Search results

1

STAN NIETRZEŹWOŚCI JAKO „AFEKT” W RZYMSKIM PRAWIE KARNYM?

100%

Kubiak P.

Zeszyty Prawnicze

|

2015

|

vol. 15

|

issue 1

33-52

PL

Drunkenness – a “Passion” in Roman Criminal Law? SummarySince ancient times jurists and lawyers have had to handle offencesconnected with alcohol abuse. There are only three texts on drunkenness in the Roman legal sources: two relate to offences committed byinebriate soldiers, and the third contains the basic division into intentional offences, accidental offences, and crimes of passion. In all threecategories drunkenness was a mitigating factor, which may be surprising for modern lawyers. Other Roman sources present public opinionon drinking, which seems to have depended on the circumstances– heavy drinking and alcoholism were disapproved of. A precise analysis of the rhetorical writings shows elaborate distinctions betweenintentional and unintentional acts. Drunkenness was regarded as anemotional state which could influence the penalty, but the specific circumstances of the offence were crucial. The rhetorical works confirmthe views presented in poetry and philosophy. Contrary to the legalsources, the facts seem to show that a judge could sentence an offenderto a severe or mild punishment, or even acquit him if drunkenness hadbeen a factor contributing to the offence. The rhetorical works may beconsidered to provide not only an important theoretical background tothe legal sources, but also crucial supplementary information givinga better insight into Roman criminal law.

2

Przyjemność na granicy dyskomfortu

86%

Przylipiak M.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 110 Poza człowiekiem

213-218

PL

Artykuł jest recenzją książki Barbary Szczekały pt. Mind-game films. Gry z narracją i widzem (2019). Książka kładzie nacisk na komplikacje i zawiłości narracyjne filmów gier umysłowych. Zadaniem odbiorcy byłoby te zawiłości zrozumieć, z rozsypanych puzzli ułożyć spójny obrazek, zagadki i tajemnice wyjaśnić. Odbiór ma charakter racjonalny, jego opis jest ujęty w ramę psychologii poznawczej. Przeciwstawiony jest mu drugi typ odbioru (autorka książki za nim optuje), wedle którego odbiorcy filmów gier umysłowych szukają w nich przede wszystkim ucieleśnionych emocji. Szczekała charakteryzuje bliżej trzy rodzaje takich emocji, które nazywa terrorem identyfikacji, ekscesem nagromadzenia oraz dyskomfortem poznawczym. Choć są to doznania nieprzyjemne, zdaniem autorki to właśnie one przyciągają widza do tego typu kina.

EN

The paper is a review of a book by Barbara Szczekała entitled Mind-game films. Gry z narracją i widzem [Mind-game Films: Games with Narrative and Spectator] (2019). The subject of the book is the current of “mind game films”, and the book is particularly concerned with the issue of the viewer’s reception of such films. Two modes of reception are confronted with each other. In the first one the emphasis is put on the complexity of mind-game films. The viewer’s task would be to straighten up this complexity, to complete a puzzle, to answer the riddles and solve mysteries. The reception is rational in nature, and the whole issue is put in the framework of cognitive psychology. This mode is juxtaposed to another one (the author opts for it), according to which the admirers of such films strive especially for embodied affects. Three such affects are described in detail: terror of identification, excess of accumulation and cognitive discomfort. Although these affects are rather unpleasant, the author insists that they attract the viewer to this kind of cinema.

3

Affective Transmission and Haunted Landscape in Jesmyn Ward’s Sing, Unburied, Sing

81%

Antoszek P.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 11

7-19

EN

The essay discusses Jesmyn Ward’s novel Sing, Unburied, Sing (2017) through Nicolas Abraham’s and Maria Torok’s concept of “transgenerational phantom” and Teresa Brennan’s theory of the transmission of affect. While the novel focuses on poor blacks in the contemporary American South, and, therefore, on the experience of those marginalized and excluded from official discourse, the narrative seems to transgress racial, social, and generational boundaries to address the human predicament in ways that are both visceral and poetic, disturbing and magical. By employing the trope of haunting to talk about racial oppression, the author combines past and present to demonstrate how slavery and racism continue to take their toll, producing more individual and communal traumas. The essay argues that in Sing, Unburied, Sing Ward not only deconstructs such dominant Western categories as past and present, black and white, male and female, or life and death, but also indicates a way of dealing with and communicating traumatic realities that goes beyond the Symbolic patterns of making sense of the world.

PL

Transmisja afektu i widma przeszłości w powieści Jesmyn Ward Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie Przedmiotem artykułu jest analiza powieści Jesmyn Ward pt. Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie (2017) w świetle pojęcia „międzypokoleniowej transmisji fantomu” Nicolasa Abrahama i Marii Torok oraz teorii transmisji afektu Teresy Brennan. Posługując się motywem duchów, powieść Ward porusza temat przemocy na tle rasowym i łączy przeszłość z teraźniejszością dowodząc, że niewolnictwo i rasizm nadal zbierają żniwo w społeczeństwie amerykańskim, a ich efektem są wciąż nowe osobiste i społeczne traumy. Artykuł pokazuje, że w tej powieści Ward nie tylko dekonstruuje dominujące w zachodnim świecie kategorie, takie jak: przeszłość/teraźniejszość, czarny/biały, męski/kobiecy czy żywy/martwy, ale także wskazuje sposób radzenia sobie z traumą i komunikowania jej wychodzący poza symboliczne formy interpretacji rzeczywistości.

