Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ancient literature
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Tłumacz – uczony. Oblicza przekładów literatury antycznej w XXI wieku

100%
Skwara E.
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
|
2021
|
vol. 31
|
issue 1
235-248
EN
The article is an attempt to outline the tendencies in translations of ancient literature appearing in the new millennium. It introduces answers to the question of who is the new translator of ancient literature, what competences does he/she bring, and what impact this shift has on the selection of translatable texts, strategies of translation and the paratext.
2
Publication available in full text mode
Content available

The myth of the cyclops in antiquity and in the Spanish golden age

88%
Zalewska-Jura H., Kłosińska-Nachin A., Uniwersytet Łódzki K. F. K., Uniwersytet Łódzki K. F. H., Hanna Zalewska-Jura. Associate Professor D. o. H. a. R. S. U.
Collectanea Philologica
|
2014
|
vol. 17
PL
W literaturze starożytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywołany później i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersję Teokryta rozbudował Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem między obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, głównie w postaci, jaką nadał mu Owidiusz, przewija się przez hiszpański wiek XVI aż do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowców i tłumaczy. Pod koniec XVI wieku sięga do niego również Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu formę tradycyjnej hiszpańskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii będącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieść o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fábula de Polifemo (1612) Luisa de Góngory mit ulega całkowitej transformacji. W jego interpretacji przeważają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dzieła oparta jest na zbieżności przeciwieństw: potworności Polifema i piękna Galatei. Mit staje się też okazją do transpozycji koncepcji piękna, wywodzącej się od petrarkizmu: obserwować można dominantę planu metaforycznego, zastępującego elementy rzeczywistości.
3
Publication available in full text mode
Content available

Przerażające i satyryczne obrazy czarownic w literaturze łacińskiej

75%
Wołek A. M.
Ogrody Nauk i Sztuk
|
2012
|
issue 2
EN
This article shows the most important and the most powerful images of witches in the literature of Ancient Rome. The problem of magic and magic practitioners was very common in antiquity. People believed that during the night black magic was practiced, magic which was prohibited by law and the gods, and that harmed living creatures and even caused their death. Interestingly, it was women who predominantly practiced magic in antiquity. Needless to say, they were portrayed in an extremely negative way: witches were ugly, old and lascivious, but at the same time powerful and frightening. It is no wonder that the writers of Ancient Rome willingly touched upon the topic of spells, and presented witches in two ways: either to frighten or amuse the reader. Looking at the works of Apuleius, Lucan, Petronius and Horace, we in the first place see that both modes of representations were equally popular. We also realize how popular this motif was and how often it had been used and transformed.
4
Publication available in full text mode
Content available

„Plemię żmijowe” i psie wymiociny, czyli o funkcji antycznej inwektywy

75%
Rosik M.
Scriptura Sacra
|
2014
|
issue 18
51-59
EN
In the ancient literature (Greek, Roman, Jewish and Christian) we can easily find expressions full of irony and insults. In this article the author tries to present the role of invective in antiquity. As it results, it was necessary to use invective in polemical works, because expressions full of irony and insults were nothing else as rhetorical moods.
5
Publication available in full text mode
Content available

The Distant Origins of “Fat Shaming” or why the People of Antiquity did not Ridicule Fat Women

75%
Stachura M.
|
2022
|
vol. 12
181-213
EN
The phenomenon of “fat shaming” (in particular with its aspect of the especially harsh criticism of the corpulence in young adult women) seems nearly non-existent in the ancient Classical literature. The extant satirical depictions of fatness are uncommon and aimed, almost exclusively, at overweight men. The author of the paper analyses this satirical description, its background in the ancient moral philosophy, as well as comments on plumpness and gluttony in the context of assessments of the female physical beauty. He also attempts to explain how some ancient ideas may have evolved in the attitudes of today, showing some examples from the 19th-century prose as a step in the reshaping of the ancient ideas. Eventually, the author makes an attempt to offer a better understanding of this contemporary phenomenon, which only in some of its elements may be seen as rooted in Antiquity.
6
Publication available in full text mode
Content available

