Search results

1

Powroty do prawosławia

100%

Naumow A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2017

|

vol. Cerkiew a asymilacja- swój i obcy

|

issue 8

243-255

RU

Статья разделена на две части. В первой анализируются указы и чины, относящиеся к практике вторичного принятия в Православие отступников от него, помещенные в Требнике святителя Петра (Могилы). Следуя древней традиции св. Петр делит отступников на три группы: дети и молодежь отступившие „от неразумия”, пленники, принявшие другую религию „неволею и страхом мук”, и ушедшие из Церкви вполне добровольно. В реалиях Польско-литовского государства XVI–XVII веков православные переходили в католицизм (прямо или через унию), протестантизм (лютеранство, кальвинизм, анабаптизм, антитринитаризм) и, реже, в иудейство. Массовый переход в ислам осуществлялся среди многочисленных пленников (ясырь), хотя немногие возвращались из полона. Воцерковление отступников от веры связано с длящейся столетия дискуссией о важности Крещения и Миропомазания, совершаемых вне Православной церкви. Могила решительный сторонник неповторяемости этих Таинств, при условии правильного их исполнения. Вторая часть посвящена возврату в Православие из ислама в Османской империи. Анализ проведен на житийной литературе новомучеников, которые на некоторое время отреклись Христа, но потом раскаялись и вернулись в христианство. В большинстве случаев они формируются на Афоне, желая актом мученичества сгладить грех отступничества. На Афоне считали действительным только их Крещение, но не Миропомазание. Пример смертного подвига за веру многих раскаявшихся помогал остановить исламизацию населения и возродить Православие среди греков, болгар и сербов.

2

Władza kościelna kompetentna do przyjęcia formalnego aktu odstąpienia od Kościoła katolickiego

84%

Dettlaff R.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

127-140

PL

Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie prawa kanonicznego Jana Pawła II, apostazja oznacza całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej. Problem apostazji towarzyszył Kościołowi od początku jego istnienia. Porzucenie wiary traktowane było jako przestępstwo przeciwko jedności wspólnoty Kościoła. Od 1983 do 2009 roku Kodeks prawa kanonicznego zawierał jeszcze inne określenie apostazji: formalny akt odstąpienia od Kościoła katolickiego. Ten akt wywierał skutki prawne wymienione w kanonach 1086, 1117 i 1124. Papież Benedykt XVI poprzez motu proprio Omnium in mentem z dnia 26 października 2009 r. usunął z wymienionych kanonów wszystkie odniesienia do formalnego aktu odstąpienia od Kościoła katolickiego. Problem ten nie został jednak usunięty z publicznego życia Kościoła. W przedstawionym opracowaniu autor wyjaśnia pochodzenie oraz kanoniczne rozumienie wyrażenia: „formalny akt odstąpienia od Kościoła katolickiego”. Opisuje procedury, których należy przestrzegać w tym zakresie w Austrii, Niemczech i Polsce, a także wyjaśnia, kto w imieniu Kościoła może przyjąć oświadczenie woli od apostatów.

EN

According to the definition included in the Code of Canon Law of John Paul II, apostasy means the total repudiation of the Christian faith. The problem of apostasy has accompanied the Church since its inception. The abandonment of faith was treated as a crime against the unity of the Church community. From 1983 to 2010, the Code of Canon Law included another term for apostasy: a formal act of defection from the Catholic Church. This act had certain juridical effects enumerated in canons 1086, 1117, and 1124. Pope Benedict XVI, by motu proprio Omnium in mentem of 26 October 2009, removed all references to an act of formal defection from the Catholic Church from the canons. However, this problem has not been removed from the public life of the Church. In the presented study the author explains the origin and canonical understanding of the expression: “a formal act of defection from the Catholic Church”. He describes the procedures to be followed in this regard in Austria, Germany and Poland and he also explains who – on behalf of the Church – can receive the declaration of the apostate’s will.

3

Wystąpienie z Kościoła formalnym aktem według prawa kościelnego

84%

Fabiańczyk A.

Kościół i Prawo

|

2017

|

issue 6 (19) nr 2

53-66

PL

Niniejszy artykuł przedstawia problem apostazji z punktu widzenia prawa kościelnego, ze szczególnym uwzględnieniem norm zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Zjawisko apostazji stanowi nie tylko problem teoretyczny, lecz przede wszystkim duszpasterski. Przeprowadzona analiza ukazuje rozwój interpretacji tego zjawiska, zawarty w dokumentach Kościoła. W sposób szczególny wzięto pod uwagę dyspozycje zawarte w dokumencie Papieskiej Rady Tekstów Prawnych z 2006 r. oraz motu proprio Omnium in mentem Benedykta XVI z 2009 r., określające formę oraz skutki tego aktu. Ponadto dokonano analizy dokumentów wydanych przez Konferencję Episkopatu Polski. Szczególną uwagę zwrócono na skutki usunięcia odniesienia do aktu formalnego od¬łączenia się od Kościoła z treści kan. 1086 § 1, 1117 i 1124 oraz zmiany dokonane w samej procedurze składania oraz przyjmowania formalnego aktu wystąpienia z Kościoła.