4

Co właściwie sprawia, że dzisiejsze miasta są tak odmienne, tak pociągające? Miejskość (po)nowoczesna

72%

Sławek T.

Przegląd Socjologiczny

|

2018

|

vol. LXVII (67)

|

issue 1

165-184

PL

Posługując się poetyckim studium historii miast zaproponowanym przez Wystana Hugh Audena, stawiamy tezę o głęboko polemicznym charakterze miasta. Żywiołem polis jest polemos, spór, konflikt, który w długiej historii miast przybierał postać dychotomicznego napięcia – między posiadającymi a nieposiadającymi, arystokratami i sankiulotami. Tak długo, jak napięcie to zachowa ów binarny kształt, miasto będzie powielało swą dotychczasową historię z wszystkimi jej błędami. Współczesne miasto tworzy zbyt wiele elementów, zbyt mocno wirtualne interweniuje w realne, by dało się myśleć o przyszłości w kategoriach prostych opozycji. Jak proponuje Gilles Deleuze, model dotychczasowy opierający się na owych opozycjach wraz z podtrzymującym i wyostrzającym je systemem nakazów i zakazów powinien zostać zastąpiony przez model, w którym główną rolę odgrywają pragnienia, afekty i marzenia jednostek; te zaś nie poddadzą się dialektycznej analizie. Stawką jest więc miasto tyleż rzeczywiste, co wyobrażeniowe, choć to ostatnie określenie nie oznacza, że całkowicie nierealne i wymyślone. Miasto traktowane „osobiście” (tak nazywa Andrew Merrifield stanowisko Guy Deborda i Louisa Chevaliera): miasto nabierające ciała, to znaczy jawiące się nam warstwowo i gruboziarniście. Miasto znane nam osobiście, co wskazuje nie tylko na mnie jako na osobę, ale przede wszystkim na miasto zyskujące osobowy status, z jego historią, widocznymi i niewidocznymi dziejami, śladami, znakami, które skryły się w podświadomości czasu.

EN

Starting with Richard Hamilton’s famous collage and W.H. Auden’s poetic rendition of the history of cities, we argue that what the Greeks called polemos has been the very element of urbanity. The conflict could imply tensions between the rich and the poor, aristocrats or the hoi polloi, but we have reached the stage at which such a rigorously dichotomic vision of the conflict does not provide one with an appropriate approach towards the phenomenon of urbanity. The model of binary oppositions should be supplanted by a much more diverse scheme which would allow for the integration of such elements as affects, desires, and dreams, the factors which do not readily succumb to dialectical analysis. Hence, following Deleuze, Merrifield, and Debord, we want to see the city as an intricate structure of many-layered elements, both physical and imagined

5

Wpływ negatywnego afektu na kształt funkcji wag decyzyjnych

72%

TRACZYK J., FUŁAWKA K.

Psychologia Ekonomiczna

|

2014

|

issue 5

6–25

EN

When making decisions, people tend tooverweight small probabilities and underweight moderate and high probabilities. This bias is stronger for affect-rich outcomes. In the current research, we investigated the influence of object-irrelevant affect on distortions of probabilities. Subjects participated in two independent tasks. In the first one, participants had tofollow sets of stimuli displayed serially on ascreen. Depending on the experimental condition, neutral envelopes were presented with aset of other neutral or negative stimuli. In the second task, subjects declared certainty equivalents for nine lotteries by giving the maximum amount of money that they would pay in order toinsure negatively or neutrally conditioned envelopes from previous task. We estimated the probability weighting function described by two parameters – attractiveness of the lottery outcome and probability discriminability – for both experimental conditions, separately. Participants showed alower mean value of attractiveness for negatively conditioned envelopes. However, the discriminability parameter did not differ between conditions. Additionally, we found that less numerate individuals use object-irrelevant affect tomake decisions under risk, which is expressed in more pronounced distortions in probability weighting.

PL

Podejmując decyzje, ludzie zniekształcają obiektywne wartości prawdopodobieństw: niskie wartości prawdopodobieństw są przeważane, natomiast średnie iwysokie – niedoważane. Efekt ten nasila się wprzypadku loterii, których rezultaty wzbudzają silne emocje. Wartykule zamierzano zweryfikować, czy za efekty zniekształcenia prawdopodobieństw mogą być odpowiedzialne emocje niezwiązane bezpośrednio zprzedmiotem loterii. Badani brali udział wdwóch niezależnych zadaniach. Pierwsze zadanie polegało na śledzeniu serii zmieniających się bodźców. Zależnie od manipulacji, bodziec warunkowy – kopertę zawierającą określoną kwotę – eksponowano wraz zbodźcami neutralnymi lub bodźcami negatywnymi. Wdrugim zadaniu badani podawali ekwiwalenty pewne dla dziewięciu loterii pieniężnych deklarując maksymalną kwotę, którą byliby wstanie przeznaczyć na ubezpieczenie kopert uwarunkowanych neutralnie lub negatywnie wpoprzedniej części badania. Wobu warunkach eksperymentalnych przeprowadzono estymację funkcji wag decyzyjnych opisanej dwoma parametrami – atrakcyjności wyniku loterii oraz różnicowania wartości prawdopodobieństw. Uzyskane wyniki potwierdziły, że negatywny afekt wpływa na obniżenie parametru atrakcyjności loterii. Nie zaobserwowano istotnych różnic wparametrze różnicowania prawdopodobieństw. Dodatkowo wykazano, że osoby oniskich zdolnościach numerycznych zniekształcają prawdopodobieństwa wwagach decyzyjnych wwiększym stopniu niż osoby owysokich zdolnościach numerycznych, ponieważ swoje decyzje opierają na afekcie, który jest nieadekwatnie przypisany do przedmiotu oceny.

