Search results

1

ZAKAZ ‘REFORMATIONIS IN PEIUS’ W POLSKIEJ PROCEDURZE CYWILNEJ WOBEC TRADYCJI PRAWA RZYMSKIEGO

100%

Misztal-Konecka J.

Zeszyty Prawnicze

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

95-111

PL

PROHIBITION OF ‘REFORMATIO IN PEIUS’ IN POLISH CIVIL PROCEDURE IN THE LIGHT OF THE TRADITION OF ROMAN LAW Summary The subject of this paper is an assessment of the influence of Roman law on the contemporary regulations for appeal in Polish civil procedurę as regards the prohibition of reformatio in peius. The author’s analysis shows that despite the general belief that the ban on the worsening of the appellant’s situation in the event of the opposite party failing to lodge an appeal derives from Roman roots, in fact when used in the context of the way in which Polish appeal courts deliver a verdict, the expression reformatio in peius is nothing more than an artificial legal concept derived from Latin.

2

Reformatoryjny model postępowania odwoławczego a zasada dwuinstancyjności postępowania

63%

Wiśniewski M.

Studenckie Zeszyty Naukowe

|

2017

|

vol. 20

|

issue 32

EN

The article deals with the judicial review of invalid judgment. The author explain similarities and differences arising from the reform and revoke appeal model. Also he is considering whether reformatory variant of appeals is consistent with the constitutional principle of two-instance proceedings.

PL

Artykuł dotyczy problematyki sądowej kontroli nieprawomocnych rozstrzygnięć sądowych. Autor wyjaśnia podobieństwa oraz różnice wynikające z reformatoryjnego i kasatoryjnego modelu postępowania odwoławczego. Ponadto rozważa, czy reformatoryjny wariant rozpoznawania apelacji pozostaje w zgodzie z konstytucyjną zasadą dwuinstancyjności postępowania sądowego.

3

Apelacja i zażalenie w postępowaniu cywilnym po zmianach dokonanych ustawą z dnia 4 lipca 2019 r.

63%

Śladkowski M.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2020

|

vol. 4

|

issue XX

181-201

EN

One of the most important changes to the legal regulations in 2019 is the reform of the civil procedure introduced by the Act of July 4, 2019 amending the Act - Code of Civil Procedure and certain other acts. One of the most important goals of this reform was to improve the implementation of the civil right to a fair trial. According to the authors of the reform, the existing solutions in terms of the manner of conducting civil proceedings have worked well under conditions of a relatively low burden on civil courts. Nowadays, when the number of civil cases is gradually increasing, the legislator’s efforts are required that will realistically simplify and accelerate the proceedings in these cases. As part of the amendment in question, two far-reaching changes were made to two means of appeal, basic for civil proceedings, i.e. an appeal and a complaint

PL

Jedną z najważniejszych zmian w przepisach prawnych w 2019 roku jest reforma postępowania cywilnego dokonana ustawą z dnia 4 lipca 2019 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Jako jeden z najważniejszych celów tej reformy wskazano wzmocnienie obywatelskiego prawa do sądu. Zdaniem autorów reformy dotychczasowe rozwiązania w zakresie sposobu przeprowadzania postępowań cywilnych zdawały egzamin w warunkach relatywnie niewielkiego obciążenia sądów cywilnych. Współcześnie, kiedy liczba spraw cywilnych sukcesywnie wzrasta, wymagane są takie zabiegi ustawodawcy, które w sposób realny uproszczą i przyspieszą procedowanie w tych sprawach. W ramach nowelizacji daleko idącym zmianom poddano dwa, podstawowe dla postępowania cywilnego, środki zaskarżenia, to jest apelację i zażalenie.

4

Prawo strony powodowej do apelacji od wyroku pozytywnego w świetle dekretu coram Erlebach z 8 lutego 2018 r.

63%

Nowicka U.

Ius Matrimoniale

|

2023

|

vol. 34

|

issue 2

181-194

EN

An appeal is an institution that is well known and is often used in church trials by a party who considers himself/herself aggrieved by the sentence received. For this reason, the party or parties most often oppose a negative sentence. But in the Rotal decree coram Erlebach of 8 February 2018 another issue is raised: petitioner’s right of appeal against an affirmative sentence, but issued on a ground of nullity introduced by the respondent.

PL

Apelacja jest instytucją dobrze znaną i często stosowaną w procesach kościelnych przez stronę, która czuje się pokrzywdzona otrzymanym wyrokiem. Z tego powodu strona lub strony najczęściej sprzeciwiają się wyrokowi negatywnemu. Ale w dekreciecoram Erlebach z 8 lutego 2018 r. poruszona jest inna kwestia: prawo apelacji strony powodowej od wyroku afirmatywnego, ale stwierdzającego nieważność małżeństwa z tytułu wprowadzonego przez stronę pozwaną.

