Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Western
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Przestrzeń cywilizacyjna Europy Wschodniej i jej determinanty w okresie od średniowiecza do XIX wieku

100%
Koprowski P.
Przegląd Wschodnioeuropejski
|
2016
|
vol. 1
173-187
EN
The question whether Eastern Europe is possible and necessary rarely arises among historians of idea. This problem does not play any significant role in various diagnoses related to the future of the world, either. Nevertheless, it seems that posing this question seems well-grounded. This article is an attempt to consider what created and determined the civilizational space of Eastern Europe in the period from the Middle Ages to the 19th century and what actions and ideas influenced the nature of this part of the Old Continent. Selected “polonica” have also been placed in the context of “easterness”.
2

The Yoruba Traditional Dress and Contemporary Issues, 1900–1960

100%
Fakunle O. A.
West Bohemian Historical Review
|
2023
|
vol. 13
|
issue 1
41-60
EN
The main argument of this paper emerges from the submission that the advent of globalization resulted in the dynamics that influenced the Nigerian dress culture, particularly among Lagos residents. While insisting that with the aid of globalization through mass media, internet and education, the western dress culture (and civilization) has precariously affected and impacted the traditional dress culture of Nigerians, the paper also points to the fact that the people of Lagos had established, well before the advent of colonial rule, a clothing pattern which included clothing materials and designs (weaving and tie and dye), and clothing styles which was generally accepted and does not go against the Yoruba taboos. The paper further submits that while changes have occurred, the dress culture of the Yoruba people have, through the process of globalization, found its way to other parts of the world, although not at the same pace with the western dress. The paper adopts historical narrative and descriptive analysis to drive home its points. It relies also on primary and secondary data to prove the effects of globalization on the dress culture of the people. It concludes by critically analysing and stating the contributory effect such complex and multifaceted phenomenon have had on Nigerian peoples and their culture.
3

Dziki zachód, dziki wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego

86%
Łukasz A. P.
Kwartalnik Filmowy
|
2016
|
issue 95 Transnarodowość kina polskiego
138-151
PL
Dziki zachód, dziki wschód. Konwencje westernowe w „Prawie i pięści” Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego oraz „Wilczych echach” Aleksandra Ścibor-Rylskiego
EN
Plesnar is trying to prove that Edward Skórzewski and Jerzy Hoffman in “The Law and the Fist” (1964) and Aleksander Ścibor-Rylski in “The Wolves’ Echoes” (1968) used in varying degrees genre conventions of the western. It is apparent in the construction of the main protagonists, standing with arms in hand, alone, fighting bandits acting in the guise of law. Also narrative structures and storyline patterns of both films remind us of the western, as well as their placement in time (“after the war”, in real westerns – it is usually the Civil War, here it is World War II) and space structures (the deserted town in The Law and the Fist remind us of western ghost towns, pastures of Bieszczady look like undulating hills of Wyoming or Dakota). Even the iconography is similar: arms (although Colts were replaced by Soviet TT pistols), horses, the carts of repatriates (settlers), and to some degree, costumes (Gustaw Holoubek as Andrzej Kenig from “The Law and the Fist” is styled on Shane, and Richard Pietruski as Wijas – on the gunslinger Jack Wilson from George Stevens’ “Shane” /1953/). Plesnar concludes that while in “The Wolves’ Echoes” the adaptation of the western convention is rather mechanical, in “The Law and The Fist” it is much more creative, modifying and enriching it with the “local colour”.
4
Content available remote

The concept of “Indian philosophy” as a product of intercultural dialogue (Wilhelm Halbfass’s India and Europe re visited)

72%
Serebriany S.
Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
|
2016
|
issue 40
227-252
EN
This paper is a sequel to another paper of the same author: “Some Marginal Notes on [W. Halbfass’s] India and Europe” (in: E. Franco, K. Preisendanz (eds.), Beyond Orientalism. The Work of Wilhelm Halbfass and its Impact on Indian and Cross‑Cultural Studies, Amsterdam–Atlanta 1997). In the present paper the concept of “Indian philosophy” is discussed – with references to the analysis of the concept in the book India and Europe by W. Halbfass. The central idea of the paper is this: “Indian philosophy” is not a kind of primordial entity it is often said to be, but rather a contingent concept which gradually evolved in the 19th and 20th century in the process of intercultural interaction between Indian (South Asian) and European (Western) intellectual traditions.
5
Publication available in full text mode
Content available