6

Zatrzymane w kadrze historii. Reportaże Sylwii Siedleckiej o Bułgarii

72%

Kovacheva A.

Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie

|

2020

|

vol. 9

EN

The article analyses Polish writer Sylwia Siedlecka’s collection of reportages entitled Złote piachy (Golden Dusts) against the background of other modes of writing about Bulgaria, developed within the last decade. The comparison outlines the particular positioning of Siedlecka’s reportages as texts in which the cultural dichotomy East – West loses its importance. The weakening of those categories is achieved not only on the conceptual level of the book, but also by author’s affective writing style. The demythologization of Bulgaria’s imaginary geography leads to a more stable embedding of the presented facts and events on the timeline of the country’s history. Siedlecka’s reportages, based on the biographies of the characters depicted in them, may be perceived as elements of a greater story about the problematic existence of the People’s Republic of Bulgaria.

PL

W artykule omówiono zbiór reportaży Złote piachy (2019), konfrontując go z innymi sposobami pisania o Bułgarii, wypracowanymi w ostatniej dekadzie. Porównanie to pokazuje wyjątkowe miejsce, jakie reportaże Sylwii Siedleckiej zajmują jako teksty, w których kategorie Wschód – Zachód tracą na znaczeniu. Ich osłabienie zostaje osiągnięte nie tylko na poziomie koncepcyjnym tomu, lecz także dzięki afektywnemu stylowi pisarskiemu autorki. Demityzacja geografii wyobrażonej prowadzi do stabilniejszego osadzenia tekstów na osi czasu. Reportaże, osnute wokół biografii przedstawionych w nich postaci, opowiadają o długim trwaniu Bułgarskiej Republiki Ludowej.

7

Pętle neurofeedbacku. Elektroencefalografia jako strategia artystyczna w wybranych projektach z zakresu art & science

72%

Twardoch-Raś E.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 107

|

issue 4

142-158

EN

The aim of this article is to present art & science projects involving electroencephalography (EEG), and study them in terms of relationships between artistic narratives and medical procedures. Discussed are the works by pioneers of EEG applications in art (David Rosenboom, Alvin Lucier) and by contemporary artists (Lisa Park, Amy Karle), who are mainly interested in performances and relational installations. The author of the text analyses the projects with reference to the concept she introduces – biomediation (derived from Eugene Thacker’s theory of biomedia and a concept of mediation developed by Joanna Zylinska and Sarah Kember), pointing to the post- and transhumanist strategies used by the artists. She ponders on the extent to which the parameterisation and processing of bioelectric work of human brain may serve as a tool to expand the capacity of the human body-mind and thus create connections with ‘non-human’ constructs.

8

Powieść mityczna o Zagładzie. Uwagi wstępne

72%

Tomczok M.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 4

55-71

PL

Artykuł dotyczy rodzącego się w literaturze polskiej zjawiska powieści mitycznej o Zagładzie i jego związków z krytyką afektywną oraz kiczem holokaustowym. Budzący wiele wątpliwości w porównaniu z, częściowo opisanymi, powieściami popularnymi sukces takich książek jak „Król”, a szczególnie „Królestwo” Szczepana Twardocha (traktowanych jako przykładowy materiał badawczy) daje szansę przemyślenia zarówno kategorii samego kiczu, jak i jego możliwych związków z teorią afektów, inspirującą przedstawicieli studiów holokaustowych.

EN

The article refers to a recently-born phenomenon in Polish literature, namely a mythical novel about the Holocaust, as well as to its connections with affective criticism and the Holocaust kitsch. The success of the books, rising many controversies, as compared to partially examined novels such as Szczepan Twardoch’s “Król” (“King”), and especially his “Królestwo” (“Kingdom”) (viewed here as research material), offers a chance for considering both the category of kitsch itself, and its possible connections with affect theory that inspires the representatives of Holocaust studies.

9

„Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein

72%

Juchniewicz A.

