opowiada się za jego skutecznością zarezerwowaną jedynie do sprawowania liturgii i wskazuje na przeżywającą dziś renesans praktykę modlitwy słowem Bożym na drodze lectio divina.
EN
This article stresses the necessity, expressed in the Exhortation Verbum Domini, of a new and persuasive proclamation of God’s Word, by which the believers “can concretely experience the power of the Gospel” (VD 96). There is a persistent reminder in the document of the need “to reiterate the meeting” with the person of Jesus Christ through the Word of God. The role of the word in that meeting with Christ, who appears himself in His word (VD 73), is shown in the article with two newly revisited aspects relating to mystery of the word of God: its effectiveness and sacramental nature. With regard to the conditions required to experience the effectiveness of the word of God, the author warns of the danger of reduction in comprehension of the mystery of the word, which should not be reduced only to the liturgy, but enlarged towards a recently revitalized praying practice of lectio divina. This ancient practice offers a true opportunity to experience a personal meeting with Jesus, to feel the supernatural effectiveness of the word, to find out with self‑confidence that “God speaks and responds to our questions” (VD 4). The word of God is much more than the speech of God; it is also a deed of God in the history of humankind, inviting to undertake an effort and making it possible to come into personal relation with Jesus present in God’s Word.
2
Publication available in full text mode
Content available

Benedykta XVI hermeneutyka wiary

100%
Szymik S.
|
2012
|
vol. 2
|
issue 1
217-228
EN
In the “Post-synodal apostolic exhortation Verbum Domini” Pope Benedict XVI discusses the application of biblical analysis that is based on historical research and theological exegesis, considering these methodological proceedings to be the most accurate for the inspired texts. This method is usually referred to in the apostolic exhortation as a hermeneutic of faith (VD 31, 35, 38, 39, 45, 47, 52). The author explains first the hermeneutic of faith as viewed by Benedict XVI, which consists in a combination of the dominant methodological currents: historical-critical approach and theological exegesis. Then, he proceeds to discuss some fundamental criteria necessary for the analysis of the Holy Scriptures, criteria proposed in the Dogmatic Constitution Dei Verbum no. 12. The Pope often stresses the significance of the exegetical criteria in the exhortation, and makes an appeal to apply them in biblical research. The last part of the article deals with the implications of the hermeneutic of faith for the biblical methodology, with a special emphasis on the practical use of the theological exegesis. The hermeneutic of faith proposed by Benedict XVI attracts the attention of catholic biblical exegesis to the immense hermeneutical tradition of the Church, especially to the exegesis of Church Fathers, and appeals to shape Christian life according to the inspiration of the Holy Spirit and to change this life into a testimony.
3
Publication available in full text mode
Content available

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

100%
Kasperowicz P.
Sympozjum
|
2023
|
vol. 1(44)
89-105
PL
Co Duch Święty mówi do Kościoła? Na II Soborze Watykańskim dostrzeżono, że Kościół musi przyjąć słowo Boże w pełni, tj. całe objawienie, bo w nim zawarta jest jego tożsamość, jednak aby należeć do Ludu Bożego, nie wystarczy sama wiedza, potrzeba zażyłości. Wnioski te wysnuto na XII Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, zwracając szczególną uwagę na liturgię słowa Bożego, sakramentalny wymiar tekstów świętych, konieczność pogłębionego ich zgłębiania, wprowadzania słowa w czyn, oraz wskazano sytuacje ludzkie, które szczególnie odpowiadają sytuacjom, w jakich słowo Chrystusa było przepowiadane.
EN
What does the Holy Spirit say to the Church? At the Second Vatican Council it was noticed that the Church must accept the word of God fully, i.e. the entire revelation, because its identity is contained in it, however, in order to belong to God's people, knowledge alone is not enough, the need for familiarity is not enough. These conclusions were made at the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, paying special attention to the liturgy of the Word of God, the sacramental dimension of the sacred texts, the need to study them in depth, to put the word into practice, and to indicate human situations that particularly suit the situations in which the word of Christ was preached.
4
Publication available in full text mode
Content available

Głosić światu Logos nadziei. Posłannictwo Kościoła w świetle Verbum Domini Banedykta XVI

