Search results

1

Wolność sumienia i religii nieletnich przestępców w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich

100%

Nikołajew J.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2012

|

vol. 15

157-184

EN

The subject of the analysis is freedom of conscience and religion of juvenile delinquents. At first the author discusses juvenile delinquents and places where they undergo punishment. He names types of youth detention centres listing rights provided to the youth in each of them. Further on he analyses freedom of conscience and religion in general and defines freedom of religion, freedom of conscience, freedom of belief. Next the subject of the article are special rights of juveniles that are the consequence of legislative and executive regulations describing such issues as follows: the right of juveniles to practice their faith and participate in religious services, to listen to religious ceremonies to possess religious objects used in worship, to participate in religious classes in charity and social activity of religious communities and to individual meetings with a priest or any other clergyman. Further on the author discusses the limitations of freedom of conscience and religion of juvenile delinquents. Those connected with the isolating character of the prison, together with the rule of tolerance and the rule of non-interruption of the order in prison. The next part of the article is dedicated to the institution of the prison chaplain in reference to the regulations of canon law, employment conditions and range of responsibilities. The author also compares the religious privileges of adult imprisoned to juvenile offenders and points to an almost identical legal status of the two groups. The article is summed up by legislative demands such as providing new regulations for the issues of freedom of conscience and religion in a way that would be adapted to the needs of juvenile offenders and were not a mere copy of rights of adolescent criminals. The regulations should be specific rather than general in character they should also eliminate illegal religious practices in a broad sense. The next point is to mitigate the law restricting freedom of conscience and religion in respect to the rule of tolerance and the need not to interrupt order in prison moreover it is suggested to extenuate much too complicated general rules connected with the need to obey the rights of juvenile offenders and the need of correct functioning of secure detention and secure confinement centres for juveniles. Modifying the regulation enabling listening to religious ceremonies only would be reasonable. There should also be a change in the range of religious privileges of young offenders from taxative to exemplified one. Employment conditions of institutional prison chaplains need changing as well.

PL

Przedmiotem analizy jest wolność sumienia i religii nieletnich przestępców. Najpierw autor zajmuje się problematyką nieletnich i miejsc wykonywania wobec nich środków o charakterze karnym. Wymienia rodzaje i typy zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich, omawiając kolejno uprawnienia osób tam umieszczonych. Dalej analizowane są zagadnienia wolności sumienia i religii w ogólności i definicja wolności religii, wolności sumienia i wolności wyznania. Następnie przedmiotem artykułu są szczególne uprawnienia nieletnich wynikające ze stosownych przepisów ustawowych i wykonawczych. Kolejno omawiane są takie kwestie jak: prawo nieletnich do wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług, do bezpośredniego uczestnictwa w nabożeństwach, do słuchania transmitowanych nabożeństw, do posiadania służących do praktyk religijnych przedmiotów, do uczestniczenia w nauczaniu i lekcjach religii, do uczestniczenia w działalności charytatywnej i społecznej związku wyznaniowego i spotkań indywidualnych z duchownym. Dalej autor omawia ograniczenia wolności sumienia i religii nieletnich przestępców. Te związane są z izolacyjnym charakterem wykonywania środków karnych z zasadą tolerancji i reguły niezakłócania porządku w zakładzie. Następna część artykułu poświęcona jest instytucji kapelana zakładu poprawczego (odniesienie do przepisów zwłaszcza prawa kanonicznego, kwestie etatowe i zakres czynności). Ponadto autor porównuje uprawnienia religijne skazanych i nieletnich przestępców i zwraca uwagę na niemal identyczne prawa. Artykuł kończą postulaty legislacyjne związane z opracowaniem nowych przepisów dotyczących kwestii wolności sumienia i religii nieletnich w taki sposób, aby nie były one jedynie powieleniem uprawnień osób przebywających w środowisku więziennym, a uwzględniały kwestie odrębnego traktowania nieletnich. Ponadto postuluje się także, aby nowe przepisy miały charakter rozstrzygnięć szczegółowych, a nie ogólnych. Należy także wyeliminować takie rozwiązania, jak chociażby pozaprawne kategorie form życia religijnego w sytuacji wykorzystania znanej i wystarczająco opisanej w literaturze instytucji praktyk i posług religijnych rozumianych szeroko. Kolejny postulat dotyczy złagodzenia klauzuli ograniczenia wolności sumienia i religii ze względu na zasady tolerancji i potrzebę niezakłócania porządku w zakładzie. Ponadto proponuje się złagodzenie zbytnio rozbudowanych klauzul generalnych związanych z potrzebą przestrzegania praw nieletnich i prawidłowości w funkcjonowaniu zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich. Zasadnym byłoby także zmodyfikowanie przepisu umożliwiającego nieletnim jedynie słuchania nabożeństw i zastąpienia tego uprawnienia „odbiorem”. Należy również zmienić charakter całego katalogu uprawnień religijnych przysługujących nieletnim z taksatywnego na egzemplaryczny. Zmiany wymaga też sytuacja etatowa kapelanów zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich.