Narracje o Zagładzie

|

2019

|

issue 5

149-175

EN

Investigating Erna Rosenstein’s poems containing partial accounts of her parents’ murder after their escape from the Lviv ghetto, this article proposes a reading founded on two categories – forensics and shock – and therefore departs from the principles put forward by historical narratives (including the meticulous reconstruction of facts and pedantic devotedness to their organisation typical of this genre, constructing such a story whose integrity would satisfy the reader whereas moral framework would set formal limits). Forensics – a strategy that emphasises the role of material traces – is related to the clarity of a process and the rise of a community. Intuitively, Rosenstein applies a quasi-crime story narrative to her poetry, which allows it to cross the distance usually separating the victims of the Shoah from a reader belonging to an entirely different reality. The presence of a mystery makes it possible for the murdered to become close to us once again thanks to the medium of a wounded body. Shock, in turn, is a category inherent in any attempt of reaching the unthinkable (that is, the events that have not been lived through or experienced directly). Moreover, it employs affective stimulation which engages a reader in anethical way. This article consists of three parts, whose division reflects the necessities of scrutinising Rosenstein’s relation to surrealism, exploring her strategy of influencing a reader by means of affect and mood, and probing her status of a precursor, visible in the autonomy granted to the nonhuman actants or her strives for domesticating entropy.

PL

Autor artykułu, śledząc powracające w poezji Erny Rosenstein fragmenty relacji o morderstwie rodziców po ucieczce z getta lwowskiego, proponuje porzucenie zasad charakterystycznych dla pisarstwa historycznego (m.in. skrupulatnej rekonstrukcji faktów i ich pedantycznego porządkowania w celu skonstruowania satysfakcjonującej odbiorcę opowieści o moralnym potencjale, który narzucałby ograniczenia formalne) w procesie interpretacji na rzecz dwóch kategorii: forensyczności i szoku. Forensyczność, dowartościowując materialne ślady, wiąże się również z jawnością procesu i konstytuowaniem wspólnoty. Poetka intuicyjnie wykorzystuje w poezji model narracji quasi-kryminalnej, dzięki czemu zmniejsza dystans między ofiarami Zagłady a czytelnikiem zanurzonym w innej rzeczywistości. Kryminalna zagadka sprawia, że zamordowani stają się na powrót bliscy ze względu na medium zranionego ciała. Szok natomiast odgrywa kluczową rolę w procesie obcowania z tym, co niepojmowalne (bo nieprzeżyte i niedoświadczone bezpośrednio). Aktywizuje czytelnika etycznie dzięki afektywnemu pobudzeniu. Trójdzielna struktura artykułu wynika z konieczności ustalenia związków poezji Rosenstein z surrealizmem, prześledzenia strategii jej oddziaływania na czytelnika (za sprawą afektu i nastroju) oraz odnotowania prekursorstwa poetki ze względu na autonomizację nie-ludzkich aktantów i podjęcie wyzwania oswojenia w sztuce i poezji procesu entropii.

10

„Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein

72%

Juchniewicz A.

Narracje o Zagładzie

|

2019

|

issue 5

149-175

EN

Investigating Erna Rosenstein’s poems containing partial accounts of her parents’ murder after their escape from the Lviv ghetto, this article proposes a reading founded on two categories – forensics and shock – and therefore departs from the principles put forward by historical narratives (including the meticulous reconstruction of facts and pedantic devotedness to their organisation typical of this genre, constructing such a story whose integrity would satisfy the reader whereas moral framework would set formal limits). Forensics – a strategy that emphasises the role of material traces – is related to the clarity of a process and the rise of a community. Intuitively, Rosenstein applies a quasi-crime story narrative to her poetry, which allows it to cross the distance usually separating the victims of the Shoah from a reader belonging to an entirely different reality. The presence of a mystery makes it possible for the murdered to become close to us once again thanks to the medium of a wounded body. Shock, in turn, is a category inherent in any attempt of reaching the unthinkable (that is, the events that have not been lived through or experienced directly). Moreover, it employs affective stimulation which engages a reader in anethical way. This article consists of three parts, whose division reflects the necessities of scrutinising Rosenstein’s relation to surrealism, exploring her strategy of influencing a reader by means of affect and mood, and probing her status of a precursor, visible in the autonomy granted to the nonhuman actants or her strives for domesticating entropy.

PL

Autor artykułu, śledząc powracające w poezji Erny Rosenstein fragmenty relacji o morderstwie rodziców po ucieczce z getta lwowskiego, proponuje porzucenie zasad charakterystycznych dla pisarstwa historycznego (m.in. skrupulatnej rekonstrukcji faktów i ich pedantycznego porządkowania w celu skonstruowania satysfakcjonującej odbiorcę opowieści o moralnym potencjale, który narzucałby ograniczenia formalne) w procesie interpretacji na rzecz dwóch kategorii: forensyczności i szoku. Forensyczność, dowartościowując materialne ślady, wiąże się również z jawnością procesu i konstytuowaniem wspólnoty. Poetka intuicyjnie wykorzystuje w poezji model narracji quasi-kryminalnej, dzięki czemu zmniejsza dystans między ofiarami Zagłady a czytelnikiem zanurzonym w innej rzeczywistości. Kryminalna zagadka sprawia, że zamordowani stają się na powrót bliscy ze względu na medium zranionego ciała. Szok natomiast odgrywa kluczową rolę w procesie obcowania z tym, co niepojmowalne (bo nieprzeżyte i niedoświadczone bezpośrednio). Aktywizuje czytelnika etycznie dzięki afektywnemu pobudzeniu. Trójdzielna struktura artykułu wynika z konieczności ustalenia związków poezji Rosenstein z surrealizmem, prześledzenia strategii jej oddziaływania na czytelnika (za sprawą afektu i nastroju) oraz odnotowania prekursorstwa poetki ze względu na autonomizację nie-ludzkich aktantów i podjęcie wyzwania oswojenia w sztuce i poezji procesu entropii.