EN

The article presents problem of apostasy according to the Church law. The paper is especially focused on the rules from the 1983 Code of Canon Law. The apostasy implies pastoral problems. The research presents idea of apostasy and it’s evolution based on the Catholic Church documents. It takes into account contents and influence the latest documents: Pontifical Council for Legislative Texts (2006), motu proprio of Benedict XVI Omnium in mentem (2009) and the documents of Polish Bishops’ Conference. In this part of the article the special attention was paid on the effects of remove the reference to the formal act of apostasy from can. 1086 § 1, 1117 and 1124 and changes in procedure of submission and receive the formal act of apostasy.

4

Konstytucyjne prawo do zmiany wyznania

84%

Brzozowski W.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2024

|

issue 1(77)

95-107

PL

Prawo do zmiany wyznania obejmuje dwa uprawnienia szczegółowe: prawo do przystąpienia do wspólnoty religijnej oraz prawo do wystąpienia z niej. Pierwsze z tych uprawnień wymaga, aby zgodna wola jednostki i grupy religijnej była warunkiem koniecznym i zarazem wystarczającym do nawiązania stosunku członkostwa. Tak rozumiane uprawnienie na ogół nie budzi kontrowersji i jest respektowane w praktyce, natomiast wykonywanie prawa wystąpienia ze związku wyznaniowego napotyka nieraz trudności. Wynikają one z pozostawienia tej materii do unormowania w systemach prawa wewnętrznego związków wyznaniowych, co skutkuje rozproszeniem regulacji, nierównym traktowaniem i niedostatkiem gwarancji proceduralnych. Sytuację znacznie poprawiłoby uregulowanie procedury wystąpienia ze związku wyznaniowego w prawie państwowym. W tym celu jednak trzeba odróżnić od siebie członkostwo w wymiarze duchowym i w wymiarze prawnym. W opracowaniu przeprowadzono analizę formalno-dogmatyczną uwzględniającą standard strasburski, praktykę orzeczniczą organów krajowych i dyskusję doktrynalną.

EN

The right to change religion comprises two sub-rights: the right to join a religious community and the right to withdraw from it. The former requires that the consent of the individual and the religious group be a necessary and sufficient condition for establishing membership. Such a right is generally uncontroversial and respected in practice, whereas the right to leave a religious association is sometimes difficult to exercise. This is due to the fact that this matter is left to be determined by the internal laws of religious associations, resulting in fragmented regulation, unequal treatment, and insufficient procedural guarantees. The situation could be significantly improved by regulating the procedure for leaving a religious association in state law. However, a distinction must be made between the spiritual and legal dimensions of membership. The article is based on doctrinal research involving the Strasbourg requirements, national case law, and existing legal scholarship.

5

Prawo i obowiązek przetwarzania danych osobowych byłych wyznawców przez kościoły i inne związki wyznaniowe

67%

Dyda K.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2018

|

vol. 21

369-389

EN

The Constitution of the Republic of Poland guarantees autonomy and independence for churches and other religious organizations. This principle aim to guarantee the effective implementation of an individual’s right to religious freedom. In order to achieve their goals, religious organizations have to process personal data of their members. However, the problem that appears in practice is whether the processing of personal data of an ex-believer should cease after he or she makes a formal act of defection from a church. So far, the relevant legal literature and case-law have proposed a few solutions to the above-mentioned problem. The article attempts to determine whether the constitutional status of religious organizations makes them entitled to process personal data of ex-believers, using the decision of the Supreme Administrative Court of 21 May 2018 as the basis for analysis. The answer to this question is affirmative, as the Author maintains that processing of personal data of ex-believers by religious organizations is both essential for the realization of religious freedom of other worshippers and it is required due to the provisions of universally binding law. According to the Act on the National Archival Resource and Archives, the personal data of ex-members of religious organizations are part of the National Archival Resource, and thus every church is obliged to protect them and cannot make any modification of their content. Therefore, apostates do not have the right to demand removal of their personal data from the records maintained by churches and other religious organizations. Compliance with such a demand could make a personal data administrator liable for the violation of data protection laws.

PL

Konstytucja RP poręcza kościołom i innym związkom wyznaniowym autonomię i niezależność – zasada ta ma na celu zagwarantowanie swobodnej realizacji prawa do wolności religijnej jednostki. Aby móc w pełni urzeczywistniać swoje cele związek wyznaniowy musi m.in. przetwarzać dane osobowe swoich członków. Jednak w praktyce powstaje problem, czy wraz z formalnym wystąpieniem z kościoła należy zaprzestać przetwarzania danych osobowych byłego wyznawcy. Jak dotąd w doktrynie i orzecznictwie ukształtowano różnorodne rozwiązania tej kwestii. W artykule podjęto próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy konstytucyjna pozycja związków wyznaniowych uprawnia do przetwarzania danych osobowych byłych wyznawców. Kanwą dla przeprowadzonych analiz stało się postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 maja 2018 roku. Autor pozytywnie odpowiadając na tak postawione pytanie wskazał, że jest to niezbędne zarówno dla realizacji wolności religijnej innych wyznawców danej wspólnoty wyznaniowej, jak i konieczne ze względu na przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Zgodnie bowiem z ustawą o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach dane byłych członków związku wyznaniowego stanowią Narodowy Zasób Archiwalny, stąd każdy kościół jest zobowiązany je chronić i nie ma prawa dokonywać jakichkolwiek zmian w ich treści. Dlatego apostata nie ma prawa do skutecznego żądania wykreślenia jego danych ze zbiorów prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe. Dokonanie takiej czynności przez administratora danych mogłoby narazić go na odpowiedzialność prawną.

