Search results

1

Etnografia/animacja/sztuka. Obrona metodologiczna

100%

Rakowski T.

Stan Rzeczy

|

2013

|

issue 1(4)

38-63

PL

W tekście staram się odpowiedzieć na pytanie, jak wprowadzać elementy działania za pomocą sztuki w środowiskach wiejskich, często peryferyjnych, nie budując jednocześnie pozycji wyższości i dominacji. Przedstawiam projekt animacyjny Prolog. Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego z roku 2011, a następnie jego rozwinięcie Etnografia/Animacja/Sztuka z 2012 roku, który od kilku lat prowadzimy wraz z całym zespołem animatorów, artystów i etnografów w wioskach w okolicach Szydłowca, w miejscach dotkniętych na dużą skalę nieopłacalnością drobnego rolnictwa i lokalnym, niekończącym się bezrobociem. Pokazuję, jak badania etnograficzne stopniowo ugruntowują i ubogacają animację oraz jak animacja kultury tworzy jednocześnie sytuacje badawcze, w których rzeczywistość etnograficzna staje się „gęsta”, staje się aktualnym widowiskiem i dynamicznym działaniem kulturowym. Staram się pokazać, jak etnografia w połączeniu z działaniami animacyjnymi stwarza warunki, by ujawniło się to, co bardzo istotne w życiu tych społeczności – niejawny wymiar ich twórczego działania i ich oddolną, spontaniczną samoorganizację. Buduję w ten sposób metodologiczną perspektywę działania w kulturze, której celem jest nie tyle wywołanie „mechanicznych” efektów i zmiany społecznej, ile stworzenie wspólnego, kulturotwórczego wydarzenia o nieprzewidywalnych i emergentnych rezultatach.

EN

The purpose of my text is to answer the question: how to introduce elements of the art to rural areas, without establishing at the same time relations of superiority and domination. To this, I reconstruct project Prologue. Unrecognized dimensions of cultural development from 2011, and then its extension, Ethnography/Animation/Art, from 2012. Both projects were led by a team of animators, artists, and ethnographers in the villages in the vicinity of Szydlowiec, in areas of unprofitable, small-scale agriculture, affected by local, permanent unemployment. Ethnographic research gradually enrich and ground animation, while animation brings about quasi-experimental research situations, in which ethnographic reality becomes “thick” and dynamic. I try to show how ethnography combined with animation reveals what is the most important in the life of the community – an implicit dimension of creative work, bottom-up, spontaneous self-organization. It is in this way that a new methodological perspective on action comes about. Its aim is not so much to induce “mechanical” social change as to construct common, creative event with unpredictable and emergent effects.

2

Demokracja w kulturze przestrzenią rozwoju animacji społeczno-kulturalnej

86%

Cyboran B.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2018

|

vol. 19

273-287

PL

Pojęcie demokracji w kulturze czy demokracji kulturalnej zostało upowszechnione w krajach Europy Zachodniej w okresie welfarestate i łączone było z koncepcją budowania kapitału społecznego. Współcześnie to jedna z funkcji polityki kulturalnej, zakładająca kreowanie przestrzeni autentycznego uczestnictwa społeczeństwa w różnorodnych procesach, które łączą się z szeroko pojmowaną kulturą. Koncepcja demokracji w kulturze może stanowić znaczące wsparcie dla upowszechniania podejścia animacyjnego w działalności społeczno-kulturalnej. Współcześnie kierunek ten ewoluuje w stronę idei partycypacji w kulturze, ekologii kulturowej oraz „uspołeczniania” instytucji kultury. Przykładem takich miejsc mogą być instytucje społecznościowe, w tym domy kultury, realizujące założenia demokracji w kulturze.

EN

The concept of democracy in culture or cultural democracy was disseminated in the countries of Western Europe during the welfare state and it was connected with the concept of building social capital. Now it is one of the functions of cultural policy, which is concentrated on the creation of the space of authentic public participation in various cultural processes. Democracy in culture can support dissemination of an animation approach in socio-cultural activities. Nowadays, this concept is evolving towards the idea of active participation in culture and cultural ecology. An example of places where this idea can really exist are community institutions.

