Search results

1

AN ANECDOTAL HISTORY: HRABAL AND CENTRAL EUROPE

100%

Daniel W. P.

Rocznik Przemyski

|

2016

|

vol. 52

|

issue 2(20): Literatura i Język

113-120

EN

Bohumil Hrabal has inspired novelists, critics, bar owners, and bookstore owners to name and dedicate their works to him across the Central European space. This article looks at how Hrabal is understood in the region and attempts to explain the admiration for this peculiar author through his use of the anecdotal form. Instead of regarding Central Europe as the space of tragedy, Hrabal imagines it as the space of anecdotes, reclaiming agency for those who have suffered under the weight of History.

2

Фольклорные маргиналии в белорусских медиа: cоздание и преодоление социальных мифов

100%

Ratnikova I.

Acta Polono-Ruthenica

|

2006

|

vol. Tom 1 Nr XI

267-278

EN

Folk units as the special element of the modern cultural process are described in the article; the author takes into consideration the catch-words, anecdotes, parodies etc. Despite a lot of differences in the comparison with classical folklore, the „marginal” units become similar to it. In the most of cases it refers to: the mutual function in the process of socialization and in the cultural context, trade and political advertisement as the contemporary sphere of the folklore, expressed conviction about the possibility to order the world, to defense against the chaos. Furthermore, in the contemporary „folk communication” the scheme of universal deconstruction of social and cultural myths functions.It’s worth adding that in the function of universe, which organizes „classical” and contemporary verbal folk creativity, laugh, which creates much fairer, though an illusory „world of anticulture”, appears.

3

Obraz naukowca w anegdocie rosyjskiej

100%

Manasterska-Wiącek E., Białek E., Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej L. P.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica

|

2014

|

vol. 10

EN

The article is devoted to the analysis of how a scientist is depicted in a Russian anecdote. The research corpus, based mainly on internet sources, allowed for a conclusion that the profession of a scientist affects his entire life and the whole system of values. A scientist, as the Russian anecdotes portray, is a rather scatter-brained person, confined within his own world of science. Additionally, the authors of this article point to stereotypes as a means of assessment characteristic to every nation. They consider this element as a significant factor to be implemented in the foreign language teaching.

4

Anegdotyczne spotkania

89%

Baluch J.

Przestrzenie Teorii

|

2015

|

issue 23

EN

This is an anecdotal memoir of Kazimierz Bartoszyński, which describes the community of members of the Institute of Literary Research and their university colleagues from all over Poland. It was at this institute that the largest scholarly project related to Polish studies was set up. This project was carried out for half a century and resulted in organizing annual conferences on literary theory as well as in publishing the proceedings of these conferences.

5

Najważniejsze funkcje i gatunkowe wyznaczniki anegdoty w biografii antycznej (The most important functions and genre indicators of anectode in ancient biography)

88%

Chudzik P.

Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

|

2014

|

vol. 24

|

issue 1

203-226

PL

The ancient biographical literature is full of anecdotes. Though anecdote as literary form was readily applied in antiquity, it was not distinguished and didn’t have its own name. The term ‘anecdote’ appeared in the 17th century but it hasn’t been described insightfully so far. We have a few modern definitions but they are unsatisfactory. In the beginning of this article author presents shortly the origin of the term ‘anecdote’, showing similarities and differences between Procopios’ Secret History (