„Corpus Christi, corpus delicti” – nowy kontrakt narracyjny. „Pokłosie” (2012) Władysława Pasikowskiego wobec kompromitacji kategorii polskiego świadka Zagłady ["Corpus Christi, Corpus Delicti": A new narrative contract. Władysław Pasikowski’s "Aftermath" (2012) and the invalidation of the category of the Polish Witness to the Holocaust]

72%
Janicka E.
Studia Litteraria et Historica
|
2018
|
issue 7
EN
Corpus Christi, Corpus Delicti: A new narrative contract. Władysław Pasikowski’s Aftermath (2012) and the invalidation of the category of the Polish Witness to the HolocaustWładysław Pasikowski’s 2012 feature film Aftermath recapitulates and works through the existing resources in documentary cinema that deals with the Polish context of the Holocaust (Claude Lanzmann, Paweł Łoziński, Marian Marzyński, Agnieszka Arnold). It is also founded on the knowledge amassed in the wake of the countrywide debate about the 1941 Jedwabne massacre (2000–1). As such, it rejects the majority narrative of the Holocaust, one told under the banners of the Righteous Among the Nations (the paradigm of innocence), the Polish witness to the Holocaust (triggering an unjustified identification of the Jaspersian paradigm of unimputable, metaphysical guilt with unwarranted guilt), and the alleged collective Polish trauma of the Holocaust.Aftermath is analyzed as a treatise on antisemitism which problematizes and narrativizes phantasms that are central to this socio-cultural pathology, visualizing the mechanism whereby the phantasm of the Jew is constructed and imposed on actual individuals. It also touches upon the Christian roots and identitarian dimension of antisemitism, alongside its central figure: the Crucifixion. Antisemitism is a matter of religion as a doctrine but also religion as an institution.By displaying a plexus of discourses and practices, attitudes and behaviors, Pasikowski defends the great quantifier as a legitimate category to describe the Polish context of the Holocaust. He debunks the essential differentiation between pre-modern and modern antisemitism (including notions about the secondary nature of Polish antisemitism in relation to the German Nazi exterminatory projects targeted at the Jews).The film convincingly portrays antisemitism as dominating the experience and its representation to such an extent that antisemitic culture loses the ability to reflect on the human condition. Where a non-antisemite sees the irreducible strangeness that is inherent to individual existence, the antisemite sees a Jew, etc. The long duration of violence and exclusion has turned the phantasmic and alternative reality of antisemitism into reality tout court, as it produces a materiality of its own, up to and including the materiality of the atrocity (stolen property, looted corpses, etc.).The text offers an extensive discussion of the essential conflict between Aftermath and the system of Polish culture. The aesthetic is political. The juxtaposition of two genre films (the thriller and the Western) and a plebeian protagonist with a domain that is perceived as proper to the intelligentsia provoked widespread shock and rejection. Accusations of kitsch, exaggeration, improbability, and a colonial gaze enabled critics to sidestep, if not invalidate, the director’s argument. A study of the reception of Aftermath is a study of class distinction in action.Pasikowski’s film portrays antisemitism as a problem of an antisemitic culture and an antisemitic society. This entails a radical invalidation of the notion of antisemitism as an inter-group conflict, thus exposing the fiction and falsehood of such constructs as “dialogue” and “reconciliation.”Despite its pessimistic diagnosis, Aftermath raises the possibility of change and the emancipatory potential of self-empowerment. By considering the cultural and social implications of our knowledge about antisemitism and the Polish context of the Holocaust, the film reveala systemic challenge posed by the imperative to revise culture and reject its toxic models. From this perspective, a new narrative becomes possible