Search results

1

Znaczenie profesjonalizacji zawodowej animatorów kultury

100%

Cyboran B.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2020

|

vol. 21

303-316

PL

Animacja społeczno-kulturalna, jako nowatorski sposób organizowania działalności społecznej i kulturalnej, spopularyzowała się w Polsce z początkiem lat 90. XX wieku i stała się jedną z pierwszych (a może nawet jedyną komplementarną do zmian społeczno-politycznych, jakie dokonały się w naszym kraju za sprawą transformacji systemowej) odpowiedzi na dominującą w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej koncepcję scentralizowanego upowszechniania kultury. Innowacyjnością podejścia zafascynowani byli zarówno teoretycy, jak i praktycy działalności społeczno-kulturalnej, czego skutkiem było uruchomienie akademickich kierunków kształcenia w zakresie animacji kultury, zmiana nazewnictwa wielu instytucji zajmujących się działalnością społeczno-kulturalną, jak i organizacja rozlicznych spotkań służących wymianie doświadczeń praktyków czy refleksji teoretyków nad tym nowym zjawiskiem. Wiele rozważań poświęcono także osobie animatora kultury, animatora społeczno-kulturalnego, animatora społecznego. Na wiele sposobów charakteryzowano ten profil zawodowy, przypisując mu określoną wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne. Proces profesjonalizacji animatorów kultury może być różnie interpretowany. Z jednej strony jako zawód związany z pozainstytucjonalną działalnością, opierającą się „wtłoczeniu” w jakieś sztywne ramy działalności społecznej czy kulturalnej, nie powinien podlegać sprofesjonalizowaniu. Z drugiej strony czynni animatorzy „młodego pokolenia” nie chcą godzić się z identyfikowaniem ich działalności zawodowej z amatorstwem i pracą wolontaryjną. Napięcie pomiędzy tymi dwoma podejściami jest widoczne od wielu lat. Obecnie wybrzmiewa jednak coraz silniej za sprawą zmniejszającego się zainteresowania pracą w zawodzie animatora i słabnącym zainteresowaniem młodych ludzi kształceniem na kierunkach związanych z animacją kultury. W obliczu takich procesów ponownie można zadać sobie pytanie o zakres i stopień profesjonalizacji zawodowej animatorów kultury w naszym kraju.

EN

Socio-cultural animation, as an innovative means of organising social and cultural activities, became popular in Poland in the beginning of the ‘90s of the 20th Century. It was the first, and probably the only answer (complimentary to the social change occurring due to the transformation) to the dominating in the Polish People’s Republic (PPR) concept of centralised cultural propagation. The innovativeness of the discussed approach influenced both the theory and practice of socio-cultural activity. As a result of them, there are academic curricula in the field of cultural animation, many institutions working on socio-cultural activity changed names, and many events were organised to foster the experience-sharing about this idea among theorists and practitioners. Part of the reflection was also devoted to those who are cultural animators, socio-cultural animators, and social animators. This professional profile was characterised in many ways by assigning it specific knowledge, skills and social competences. The process of professionalising the careers of cultural animators can be interpreted in two different ways. From one point of view, as a profession associated with non-institutional activity, it should not be subject to professionalisation. On the other, active animators of the “young generation” do not want to reconcile with identifying their professional activities with non-professional and volunteer work. The tension between these two approaches has been evident for many years. Currently, it resounds more and more due to the decreasing interest in working as an animator and the weakening interest of young people in education in fields connected to culture animation. This is good time to ask again about the level of professionalisation of cultural animators in Poland.

2

Animator na tle mapy „Kultura we współczesnej Polsce”. O profesjonalizacji zawodowej animatorów kultury

75%

Cyboran B.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

275-286

PL

W niniejszym artykule autorka prezentuje koncepcje kształcenia animatorów kultury w Polsce i odnosi to do wniosków zaprezentowanych w raporcie „Kultura we współczesnej Polsce”. Celem opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie o stan profesjonalizacji zawodowej animatorów. W artykule autorka dokonała przeglądu definicyjnych ujęć zawodu animatora. Zostało to skonfrontowane z koncepcjami kształcenia i kompetencjami nabywanymi przez animatorów w różnych formach kształcenia. Obecnie kształcenie animatorów w większości przypadków odbywa się na uniwersytetach, których mankamentem jest znikome odnoszenie się do praktyki i brak współpracy z otoczeniem zawodowym wykładanego kierunku. Wnioskiem z artykułu jest teza, że nie nastąpiło dotychczas precyzyjne dookreślenie przestrzeni zawodowej animatorów kultury, jak również brak jest umocowania formalno-instytucjonalnego tej specjalności. W opinii autorki jest to głównym aspektem blokującym profesjonalizację zawodową w tej dziedzinie.

