Search results

1

Dwa niepublikowane szkice obozów wojska litewskiego podczas kampanii przeciw powstaniu Chmielnickiego

100%

Spodaryk A.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2018

|

vol. XIX (LXX)

|

issue 3-4 (265-266)

225-240

EN

The paper discusses two unpublished drawings presenting the camps of the Lithuanian army during the Khmelnytsky Uprising. They come from the collection of notes and drawings preserved in the National Historical Archives of Belarus in Minsk. This collection, undoubtedly connected with the Radziwiłł family of Birże, has been published several times in Belorussian and in Russian until now, but has not been studied thoroughly enough yet. Previous researchers of the Minsk collection of drawings did not notice i.a. the plans of the military camps, discussed in the article.

RU

В статье рассматриваются два неопубликованных рисунка, на которых представлены лагеря литовской армии во время восстания Хмельницкого. Рисунки взяты из архива заметок и рисунков, хранящихся в Национальном историческом архиве Беларуси в Минске. Эти материалы, несомненно связанные с биржанскими Радзивиллами, публиковались до этого времени несколько раз по-белорусски и по-русски, однако им не были посвящены достаточно подробные исследования. До сей поры исследователи минского собрания рисунков не обратили внимания, в частности, на обговариваемые в статье планы военных лагерей.

PL

Artykuł omawia dwa niepublikowane rysunki przedstawiające obozy wojska litewskiego w czasie powstania Chmielnickiego. Rysunki pochodzą ze zbioru notatek i rysunków przechowywanych w Narodowym Archiwum Historycznym Białorusi w Mińsku. Zespół ten, niewątpliwie związany z Radziwiłłami birżańskimi, publikowano do tej pory kilka razy po białorusku i rosyjsku, jednakże nie poświęcono mu nigdy dostatecznie szczegółowego studium. Dotychczasowi badacze mińskiego zbioru rysunków nie zwrócili uwagi m.in. na omawiane w artykule plany obozów wojskowych.

2

Aleksandra Koniecpolskiego, chorążego koronnego, sprawy publiczne i prywatne (do 1648 roku)

100%

Goszczyński A.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2019

|

vol. XVI (2019)

|

issue 2: „Jedno nierozdzielne i nieróżne ciało”. Studia z dziejów polsko-litewskiej Rzeczypospolitej, pod red. Artura Goszczyńskiego

47-74

PL

Działalność publiczna Aleksandra Koniecpolskiego przed 1648 r. sprowadzała się przede wszystkim do aktywności wojskowej. Na podstawie jego biografii dostrzec można, że ojciec położył wyraźny nacisk na kwestie militarne w jego edukacji oraz pod własnym okiem przybliżał mu wojaczkę. Jego aktywność sejmikowa ograniczała się słania listów na zjazdy szlacheckie z prośbą o poparcie jego prywatnych spraw. W wojsku cieszył się on rzekomo względną powagą, która mogła wynikać przede wszystkim z szacunku dla działalności jego ojca, do 1648 r. nie zdążył on bowiem odznaczyć się większymi zasługami na niwie militarnej.

EN

The public activity of Aleksander Koniecpolski in the period prior to Chmielnicki’s Uprising was focused mainly on military activity. Based on his biography it can be assumed that his father highlighted military matters in the education of his son. The father even by himself made the son more acquainted with war and army. His parliament activity was limited to sending letters summoning nobles to meetings and at the same time asking to support his affairs. In the army he was said to have rather average credit mainly granted by the respect to his father’s activity since up to 1648 Aleksander did not accomplish any significant feats in the military.

RU

Публичная деятельность Александра Конецпольского до 1648 г. в основном заключалась в военной активности. Основываясь на его биографии, можно увидеть, что его отец сделал особый акцент на военных вопросах в образовании сына и сам учил его военного дела. Парламентская деятельность Александра ограничивалась отправкой писем в дворянские съезды с просьбой поддержать его личные дела. В армии он якобы обладал относительным уважением, которое могло быть обусловлено, прежде всего, уважением к действиям его отца, потому что к 1648 году у него не было времени проявить большие подвиги в военной области

3

В. Н. Перетц – особый взгляд на историю русской литературы XVIII века

100%

Бухаркин П., Санкт-Петербургский государственный университет Ф. ф.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica

|

2015

|

vol. Zeszyt specjalny 2015

RU

В статье рассматривается картина литературной жизни России XVIII века, созданная в работах В. Н. Перетца (1870−1935). Основное внимание уделяется той перспективе, в которой ученый рассматривал этот период и его хронологическим границам.