6

Hodża Nasreddin – antybohater w służbie kultury

63%

Ayşen-Kaim A.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2015

|

issue 39/2015 Filologia IV

36-47

PL

Niniejszy artykuł ma charakter badawczy, jego celem jest przedstawienie ustnej tradycji anegdotycznej, żywej zarówno w Azji, jak i na Bliskim Wschodzie, która skupia się wokół postaci mądrego głupca. Występuje on w różnych trawestacjach o imieniu Hodża Nasreddin i łączy ludowe poczucie humoru z autoironiczną krytyką społeczną. Po rozpoznaniu specyficznych warunków społeczno-kulturowych, zmiany trybu życia z koczowniczego na osiadły i trudności adaptacyjnych tego procesu, przedstawiono zasięg ich oddziaływania i specyfikę w zależności od lokalnych tendencji. Następnie, po zarysowaniu studium postaci bliskowschodniego żartownisia pod kątem antropologicznym i turkologicznym, przywołane zostały analogiczne postacie bohaterów plebejskich i antybohaterów z kultury anatolijskiej. Jako przedstawiciel tradycji zachodnioeuropejskiej dla celów porównawczych przedstawiony został Dyl Sowizdrzał (niem. Till Eulenspiegel, ang. Owlglass). W pracy wykorzystano przykłady anegdot Hodży Nasreddina, towarzyszące po dziś dzień codziennemu życiu na Bliskim Wschodzie. W studium przypadku wykorzystano prace tureckich folklorystów i antropologów jak Ilhan Başgöz i Mary Douglas.

EN

The article is of the research nature; its aim is to present the spoken anecdotal tradition, vivid both in Asia and in the Middle East, which focuses around the figure of a wise fool. He appears in various travesties under the name of Hodja Nasreddin and combines the folk sense of humour with a selfironic social criticism. Having recognised the specific sociocultural conditions, the change of the lifestyle from the nomadic to the settled one, and the adaptive difficulties of this process, the author presented the scope of their impact and the specificity depending on the local tendencies. Next, having outlined the study of the figure of the Middle East joker from the anthropological and turkological angle, she the referred to similar figures of plebeian heroes and anti-heroes from the Anatolian culture. As the representative of the West European tradition, for the comparative purposes, there is presented Dyl Sowizdrzał (Germ. Till Eulenspiegel, Eng. Owlglass). In her study, the author used examples of the Hodja Nasreddin’s anecdotes, accompanying to this day the everyday life in the Middle East. In the case study, there were used works of Turkish folklorists and anthropologists such as Ilhan Başgöz and Mary Douglas.

7

Anatomia anegdoty

63%

Kącka E.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2022

|

vol. 18

41-52

EN

The anecdote is a borderline case of literature and literarily constructed living speech (parole). Its specific poetics, viewed from the “aspect” of literature, is arresting for its endurance (owed among others to the participation of unconscious factors). Meanwhile, from the “aspect” of fictional techniques, the anecdote shows itself as an element of rhetorical strategies. The anecdotal phrase would thus mean stepping beyond the strict rules of discursive communication towards imposition of suggestions. Namely, the anecdote is usually a veiled critical statement that acts subliminally. By combining components of information with sceptical intent it undermines this content. Its thrust is often directed against the lofty pretensions and pathos under which authority presents itself to the world. The anecdote brings the scintillation and duality of human motivation to the image of the world as a part of its unique strategy of subversion. Keywords

PL

Anegdota stanowi przypadek graniczny literatury oraz zorganizowanej literacko żywej mowy (parole). Zastanawia trwałość jej specyficznej poetyki, widzianej „od strony” literatury (zawdzięcza ją m.in. udziałowi czynników nieświadomych), „od strony” technik fikcji anegdota okazuje się natomiast elementem strategii retorycznych. Zwrot anegdotyczny oznaczałby tu wykroczenie poza ścisłe reguły komunikacji dyskursywnej i narzucania sugestii. Anegdota bowiem jest zwykle zawoalowaną wypowiedzią krytyczną, działającą podprogowo. Łączy składniki informacyjne z intencją sceptyczną, która owe treści podważa. Jej ostrze wymierzone jest często we wzniosłe pozory i patos, z jakimi prezentuje się światu autorytet. Wprowadza w obraz świata migotliwość i dwoistość motywacji ludzkich, co składa się na właściwą jej strategię przenicowań.

8

Rodzinne oswajanie traumy. Anegdota, humor, bagatelizowanie jako strategie opowiadania o powstaniu 1863 r.