EN

In this paper the authoress presents some ideas on education of cultural animators in Poland and compiles them with conclusions presented in the report “Culture in Contemporary Poland”. The aim of this article is to answer the question about the professional position of animators. The authoress reviews definitions of animator and confronts them with different ideas of training in various forms of education. Nowadays, the education of animators most often takes place in universities. But these institutions are not interested, as much, as they should, in the cooperation with the professional environment of animators. The conclusion of this paper is the statement, that we still do not have the precise definition of the professional space of the cultural animators’ job and the institutional emplacement of this specialization. In the opinion of the authoress, this is the main aspect, which blocks the professional development of animators of culture.

3

Animacja kulturalna dorosłych z perspektywy uczestników i animatorów

75%

Lewartowicz U.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2015

|

vol. 16

279-290

EN

This article focuses on the issue of the cultural animation among adults from the perspective of the participants in the animation processes. The study was developed on the basis of group interviews carried out in five workshop groups operating within cultural centres in Lublin (a drama group, painting, film and dancing workshops, and a music band). The animation activities were presented from the perspective of the opportunities and limitations associated with adulthood. An attempt was made to define the characteristics of the animation of culture among adults, which, as the study shows, can be described as a way of supporting the socio-cultural activity, communication, integration and creativity of adults. Animation understood in such terms is primarily based on the following principles: dialogue, autonomy, cooperation, empowerment, respect for otherness and the right to be different. The study also discusses the functions of the cultural animation among adults, serving such purposes as communication and integration, education, participation, recreation and escapism, self-fulfilment, transgression, consolidation and socialisation. Moreover, the role of the animator of culture among adults and their most demanded skills are described.

4

Główne kierunki rozwoju animacji kultury. Od animacji społecznej do osobowej

63%

Żardecki W. A.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2020

|

vol. 39

|

issue 1

EN

The paper provides an overview of changes in cultural animation and general characteristics of its paths of development during specific periods, in view of the social, political, cultural and educational changes. While determining the unique human and social, as well as philosophical background of animation, the authors referred to premises relating to underlying qualities of modern industrial societies and man of the industrial age. The main body of the paper was devoted to reconstruction of cultural animation developments in view of cultural changes, and to presentation of a multi-faceted theoretical and practical approach to cultural animation over the past few decades. This served as the background for outlining a personalistic concept of cultural animation, focused on creating conditions conducive to personal development and self-fulfilment of humans. In the light of the study, cultural animation has seen the major shift from focus on opposing elite culture to multiplicity of its contemporary paradigms which, to a considerable extent, share the same approaches and main intentions. The paper is intended to methodize the examined issue, or rather to collect the material allowing to correctly classify the phenomena underlying the developments in cultural animation.

PL

Niniejszy artykuł przedstawia ogólny zarys przemian animacji kultury, ogólną charakterystykę kierunków jej rozwoju w poszczególnych okresach, na tle przeobrażeń społecznych, politycznych, kulturowych, edukacyjnych. Na szczególną, cywilizacyjno-społeczną i filozoficzną, genezę animacji wskazują konstytutywne właściwości nowoczesnych społeczeństw przemysłowych i człowieka ery industrialnej. Zasadniczą część artykułu poświęcono odtworzeniu drogi rozwoju animacji na tle przemian kulturowych oraz przedstawieniu wielopłaszczyznowości pojmowania i uprawiania animacji kultury ostatnich kilkudziesięciu lat. Na tym tle zarysowano personalistyczną koncepcję animacji kultury, zorientowaną na tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi osobowemu człowieka czy też samorealizacji osoby ludzkiej. W świetle badań kierunek najważniejszych przemian animacji wiedzie od nastawienia na kontestację kultury elitarnej do wielości jej współczesnych paradygmatów, w większości zbieżnych w ujęciach i głównych intencjach. Prezentowany tekst ma na celu wstępne uporządkowanie tytułowego zagadnienia lub raczej zebranie materiału do działań porządkujących informacje o zjawiskach tworzących historię animacji.

5

Ponadczasowe cechy animatora kultury na podstawie biografii nowosądeckiej harcerki Bronisławy Szczepaniec (1903-1996)

63%

Hajduk Ł.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

287-302

PL

W pierwszej części tekstu autor przedstawił sylwetkę żyjącej w latach 1903-1996 nowosądeckiej harcerki Bronisławy Szczepaniec. Oprócz biografii została też zaprezentowana jej twórczość oraz opinie współpracujących z nią osób. W drugiej części na podstawie charakterystyki Bronisławy Szczepaniec zostały sformułowane uniwersalne cechy animatora lokalnej społeczności. Historia Szczepańcówny oraz analiza jej cech zostały poprzedzone wstępem dotyczącym biograficznego uczenia się, zarówno tego na podstawie własnej biografii, jak i spowodowanego namysłem nad innymi biografiami. W podsumowaniu autor zwrócił uwagę na istotę poznawania zapomnianych biografii lokalnych społeczników, które dla animatorów kultury mogą mieć szczególne znaczenie.