EN

The paper considers the picture of Russian literary life in the 18th century created in the works of Vladimir Peretz (1870−1935). Special attention is given to the perspective in which the scholar investigates this period and to the chronological boundaries of the period in question.

4

The Radziwiłł Cousins, Prophecies and False News in Mid-Seventeenth-Century Europe

88%

Mazheika H.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2020

|

vol. XVII (2020)

|

issue 3: Dwór w Rzeczypospolitej i państwach ościennych, pod red. Artura Goszczyńskiego i A. Selina

137-154

EN

The article looks at how false prophecies and misinformation helped to enhance the image of the Grand Duchy of Lithuania as a Protestant state in contradistinction to the Kingdom of Poland, the identity of which was clearly Catholic. The 1650s was the time when the influence of the prophetic imposter Mikuláš Drabík and his visions became particularly pronounced. Moreover, fake news about the destruction of all Polish and Lithuanian Protestant churches found a targeted audience and seemed to have worked as a propagandistic device. This discourse regarding the reasons for the downfall of the Protestant churches in PolandLithuania fostered among western Europeans an interest in the Grand Duchy of Lithuania, and gave Janusz and Bogusław Radziwiłł an international reputation of saviours of the true faith, while at home they were vilified as traitors.

RU

В статье рассматривается, как пророчества и дезинформация помогли укрепить имидж Великого Княжества Литовского как протестантского государства на международной арене в отличие от Королевства Польского, конфессиональная идентичность которого была несомненно католической. 1650-е годы – период, когда «пророчества» Микулаша Драбика стали особенно популярны. Более того, фальшивые новости об уничтожении всех польских и литовских протестантских церквей нашли свою целевую аудиторию и, казалось, работали как удачная пропагандистская уловка. Дискурс о причинах уничтожения протестантских церквей в Речи Посполитой вызвал в Западной Европе интерес к Великому Княжеству Литовскому и позволил Янушу и Богуславу Радзивиллам завоевать международную репутацию защитников истинной веры, в то время как в своем государстве они считались предателями.

PL

W artykule mówiono o tym, jak proroctwa i dezinformacja pomogły umocować w opinii międzynarodowej wizerunek Wielkiego Księstwa Litewskiego jako państwa protestanckiego w odróżnieniu od Królestwa Polskiego, tożsamość konfesyjna którego pozostawała bez wątpienia katolickiej. Lata 50. XVII wieku były czasem, gdy „proroctwa” Mikuláša Drábika zostały szczególnie popularnymi. Co więcej nowiny fałszywe o niszczeniu wszystkich polskich i ltewskich kościołów protestanckich znalazły swoich odbiorców i, jak wydawało się, funkcjonowały jako pomyślny fortel propagandystyczny. Komunikaty o przyczynach niszczenia kościołów protestanckich w Rzeczypospolitej spowodowały wzrost ciekawości w Europie Zachodniej do Wielkiego Księstwa Litewskiego i udostępniły Januszowi i Bogusławowi Radziwiłłom możliwość otrzymać uznanie międzynarodowe jako obrońców wiary prawdziwej w czasie, gdy we własnym państwie ich uważano za zdrajców.

5

Europejczycy w Moskwie w XVII w. „Obcy” czy „swoi”?

88%

Korczagina I.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2020

|

vol. XVII (2020)

|

issue 3: Dwór w Rzeczypospolitej i państwach ościennych, pod red. Artura Goszczyńskiego i A. Selina

121-135

PL

Praca poświęcona jest stosunkom między mieszkańcami Państwa Moskiewskiego, a przebywającymi w nim cudzoziemcami. Aby przedstawić szczegółowy obraz życia codziennego w kraju carów w XVII w., warto zwrócić uwagę na przeróżne przykłady kontaktów autochtonów z obcokrajowcami. Wzmianki o niektórych z nich znajdują się zarówno w źródłach o rosyjskiej proweniencji, jak i powstałych w innych państwach. Pewne świadectwa można także odnaleźć w sferze folkloru i toponimii miejskiej. Wbrew stereotypom Rosja w XVII w. nie była państwem etnicznie jednorodnym. Tylko w Moskwie – mieście, które było „trochę większe od Londynu”, jak napisał jeden z angielskich podróżników, znajdowało się kilkanaście cudzoziemskich osad. Celem artykułu jest określenie miejsca Europejczyków w światopoglądzie poddanych cara oraz odpowiedź na pytanie, czy obcokrajowców włączano do społeczeństwa miejskiego, czy też zawsze uważano ich za obcych, a także czy różnili się od siebie w oczach mieszkańców Moskwy?