2

Kulturowe i prawne aspekty kontrowersji wokół chusty muzułmańskiej we Francji

70%

Madej M., Pasek Z.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2012

|

vol. 15

185-216

EN

The article deals with relationships between the cultural and legal sides of current controversies concerning life of French Muslim minority. Authors describe them against the background of history of Muslim minority in that country and they reconstruct the variety of different meanings of hiding the face by women in Islamic world. They present the history of French Muslims and their effort to create their representation that would be able to conduct a dialogue with secular authorities. They describe a complicated situation in the French Religious Cult Council which performs the function mentioned before. The analysis concentrates mostly on presentation of the meaning of wearing the Muslim kerchiefs by women (Arabic hijab, Persian chador, Turkish charshaf and others). During the legal analysis they use original verdicts of French courts in controversial issues concerning wearing burqas in public (e.g in schools). Main normative acts regarding ban on wearing burqas in France are reminded, as an example authors use probably the most famous casus: Dogru vs. France wich finished with the verdict of European Court of Human Rights in Strasbourg from December 4th 2008. Those cases are the background for increasing religious and ethnical tension between French Muslims and native Frenchmen and they clarify limitations and obstacles in governmental assimilation programme. The article tries to explain attitudes of one of the most important social conflict in contemporary France.

PL

Artykuł podejmuje się związków między stroną kulturową, a prawną współczesnych kontrowersji wokół życia mniejszości muzułmańskiej we Francji. Autorzy dokonują tego opisu na tle dziejów mniejszości muzułmańskiej w tym kraju, oraz rekonstruują zróżnicowane znaczenia zasłaniania twarzy przez kobiety w świecie islamie. Przedstawiają historię francuskich muzułmanów oraz ich starania o wyłonienie wspólnej reprezentacji do dialogu z władzami świeckimi. Opisują skomplikowaną sytuację w działającej obecnie Francuskiej Radzie Kultu Muzułmańskiego, która pełni tę funkcję. Analiza skupia się przede wszystkim na przedstawieniu znaczenia noszenia chust muzułmańskich przez kobiety (arabski hidżab, perski czador, turecki czarczaf i in.). Podczas analizy prawnej opierają się na oryginalnych tekstach orzeczeń francuskiego sądownictwa w głośnych sprawach wokół noszenia burek w przestrzeni publicznej (np. w szkołach). Autorzy przypominają główne akty normatywne dotyczące zakazu noszenia burek we Francji, a jako przykład dokładniej omawiają najsłynniejszy chyba kazus: Dogru przeciwko Francji, który zakończył się wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 04.12.2008 r. Sprawy te są tłem dla narastającego napięcia etniczno-religijnego między francuskimi muzułmanami, a rdzennymi Francuzami i rozjaśniają ograniczenia i przeszkody rządowego programu asymilacyjnego. Artykuł stara się wyjaśnić stanowiska tego jednego z najpoważniejszych konfliktów społecznych współczesnej Francji.