Recepcja antycznej symboliki snu Hannibala na przykładzie dzieła malarskiego Jana Miela ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’

51%
Wolny M.
Res Historica
|
2020
|
issue 50
EN
The submitted work is an attempt to interpret the combination of Hannibal’s dream symbolism derived from ancient literary sources with the image depicted in the painting ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’ by Jan Miel, placed in Sala del Consiglio of the Turin Palazzo Reale. These considerations are consistent with the problems of the reception of the ancient motif, creatively used by Christian tradition. The author of the article points out that the individual elements of the painting consist in a coherent entirety and aim at communicating a specific message to the recipient. The motto of the work, ‘Genius quo ducit eundum’, aimed at communicating the work of the divine will, serves this purpose in particular. The author of the article points out that an important role in distributing the story of Hannibal’s dream must have been played by the poem by Silius Italicus, depicting a mature composition of the motifs of ancient literature. The author also wonders for what reason Hannibal became the hero of the work, coming to the conclusion that the Carthaginian included in the Baroque painting is a clear symbol – an opponent of pagan Rome. A hero who opposed the corruption of Rome. Although Livy referred to Hannibal as an unfaithful man, he had never broken his oath to high gods – for he had never become a friend of the Romans. Thus Hannibal becomes a symbol of the lack of consent to acceptance of evil. His determination expressed in Jan Miel’s work appears as an inspiring and necessary component for Europe.
PL
Zamierzeniem autora przedłożonej pracy jest zbadanie recepcji antycznego motywu snu Hannibala, zobrazowanego przez Jana Miela w pracy malarskiej ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’, umieszczonej w ‘Sala del Consiglio’ Turyńskiego Palazzo Reale. Wykorzystując przykład tej pracy plastycznej, autor przygląda się problemowi snów w świecie antycznym. Wskazując na ich profetyczne znaczenie, usiłuje powiązać atrakcyjność tego motywu z kulturowymi pryncypiami epoki nowożytnej. Zstąpienie boskiego posłańca, który komunikuje wolę boską budzącemu się Hannibalowi było ważnym elementem konceptualizacji dzieła malarskiego, mającego za zadanie przekazać konkretny komunikat odbiorcy. Celowi temu służyła podpowiedź w formie motta dzieła: ‘Genius quo ducit eundum’, mającego zakomunikować o działaniu woli boskiej. Autor artykułu zwraca uwagę, że istotną rolę w dystrybuowaniu wątku snu Hannibala musiał odegrać poemat Syliusza Italikusa, przedstawiający dojrzałą kompozycję motywów literatury antycznej. Autor zastanawia się również z jakiego powodu bohaterem pracy został Hannibal, dochodząc w efekcie do wniosku, że Kartagińczyk ujęty w barokowym dziele to pewien czytelny symbol – antagonista pogańskiego Rzymu, z chrześcijańskiej perspektywy, będącego substytutem zła. Pomimo, że Liwiusz określał Hannibala jako człowieka wiarołomnego, ten w istocie nigdy nie złamał danej swoim bogom przysięgi – nigdy bowiem nie stał się przyjacielem Rzymian. Tym samym Hannibal staje się symbolem braku przyzwolenia na akceptację zła. Jego determinacja wyrażona poprzez dzieło Jana Miela jawi się zatem jako czynnik inspirujący i potrzebny Europie.
7

Equitum peditumque idem longe primus erat – uwagi o sprzęcie oblężniczym Hannibala

51%
Wolny M.
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
|
2022
|
issue 2
99–112
EN
The author of the article investigates the role and importance of Hannibal’s military equipment. Through the analysis of available literary sources, the author indicates imperfections of descriptions concerning this aspect of the Carthaginian’s activity. In addition, he draws attention to the characteristic form of siege weapons – as described in the sources, which allows for assuming some development tendencies in both modes of operating and kinds of Hannibal’s army combat equipment.
8
Publication available in full text mode
Content available

Sappho – Catullus – Kochanowski: rendering texts, rendering cultures

51%
Domański J.
Meander
|
2022
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.