99%
Ptak R.
Sympozjum
|
2013
|
issue 2(25)
105-122
EN
The Church’s Mission in modern world is realized through the proclamation of the word of God, as a Good News. The source of the Church’s mission is a revealing God, who invites each person for trinitarian community of the Father, the Son and the Holy Spirit. The Church called to existence by God’s Son, Word-Logos, proclaims Him as “Logos of Hope” through missio ad gentes and the new evangelization. In this task the testimony of Christian life plays an irreplaceable role. The Word of God, like the Christian faith itself, has a profoundly intercultural character; it is capable of encountering different cultures and in turn enabling them to encounter one another. Interreligious dialog, led by the Church, is a particular instrument of inculturation. It searches for the common points, together with other religious representatives and denominations on both theological and anthropological basis.
5
Publication available in full text mode
Content available

Troska Kościoła o poprawę jakości homilii: od synodu o Eucharystii i „Sacramentum Caritatis” do synodu o słowie Bożym i „Verbum Domini”

85%
Sławiński H.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2012
|
issue 1
37-62
EN
The church is realized in a constantly changing environment. He tries to update their teaching to suit the needs of the people, which caters. Frequently the issue is not about radical changes in teaching, but with a distribution of accents. Noteworthy is also the fact that the teaching persisted in the documents of the Holy See has its history in the theological debates and in speeches by participants in synods convened by the pope. This article is discussed in terms of diachronic concern about the quality of homilies of the Church and the latest trends in approach to homilies disclosed in the period from the Synod on the Eucharist and the aftermath of the Exhortation Sacramentum Caritatis to the synod on the word of God and his fruit in a Post Synodal Exhortation Verbum Domini. First shown reservations representatives of the Church in the quality of homilies, and then proposing ways to improve the quality reported by the participants in these synods, with special attention to the proposals of Pope Benedict XVI made in his Pastoral exhortations. One of the suggestions is to improve the substantive content of the homily by the closer union of systematic teaching of the Church contained in the Catechism of the Catholic Church. It shall be done in such a way as not to undermine the nature of the liturgical homily. Therefore, any proposals to discuss theological issues expected to take in the homilies must respect the specific periods of the liturgical year. Structured content of the catechism is to be regarded not as a substitute, but as a corollary of the Mass lectionary. Directory assistance is to be homiletic, the development of which the Pope has recommended its colleagues. Another called for improving the quality of the homily is their Christocentrism. An important requirement is also of concern for participants in the liturgy and their everyday lives: the homily should help students to overcome the separation between their religious faith and their lives. Substantial assistance to the implementation of these demands can provide reliable formation heralds the homily.
6
Publication available in full text mode
Content available

Miejsce i rola Starego Testamentu w adhortacji Benedykta XVI Verbum Domini (na przykładzie stosowanych cytacji)

85%
Nawrot J.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2012
|
issue 26
57-85
EN
Benedict XVI underscores the unchanging validity of the Old Testament. In the exhortation Verbum Domini this is manifested by quotations of texts from the Hebrew Bible or the Septuagint in the context of problems discussed in connection with the theology of any of the New Testament writings. Moreover, the Pope shows Jesus himself as a new perspective of what is foretold by the text of the First Covenant and that is why the Old Testament becomes a lasting point of reference for the conduct of contemporary believers. It is also a unique and uniform source of revelation of the word for the Church. The Pope’s exegesis of the texts is decidedly more theological than literal so it is worthwhile to undertake the analysis of particular quotations in a broader perspective of biblical theology and the entire teaching of the Church. The exhortation sincerely recommends such a task.
7
Publication available in full text mode
Content available

Postulat animacji biblijnej duszpasterstwa w dokumencie Papieskiej Komisji Biblijnej "Interpretacja Biblii w Kościele" i w adhortacji apostolskiej Benedykta XVI "Verbum Domini"