3

Kultura animacji jako humanistyczna pedagogia

81%

Kubinowski D.

|

2016

|

vol. 3

|

issue 2

97-108

EN

The aim of this paper is to determine the characteristics of universal culture of animation in general, seen as a kind of humanistic pedagogy in the broad sense. The starting point for the author are the constitutive features of cultural animation relating to: (1) understanding animation as revival, activation, change etc.; (2) treating the culture of individuals and communities as a key subject of its impact; (3) implementation of any animation activities based on the humanistic methodical principles; (4) adoption of axiological minimum as a necessary condition for the perception of cultural animation as pedagogical idea, and (5) clarifying the specificity of the role of social culture animator. The text attempts to generalize them with a view to developing a pedagogical theory of animation activity beyond its cultural – exclusively – aspects.

PL

Celem niniejszego opracowania jest próba określenia cech uniwersalnej kultury animacji w ogólności, postrzeganej jako swoista humanistyczna pedagogia w szerokim rozumieniu. Punktem wyjścia autor czyni tu cechy konstytutywne animacji kultury odnoszące się do: (1) rozumienia animacji jako ożywiania, aktywizowania, zmieniania etc.; (2) traktowania kultury własnej jednostek i wspólnot jako zasadniczego przedmiotu jej oddziaływań; (3) realizowania wszelkich działań animacyjnych w oparciu o zasady humanistycznej metodyczności; (4) przyjęcia minimum aksjologiczności jako niezbędnego warunku postrzegania animacji kultury jako idei pedagogicznej oraz (5) sprecyzowania swoistości roli społecznej animatora kultury. W tekście podejmuję próbę ich uogólnienia z myślą o rozwinięciu pedagogicznej teorii działalności animacyjnej poza jej aspekty – wyłącznie – kulturalne.

4

NIE CZYNEM, NIE GŁOSEM, A SERCEM – ROLA WARTOŚCI W ZAWODZIE ANIMATORA KULTURY

72%

Wiendlocha M.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Pedagogika

|

2018

|

issue 16

65-75

PL

Artykuł jest analizą wartości w zawodzie animatora kultury oraz prezentuje klasyfikacje wartości w animacji. Pokazuje świat wartości w zawodzie animatora kultury oraz istotę zawodu animatora w świetle kształtowania wartości pośród odbiorców kultury. Istotą w przekazie staje się osobisty pogląd na życie, który jest jednoznaczny z systemem wartości wcielanych w życiu prywatnym i zawodowym. Przesłanie, którym kieruje się autor (animator), – nie czynem, nie głosem, a sercem, którego dopełnieniem staje się myśl: Animatorze, animuj się sam – skierowane jest do animatorów kultury w aspekcie doskonalenia zawodowego i poprawy jakości pracy, ale i spokoju życia osobistego w kontekście zaprezentowanych wartości.

EN

The author analyzes values which appear in the profession of a culture animator and presents classifications of values of animation. He shows the world of values in the profession of a culture animator, as well as the essence of this kind of career in the light of formation of values among receivers of culture. The essence in the message is one’s own view on life, which is tantamount to one’s own system of values in a private and professional life. The message which the author (animator) is governed by – not with action, not with voice, but with heart – and which is complemented with the thought – “Animator, animate yourself ” – is addressed to culture animators in the aspect of professional mastering and improving the quality of work, but also the peace of private life in the context of the values which are presented.

5

Tworząc miejsce. Dyskurs tożsamościowy a animacja kultury na przykładzie Gdańska, Szczecina i Wrocławia

72%

Ciechorska-Kulesza K.