5

Instytucja apelacji wpadkowej w systemie prawa kanonicznego

63%

Nowicka U.

Ius Matrimoniale

|

2022

|

vol. 33

|

issue 1

177-193

EN

An appeal is an institution that is well known and is often used in litigation. However, the legislator also provided an incidental appeal, which may be filed by the defendant after being notified of the main appeal. The subject of this article is the analysis of the functioning of this institution in the ordinary litigation process, as well as in proceedings for nullity of marriage. These considerations include both theoretical issues related to the proper understanding of the incidental appeal, as well as special situations: the possibility of a litigation party changing its position, challenging the title by the defendant or the possibility of an incidental appeal by the defender of the marriage bond.

PL

Apelacja jest instytucją dobrze znaną i często stosowaną w procesach kościelnych. Ustawodawca przewidział jednak również apelację wpadkową, którą może zgłosić strona przeciwna, po tym jak zostanie powiadomiona o apelacji głównej. Przedmiotem niniejszego artykułu stała się analiza funkcjonowania tej instytucji w zwyczajnym procesie spornym, a także w procesach o nieważność małżeństwa. Rozważania te obejmują zarówno zagadnienia teoretyczne, związane z właściwym rozumieniem instytucji wpadkowej, jak również sytuacje szczególne, takie jak możliwość zmiany stanowiska przez stronę procesową, wniesienia tytułu nieważności małżeństwa przez stronę pozwaną czy możliwości zgłoszenia apelacji wpadkowej przez obrońcę węzła małżeńskiego.

6

Czy drugi wyrok w procesie małżeńskim jest konieczny?

63%

Rozkrut T.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2016

|

vol. 26

|

issue 2

137-153

PL

Chcąc odpowiedzieć na postawione w tytule pytanie, musimy mieć przede wszystkim świadomość, że w czasach współczesnych sądy Kościoła spotykają się z powszechną mentalnością rozwodową, która nie tylko nie rozumie, ale także nie akceptuje przymiotu nierozerwalności oraz sakramentalnego charakteru małżeństwa. Do zasygnalizowanej sytuacji, w której pracują dzisiejsze sądy kościelne, trzeba także dodać bardzo powszechny relatywizm moralny oraz idący za nim, niestety zakorzeniający się także w środowiskach kościelnych, relatywizm dotyczący swobodnego oraz wybiórczego interpretowania normy prawnej. Nowe ustawodawstwo papieża Franciszka dotyczące spraw o orzeczenie nieważności małżeństwa udzieliło w materii konieczności drugiego wyroku jasnej odpowiedzi. Trzeba także dopowiedzieć, że w dotychczasowej doktrynie prawnej Kościoła są „za” i „przeciw” co do konieczności drugiego zgodnego wyroku pozytywnego. Powyższe wypowiedzi mają już dzisiaj charakter historyczny, jednakże dla rozwoju doktryny oraz norm prawnych pozostaną ważnym punktem odniesienia, zapewne także mogą posłużyć dla lepszego zrozumienia reformy procesu małżeńskiego przeprowadzonej przez papieża Franciszka. Zniesienie obowiązku drugiego wyroku i zezwolenie na trybunał jednoosobowy to niewątpliwie nie tylko „przyspieszenie”, ale także „uproszczenie” procesu o orzeczenie nieważności małżeństwa. Stąd rodzą się pytania: Czy nie doprowadzi to do wypaczenia sądownictwa kościelnego? Czy należycie będzie chronić przymiot nierozerwalności małżeństwa? Tym bardziej że od papieża Benedykta XIV, który określany jest jako „wielki kanonista”, poprzez Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. oraz z 1983 r. wraz z instrukcją procesową Dignitas connubii z 2005 r. mamy do czynienia z normami jasno stanowiącymi na temat konieczności drugiego wyroku pozytywnego w celu zawarcia nowego małżeństwa w Kościele.

