Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  advanced directives
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
XX
Wstęp. Trudności w odżywianiu pacjentów w zaawansowanej demencji stanowią ogromne wyzwanie dla personelu sprawującego nad nimi opiekę. Liczne badania potwierdziły, że postawy pielęgniarek wobec problemu sztucznego odżywienia i nawadniania pacjentów są różne w poszczególnych państwach. Cel pracy. Analiza przekonań norweskiego i polskiego personelu opiekuńczego, dotyczących problemów w odżywianiu występujących u pacjentów z zaawansowaną demencją i wyjaśnienie, jak respondenci sobie z nimi radzili. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w domu opieki “Engensenteret” w Bergen (Norwegia) oraz w Zakładzie Opiekuńczo- Leczniczym Brzeskiego Centrum Medycznego w Brzegu (Polska). Grupa badana składała się z 52 członków personelu opiekuńczego. Jako narzędzia badawczego użyto kwestionariusza własnej konstrukcji. Wyniki. Wszyscy polscy respondenci, w przeciwieństwie do grupy norweskiej, opowiadali się za przymusowym karmieniem pacjentów z zaawansowaną demencją. Prawie połowa respondentów twierdziła, iż każdą decyzję dotyczącą sztucznego odżywiania i nawadniania powinien podjąć lekarz, nikt z badanych nie oddałby prawa decyzji w tej sprawie rodzinie chorego. Polscy respondenci twierdzili istotnie częściej, że sztuczne odżywianie poprawia ogólną jakość życia chorego na demencję. Wnioski. 1. Przekonania norweskich i polskich respondentów dotyczące podejmowania sztucznego odżywiania w zaawansowanej demencji oraz jego efektywności dla tej populacji chorych były znacząco różne. 2. Według większości respondentów prawo do podejmowania każdej decyzji dotyczącej rozpoczęcia sztucznego odżywiania ma jedynie lekarz. 3. Należy opracować ogólne wytyczne i standardy polityki żywieniowej w stosunku do chorych z zaawansowaną demencją, a także wyjaśnić częste nieporozumienia związane z domniemaną efektywnością sztucznego odżywiania w tej populacji pacjentów.
Diametros
|
2016
|
issue 50
152-160
EN
Patients suffering from advanced dementia present ethicists and caregivers with a difficult issue: we do not know how they feel or how they want to be treated, and they have no way of telling us. We do not know, therefore, whether we ought to prolong their lives by providing them with nutrition and hydration, or whether we should not provide them with food and water and let them die. Since providing food and water to patients is considered to be basic care that is morally required, it is usually only the provision of nutrition and hydration by artificial means that is considered to require ethical justification. Building on what I call a virtue-based conception of autonomy, I argue that, at least for some patients suffering from advanced dementia, even providing food and liquid by hand is morally wrong.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.