11

Okoliczności usprawiedliwiające stan silnego wzburzenia przy zabójstwie z afektu

72%

Zaborska K.

Studia Prawnicze KUL

|

2018

|

issue 4

181-208

EN

The subject of this study is the analysis of the term “circumstances justifying the state of strong agitation”, which is one of the premises of homicide committed of passion (art. 148 § 4 Penal Code). Attention is paid first of all to practical aspects of this premise, including potential problems with the interpretation of art. 148 § 4 Penal Code. According to the author, creating a closed catalog of circumstances that in any case will be considered to justify affect is not possible. This assessment should be made in a specific case.

PL

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza okoliczności usprawiedliwiających stan silnego wzburzenia – jednego ze znamion uregulowanego w art. 148 § 4 k.k. przestępstwa zabójstwa z afektu. Zwrócono uwagę przede wszystkim na potencjalne problemy interpretacyjne, jakich może dostarczać wykładnia omawianego pojęcia, a także na praktyczny aspekt omawianej instytucji, jak chociażby kolejność dokonywania przez organy wymiaru sprawiedliwości stosownych ustaleń. Zdaniem autorki, nie można stworzyć wyczerpującego katalogu okoliczności, które w każdym przypadku zostaną uznane za usprawiedliwiające afekt. Ocena ta każdorazowo powinna być dokonywana in concreto, na bazie danego układu sytuacyjnego.

12

Uwznioślające kino peryferii

72%

Fiuk E.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 112 Polski dokument, polska animacja

241-248

PL

Artykuł jest recenzją pracy Marty Stańczyk pt. Czas w kinie. Doświadczenie temporalne w „slow cinema” (2019). Jego autorka przedstawia strukturę książki i omawia dość szczegółowo jej zawartość, doceniając potencjał kreatywny Stańczyk, zarazem jednak polemizując z nią i odnosząc się krytycznie do niektórych jej założeń. Tekst otwiera odwołanie do słów Theodora W. Adorna określającego film jako drastyczne medium przemysłu kulturalnego. Autorka przyjmuje, że jednym z głównych celów publikacji jest zaprzeczenie tej tezie i wskazanie unikatowości slow cinema na tle (nie tylko) współczesnej produkcji filmowej. Dzieła reprezentujące tę konwencję są bowiem w istocie nie tyle historiami do oglądania, ile stanami do przeżycia – stanami, w których pojawiają się określone reakcje afektywne, takie jak choćby „uwznioślająca” nuda, spowodowana przede wszystkim działaniem czasu. Sam czas w ujęciu Stańczyk okazuje się jednym z najważniejszych parametrów przeżycia kinowego w przypadku slow filmów, a tym samym fundamentem towarzyszącej im koncepcji artystycznej.

EN

The article is a review of the book Czas w kinie. Doświadczenie temporalne w “slow cinema” [Time in Cinema: Temporal Experience in “Slow Cinema”] (2019) by Marta Stańczyk. The reviewer presents the structure of the book and discusses its content in detail. She appreciates Stańczyk’s creative potential, but also argues with some of her assumptions. The review begins with the words by Theodor W. Adorno, who once defined film as a radical medium of the culture industry. The reviewer claims that one of the main purposes of Stańczyk’s book is to contradict this view and to point out the uniqueness of slow cinema against (not only) the contemporary film production, since films representing slow cinema are in fact not so much stories to watch but states to experience. Typical for those states are some affective reactions (for example an “ennobling” boredom) induced by time. Time itself is, in Stańczyk’s view, one of the most important parameters of the cinematic experience in the case of slow cinema, and hence its fundamental artistic concept.

13

Rozkosze eksplozji, rozkosze przerwań

72%

Kmak A.

Kwartalnik Filmowy

|

2022

|

issue 120 Kultura filmowa

246-252

PL

Artykuł jest recenzją książki Sebastiana Jagielskiego Przerwane emancypacje. Polityka ekscesu w polskim kinie 1968-1982 (2022). Publikacja dotyczy wybranych filmów powstałych między Marcem ‘68 a wprowadzeniem stanu wojennego, charakteryzujących się formalną i tematyczną nadmiarowością, które autor umieszcza w precyzyjnie oddanym kontekście instytucjonalnym i społeczno-politycznym. Kategorię ekscesu, odczytywaną między innymi w kluczu teorii queer, autor traktuje jako symptom niewykorzystanego potencjału progresywnych ruchów kontrkulturowych zduszonych przez konserwatywną rewolucję początku lat 80. – symptom umożliwiający jednak skonstruowanie mniejszościowej narracji o polskiej kulturze, odmiennej od hegemonicznego modelu pamięci narodowo-katolickiej.