63%

Bąbel A.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2013

|

issue 19

89-109

EN

The article is a part of current "anniversary" discussion dedicated to the January Uprising and its consequences, however, it is attempted to discover its less typical image, often contrary to the established, not to say stereotypical vision of the national uprising and martyrdom. In the narratives often created for the members of its own family, written in private literature (of personal document), the relation of the events associated with the rebellion often appear surprising due to their sense of humour, and colourful anecdote, showing the reactions and experiences of the insurgents (like in the memoirs of Kazimierz Zienkiewicz), and self-irony, the ability to perceive the grotesque and the pragmatism of the Siberians (as in the memoirs of Jadwiga Prendowska, Władysław Zapałowski's diary, Leon Krupecki's letters). The aim of the text is primarily to show various ways of "disarming" the tragic experience by emphasizing their exoticism and comedy, or focusing on tiny problems of everyday life, which probably – as for individuals and families – constituted psychologically effective strategy of defence.

9

Udany schemat teorii komizmu

51%

Tokarczyk R. A.

ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich

|

2014

|

issue 14

201-209

RU

Автор статьи рассматривает книжку проф. Богдана Дземидока «Комизм». Он обращает внимание на философскую и научную компетенцию профессора, а также на литературные заслуги самой книги. Он подчеркивает, что философ объединил в ней исключительное историческое знание с высоким уровнем теоретических размышлений о комизме и тонким анализом. Эти заслуги автор связывает со свойственным профессору Дземидоку личным чувством иронии и автоиронии. Представленная книга выдающаяся и обогащающая не только польскую, но и европейскую литературу предмета.

EN

The author of the article discusses prof. Bohdan Dziemidok’s book titled ‘Comedy’. He indicates professor’s philosophical and scientific competences, as well as the advantages of literary and cognitive work itself. He stresses that the philosopher combines the unique historical knowledge with high level of theoretical considerations on the comedy and subtle analysis. These advantages the author combines with the inherent prof. B. Dziemidok’s personal sense of irony and self-irony. This work is presented as outstanding, significantly enriching not only Polish but also European literature.

10

O niemieckim źródle Gościńca pewnego Józefa Wereszczyńskiego

51%

Sitkowa A.

Wortfolge. Szyk Słów

|

2017

|

issue 1

83-98

EN

The article points to the German source of Józef Wereszczyński’s Gościniec pewny (1585) unknown to the Polish researchers. The Polish author paraphrased in prose a versed text, preserved in one copy, entitled Von einer erschrecklichen Geschicht, welche sich zugetragen hat den 9. Februarij am tage Esto mihi dieses 1578 Jahr zu Ravenspurg, von 8 Bürgern und Bürger-Söhnen, wie sie sich mit einander verbunden Faßnachtzu halten, und also des Morgens früe erstlich zum gebrandten Wein gegangen seind, und haben darüber unbilliger Weise die Predigt versaumt. Endtlich von dem Sathan auch ihren Lohn schrecklicher weise nommen und umb ihr Leben kommen seint, etc. Allen frommen Christen zu Warnung gestellet. Durch M. Andream N(?)elsium. We ought to assume that the proper form of the author’s name, unknown to the German researchers – Andreas Melsius – has survived in the Polish version.

DE

Im Artikel wird auf eine bisher den polnischen Forschern unbekannte Quelle für Gościniec pewny (1585) von Józef Wereszczyński hingewiesen. Der polnische Autor paraphrasierte in Prosa das als Unikat erhaltene Werk Von einer erschrecklichen Geschicht, welche sich zugetragen hat den 9. Februarij am tage Esto mihi dieses 1578 Jahr zu Ravenspurg, von 8 Bürgern und Bürger-Söhnen, wie sie sich mit einander verbunden Faßnacht zu halten, und also des Morgens früe erstlich zum gebrandten Wein gegangen seind, und haben darüber unbilliger Weise die Predigt versaumt. Endtlich von dem Sathan auch ihren Lohn schrecklicher weise nommen und umb ihr Leben kommen seint, etc. Allen frommen Christen zu Warnung gestellet. Durch M. Andream N(?)elsium. Es ist anzunehmen, dass in der polnischen Version die richtige Form des Autorennamens, Andreas Melsius, erhalten geblieben ist. Diese Form war den deutschen Forschern nicht bekannt.