3

Działalność katolickich środków masowego przekazu przejawem pluralizm i gwarancją demokracji

70%

Lis W.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2012

|

vol. 15

275-290

EN

The man as a social being functioning simultaneously in different communities. One of them consists of churches and religious associations that have the right to establish and hold their own the mass media. Through them, they may pursue their mission and participate in public life, influencing the life of the faithful and the entire state. Due to the number of people declared Catholics, the Catholic mass media have the greatest impact. The possibility of the establishment and ownership of the mass media by a duly organized various social groups is a manifestation of pluralism and guarantee of democracy. Democratic system, based on the respect for human rights and liberties in its individual and collective dimension, presupposes freedom of expression and freedom of the press, allowing each person the freedom to express their opinions, to acquire and disseminate information on every topic. Their viewers and listeners may not agree with them, but their existence testifies to the freedom of expression and freedom of the press, without which there can be no question of the existence and development of a fully democratic state and civil society.

PL

Człowiek jako istota społeczna funkcjonuje jednocześnie w różnych wspólnotach. Jedną z nich są kościoły i związki wyznaniowe, które mają prawo do zakładania i posiadania własnych środków masowego przekazu. Za ich pośrednictwem realizują swoją misję oraz uczestniczą w życiu publicznym, wpływając na kształt życia swoich wiernych i całego państwa. Z uwagi na liczbę osób deklarujących się jako katolicy, największą siłę oddziaływania posiadają katolickie środki masowego przekazu. Możliwość zakładania i posiadania środków masowego przekazu przez różne grupy społeczne odpowiednio zorganizowane stanowi przejaw pluralizmu i gwarancję demokracji. System demokratyczny, oparty na poszanowaniu wolności i praw człowieka w wymiarze jednostkowym i zbiorowym, zakłada bowiem swobodę wypowiedzi i wolność prasy, umożliwiając każdemu wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji na każdy temat. Ich odbiorcy mogą się z nimi nie zgadzać, ale ich istnienie świadczy o swobodzie wypowiedzi i wolności prasy, bez której nie może być mowy o istnieniu i rozwijaniu się w pełni demokratycznego państwa i obywatelskiego społeczeństwa.

4

Przystosowanie i opór żeńskich zgromadzeń zakonnych wobec władz komunistycznych w Polsce. Zarys problemu

61%

Mirek A.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2012

|

vol. 15

217-233

EN

From 1944 when Poland was under the communism rule two kind of attitudes existed in polish society – adaptation and resistance. Affirmation, adjustment, resistance and opposition – those attitudes were appearing at the same time and were related to each other. Anti-communist resistance in People’s Republic of Poland applied to every class and group of society. The resistance was especially directed into a restrict feature limiting a freedom to profess religion, damaging a value of national tradition or limiting a freedom to speech and beliefs. In August 1949 “ A decree of protection of freedom of conscience and denomination” was issued. Technically this document, was meant to create a lawful guarantee of freedom of denominations in Poland. In reality some of the regulations were used by the different authorities to both make Church’s life more difficult and to repress clergy and secular people. The Catholics in Poland were treated as a second category citizens ( limited with their capability to get promotion, even if they kept a loyal attitudes) but nuns were treated even worst as a third category citizens, being continuously pushing to the dregs of social live, without not only any chance to get promotion but also without the fundamental rights and freedom guarantee to every Poles by the Constitution. In further perspective the communist government planned to gradually limited congregations work, created closed enclaves and aimed to completely liquidate nuns work. The right person for the Church happened to be a cardinal Stefan Wyszyński a Primate of Poland. Thanks to an inflexible attitudes of cardinal Wyszyński and his Non possumus the authorities were unable to fulfill the program of “loyality” in Catholic Church in Poland. The Primate tried to show nuns a new perspective of work and was looking for methods to defend and kept monastic life in Poland. The Episcopal was protecting monastic live. It was aware that battle with religious orders was a part of a main repertoire among most of the regime which at any time undertake a battle with Church. The history of People’s Republic of Poland might be describe as a process of struggle between the authorities and society where both sides were changing under influence of this struggle.