EN

The article is a review of Sebastian Jagielski’s book Przerwane emancypacje. Polityka ekscesu w polskim kinie 1968--1982 [Interrupted Emancipations: Politics of Excess in Polish Cinema 1968-1982] (2022). The book presents several films that were made between the Polish March 1968 political crisis and the introduction of the martial law in 1981, depicting them within a detailed institutional and socio-political landscape. The films share the trait of formal as well as thematic excess, which is regarded by the author, e.g. through his reference to queer theory, as a symptom of the ultimate futility of the countercultural progressive agenda, suppressed by the conservative revolution of the early 1980s. This symptom, however, enables the author to weave a minoritarian narrative about the Polish culture which stands in stark contrast to the dominant nationalist-catholic memory.

14

No Time, Make, or Reason: The Affective Forms of Portishead’s Only You Music Video

72%

Rachubińska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2023

|

issue 123 Tempo i rytm

75-96

EN

Sigmund Freud famously distinguished normal mourning and pathological melancholy by the affects’ duration and persistence. This temporal perspective paves the way for reading affect beyond its expressivity and considering it a question of form. In the article, this radical formalist approach is used to examine the way depressive affect manifests itself in the structure of the music video to Portishead’s Only You (dir. Chris Cunningham, 1998), in particular concerning tempo and rhythm. Eugenie Brinkema’s remarks on grief as an affective form marked by heaviness and inertia serve as the basis for analysing tempo. The exploration of rhythm is rooted in Peter Kivy’s assertion that reading musical expression is mediated by understanding the affective properties of the human voice. This makes way for applying Julia Kristeva’s concept of the depressive discourse, understood as a set of particular speech patterns and qualities indicative of depression/melancholy.

PL

Zygmunt Freud rozróżnił normalną żałobę i patologiczną melancholię w oparciu o czas trwania i trwałość afektu. Spojrzenie na afekt z perspektywy czasowości pozwala odczytywać go nie przez pryzmat treści, ale formy. W artykule perspektywa radykalnego formalizmu została wykorzystana do zbadania sposobu, w jaki depresyjny afekt przejawia się w strukturze teledysku do utworu Portishead Only You (reż. Chris Cunningham, 1998), w szczególności w odniesieniu do tempa i rytmu. Teoretyczną podstawę analizy tempa stanowią uwagi Eugenie Brinkemy na temat żalu jako afektywnej formy naznaczonej ciężkością i bezwładnością. Eksploracja rytmu jest zakorzeniona w stwierdzeniu Petera Kivy’ego, że odczytywanie ekspresji muzycznej jest zapośredniczone przez rozumienie afektywnych właściwości ludzkiego głosu. Umożliwia to zastosowanie koncepcji dyskursu depresyjnego Julii Kristevej, rozumianego jako zestaw określonych wzorców i prozodycznych właściwości mowy wskazujących na depresję/melancholię.

15

Jeśli nie interpretacja, to co?

72%

Rutkowska T.

Kwartalnik Filmowy

|

2019

|

issue 107 Podróż, (E)migracja, pielgrzymka

249-253

PL

Recenzja książki Rafała Koschanego Zamiast interpretacji. Między doświadczeniem kinematograficznym a rozumieniem filmu (2017). Autor książki, wychodząc od klasycznego eseju Susan Sontag Against Interpretation (1964), zastanawia się nad statusem i metodologią procedur interpretacyjnych we współczesnej humanistyce, a przede wszystkim w filmoznawstwie, wobec zasadniczego dylematu nieadekwatności narzędzi językowych do opisu zjawiska z natury audiowizualnego, ulotnego, niematerialnego, jakim jest film. Dokonuje przeglądu idei i metodologii inspirowanych refleksją Barthes’a, Shustermana czy Gumbrechta. które funkcjonują „przeciw”, „obok” lub „zamiast” interpretacji. Koschany świadomie przesuwa akcent na kwestie odbioru dzieła, emocji, afektu i bezpośredniego doświadczenia kinematograficznego.

EN

Review of Rafał Koschany's book Instead of interpretation. Between cinematographic experience and the understanding of film [Zamiast interpretacji. Między doświadczeniem kinematograficznym a rozumieniem filmu ] (2017). The author of the book, starting his analysis with the classic essay by Susan Sontag Against Interpretation (1964), reflects on the status and methodology of interpretation procedures in contemporary humanities, and above all in film studies, in the face of the fundamental dilemma of the inadequacy of language tools to describe a phenomenon of audiovisual, ephemeral, non-material nature such as film. He reviews ideas and methodologies inspired by Barthes, Shusterman or Gumbrecht. which work "against", "next to" or "instead" of interpretation. Koschany consciously shifts the focus to the reception of the work, emotions, affect and direct cinematographic experience

16

Ucieleśniony odbiór tańca w filmie. Przypadek „Climaksu” Gaspara Noé

72%

Kiełpiński Ł.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 111 Zmysły i afekty