as a critique of narratives. Corpus Christi, corpus delicti – nowy kontrakt narracyjny. Pokłosie (2012) Władysława Pasikowskiego wobec kompromitacji kategorii polskiego świadka ZagładyFilm fabularny Pokłosie (2012) Władysława Pasikowskiego przynosi rekapitulację i przepracowanie dotychczasowych zasobów kina dokumentalnego dotyczącego polskiego kontekstu Zagłady (C. Lanzmann, P. Łoziński, M. Marzyński, A. Arnold). Ufundowany jest także na wiedzy narosłej po debacie jedwabieńskiej (2000) oraz na odrzuceniu dotychczasowych dominujących większościowych narracji o Zagładzie: spod znaku Sprawiedliwych (paradygmat niewinności) i spod znaku polskiego świadka Zagłady (paradygmat Jaspersowskiej winy niezarzucanej oraz zbiorowej polskiej traumy Zagłady).Tekst proponuje spojrzenie na Pokłosie jako traktat o antysemityzmie, który problematyzuje i narratywizuje fantazmaty oraz mechanizmy kluczowe dla tej społeczno-kulturowej patologii. Wizualizacja obejmuje mechanizm konstruowania fantazmatu Żyda i nakładania go na realne podmioty. Nie omija też chrześcijańskich korzeni i tożsamościowego wymiaru antysemityzmu z centralną figurą Ukrzyżowania. Antysemityzm jest sprawą religii jako doktryny, ale też instytucji.Unaoczniając splot dyskursów i praktyk, postaw i zachowań, Pasikowski broni wielkiego kwantyfikatora jako zasadnej kategorii opisu polskiego kontekstu Zagłady. Obala też istotowe rozgraniczenie między antysemityzmem przednowoczesnym i nowoczesnym (w tym wyobrażenie o podrzędności polskiego antysemityzmu względem niemieckiego nazistowskiego przedsięwzięcia eksterminacyjnego wymierzonego w Żydów).Film w przekonujący sposób pokazuje, że antysemityzm do tego stopnia zawładnął doświadczeniem i jego reprezentacją, że kultura antysemicka straciła możliwość dostępu do namysłu nad ludzką kondycją. Tam, gdzie nieantysemita widzi nieredukowalną obcość przyrodzoną jednostkowej egzystencji, antysemita widzi Żyda etc. Długie trwanie przemocy i wykluczenia sprawia, że z rzeczywistości fantazmatycznej i alternatywnej antysemityzm staje się rzeczywistością tout court. Wytwarza bowiem własną materialność, do materialności zbrodni włącznie.Tekst obszernie omawia istotowy konflikt Pokłosia z systemem kultury polskiej. Estetyczne jest polityczne. Połączenie kina podwójnie gatunkowego (thriller, western) oraz plebejskiego bohatera z domeną uchodzącą za inteligencki monopol wywołało w większości szok i odrzucenie. Zarzuty – kiczu, przesady, braku prawdopodobieństwa, kolonialnego spojrzenia – pozwoliły w dużym stopniu wyminąć, jeśli nie unieważnić, rozpoznania reżysera. Studium recepcji Pokłosia to studium dystynkcji klasowej w działaniu.Film Pasikowskiego pokazuje antysemityzm jako problem kultury antysemickiej i antysemickiego społeczeństwa. Oznacza to radykalną kompromitację wyobrażenia antysemityzmu jako konfliktu międzygrupowego, czego konsekwencją jest obnażenie fałszu i fikcji konstruktów takich, jak „dialog” i „pojednanie”.Mimo pesymistycznej diagnozy społecznej, Pokłosie wskazuje na możliwość zmiany i potencjał emancypacji tkwiący w samoupodmiotowieniu. Podejmując refleksję nad tym, co wynika dla kultury i społeczeństwa z wiedzy na temat antysemityzmu i polskiego kontekstu Zagłady, film wskazuje na wyzwanie systemowe w postaci imperatywu rewizji kultury i odrzucenia jej toksycznych wzorów. W tym świetle nowa narracja staje się możliwa – jako krytyka narracji.
6
Publication available in full text mode
Content available

Life and Suffering from Jews in Galicia 1914-1918 : synthetic historical study

58%
Szkutnik D. A.
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
|
2019
|
issue 26
429-439
PL
Niniejsze opracowanie dotyczy sytuacji społeczno-gospodarczej Żydów zamieszkujących tereny Galicji Wschodniej i Galicji Zachodniej w latach 1914-1918. Ukazanie złożonej problematyki badawczej w tym okresie, popartej konkretnymi faktami historycznymi, wskazuje na wieloaspektową problematykę szeroko rozumianego antysemityzmu, uwarunkowanego często różnymi czynnikami politycznymi, ekonomicznymi i kulturowymi.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.