Opuscula Sociologica

|

2017

|

issue 3(21)

95-108

PL

Celem artykułu jest przedstawienie propozycji badania tożsamości przestrzennych z perspektywy animacji kultury na przykładzie trzech miast Ziem Zachodnich i Północnych: Gdańska, Szczecina i Wrocławia. Na podstawie działań animacyjnych ukazana zostala wzmożona debata tożsamościowa, związana m.in. z kandydowaniem tych ośrodków do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Działania animacyjne, a także dyskursy z nimi związane ukazują, że projekt tożsamościowy wokół ZZiP się nie wyczerpał, ujawnia się w coraz to nowszych odsłonach. Omawiane miasta tworzą w działaniach na polu kultury i sztuki podobne miejsca: otwarte, zapraszające, doświadczane, różnorodne, bliskie i swojskie, nie do końca odkryte, ujawniające swoiste napięcie między stratą a tworzeniem, wykorzenieniem a zakorzenieniem, przeszłością a przyszłością. Pomimo wielu punktów wspólnych działania skierowane są na kształtowanie tożsamości głównie lokalnych. Wartościowym kierunkiem wydaje się Koalicja Miast (kandydujących do ESK 2016), która sygnalizuje, jak wiele łączy te trzy miasta i jaki potencjał kulturotwórczy może mieć ich „spotkanie”.

EN

The article presents a proposal for the study of spatial identity from the perspective of cultural animation on the example of the three cities in Western and Northern Territories: Gdańsk, Szczecin and Wrocław. The cultural animation activities show the intensifcation of the debate about identities, related among others to the candidacy of the cities for the European Capital of Culture 2016. Animation activities, as well as discourses related to them, indicate that the identity project based on the Western and Northern Territories has not been exhausted, although it appears in different forms. These cities “create” similar spaces in the felds of art and culture: open, inviting, for one to experience, diverse, close and familiar, not completely discovered, revealing a kind of tension between the loss and creation, eradication and inveteracy, past and future. Despite many common points, the activities are focused mainly on shaping the local identity. The Coalition of Cities (candidates for the ECC 2016) appears to be a valuable guidance. It indicates how much in common these three cities (among others) have, and draws attention to the cultural potential of the “meeting”.

6

Studenckie adaptacje sztuki, czyli aksjologiczne i emancypacyjne wymiary animacji kulturalnej w Akademickim Centrum Kultury Uniwersytetu Szczecińskiego

72%

Grzegorek J. N.

Pedagogika Szkoły Wyższej

|

2014

|

issue 2

167-186

EN

While analysing cultural animation in categories of reflction and pedagogical practice, we discover the heterogeneity of its nature. It contains many interdisciplinary contexts of theoretical, objective-contextual, functional and subjective-social aspects. It allows to defie it from different theoretical perspectives, placing it in many areas of knowledge and science including education, art and other scientifi studies associated with them. This multiparadigm determines the timeliness and the meaning of cultural animation at the background of dynamically changing social reality including that of education and its crisis of culture and upbringing and at the same time the need of its overcoming. Cultural animation can become a kind of carrier of chances and possibilities, especially in the context of academic culture. the starting point for the considerations presented in this text is 3 criteria of examining culture which support its animation not only disseminating in an academic structure. The fist criterion is based on the statement that culture determines the development of the societies, standard of living in the collective and subjective aspects. The second one is based on the assumption that education is the reflction of culture. The third criterion is based on the emancipating function of culture both in reference to subjective emancipating and to collective transgression.

7

Główne kierunki rozwoju animacji kultury. Od animacji społecznej do osobowej

72%

Żardecki W. A.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2020

|

vol. 39

|

issue 1

EN

The paper provides an overview of changes in cultural animation and general characteristics of its paths of development during specific periods, in view of the social, political, cultural and educational changes. While determining the unique human and social, as well as philosophical background of animation, the authors referred to premises relating to underlying qualities of modern industrial societies and man of the industrial age. The main body of the paper was devoted to reconstruction of cultural animation developments in view of cultural changes, and to presentation of a multi-faceted theoretical and practical approach to cultural animation over the past few decades. This served as the background for outlining a personalistic concept of cultural animation, focused on creating conditions conducive to personal development and self-fulfilment of humans. In the light of the study, cultural animation has seen the major shift from focus on opposing elite culture to multiplicity of its contemporary paradigms which, to a considerable extent, share the same approaches and main intentions. The paper is intended to methodize the examined issue, or rather to collect the material allowing to correctly classify the phenomena underlying the developments in cultural animation.