57%
Pikor W.
Verbum Vitae
|
2019
|
vol. 35
507-536
EN
The first aim of the article is to place the document The Interpretation of the Bible in the Church within the context of the biblical renewal of the 20th century. Maintaining a continuity with the constitution Dei Verbum, the PBC puts in its document new elements which indicate the place of the Bible in the Church. It concerns mainly the actualization and inculturation of the Holy Scripture. Vital for pastoral work are recommendations on the biblical apostolate, above all those referring to basic communities that read the Bible. The analysis of the fourth chapter of the PBC’s document also yielded some critical comments concerning the presented postulates. The weakness of this document is, without any doubt, the fact that it was written from the biblical scholarly point of view, without the collaboration of pastoral theologians of various specialities. This fundamental deficiency of the document The Interpretation of the Bible in the Church is absent in exhortation Verbum Domini. Postulates presented by Pope Benedict XVI referring to “biblical animation of all pastoral work” show that the Bible is not an addition to pastoral work, but rather its source and essence. Proposals contained in the exhortation Verbum Domini give new opportunities for biblical animation in many areas of the life of Church.
PL
Przedmiotem analizy jest dokument Papieskiej Komisji Biblijnej „Interpretacja Biblii w Kościele”. Jest on najpierw odczytany w kontekście odnowy biblijnej, jaka miała miejsce w Kościele katolickim w XX wieku, w szczególności w związku z konstytucją Dei Verbum Soboru Watykańskiego II. Nowością dokumenty PKB jest położenie większego akcentu na kwestię aktualizacji i inkulturacji Biblii, jak również zwrócenie uwagi na duszpasterską rolę wspólnot podstawowych podejmujących lekturę Pisma Świętego. Pewną słabością dokumentu „Interpretacja Biblii w Kościele” jest zauważalny w nim brak współpracy biblistów z teologiami pastoralnymi. Ten mankament jest przezwyciężony w adhortacji Verbum Domini, której główny postulat zawiera się w „ubiblijnieniu całego duszpasterstwa”. W konsekwencji adhortacja stwarza nowe możliwości animacji biblijnej duszpasterstwa, rozwijając i pogłębiając postulaty wysunięte wcześniej w dokumencie „Interpretacji Biblii w Kościele”.
8
Content available remote

Pismo Święte czytane w Kościele duszą teologii. Benedykta XVI troska o stan katolickiej egzegezy

51%
Zatwardnicki S.
Teologia w Polsce
|
2013
|
issue 2
173-188
PL
Benedykt XVI w swojej trosce o stan współczesnej egzegezy przypominał o konieczności stosowania kryteriów teologicznych w interpretacji Pisma Świętego. W ramach postulowanej przez niego „hermeneutyki wiary” należy uwzględniać tak zwane „wielkie zasady interpretacji”. Jedną z nich, którą omówiono w artykule, jest uwzględnienie żywej Tradycji całego Kościoła. Pogłębiona refleksja nad relacją Pismo Święte–Kościół prowadzi papieża do wniosku, że życie Kościoła jest właściwym miejscem interpretacji ksiąg natchnionych. Ojcowie Soboru Watykańskiego II oczekiwali, że studium Pisma Świętego stanie się duszą teologii. Ojciec Święty modyfikuje to życzenie i postuluje, by Pismo Święte czytane w komunii Kościoła stało się duszą studium teologicznego.
EN
Benedict XVI in his concern about the state of the modern exegesis reminded of the necessity to use theological criteria while interpreting the Holy Scripture. The so-called “great principles of interpretation” should be taken into consideration as part of “the hermeneutics of faith” postulated by the Pope. Taking into account the living Tradition of the whole Church, the principle that was described in the article, is one of them. Deep reflection over the connection between the Holy Scripture and the Church makes the Pope conclude that the life of the Church is the proper place for interpreting inspired books. The Fathers of the Second Vatican Council expected the study of the Holy Scripture to become the soul of theology. The Holy Father modificated this wish and postulated that the Bible read within the communion of the Church should become the soul of theological studies.
9
Content available remote

Relacja Objawienia do Pisma Świętego według Josepha Ratzingera (Benedykta XVI)