PL

W okresie reżimu komunistycznego w Polsce we wszystkich praktycznie obszarach życia istniały dwie postawy społeczne: przystosowanie i opór. Zewnętrznym przejawom przystosowania, towarzyszyło zachowanie suwerenności wewnętrznej i zdolności do stawiania oporu, przynajmniej wobec niektórych cech systemu czy kierunku działania władz. Antykomunistyczny opór dotyczył wszystkich warstw i grup społecznych. Podejmowany był nie tylko przez zbrojne podziemie ale także przez znaczną część polskiego społeczeństwa. Był ukierunkowany przede wszystkim na kwestie wolności wyznawania religii, naruszania wartości tradycji narodowej, czy wobec ograniczania wolności przekonań i wypowiedzi. Walka z zakonami należała do głównych celów większości reżimów, które kiedykolwiek walczyły z Kościołem. Katolicy byli traktowani jako obywatele drugiej kategorii, zakonnice natomiast jak obywatele trzeciej kategorii, nieustannie spychane na margines życia społecznego, pozbawiane nie tylko możliwości awansu społecznego, ale przede wszystkim podstawowych praw i swobód obywatelskich gwarantowanych przez Konstytucję. Systematycznie pozbawiano siostry prowadzenia działalności apostolskiej i swobodnego podejmowania pracy zawodowej, odmawiano możliwości zdobycia wykształcenia, korzystania z świadczeń socjalnych takich jak ochrona zdrowia, ubezpieczenia społeczne czy świadczenia emerytalne, instrumentalnie wykorzystywano przepisy podatkowe. Planowa ateizacja dotknęła wszystkie obszary działalności wspólnot zakonnych. Przyjmowała ona charakter rozwiązań instytucjonalno-prawnych. Walka z działalnością zakonów dokonywana była „w majestacie prawa”. W okresie od 1949 do 1967 zlikwidowano ponad 80 szkół zakonnych, 263 domy dziecka, 680 przedszkoli, 73 świetlice, 46 żłobków. Z 276 szpitali, w których siostry pracowały do roku 1967 zostały tylko w 93. Szpitale zakonne upaństwowiono. W celu skutecznej obrony zakonów, z inicjatywy Prymasa Wyszyńskiego zapoczątkowano instytucjonalne formy współpracy zgromadzeń zakonnych. Narzędziem represyjnej polityki państwa, prowadzonej w stosunku do zgromadzeń zakonnych była Ustawa o przejęciu „dóbr martwej ręki” z 20 marca 1950 r. mająca na celu ograniczenie bazy materialnej zakonów, wprowadziła stan prawny, w którym zgromadzenia zakonne traciły własne ziemie i gospodarstwa, będące podstawą utrzymania wielu wspólnot zakonnych, a zwłaszcza nowicjatów i domów formacyjnych. Afirmacja, przystosowanie, opór, opozycyjność – wszystkie te postawy występowały jednocześnie i we wzajemnym powiązaniu. Zakonnice, tak jak całe społeczeństwo, zmuszone do milczenia i respektowania narzuconych reguł, przystosowały się do nich, jednocześnie broniły pewnego zakresu autonomii i próbowały ją poszerzać. Dzieje PRL można przedstawić jako proces zmagania się między aparatem władzy a społeczeństwem, w którym to zmaganiu zmieniają się obie strony.

Refine search results

4 Studia z Prawa Wyznaniowego

4 2012

1 Lis W.

1 Madej M.

1 Mirek A.

1 Nikołajew J.

1 Pasek Z.

Wolność sumienia i religii nieletnich przestępców w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich

Kulturowe i prawne aspekty kontrowersji wokół chusty muzułmańskiej we Francji

Działalność katolickich środków masowego przekazu przejawem pluralizm i gwarancją demokracji

Przystosowanie i opór żeńskich zgromadzeń zakonnych wobec władz komunistycznych w Polsce. Zarys problemu