PL

Niniejszy artykuł przedstawia ogólny zarys przemian animacji kultury, ogólną charakterystykę kierunków jej rozwoju w poszczególnych okresach, na tle przeobrażeń społecznych, politycznych, kulturowych, edukacyjnych. Na szczególną, cywilizacyjno-społeczną i filozoficzną, genezę animacji wskazują konstytutywne właściwości nowoczesnych społeczeństw przemysłowych i człowieka ery industrialnej. Zasadniczą część artykułu poświęcono odtworzeniu drogi rozwoju animacji na tle przemian kulturowych oraz przedstawieniu wielopłaszczyznowości pojmowania i uprawiania animacji kultury ostatnich kilkudziesięciu lat. Na tym tle zarysowano personalistyczną koncepcję animacji kultury, zorientowaną na tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi osobowemu człowieka czy też samorealizacji osoby ludzkiej. W świetle badań kierunek najważniejszych przemian animacji wiedzie od nastawienia na kontestację kultury elitarnej do wielości jej współczesnych paradygmatów, w większości zbieżnych w ujęciach i głównych intencjach. Prezentowany tekst ma na celu wstępne uporządkowanie tytułowego zagadnienia lub raczej zebranie materiału do działań porządkujących informacje o zjawiskach tworzących historię animacji.

8

Fotografia: inspirować i edukować. Wybrane działania Fundacji dla Filmu i Fotografii

72%

Budzik J. H.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 105

|

issue 2

145-160

EN

The author of this article offers an analysis of and a self-reflection on selected actions that accompanied photo exhibitions co-organised by the Foundation for Film and Photography. As their co-author as well as a researcher, she presents the sources, assumptions and goals of the discussed projects, placing them in the context of research on contemporary animation of culture and education in photography.

9

Szlak kulturowy – nowa strategia uobecniania przeszłości

72%

Kamińska K.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

|

2013

|

vol. Zeszyt

|

issue XXVII

319-329

EN

The cultural route is the new socio-cultural phenomenon. In the social awareness it is rather associated with the touristic route, including its historical monuments. However, apart from the touristic-cognitive aspect that is of value, there is also an activating-integrating one. Both aspects have the significant impact on the character of the cultural experiences of not only tourists, but also autochthons. The cultural route has initiated the new model of participation in culture. On the one hand, it is referring to the prototype of the journey. On the other hand, though, it is embracing the metaphorical nature of the concept of the road. It provokes the dialog with history and meeting with the ‘other’ and their culture. Moreover, going beyond the specific interior of the reality, interleaving the past and the present in creating the vision of ‘here and now’, it outlines the future, on the basis of the elements of the cultural heritage. The actions undertaken by cultural animators are increasing the attractiveness of the cultural route, which becomes the tool of the process of expanding of the cultural space.

PL

Szlak kulturowy to nowe zjawisko społeczno-kulturowe. W świadomości społecznej utożsamiany jest raczej z trasą turystyczną wraz z istniejącymi wokół niej obiektami zabytkowymi. Jednak poza aspektem turystyczno-poznawczym, nie mniej ważny jest także aktywizująco-integracyjny. Obie te kwestie wywierają istotny wpływ na charakter doświadczeń kulturowych nie tylko turystów, ale i autochtonów. Szlak kulturowy zainicjował bowiem nowy model uczestnictwa w kulturze. Odwołując się z jednej strony do pierwowzoru podróży, a z drugiej mając na uwadze metaforyczność pojęcia drogi, prowokuje do podjęcia dialogu z historią i spotkania z „innymi” i ich kulturą. Dodatkowo wychodząc od specyficznej aranżacji rzeczywistości, przeplatającej przeszłość z teraźniejszością, w kreowaniu wizji „tu i teraz” wytycza zarys przyszłości, posiłkując się elementami dziedzictwa kulturowego. Działania podejmowane przez animatorów kultury zwiększają atrakcyjność szlaku kulturowego. W tym kontekście szlak kulturowy staje się narzędziem animacji pozwalającym na poszerzenie przestrzeni kulturowej.

