Search results

1

CZARNA PEDAGOGIKA W ZŁOTEJ RÓŻDŻCE HEINRICHA HOFFMANNA Z XIX WIEKU

100%

Kiełpińska A.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2019

|

vol. 17

283-296

PL

Antypedagogika to rewolucyjne podejście do wychowania dzieci, w którym traktowane są one jak dorośli. Tak samo jak oni ponoszą konsekwencje własnych czynów i doświadczają autoodpowiedzialności. Przeciwieństwem antypedagogiki jest „czarna pedagogika”, która okazuje się być kontrowersyjnym nurtem badań, ponieważ zakłada, iż dzieci powinny być uległe wobec dorosłych. Heinrich Hoffmann w zbiorze wierszy dla dzieci zatytułowanym Złota różdżka, wydanym w 1845 roku, ukazał zasady jej działania. Bohaterami tych przerażających opowieści są dzieci, które spotkała surowa kara za „występki”. Dla współczesnego pedagoga niedopuszczalnym jest stosowanie kar za zachowania, które są typowe dla młodego człowieka. Pedagog, będąc mentorem, powinien wskazać właściwą drogę rozmową, zamiast karać. Summary

EN

Anti-pedagogy is a revolutionary approach to bringing up children, in which they are treated like adults. Just like them, they bear the consequences of their own deeds and experience self-responsibility. The opposite of anti-pedagogy is „black pedagogy”, which turns out to be a controversial current of research, because it assumes that children should be submissive to adults. Heinrich Hoffmann in a collection of poems for children entitled The Golden Wand published in 1845 showed the rules of its operation. The protagonists of these terrifying stories are children who were severely punished for „misdeeds”. It is unacceptable for a contemporary pedagogue to apply penalties for behaviours that are typical of a young man. A pedagogue, being a mentor, should show the right way through conversation, instead of punishing.

2

Tropami Paolo Freire: w poszukiwaniu edukacyjnego dialogu

80%

Zabolotna O.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2016

|

vol. 29

|

issue 2

EN

The article is devoted to the transformations of the teacher’s roles in the context of the alternative education. The idea of the ‘pedagogy of the oppressed’ by Paolo Freire has been presented in details. A short outline of the book’s history has been given. The social and political roots of the education as the tool of oppression have been shown. The banking concept of education has been criticized as the one that contradicts the idea of freedom and democracy.The author reinforces the idea that democratic changes of education gave start to different alternative visions of the teacher’s role, which were expressed through different approaches to the education that constituted branches of the alternative pedagogy. As it is shown in the article, antipedagogy, critical pedagogy, Gestalt pedagogy, emancipation pedagogy, transgressive pedagogy questioned the teacher’s traditional role of being the only source of knowledge able to pass it to students as objects of teaching. Different changes in the teacher’s roles have been demonstrated: the neglected one (in antipedagogy), the one of the transformational intellectual assisting in criticizing everything (in critical pedagogy), the thoughtful facilitating partner (in Gestalt pedagogy), the child’s self-actualization supporter (emancipation pedagogy), the dialogue learning organizer (transgressive pedagogy).The author draws the conclusion that the teacher’s role has been transformed with the stress transfered from teaching to learning; when both the teacher and the student are partners in their reciprocal learning.