EN

In order to give answer to the question presented in the title, first of all we need to be aware that in the present world the Church Courts encounter with common divorce mentality that not only does not understand, but also does not accept the attribute of dissolubility and the sacramental character of marriage. To the signalled situation in which the Church Courts operate at present, one must also add a very common moral relativism and the relativism that concerns free and selective interpretation of the legal norm that follows it and regrettably also takes hold on church environments. The new legislature of Pope Francis on proceedings concerning adjudication of annulment of marriage gave a clear response on the subject of the necessity of the second judgement. It must also be added that in the previous legal doctrine of the Church, there exist “pros” and “cons” concerning the second unanimous positive adjudication. The above statements are of a historic character, nowadays. However, for the development of doctrine and legal norms they will remain an important reference point. Certainly, they can also be used to better understand the reform of the marriage annulment procedure carried out by Pope Francis. Abolishment of the obligation of the second judgement and permission to establish One Man Tribunals will, without any doubt, not only “increase” the pace of marriage annulment proceedings, but also will “simplify” it. Thus, first and foremost here arise questions if this will not result in perversion of the Church judicature and, most of all, if it will properly protect the attribute of dissolubility of marriage. All the more, that since Pope Benedict XIV who is called “the great canonist”, through the Code of Canon Law, 1917 and 1983, together with the proceedings instruction Dignitas Connubii of 2005, we have had clearly defined norms that the second positive adjudication is necessary to be allowed to get married in the Church for a second time.

7

Decisions of the District Court in Kraków in Blasphemy Cases (September 1, 1932 to September 1, 1939)

51%

Mikuła M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 3

EN

According to reviews of penal cases in the District Court in Kraków, there were 46 cases based on Art. 172, i.e. blasphemy, in the period from September 1, 1932 (when the new penal code entered into force) to the beginning of the Second World War. 72.5% of those accused were sentenced to 6 to 12 months in prison (1/3 of sentences were suspended). The National Archive in Kraków contains the acts of only 16 cases; the rest were destroyed. From these remaining acts we learn that most of the accused were farmers or workers who were poorly educated and owned no property, and that they committed the crime mostly during the course of a quarrel, not rarely under the influence of alcohol. Judges did not verify prerequisites of the blasphemy precisely; they did not analyse the intent of the accused sufficiently. This negligence was demonstrated by attorneys, but without any positive results for the accused. The strong social demur against blasphemy and lack of tolerance for such behaviour is visible in the extant acts.

PL

Zgodnie z repertoriami spraw karnych Sądu Okręgowego w Krakowie w okresie od wejścia w życie kodeksu karnego w dniu 1 września 1932 r. do wybuchu II wojny światowej odnotowano 46 spraw karnych prowadzonych na podstawie art. 172, tj. przestępstwa bluźnierstwa. 72,5% oskarżonych było skazanych przez sąd I instancji, przy czym w większości przypadków była to kara pozbawienia wolności od 6 do 12 miesięcy, tylko w około 1/3 przypadków z warunkowym zawieszeniem wykonania. Zachowało się 16 akt tych spraw. Wynika z nich, że oskarżonymi byli przede wszystkim ludzie słabo wykształceni, rolnicy lub robotnicy, bez majątku, a popełnienie przestępstwa następowało zazwyczaj w okolicznościach kłótni, nierzadko pod wpływem alkoholu. Pragmatyka orzecznicza Sądu Okręgowego w Krakowie w tych sprawach wskazuje, że sędziowie w bardzo ograniczonym zakresie precyzyjnie weryfikowali ziszczenie się przesłanek przestępstwa z art. 172, nie badali również w wystarczającym stopniu występowania zamiaru popełnienia przestępstwa przez oskarżonego. Podnoszone to było w kilku sprawach przez nielicznie powoływanych obrońców, jednakże bez pozytywnych dla oskarżonych skutków procesowych. Odnotować należy silny sprzeciw społeczny wobec przypadków bluźnierstwa i brak tolerancji dla takich zachowań.

8

Ogólne zasady wymiaru kar kanonicznych

51%

Nafalska E.

Kościół i Prawo

|

2014

|

issue 3 (16) nr 2

129-147

EN

The fundamental mission of the Church, founded by Christ, is to bring people to salvation. The road to salvation, however, is based on the imitation of Christ and respecting the rights laid down by Him. Therefore, „The Church has the innate and proper right to coerce offending members of the Christian faithful with penal sanctions” (can. 1311). Law and penalties are intended to protect the common good of both, the Church, and its members. They are established only when: „they are truly necessary to provide more suitably for ecclesiastical discipline” (can. 1317). This is due to the fact, that the penalties in the Church, are the last element − extrema ratio − used in the pastoral care of the faithful. This article is devoted to issues related to: entitlement of the Church to impose pe-nalties, criminalization of offenses effected by intentional fault, forms of penalties applicable in the Church and obligation to respect the ecclesiastical penalties.

Refine search results

2 Ius Matrimoniale

1 Kościół i Prawo

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Roczniki Nauk Prawnych

1 Studenckie Zeszyty Naukowe

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Zeszyty Prawnicze

1 2023

1 2022

1 2021

1 2017

2 2016

2 2014

2 Nowicka U.

1 Mikuła M.

1 Misztal-Konecka J.

1 Nafalska E.

1 Rozkrut T.

1 Wiśniewski M.

1 Śladkowski M.