PL

W artykule wskazano, nieznane polskim badaczom, niemieckie źródło Gościńca pewnego (1585) autorstwa Józefa Wereszczyńskiego. Polski autor sparafrazował prozą ocalały w unikacie wierszowany utwór pt. Von einer erschrecklichen Geschicht, welche sich zugetragen hat den 9. Februarij am tage Esto mihi dieses 1578 Jahr zu Ravenspurg, von 8 Bürgern und Bürger-Söhnen, wie sie sich mit einander verbunden Faßnacht zu halten, und also des Morgens früe erstlich zum gebrandten Wein gegangen seind, und haben darüber unbilliger Weise die Predigt versaumt. Endtlich von dem Sathan auch ihren Lohn schrecklicher weise nommen und umb ihr Leben kommen seint, etc. Allen frommen Christen zu Warnung gestellet. Durch M. Andream N(?)elsium. Należy przypuszczać, że w polskiej wersji przetrwała właściwa forma nazwy autora – Andreasa Melsiusa, nieznana badaczom niemieckim.

11

Humanistyka na rozdrożu – między atopią a inter(trans) dyscyplinarnością

51%

Skibska A. M.

|

2016

|

vol. 64

|

issue 7: Słowianoznawstwo

11-32

PL

Esej skupia się na ogólnym przedstawieniu kwestii kryzysu dotykającego humanistykę, ukazując ów kryzys z perspektywy kilku współczesnych projektów interdyscyplinarnych. W świetle proponowanych przez projekty te rozstrzygnięć uderza złożoność pojmowania idei samego kryzysu (wraz z jego skądinąd nierozstrzygalną definicją), który bywa postrzegany jako niezwykłe źródło energii stymulującej rozwój ludzkiej myśli, jaki odbija się w różnych dykursach akademickich (w tym literaturoznawczych). W celu ponownego przemyślenia nowych możliwości, sugerowanych przez współczesnych badaczy, zdecydowałam się na przypomnienie atopii (lansowanej w pismach Barthes’a), która płynnie wiedzie w kierunku tzw. zwrotu performatywnego (manifestowanego w „późnej” dekonstrukcji Derridy), aby następnie poprowadzić ku poetyce doświadczenia (obecnej między innymi w krytyce somatycznej oraz somaestetyce) oraz ku poetyce kulturowej reprezentowanej przez amerykańską szkołę Greenblatta.

RU

Эссе сосредоточен на общем представлении вопроса кризиса, затрагивающего гуманитарные науки, показывая кризис с точки зрения ряда современных интердисциплинарнарных проектов. С учетом предлагаемых этими проектами решении поражает сложность интерпретации идеи самого кризиса (наряду с его неразрешимым иначе определением), который воспринимается как чрезвычайный источник энергии, который стимулирует развитие человеческой мысли, что находит отражение в различных академических дискурсах (в том числе и литературоведении). Для того, чтобы переосмыслить новые возможности, предложенные современными учеными, я решила напомнить атопию (выдвинутую в трудах Барта), которая плавно ведет в так называемый перформативный поворот (демонстрированный в „поздней” деконструкции Деррида), чтобы затем приводит к поэтике опыта (среди других присутствующей в соматической критике и cомаэстетике ) и к культурной поэтике, представленной американской школой Гринблэттa.

XX

In the essay, a crucial issue of crisis concerning the human studies is presented from the view-point of several interdisciplinary procedures, according to which the convoluted content of the crisis itself (along with its impossible term) is regarded as an extra-ordinary energy stimulating the development of the human thought, expressed either in/by literature or academic discourses. In order to reconsider the new possibilities for the human studies, offered by the contemporary thinkers, I have decided to cast same light on Barthes’s idea of atopy, which fluently leads towards the so called performative turn (via late Derrida’s deconstruction) and subsequently to the poetics of experience (including the somatic criticism and somaesthetics) and cultural poetics, represented by the Greenblatt school.

12

Советская действительность сквозь призму aнекдота (лингвокультурологический аспект)

51%

Wierzbiński J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica

|

2016

|

issue 13

121-131

EN

The paper describes the Soviet reality on the material of the texts of anecdotes. The author presents the thematic diversity of situational contexts in anecdotes as well as some specific lexical, grammatical and stylistic aspects of anecdote as the characteristic features of the epoch. Cross-cultural parallels shown in the article emphasize the specific aspects of Russian mentality of that time.