PL

Artykuł poświęcony jest zmianie roli nauczyciela w świetle pedagogiki alternatywnej. Rozpatrzono tu idee pedagogiki uciśnionych, zaproponowanej przez brazylijskiego uczonego Paulo Freire. Ukazano społeczny i polityczny wpływ edukacji jako narzędzia ucisku. Przedstawiono krótką historię powstawania i publikacji książki "Pedagogika uciśnionych" i wpływ idei w niej zawartych na różne rodzaje pedagogiki alternatywnej. Rozpatrzono krytykę bankowej koncepcji edukacji, która jest sprzeczna z ideami wolności i demokracji.Autor artykułu uzasadnia tezę, iż demokratyczne zmiany w edukacji stały się podstawą wielu alternatywnych wizji roli nauczyciela, które są specyficzne dla różnych typów pedagogiki alternatywnej. W artykule wykazano, że antypedagogika, pedagogika krytyczna, pedagogika Gestalt, edukacja emancypacyjna kwestionują tradycyjną rolę nauczyciela, która polega na tym, że on jest jedynym źródłem wiedzy, którą przekazuje uczniom. Pokazano różne zmiany roli nauczyciela: od kompletnego jej negowania (w antypedagogice) do roli transformacyjnego intelektualisty, która pomaga krytykować wszystko (w pedagogice krytycznej), wrażliwego partnera-facylitatora (w pedagogice Gestalt), facylitatora samorealizacji dziecka (w pedagogice emancypacyjnej) i organizatora nauczania opartego na dialogu (w pedagogice transgresyjnej).Wykazano również konieczność zmian w edukacji mających na celu przezwyciężenie presji wywieranej na ucznia i biernego uczenia się. Podkreślono znaczenie dialogu, w którym nauczyciel i uczniowie działają na zasadach równości.

3

Niebezpieczne książki. Rozważania o kategorii opresji w literaturze dla najmłodszych

80%

Gromysz J.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2013

|

issue 3

PL

Poddając analizie wybrane teksty polskiej i zagranicznej literatury dziecięcej z okresu XIX i XX wieku, warto zwrócić uwagę na ich opresyjność w perspektywie nadawczo-odbiorczej. Kategorię opresji można obserwować w zależności od przyjętej koncepcji dzieciństwa przez autora oraz tego, którego z uczestników komunikacji literackiej dotyka przemoc symboliczna; może być to odbiorca dziecięcy oraz dorosły pośrednik lektury. Czytelnicy poznając świat mają prawo do poznania autentycznych opowieści (poruszających wszystko to, co znajduje się w kręgu zainteresowań dziecka w tym trudne tematy), jednak zbyt natrętna funkcja wychowawcza tekstu może stanowić swego rodzaju „ucisk czytelniczy” - o czym powinni pamiętać nie tylko autorzy ale wszyscy ci, którzy wprowadzają dziecko w świat lektury.

EN

In analyzing selected texts of Polish and foreign children’s literature from the period of the nineteenth and twentieth centuries, it is worth paying att ention to their oppressiveness in sender- receiver perspective. The category of oppression can be observed depending on the childhood’s conception of the author and also the fact which participant of the literary communication is aff ected by the symbolic violence (it may be the child as well as an adult reading intermediary). Readers exploring the world have the right to know the authentic stories (about everything that is interesting for the child, including diffi cult subjects), but too intrusive educational function of text can be a kind of “ reading oppression “ – so not only authors should be aware of that, but also all those who bring a child into the world of reading.

4

W trosce o wiedzę pedagogiczną/wiedzę w pedagogice wolną od iluzji (cześć II)

80%

Sztaba M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2014

|

vol. 6(42)

|

issue 1

9-31

PL

Wiedza pedagogiczna/wiedza w pedagogice tworzona jest w społecznym kontekście. Poznać stan wiedzy w pedagogice, to zarazem odkryć obecne w niej różne iluzje. Pedagogika bowiem, będąc dyscypliną z obszaru nauk społecznych i humanistycznych, korzysta z dorobku wielu nauk i tak jak one jest zagrożona różnorakimi iluzjami. W drugiej części artykułu autor „poszukuje” sposobów przeciwdziałania iluzjom, tak w pedagogice, jak i w innych naukach, poprzez świadomą troskę o ontologiczne, epistemologiczne, metodologiczne oraz aksjologiczne podstawy tworzenia i popularyzowania wiedzy naukowej.

EN

Pedagogical expertise/ knowledge in pedagogy is created in a social context. Knowing the state of knowledge in pedagogy, is also discovering various illusions. Because education is a discipline of a social sciences and humanities, it uses achievements of many sciences, and as they are, it is threatened by illusions. In the article the problem of sources and types was taken on, as well as processes of formation and distribution of pedagogical knowledge. Then the typology was presented, and ways of understanding the illusion. As an example of the illusion as it appears in the pedagogical knowledge in education, antipedagogy as well as gender pedagogy is presented. In light of the analysis made in this article, effective way to counter any illusions, in education as well as in other sciences, there's concern for ontological, epistemological, methodological and axiological basis for the creation and popularization of scientific knowledge.