EN

In the first part of the article the author presents the life of Bronisława Szczepaniec, who lived in Nowy Sącz from 1903 to 1996. Apart from her biography, the author also describes her literary output and opinions of people who cooperated with her. In the second part we can read about timeless features of a cultural animator based on the biography of Szczepańcówna. The history of Bronisława Szczepaniec and the analysis of her characteristics are preceded by information about biographical learning, based both on one’s own biography as well as other biographies. In the summary the author notices the importance of forgotten biographies of local animators.

6

Codzienność jako materia działalności animatora kultury

63%

Kluzowicz J.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2016

|

vol. 17

213-228

PL

Artykuł porusza kwestię codzienności jako potencjalnej materii pracy dla animatora kultury. Jego celem jest zwrócenie uwagi na doniosłą rolę, jaką codzienność może stanowić w pracy animacyjnej. Za punkt widzenia w niniejszych rozważaniach autorka przyjmuje animację kultury w perspektywie antropologicznej, która nastawiona jest przede wszystkim na pozytywną identyfikację uczestników animacyjnych działań z własnym sposobem życia. Artykuł będący teoretycznym rozwinięciem spostrzeżeń autorki, opartych na wieloletnich badaniach pracy animacyjnej, przekonuje do rozpoznania codzienności jako istotnej wartości w życiu i uczynienia z niej materii samorozwoju dorosłego człowieka oraz poprawy relacji z innymi członkami społeczeństwa.

EN

The articles brings up a question about everyday life as a potential matter of work for cultural animator. Its purpose is to take note of the significant role that everyday life may play in the work related to animation. As a standpoint in present reflections, the author takes on cultural animation in an anthropological perspective, the latter being oriented above all to positive identification of the participants of animation activities with her own lifestyle. The article with its theoretical unfolding of the author’s perceptions based on many years of cultural animation research, convinces us to recognize everyday life as a vital value in life and to make everyday life a matter of self-development of an adult as well as betterment of the relation with other members of the society.

7

Acting for the Local Community: Hybrid Ethnography in the Careers of Local Culture Animators

51%

Wiśniewski R., Pol G.

|

2021

|

vol. 17

|

issue 3

164-183

PL

Artykuł, skupia się na nowatorskiej metodologii, jaką wykorzystano do zbierania danych. Wskazujemy, w jaki sposób wykorzystaliśmy metodę dzienniczkową oraz jaki niesie ona z sobą potencjał analityczny. Sygnalizujemy również ograniczenia, które dostrzegliśmy w trakcie badania. Jednocześnie, by nie rezygnować zupełnie z dyskusji nad wnioskami z badania, odtwarzamy wybrane cechy wspólne w karierach zawodowych animatorów kultury. Do relacjonowania i interpretacji otaczającej ich rzeczywistości posłużyła nam hybrydalna metoda badania. Polegała ona na zastosowaniu dzienniczka, w którym badani opisywali fakty i zdarzenia z dnia poprzedniego, a dane o swojej lokalizacji nanosili na mapę Google; notatki wzbogacali o krótkie eseje, materiał fotograficzny i filmowy. Następnie badani animatorzy wzięli udział w podsumowujących indywidualnych wywiadach pogłębionych. Rozważaniom nad użytecznością i innowacyjnością zastosowanych metod etnograficznych towarzyszy refleksja nad zróżnicowaniem doświadczeń animatorów kultury oraz czynnikami wpływającymi na ich zawodowe wybory.

EN

This article focuses on the innovative methodology used to collect data. We describe how we have utilized the diary method and what analytical potential it contains. We also flag the limitations we have perceived during the research. At the same time, so as not to refrain entirely from a discussion of the study findings, we recreate selected shared attributes in the careers of culture animators. A hybrid research method was used to report and interpret the reality of our surroundings. This involved the use of a diary in which the animators described facts and events from the previous day while also plotting data concerning their location on the Google map; they enriched their notes with short essays, pictures, and video clips. Then, the animators as subjects in the research took part in one-on-one in-depth interviews to summarize their experience. Deliberations on the utility and innovativeness of these ethnographic methods are accompanied by considerations as to the variety of experience held by culture animators and the factors driving their occupational choices.

Refine search results

5 Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

1 Lubelski Rocznik Pedagogiczny

1 Przegląd Socjologii Jakościowej

1 2021

2 2020

2 2017

1 2016

1 2015

2 Cyboran B.

1 Hajduk Ł.

1 Kluzowicz J.

1 Lewartowicz U.

1 Pol G.

1 Wiśniewski R.

1 Żardecki W. A.

Znaczenie profesjonalizacji zawodowej animatorów kultury

Animator na tle mapy „Kultura we współczesnej Polsce”. O profesjonalizacji zawodowej animatorów kultury

Animacja kulturalna dorosłych z perspektywy uczestników i animatorów

Główne kierunki rozwoju animacji kultury. Od animacji społecznej do osobowej

Ponadczasowe cechy animatora kultury na podstawie biografii nowosądeckiej harcerki Bronisławy Szczepaniec (1903-1996)

Codzienność jako materia działalności animatora kultury

Acting for the Local Community: Hybrid Ethnography in the Careers of Local Culture Animators