RU

В статье представлено на материале анекдота как вида текста описание советской действительности. Очерчивается тематическая разнородность ситуативных контекстов в анекдоте, а также прослеживается специфика лексического, грамматического и стилистического маркеров анекдота как характерных показателей эпохи. Используемые в разработке межкультурные параллели позволяют еще более оттенить и подчеркнуть специфику русской ментальности той поры.

13

"Vita et mores Gregorii Sanocei" von Callimachus – eine anekdotische Biografie aus der Renaissancezeit

45%

Chudzik P.

Folia Toruniensia

|

2019

|

vol. 19

9-19

DE

Ziel: Der vorliegende Beitrag zielt auf die Analyse der auf dem polnischen Gebiet ersten Renaissancebiografie – Vita et mores Gregorii Sanocei von Callimachus. Forschungsmethode: Man unternahm die Kompositionsanalyse und wies auf die Anekdoten im Werk hin, die als eines der wichtigsten Elemente einer antiken Biografie gelten und an die Callimachus direkt anknüpfte. Ergebnisse/Schlussfolgerungen: Eine so angestellte Analyse schildert nicht nur die Rezeption der antiken Vorbilder in der Renaissancezeit, sondern auch die Nutzung der Form einer Anekdote, die sich seit dem Altertum kaum verändert hat. Das Werk Callimachus’ hat eine zweiteilige Struktur – der erste Teil erinnert an die tradierte chronologische Biografie Plutarchs, der zweite an die thematische Biografie Svetonius’. Die Anekdoten im Werk erfüllen die gleichen Funktionen wie in den antiken Werken. Erfolgreich realisieren sie ihre Aufgaben unter neuen Umständen und mit einem neuen Helden, d.i. einem polnischen Magnaten im 15. Jahrhundert.

PL

Cel: Celem artykułu jest przyjrzenie się pierwszej napisanej na ziemiach polskich biografii renesansowej – Żywotowi Kallimacha z Sanoka autorstwa Filippa Kallimacha. Metoda badawcza: Przeprowadzono analizę kompozycyjną i wskazano występujące w dziele anegdoty. Anegdoty są jednym z kluczowych elementów biografii antycznej, do której wzorów Kallimach bezpośrednio nawiązywał. Wyniki/Wnioski: Tak dokonana analiza nie tylko pokazuje renesansową recepcję antycznych wzorców, ale też samego wykorzystania anegdoty, które nie zmieniło się od czasów antycznych. Dzieło Kallimacha ma strukturę dwuczęściową – część pierwsza nawiązuje do tradycji biografii Plutarchowej, chronologicznej; druga natomiast do biografii Swetoniuszowej, tematycznej. Anegdoty występujące w dziele pełnią wszystkie funkcje, które pełniły w dziełach antycznych – z powodzeniem realizują swoje zadania w nowych okolicznościach i z nowym bohaterem – piętnastowiecznym polskim magnatem.

EN

Aim: The aim of the article is to look at the first Renaissance biography written in Poland – Life of Gregory of Sanok by Callimachus. Research method: A compositional analysis was carried out and anecdotes appearing in the work were pointed out. Anecdotes are one of the key elements of ancient biography, which Callimachus directly referred to. Results/Conclusions: The analysis carried out in this way not only shows the Renaissance reception of ancient patterns, but also the use of anecdotes, which has not changed since ancient times. Callimachus’ work has a two-part structure - the first part refers to the tradition of Plutarch's biography, which is chronological; the other, however, follows the thematic pattern of Suetonius' biography. Anecdotes appearing in the work perform all the functions they performed in ancient works - they successfully carry out their tasks in new circumstances and with a new hero - a fifteenth-century Polish magnate.

14

Образы национальных характеров и юмористические персонажи балканских народов Южной Славии сквозь призму их стереотипного отображения в современных анекдотах

32%

Savchenko A., Khmelevskiy M.