5

W trosce o wiedze pedagogiczną/wiedzę w pedagogice wolną od iluzji - część I

80%

Sztaba M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2012

|

vol. 4(40)

|

issue 3

5-28

XX

Pedagogical expertise/knowledge in pedagogy is created in a social context. Knowing the state of knowledge in pedagogy, is also discovering various illusions. Because education is a discipline of a social sciences and humanities, it uses achievements of many sciences, and as they are, it is threatened by illusions. In the article the problem of sources and types was taken on, as well as processes of formation and distribution of pedagogical knowledge. Then the typology was presented, and ways of understanding the illusion. As an example of the illusion as it appears in the pedagogical knowledge in education, antipedagogy as well as gender pedagogy is presented. In light of the analysis made in this article, effective way to counter any illusions, in education as well as in other sciences, there’s concern for ontological, epistemological, methodological and axiological basis for the creation and popularization of scientific knowledge.

6

Pedagogika czy antypedagogika? Wokół kryzysu współczesnej edukacji z perspektywy filozoficznej

71%

Domeracki P.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

|

2016

|

vol. 41

|

issue 1

EN

The article is an attempt of a diagnosis and criticism of the state of the contemporary education, in particular in Poland but not only, as at the level of the lower education as – but to a lesser extent – higher education. It is made in view of the declined through all the cases in the public sphere crisis, with whom a native system of education is today faced. The author of this text collects and enumerates some key, in his opinion, reasons of that crisis, trying to avoid in its description easy labelling, radicalism or utopianism. The author’s criticism is raised in particular by: lack of a far-reaching, non-particularist and nonpoliticized vision of the educational system in Poland; permanent, experimentative, ad hoc and superficial reformism as well as following from it instability and – as a consequence of it – disfunctionality of the system and bodies responsible for education; paralysing and thus patologizing the education, uncritical (or [too] less reflective) attitude towards bureaucratization, standardization and some different control systems. The article puts also a question if the crisis of the contemporary education that also consists of the crisis of the contemporary pedagogy as science. Consequently it culminates in a question if the solutions and strategies applied to the contemporary education, infected by the crisis, do not transmute into their antipedagogic opposite.

PL

Prezentowany artykuł ma charakter diagnozy i krytyki stanu współczesnej edukacji, szczególnie w Polsce, tak na poziomie szkolnictwa niższego, jak i – choć w mniejszym zakresie – szkolnictwa wyższego. Czyni się to w kontekście odmienianego przez wszystkie przypadki w domenie publicznej kryzysu, z jakim boryka się współcześnie rodzimy system oświaty. Autor tekstu zbiera i enumeruje newralgiczne, jego zdaniem, motywy owego kryzysu, starając się w jego opisie unikać łatwego etykietowania, radykalizmu czy utopijności. Jego krytykę budzą zwłaszcza: brak dalekosiężnej, niepartykularystycznej i niespolityzowanej wizji systemu edukacji w Polsce; ciągłe, eksperymentatorskie, doraźne i powierzchowne reformatorstwo i wynikająca z niego niestabilność, a w konsekwencji dysfunkcjonalność systemu i organów odpowiadających za oświatę; paraliżujące, a w efekcie patologizujące edukację bezkrytyczne (lub [za] mało refleksyjne) nastawienie na jej biurokratyzację, standaryzację i systemy kontroli. Artykuł stawia też pytanie, czy na kryzys współczesnej edukacji nie składa się również kryzys współczesnej pedagogiki jako nauki. W rezultacie kulminuje on w pytaniu, czy rozwiązania i strategie stosowane we współczesnej edukacji, zakażone kryzysem, nie przeobrażają się przypadkiem w swoje antypedagogiczne przeciwieństwo.

Refine search results

2 Roczniki Pedagogiczne

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

1 Ogrody Nauk i Sztuk

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 2020

2 2016

1 2014

1 2013

1 2012

2 Sztaba M.

1 Domeracki P.

1 Gromysz J.