51%
Zatwardnicki S.
Teologia w Polsce
|
2014
|
vol. 8
|
issue 1
99-118
PL
Joseph Ratzinger mocno podkreślał różnicę pomiędzy Objawieniem a Pismem Świętym. Boskiego Objawienia nie można zrównać z literą Biblii, skoro Objawieniem jest w gruncie rzeczy sam Chrystus. Rzeczywistość wydarzenia Objawienia jest uprzednia i głębsza wobec biblijnego świadectwa o tym wydarzeniu. Oznacza to, że objawienie jest zawsze większe od samego Pisma. Utożsamienie Objawienia i Pisma uderza w istotę chrześcijańskiej wiary, która wtedy staje się „religią Księgi” zamiast religii żywego Słowa. Zrozumienie, czym jest Objawienie, a czym Pismo Święte, stanowi również dobry punkt wyjścia dla uwzględnienia roli Tradycji.
EN
Joseph Ratzinger strongly emphasized the difference between the Revelation and the Holy Scripture. The divine Revelation can not be made equal with the letter of the Bible for in fact it is Christ himself who is the Revelation. The reality of the Revelation considered as an event is previous to the biblical account of this event and deeper than the latter. It means that the Revelation is always greater than the Scriptures themselves. Considering the Revelation and the Scriptures equitable means undermining the essence of the Christian faith which therefore becomes “religion of the Book” instead of being religion of the living Word. Understanding, what the Revelation and what the Holy Scripture is, is also a good starting point for taking into account the role of Tradition.
10
Publication available in full text mode
Content available

Relacja Objawienia do Pisma Świętego według Josepha Ratzingera (Benedykta XVI)

51%
Zatwardnicki S.
Teologia w Polsce
|
2014
|
vol. 8
|
issue 1
99-118
EN
Joseph Ratzinger strongly emphasized the difference between the Revelation and the Holy Scripture. The divine Revelation can not be made equal with the letter of the Bible for in fact it is Christ himself who is the Revelation. The reality of the Revelation considered as an event is previous to the biblical account of this event and deeper than the latter. It means that the Revelation is always greater than the Scriptures themselves. Considering the Revelation and the Scriptures equitable means undermining the essence of the Christian faith which therefore becomes “religion of the Book” instead of being religion of the living Word. Understanding, what the Revelation and what the Holy Scripture is, is also a good starting point for taking into account the role of Tradition.
PL
Joseph Ratzinger mocno podkreślał różnicę pomiędzy Objawieniem a Pismem Świętym. Boskiego Objawienia nie można zrównać z literą Biblii, skoro Objawieniem jest w gruncie rzeczy sam Chrystus. Rzeczywistość wydarzenia Objawienia jest uprzednia i głębsza wobec biblijnego świadectwa o tym wydarzeniu. Oznacza to, że Objawienie jest zawsze większe od samego Pisma. Utożsamienie Objawienia i Pisma uderza w istotę chrześcijańskiej wiary, która wtedy staje się „religią Księgi” zamiast religii żywego Słowa. Zrozumienie, czym jest Objawienie, a czym Pismo Święte, stanowi również dobry punkt wyjścia do uwzględnienia roli Tradycji.
11
Publication available in full text mode
Content available

Pismo Święte czytane w Kościele duszą teologii. Benedykta XVI troska o stan katolickiej egzegezy

51%
Zatwardnicki S.
Teologia w Polsce
|
2013
|
vol. 7
|
issue 2
173-188
EN
Benedict XVI in his concern about the state of the modern exegesis reminded of the necessity to use theological criteria while interpreting the Holy Scripture. The so-called “great principles of interpretation” should be taken into consideration as part of “the hermeneutics of faith” postulated by the Pope. Taking into account the living Tradition of the whole Church, the principle that was described in the article, is one of them. Deep reflection over the connection between the Holy Scripture and the Church makes the Pope conclude that the life of the Church is the proper place for interpreting inspired books. The Fathers of the Second Vatican Council expected the study of the Holy Scripture to become the soul of theology. The Holy Father modificated this wish and postulated that the Bible read within the communion of the Church should become the soul of theological studies.
PL
Benedykt XVI w swojej trosce o stan współczesnej egzegezy przypominał o konieczności stosowania kryteriów teologicznych w interpretacji Pisma Świętego. W ramach postulowanej przez niego „hermeneutyki wiary” należy uwzględniać tak zwane „wielkie zasady interpretacji”. Jedną z nich, którą omówiono w artykule, jest uwzględnienie żywej Tradycji całego Kościoła. Pogłębiona refleksja nad relacją Pismo Święte–Kościół prowadzi papieża do wniosku, że życie Kościoła jest właściwym miejscem interpretacji ksiąg natchnionych. Ojcowie Soboru Watykańskiego II oczekiwali, że studium Pisma Świętego stanie się duszą teologii. Ojciec Święty modyfikuje to życzenie i postuluje, by Pismo Święte czytane w komunii Kościoła stało się duszą studium teologicznego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.