10

Teatr codzienności w kontekście działań animacyjnych

72%

Kluzowicz J.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

261-273

PL

W niniejszym artykule autorka wyjaśnia, czym charakteryzuje się teatr codzienności, próbując zanalizować mechanizmy jego powstawania i oddziaływania w kontekście animacji kultury. Rozważania na temat teatru codzienności osadza w teorii animacji kultury w nurcie antropologicznym, który opiera się na całościowym widzeniu animowanej jednostki w uniwersum jej codziennych, ludzkich spraw, poprzez przyjęcie postawy charakteryzującej się orientacją partycypacyjną, nastawioną na partnerskie, podmiotowe relacje. Zarówno w tak rozumianej animacji, jak w pracy reżysera teatru codzienności niezbędne jest podejście antropologiczne, związane przede wszystkim z antropologią codzienności, która w szczególności uwrażliwia na niezwykłość codzienności. Autorka stara się wskazać na animacyjny potencjał teatru codzienności w zakresie narzędzi pracy z uczestnikami i możliwość wdrożenia tych narzędzi w działania animacyjne. Na dowód słuszności swej tezy przytacza działanie animacyjne, które wraz ze studentami zrealizowała za pomocą metod wypracowanych przez teatr codzienności.

EN

In this article the author explains what characterizes the theatre of everyday life, trying to analyze the mechanisms of its formation and impact in the context of cultural animation. Deliberations about the theatre of everyday life are set in the theory of cultural animation of the anthropological context, which is based on a holistic vision of the animated individual in the universe of everyday human matters by adopting the attitude characterized by participatory orientation towards partnership relations and subjective interactions. Both, in the animation understood like that, and in the work of the director of the theatre of everyday life, the anthropological approach is necessary that is primarily associated with the anthropology of everyday life which in particular becomes sensitized to the uniqueness of everyday life. The author tries to draw attention to the potential of the theatre of everyday life related to animation in terms of work tools with the participants and the possibility to implement these tools in the animation activities. To admit that the author is right in her thesis, the animation activity is mentioned, which has been realized with students using methods developed by the theatre of everyday life.

11

Twórczość w polu działalności animatora kultury

72%

Zadłużny M.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2014

|

vol. 15

213-226

EN

The text has got a form of explanation and review. Its purpose is to explain and sort out notions which are attributable to animation of culture and its relation to creativity. In the first part of the text the theoretical background has been presented. The review of contemporary conceptions of creativity from the area of pedagogy and psychology has been done. In the further part the author has reviewed the conceptions and recognized the notions related to creative attitude of a human. Regarding the presented assumptions, the animation of culture has been presented as a process which facilitates the development of creative attitude and potential resources which human being has at his/her disposal or is able to have. The author points out that this conception is built on the foundations of Western humanism and postmodernism and the vision of our social life they propose. The author believes that the animators should be close to the wide understanding of creativity as every kind of activity which transcends simple scheme. In the text the animation of culture is presented as the process that is focused on supporting human being in striving for the complete self-realization which Abraham Maslow wrote about. The animator, from the author’s point of view, acts as the facilitator of creative processes. He is a catalyst of the creative attitude which is widely interpreted and helps to build self-consciousness of a human. Creativity has been presented as a significant conceptual category defining animation activities. In the text the idea has been presented that each animation of culture implicates emanation of creative potential of human being, which corresponds with humanistic theories of creativity of A. Maslow, C. Rogers and E. Fromm.

12

Sztuka (dla/w) społeczności – animacja kultury – pedagogia publiczna. Przypadek Międzykulturowego Festiwalu Artystycznego „Ludzka Mozaika” w Goleniowie

72%

Kubinowski D.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2019

|

vol. 20

345-358

PL

Autor wskazuje na istotną wartość synergii trzech idei humanistyczno-pedagogicznych w praktyce działalności kulturalnej, a mianowicie: sztuk (dla/w) społeczności, animacji kultury, pedagogii publicznej. Wszystkie one mają swoje źródła ideowo-teoretyczne w dziedzictwie ruchów kontrkulturowych lat 60. XX wieku. W tekście znajdujemy charakterystykę tych trzech idei oraz przywołanie przykładu jednego z międzykulturowych wydarzeń artystycznych, które ową synergię znakomicie odzwierciedla.