EN

The work is devoted to such an aspect of the social and cultural history of Russia as everyday communication between Muscovites and foreigners. To provide a detailed picture of the Muscovite life of that period it is worth paying attention to the most diverse evidence of contacts between Russians and Europeans; the remarkable examples could be found both in Russian and in foreign sources. In addition, such an evidence appears in the sphere of folklore and urban toponymy. Contrary to established stereotypes, Russia of the 17th century was not an ethnically homogeneous state: more than ten foreign settlements were located only in Moscow – the city which was “a little bigger than London” – as one of the English travelers wrote. The aim of the article is to define the place of Europeans in the worldviews of Muscovites: were foreigners included in the urban society, were they always considered as strangers, did they differ from each other in the eyes of the capital inhabitants?

RU

Работа посвящена повседневному общению москвичей и выходцев из Европы. Чтобы представить подробную картину жизни Москвы в этот период, стоит обратить внимание на самые разнообразные примеры контактов местного населения с иностранцами; некоторые из них упоминаются как в российских, так и в зарубежных источниках, другие встречаются в области фольклора и городской топонимики. Вопреки стереотипам, Россия в XVII в. не была этнически однородным государством: только в Москве – городе, который был «немного больше Лондона», как писал один английский путешественник, – насчитывалось около десяти иностранных поселений. Цель статьи – определить место европейцев в мировоззрении москвичей: входили ли иностранцы в городское общество или всегда считались чужими и отличались ли они друг от друга в глазах жителей столицы?

6

Волпа. Старая и новая

75%

Смиловицкий Л.

Studia Żydowskie. Almanach

|

2020

|

vol. 10

|

issue 9-10

9-24

PL

Artykuł poświęcony jest historii społeczności żydowskiej w Wołpie. Do 1939 miasto było centrum gminy powiatu grodzieńskiego województwa białostockiego, a obecnie wchodzi skład rejonu wołkowyskiego obwodu grodzieńskiego Republiki Białorusi. Artykuł opisuje życie gospodarcze, religijne, kulturalne i narodowe Żydów, którzy w naturalny sposób uzupełniali życie Białorusinów i Polaków w Wołpie, dając przykład wzajemnego zrozumienia i współpracy. Szczególną uwagę zwrócono na losy unikatowej drewnianej synagogi z XVII wieku oraz działalność grup i klubów syjonistycznych. Osobne miejsce zajmuje historia tragicznej śmierci społeczności w czasie Holokaustu oraz próby zachowania pamięci o ich małej ojczyźnie przez współczesne pokolenie mieszkańców Wołpy. Artykuł powstał po wizycie autora w Wołpie w 2018 roku i opiera się na rzadkich danych archiwalnych, publikacjach naukowych w języku hebrajskim, angielskim, polskim i rosyjskim, czasopismach oraz wywiadach z mieszkańcami.

EN

The article is devoted to the history of the Jewish community in Volpa. Until 1939 the town was the centre of a commune of the Grodno district of the Bialystok voivodeship, and now it is part of the Volkovysk district of the Grodno region of the Republic of Belarus. The article describes the economic, religious, cultural, and national life of Jews, who naturally complemented the life of the Belarusians and Poles in Volpe providing an example of mutual understanding and cooperation. Particular attention is paid to the fate of the unique wooden synagogue of the 17th century and the activities of Zionist groups and clubs. A separate place is given to the story of the tragic death of the community during the Holocaust and the attempts to preserve the memory of their small homeland by the modern generation of Volpa residents. The article was written following the author's visit to Volpa in 2018 and it is based on rare archival data, scholarly publications in Hebrew, English, Polish and Russian, periodicals, and interviews with local residents.

Refine search results

3 Wschodni Rocznik Humanistyczny

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Studia Żydowskie. Almanach

3 2020

1 2019

1 2018

1 2015

1 Goszczyński A.

1 Korczagina I.

1 Mazheika H.

1 Spodaryk A.

1 Бухаркин П.

1 Санкт-Петербургский государственный университет Ф. ф.

1 Смиловицкий Л.

Dwa niepublikowane szkice obozów wojska litewskiego podczas kampanii przeciw powstaniu Chmielnickiego

Aleksandra Koniecpolskiego, chorążego koronnego, sprawy publiczne i prywatne (do 1648 roku)

В. Н. Перетц – особый взгляд на историю русской литературы XVIII века

The Radziwiłł Cousins, Prophecies and False News in Mid-Seventeenth-Century Europe

Europejczycy w Moskwie w XVII w. „Obcy” czy „swoi”?

Волпа. Старая и новая