Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: apocryphon

Sort By:

Limit search:

Refocalization as a Strategy of Apocryphal Rewriting

100%

Dynkowska J.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

2016

vol. 59/117 z.1

63-79

The paper discusses refocalization as a strategy of rewriting in the literary apocrypha (D. Szajnert). Refocalization, that is based on G. Genette and H. Jenkins’ conclusions, refers to the shift from the perspective and narrative that dominates canonical works into perspective and narrative predominant in the literary apocrypha of the canonical works. As the subject of research I chose the apocrypha of the Homeric epics (M. Atwood’s The Penelopiad and Ch. Wolf’s Cassandra) in which patriarchal, omniscient narrative is replaced by perspective and narrative of women marginalized in the epic.

„Jak żywa” to uniwersalny komunał? O nieoczywistych związkach prozopopei z ekfrazą w powieści Portret Pierre’a Assouline’a

58%

Dynkowska J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

2021

vol. 61

issue 2

83-99

It stands to reason that ekphrasis cannot be limited to the detailed but plain description of the artifact, for it often concerns what is not there in the painting as well. Authors of the ekphrases sometimes “animate” or “revive” a work of art, which manifests itself in narrativization of painted scenes. The process is also frequently supplemented by its continuation or backstory and fictitious utterances of figures depicted in the painting. The paper discusses a specific literary form of that kind of “animation”, that is texts in which characters that can be seen in a painting (or paintings itself) receive the voice through the prosopopoeia and expose their selfawareness of “artificiality”. The precise subject of this study is P. Assouline’s novel Le Portrait which is narrated by baroness Betty de Rothschild, the figure from the J.A.D. Ingres’ painting. In this article, I am focusing on the mode and meaning of prosopopoeia in Assouline’s novel. I am also trying to examine whether every text that is based on the concept of a “speaking” work of art (i.e. in which prosopopoeia is used) can be described as ekphrasis.

Ekfraza – literacka deskrypcja dzieła sztuki – nie jest, rzecz jasna, wyłącznie dokładnym opisem artefaktu; często dotyczy również tego, czego na obrazie nie ma. W ekfrazach dzieła sztuki ulegają czasem swoistemu „ożywieniu” – narratywizacji namalowanych scen, a także uzupełnieniu ich o przed- i „poakcje” czy też o wyobrażone wypowiedzi przedstawionych postaci. Artykuł dotyczy specyficznej formy takich literackich „ożywień”, czyli tekstów, których autorzy, wykorzystując prozopopeję, oddali głos bohaterom obrazów oraz świadomym swej sztuczności (i eksponującym ją) obrazom-przedmiotom. Ciekawym (i rozbudowanym) przykładem zastosowania prozopopei jest powieść Portret P. Assouline’a. Narrację prowadzi w niej namalowana przez J.A.D. Ingres’a Betty de Rothschild. W artykule omawiam sposób i sens zastosowania tej figury retorycznej w powieści Assouline’a i zastanawiam się nad tym, czy każdy tekst literacki, w którym narratorem (dzięki prozopopei) czyni się postać z obrazu, można nazwać ekfrazą.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

2 Dynkowska J.

1 2021

1 2016

Search results

Refocalization as a Strategy of Apocryphal Rewriting

„Jak żywa” to uniwersalny komunał? O nieoczywistych związkach prozopopei z ekfrazą w powieści Portret Pierre’a Assouline’a