EN

The author emphasizes the importance of synergy in three humanistic pedagogical ideas involved in the practice of cultural activities, these are: community arts, cultural animation, public pedagogy. These ideas are ideologically and theoretically rooted in the heritage of contestation movements of the 1960’s. In this text we can find the characteristics of these three ideas and a short elaboration of one example of intercultural artistic events which this synergy clearly presents.

13

ANIMOWANIE MULTIKULTUROWYCH DZIAŁAŃ ARTYSTYCZNYCH – O SZANSACH ROZWIJANIA ETNOPEDAGOGIKI W CZASACH KULTUROWEGO IZOLACJONIZMU

72%

Matyjewicz M.

Ars inter Culturas

|

2017

|

issue 6

75-82

EN

The article presents the issue of ethno-pedagogy science and the chances of its establishment by cultural animation. The author of the text analyzes the basic ideas of ethno pedagogy in artistic organizations of multicultural revival, opening up to social awareness of cultural and ethnic diverse. By organizing joint artistic work author seeks visible opportunities for “dialogues” and popularization of the social concept. The method of cultural animation, bearing an axiological neutral message and pervading nondeterminant forms of work, hopes for the creation of friendly, multicultural spaces.

14

KOMPETENCJE KULTUROWE MŁODZIEŻY W „EPOCE DISCO POLO” – W KIERUNKU „PEDAGOGIKI BEZWSTYDU”

58%

Matyjewicz M.

Ars inter Culturas

|

2018

|

vol. 7

263-272

EN

The article deals with the issue of cultural competences of young people and the factors that shape them. The author writes about the insufficient role of modern school in the process of shaping cultural competences and arousing the cultural needs of young people. Author indicates the destructive role of the contemporary, socio-political climate of „consent” in this dangerous process. Author also considers the ways of supplementing the modern education process with content and activities that raise the cultural competences of young people. The resoning conducted in the text are crowned with suggestions for changes which – according to the author – should be made in this matter, as well as suggestions for undertaking specific actions (animation of culture) raising the skills of young people in dealing with the complex and threatening contemporary cultural space.

15

Dekonstrukcja wybranych elementów współczesnej przestrzeni kulturowej jako źródło dyskursu nad kształtem tożsamości animatorów kultury

58%

Matyjewicz M.

Forum Oświatowe

|

2019

|

vol. 31

|

issue 1(61)

11-22

EN

The article deals with selected processes taking place in contemporary cultural space. These phenomena have profound impact on the quality of social inclusion, the level of cultural participation, and the identity formation and cultural awareness of citizens, which are the fundamental determinants of the design and conduct of animation in the local environment. To the author, analysis and deconstruction of these processes the basis for the discussion of the identity of modern cultural animators.

PL

Artykuł porusza problematykę wybranych procesów zachodzących we współczesnej przestrzeni kulturowej naszego kraju. Zjawiska te mają ogromny wpływ na jakość integracji społecznej, poziom uczestnictwa w kulturze, kształtowanie się tożsamości i świadomości kulturowej naszych obywateli – czyli jedne z podstawowych wyznaczników projektowania i prowadzenia działalności animacyjnej w środowisku lokalnym. Ich analiza i dekonstrukcja są dla autora tekstu podstawą do prowadzenia rozważań nad kształtem tożsamości współczesnych animatorów kultury.

16

Technologie i opowiadanie o przeszłości a wyzwania animacji kultury

51%

Zętar J., Kowalski Ł.