54-70

PL

Taniec ukazany na ekranie kinowym może wywierać silniejsze wrażenie na odbiorcy, niż gdyby był oglądany „na żywo”. Krytycy filmowi pisali o pierwszej scenie tańca w Climaksie (2018) Gaspara Noé, używając określeń sugerujących jej wyjątkowo intensywne, fizjologicznie pobudzające oddziaływanie. Taniec wzmocniony audiowizualną oprawą filmu prowokuje szczególny rodzaj somatycznego zaangażowania, przejawiającego się przede wszystkim na poziomie wrażeń płynących z ciała odbiorcy. Zmysłowa teoria kina wydaje się więc szczególnie użyteczną metodologią do wyjaśniania zjawisk z rejestru ucieleśnionego odbioru tańca w filmie. Podczas analizy tego zjawiska na przykładzie Climaksu autor korzysta z proponowanej przez Vivian Sobchack perspektywy sensuous theory, zagadnień fenomenologii tańca, a ponadto odnosi się do teorii afektu, teorii performansu oraz odkrycia neuronów lustrzanych. W końcowej części tekstu autor przywołuje także psychoanalityczne mechanizmy zaangażowania w filmowy taniec.

EN

Dance shown on the cinema screen may make a stronger impression on the viewer than if it was watched live. Referring to Climax (2018) by Gaspar Noé, film critics wrote about the first dance scene using terms that suggest its highly intense, physiologically stimulating effect. The on-screen dance is intensified by the audio-visual setting of the film, which provokes a special kind of somatic engagement, manifested through sensations coming from the viewer’s body. Thus, sensuous theory seems to be a particularly adequate methodology for explaining phenomena of the embodied reception of film dance. Analyzing this phenomenon on the example of Climax, the author uses the perspective of Vivian Sobchack’s sensuous theory, referring also to dance phenomenology, affect studies, performance theory and the discovery of mirror neurons. Towards the end of the text, psychoanalytic mechanisms of affective involvement in on-screen dance are also briefly indicated.

17

Problematyka zamiaru a zabójstwo w stanie silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 k.k.)

72%

Drabik D.

Forum Polityki Kryminalnej

|

2022

|

issue 1(3)

1-18

EN

The aim of this article is to present the issue of intention, which accompanies a perpetrator committing a crime under art. 148 § 4 of the penal code – homicide under the influence of intense agitation justified by the circumstances. The content discusses the specifics of this crime, referring both to the explanation of the concept of strong agitation (affect) and to the approximation of views on the circumstances that may justify acting in this state. The subject of the further part of the article is to explain the specificity of different forms of intention which are known to the Polish criminal law. The analysis includes direct intention (dolus directus), eventual intention (dolus eventualis), sudden intention (dolus repentinus) and premeditated intention (dolus premeditatus). The views of both representatives of criminal law and a wealth of judicial decisions are presented, which relate to attempts to clarify whether it is possible to commit the offence of art. 148 § 4 of the penal code in each of the mentioned intentions, and if so, how the mental processes of the perpetrator of this offence are shaped in each of these situations and what motivation may accompany it.

PL

Celem artykułu jest przybliżenie problematyki zamiaru, jaki towarzyszy sprawcy popełniającemu przestępstwo z art. 148 § 4 k.k., czyli zabójstwo pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami. Omówiono specyfikę tego przestępstwa, zarówno wyjaśniając pojęcie silnego wzburzenia (afektu), jak i przybliżając poglądy na temat okoliczności, które mogą usprawiedliwiać działanie w tym stanie. W dalszej części pracy wyjaśniono specyfikę różnych postaci zamiaru, które znane są polskiemu prawu karnemu. Dokonana analiza obejmuje: zamiar bezpośredni (dolus directus), zamiar ewentualny (dolus eventualis), zamiar nagły (dolus repentinus) oraz zamiar przemyślany (dolus premeditatus). Przedstawiono zarówno poglądy przedstawicieli prawa karnego, jak i bogate orzecznictwo sądowe, odnoszące się do próby wyjaśnienia, czy możliwe jest popełnienie przestępstwa z art. 148 § 4 k.k. w każdym z wymienionych zamiarów, a jeśli tak, to w jaki sposób kształtują się procesy psychiczne sprawcy tego przestępstwa w każdej z tych sytuacji oraz jaka motywacja może mu towarzyszyć.

18

Afekt i poznanie w etnocentryzmie konsumenckim

72%

Maliszewska A.

Roczniki Psychologiczne

|

2005

|

vol. 8

|

issue 1

63-80

PL

Artykuł niniejszy bada zamiar zakupu produktów postrzeganych jako polskie lub zagraniczne u konsumentów o wysokim i niskim poziomie etnocentryzmu. Autorka koncentruje się na afektywnym i kognitywnym komponencie stosunku do produktów i na ich wpływie na zamiar zakupu. Ankietę wypełniło 100 osób. Wiek respondentów wahał się od 18 do 80 lat, a mężczyźni stanowili mniej więcej połowę z nich. W studium wykorzystano sześć różnych produktów pakowanych. Trzy z nich miały nazwy postrzegane jako polskie; pozostałe trzy produkty były postrzegane jako zagraniczne. Wyniki studium wykazują większy wpływ komponentu afektywnego na zamiar zakupu. Zjawisko to było jednak obserwowane jedynie wśród konsumentów o wysokim poziomie etnocentryzmu, a także wtedy, gdy postrzegali oni dane produkty jako polskie. Większy wpływ komponentu kognitywnego na zamiar zakupu zaobserwowano u respondentów o wysokim poziomie etnocentryzmu wtedy, gdy postrzegali oni dane produkty jako zagraniczne, a także wśród konsumentów o niskim poziomie etnocentryzmu bez względu na to, jak postrzegali pochodzenie danego produktu.