Językoznawstwo

|

2021

|

vol. 15

241-257

PL

Artykuł poświęcony jest analizie jednej z małych form folkloru – anegdoty, a dokładniej etnoanekdoty jako sposobu odzwierciedlenia narodowej specyfiki, narodowego kolorytu, formy wyrażenia najbardziej charakterystycznych cech mentalności i stylu życia określonego ludu, nacji, grupy społecznej. Na przykładzie najbardziej typowych i rozpowszechnionych na słowiańskich Bałkanach tekstów anegdot przedstawiono najbardziej charakterystyczne dla przedstawicieli serbochorwackiego kontinuum językowego narodowo-specyficzne cechy, odzwierciedlone w tego rodzaju etnoanegdotach. Ich dodatkową cechą jest to, że często narodowe (auto)stereotypy są połączone we wspólnym obrazie (obrazach) – bohatera (lub bohaterów) najbardziej wyraziście i w całości skupiającym i reprezentującym główne stereotypy charakterystyczne dla danego narodu. Przeprowadzona analiza pozwala wnioskować, że etnoanegdota, jako szczególna odmiana tematyczna anegdoty, zawiera między innymi ważne informacje ekstralingwistyczne i może stać się obiektywnym źródłem etnolingwistycznej i kulturoznawczej charakterystyki danego kraju i zamieszkujących go mieszkańców.

EN

This article reviews one of the small forms of folklore – anecdote and, more specifically, ethno-anecdote (ethnic joke) as a way of reflecting national specifics, national colour, a form of expression of the most characteristic features of the mentality and way of life of a certain people, nation, social group. Based on texts of anecdotes that are most typical and widespread in the area of the Slavic Balkans, the characteristics of representatives of the so-called “Serbo-Croatian dialect continuum” are explored. Nationalspecific qualities reflected in ethnic jokes and stereotypes are discussed. It is concluded that ethnic jokes, as a special thematic kind of anecdote, contain, among other things, important extralinguistic information and can become an objective source when studying the ethnolinguistic and culturological characteristics of a particular country and its inhabitants.

RU

Предлагаемая статья посвящена рассмотрению одной из малых форм фольклора – анекдоту и более конкретно – этноанекдоту как способу отражения национальной специфики, национального колорита, форме выражения наиболее характерных особенностей менталитета и образа жизни определенного народа, нации, социальной группы. На примере текстов наиболее типичных и распространенных на славянских Балканах текстов анекдотов представлены наиболее типичные, характерные для представителей т.н. «сербохорватского языкового континуума» национально-специфические качества, отражаемые в подобных этноанекдотах, еще одной особенностью которых является то, что нередко национальные (авто)стереотипы объединены в собирательном образе (образах) – герое (или героях), наиболее ярко и во всей совокупности аккумулирующих и представляющих основные стереотипы, характерные для данной нации. Выводится заключение о том, что этноанекдоты, как особая тематическая разновидность анекдота, помимо прочего, содержат важную экстралингвистическую информацию и способны стать объективным источником для этнолингвистической и культурологической характеристики определенной страны и населяющих ее жителей.

Refine search results

AN ANECDOTAL HISTORY: HRABAL AND CENTRAL EUROPE

Фольклорные маргиналии в белорусских медиа: cоздание и преодоление социальных мифов

Obraz naukowca w anegdocie rosyjskiej

Anegdotyczne spotkania

Najważniejsze funkcje i gatunkowe wyznaczniki anegdoty w biografii antycznej (The most important functions and genre indicators of anectode in ancient biography)

Hodża Nasreddin – antybohater w służbie kultury

Anatomia anegdoty

Rodzinne oswajanie traumy. Anegdota, humor, bagatelizowanie jako strategie opowiadania o powstaniu 1863 r.

Udany schemat teorii komizmu

O niemieckim źródle Gościńca pewnego Józefa Wereszczyńskiego

Humanistyka na rozdrożu – między atopią a inter(trans) dyscyplinarnością

Советская действительность сквозь призму aнекдота (лингвокультурологический аспект)

"Vita et mores Gregorii Sanocei" von Callimachus – eine anekdotische Biografie aus der Renaissancezeit

Образы национальных характеров и юмористические персонажи балканских народов Южной Славии сквозь призму их стереотипного отображения в современных анекдотах