Polonistyka. Innowacje

|

2020

|

issue 12

221-232

EN

On March 12, 2020, the crisis staff with the Minister of Culture and National Heritage introduced a lockdown in Poland. For most cultural institutions, it was the beginning of activity in completely different conditions and a necessity to redefine the activities. For nearly three months, cultural institutions deprived of the possibility of normal stationary work. They had to face the challenge of operating on-line. It quickly turned out that retransmissions of events, recalling archival recordings and virtual walks are not solutions that can keep the audience’s attention for a long time. The aim of the text is to examine the conditions and methods in which culture, and education, can and should be realized today. The article presents an example of activities carried out in Lublin by the “Grodzka Gate - NN Theater” Center, which since the late 1990s uses the Internet and new technologies in history and local cultural heritage. The authors of the article look for answers to the questions how cultural institutions are prepared to operate with the use of new technologies and how they implement the goals of humanities education.

PL

12 marca 2020 roku sztab kryzysowy z udziałem ministra kultury i dziedzictwa narodowego wprowadził w Polsce lockdown. Dla większości instytucji był to początek aktywności w zupełnie innych warunkach i przymus redefinicji dotychczasowych działań. Przez blisko trzy miesiące instytucje kultury pozbawione możliwości normalnej, stacjonarnej pracy musiały się zmierzyć z wyzwaniem funkcjonowania on-line. Szybko okazało się, że retransmisje wydarzeń, przypominanie archiwalnych nagrań ze spotkań autorskich i wirtualne spacery nie są rozwiązaniem, które na długo jest w stanie utrzymać uwagę publiczności. W celem tekstu jest przyjrzenie się warunkom i metodom, w jakich kultura, a zarazem edukacja może i powinna być dziś realizowana. Na tle prowadzonych przez polskie instytucje kultury działań animacyjnych i edukowania w nowej formie przedstawiony został przykład działań prowadzonych w Lublinie, przez Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”, który od końca lat 90. wykorzystuje w swoich działaniach Internet i nowe technologie do przekazywania wiedzy o historii i lokalnym dziedzictwie kulturowym. Autorzy w artykule szukają odpowiedzi na pytania czy instytucje kultury są przygotowane do działań z użyciem nowych technologii oraz jak realizują cele edukacji humanistycznej.

Refine search results

Etnografia/animacja/sztuka. Obrona metodologiczna

Demokracja w kulturze przestrzenią rozwoju animacji społeczno-kulturalnej

Kultura animacji jako humanistyczna pedagogia

NIE CZYNEM, NIE GŁOSEM, A SERCEM – ROLA WARTOŚCI W ZAWODZIE ANIMATORA KULTURY

Tworząc miejsce. Dyskurs tożsamościowy a animacja kultury na przykładzie Gdańska, Szczecina i Wrocławia

Studenckie adaptacje sztuki, czyli aksjologiczne i emancypacyjne wymiary animacji kulturalnej w Akademickim Centrum Kultury Uniwersytetu Szczecińskiego

Główne kierunki rozwoju animacji kultury. Od animacji społecznej do osobowej

Fotografia: inspirować i edukować. Wybrane działania Fundacji dla Filmu i Fotografii

Szlak kulturowy – nowa strategia uobecniania przeszłości

Teatr codzienności w kontekście działań animacyjnych

Twórczość w polu działalności animatora kultury

Sztuka (dla/w) społeczności – animacja kultury – pedagogia publiczna. Przypadek Międzykulturowego Festiwalu Artystycznego „Ludzka Mozaika” w Goleniowie

ANIMOWANIE MULTIKULTUROWYCH DZIAŁAŃ ARTYSTYCZNYCH – O SZANSACH ROZWIJANIA ETNOPEDAGOGIKI W CZASACH KULTUROWEGO IZOLACJONIZMU

KOMPETENCJE KULTUROWE MŁODZIEŻY W „EPOCE DISCO POLO” – W KIERUNKU „PEDAGOGIKI BEZWSTYDU”

Dekonstrukcja wybranych elementów współczesnej przestrzeni kulturowej jako źródło dyskursu nad kształtem tożsamości animatorów kultury

Technologie i opowiadanie o przeszłości a wyzwania animacji kultury