EN

This article examines purchase intention of products perceived as Polish or foreign among consumers with high and low levels of ethnocentrism. The author focuses on the affective and cognitive components of the attitude toward the products and their influence on purchase intentions. 100 people completed the study. The respondents ranged in age from 18 to 80, approximately half were men. Six different brands of packaged goods were used in the study. Three of them had names that were perceived as Polish; the other three products were perceived as foreign. The results of this study show a greater influence of the affective component on purchase intention. This was observed however only among consumers with high level of ethnocentrism and also when they perceived products to be Polish. A greater influence of cognition on purchase intention was observed among respondents with high level of consumer ethnocentrism and when they perceived products to be foreign. Also among consumers with low ethnocentrism regardless of the perceived origin of the products.

19

Wielopole wielokrotnie: przestrzenna reżyseria afektu

72%

Pieniążek M.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2019

|

vol. 19

285-297

RU

The article presents the forms of repetition in the creation and reception of Tadeusz Kantor’s performances. Krakow cellars, Kantor’s home in Wielopole and school class in Bielkowo near Łazy in Pomerania connect here the topic of affective searching and finding sources of identity and memory. The process may refer to both the artist and the viewer, seeking in the memory, art and landscape the traces of himself, recorded in the past and projected onto the surroundings. The author’s discovery of the interiors of the cellars under the floor of the house in Wielopole, similar to the Krzysztofory cellars in Krakow where Kantor conducted the rehearsals of the famous The Dead Class, leads to the conclusion that the preexisting in Wielopole under the floor of a childhood room the space of Kantor’s play can be the source of director’s affective repetition. With the use of the repetition mechanism, numerous further artistic discoveries and meetings of the artist with the self and visions of his future performances have been made. The facilitation of this process for viewers of exhibitions and to the recipients of art, both in Bielkowo and Wielopole, seems to be the inclusion of another tool in theatrical and artistic education.

20

Miejsca zapisane i przemilczane w poezji Ireny Dowgielewicz

58%

Szott M.

In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

|

2018

|

vol. 12

245-257

PL

Irena Dowgielewicz (ur . 1917 r . w Kijowie) należy do najstarszego pokolenia lubuskich poetów . Jej twórczość rozpatrywana bywa z różnych perspektyw . Dostrzec w niej można tematykę kobiecą, a także sakralną . W swoim artykule koncentruję się przede wszystkim na obrazowaniu miejsca przez lubuską poetkę . Interesuje mnie zarówno topografia, którą autorka Krajobrazu z topolą odczytuje bezpośrednio, jak i rewers miejsca (Kresy Wschodnie, Warszawa), czyli jego ukryty wymiar („Więc milczymy . Stare miasta dźwigamy”) . Innym aspektem poruszanym w artykule jest też afektywny wymiar topografii, który traktuję jako ekspresję emocji ujawnianych wobec miejsca .

EN

Irena Dowgielewicz (born in 1917 in Kyev) belongs to the oldest generation of Lubusz poets . Her literary work is looked upon from different perspectives, as it contains both female and sacral themes . In my article, I attempt to focus on her portraying places . I am interested in topography, which the author of “The Poplar Landscape” understands literally, but also as reversing the place (Eastern borderlands, Warsaw) and referring to its hidden meaning (“So we keep quiet bearing old cities”) . Another aspect I touch upon in the present article is the affective level of topography, which I see as the expression of emotions toward a place .

Refine search results

STAN NIETRZEŹWOŚCI JAKO „AFEKT” W RZYMSKIM PRAWIE KARNYM?

Przyjemność na granicy dyskomfortu

Affective Transmission and Haunted Landscape in Jesmyn Ward’s Sing, Unburied, Sing

Co właściwie sprawia, że dzisiejsze miasta są tak odmienne, tak pociągające? Miejskość (po)nowoczesna

Wpływ negatywnego afektu na kształt funkcji wag decyzyjnych

Zatrzymane w kadrze historii. Reportaże Sylwii Siedleckiej o Bułgarii

Pętle neurofeedbacku. Elektroencefalografia jako strategia artystyczna w wybranych projektach z zakresu art & science

Powieść mityczna o Zagładzie. Uwagi wstępne

„Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein

„Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein

Okoliczności usprawiedliwiające stan silnego wzburzenia przy zabójstwie z afektu

Uwznioślające kino peryferii

Rozkosze eksplozji, rozkosze przerwań

No Time, Make, or Reason: The Affective Forms of Portishead’s Only You Music Video

Jeśli nie interpretacja, to co?

Ucieleśniony odbiór tańca w filmie. Przypadek „Climaksu” Gaspara Noé

Problematyka zamiaru a zabójstwo w stanie silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 k.k.)

Afekt i poznanie w etnocentryzmie konsumenckim

Wielopole wielokrotnie: przestrzenna reżyseria afektu

Miejsca zapisane i przemilczane w poezji Ireny Dowgielewicz