6

Sakramenty święceń i małżeństwa według motu proprio Omnium in mentem Benedykta XVI

67%

Wojnarowicz P.

Kościół i Prawo

|

2014

|

issue 3 (16) nr 1

109-121

EN

This article presents a document issued in the form of the Apostolic Letter motu proprio by Pope Benedict XVI on October 26, 2009 and entitled Omnium in mentem. This document is vital to the canon law, because it is changing the contents of up to five articles of the Code of Canon Law. It is the second after the John Paul II’s 1998 motu proprio Ad Tuendam Fidem amendment to the Code. It relates to two areas – the sacrament of Holy Orders and the sacrament of Marriage. Changes made in the canons on the sacrament of Holy Orders (canons 1008, 1009) are amended dogmatic. They illuminate the difference between the common priesthood of the faithful and the ministerial priesthood, as well as organize the three-level hierarchy of the ministerial priesthood, stressing that the diaconate is not (as opposed to the episcopacy and the presbyterate) representation of Christ, the Head of the Church, but has its own ministerial appointment. The change in the law of marriage, in the canons of 1086, 1117 and 1124, involves the removal of these wordings, talking about “a person who is not by a formal act seceded from the Church”. This change is of practical significance, since putting it avoids the problems of interpretation and abuse laws.

7

Wyłączenie wiernych ze wspólnoty z Kościołem. Aspekty prawne i teologiczne

67%

Nykiel K.

|

2014

|

vol. 24

|

issue 2

137-157

EN

The paper describes the types of crimes against the faith and unity of the Church. The following crimes were analysed in detail: heresy, schism, and apostasy, the perpetration of which causes one to be removed from the communion with the Church. The Author explains the difference between sin and crime, emphasising that ecclesiastical criminal law punishes a crime, not sin, mentioning relevant penalties, namely excommunication and interdict. The consequences of such penalties, incurred by the active subject of crime, i.e. the perpetrator, are enumerated. The Author recalls the disposition of can. 1357 of CIC/83 and provides an interpretation thereof, suggesting that the mission of the Church is not to punish people since punishments in the Church have a healing nature that fosters moral conversion.

PL

W artykule scharakteryzowane zostały typy przestępstw przeciwko wierze i jedności Kościoła. Szczegółowo analizie poddano przestępstwa: herezji, schizmy i apostazji, których popełnienie przez wiernych powoduje wyłączenie ze wspólnoty z Kościołem. Autor wyjaśnił różnicę między grze-chem i przestępstwem oraz zaznaczył, że w kościelnym prawie karnym karalne jest popełnienie przestępstwa, a nie sam grzech. Opisał także związane z tymi przestępstwami kary – ekskomuniki i interdyktu. Wymienił skutki odnoszące się do zaciągnięcia wskazanych kar przez podmiot czynny przestępstwa, czyli sprawcę. Autor przypomniał również dyspozycję kan. 1357 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz dokonał jego interpretacji. Zauważył przy tym, że celem misji Kościoła nie jest karanie ludzi, ponieważ system kar w Kościele ma charakter leczniczy, który prowadzi do nawrócenia.

8

W sprawie skuteczności wystąpienia z Kościoła Katolickiego: uwagi dotyczące decyzji z dnia 28 listopada 2018 r. wydanej przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych

59%

Czelny M.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2020

|

vol. 23

525-537

EN

On November 22, 2018, the President of the Office for Personal Data Protection (hereinafter POPDP) issued a decision related to the issue of updating personal data by a person who has disaffiliated from the Catholic Church. The paper analyzes this decision in order to answer the question whether in the current legal situation POPDP has the competence to resolve, by administrative decisions, complaints of natural persons related to compliance with the provisions laid down by the Catholic Church in the area of personal data protection. When justifying the above-mentioned decision, POPDP referred to several significant provisions of the currently applicable law, including the EU law, state law and church law. In the decision, POPDP confirmed the already established practice regarding matters connected with the issue of updating personal data of persons who have disaffiliated from the Catholic Church. In the conclusion, it was stated that POPDP had no competence to resolve complaints of natural persons related to compliance with the provisions laid down by the Catholic Church in the area of personal data protection.

PL

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (PUODO) w dniu 22 listopada 2018 r. wydał decyzję związaną z kwestią uaktualnienia danych osobowych przez osobę, która wystąpiła z Kościoła Katolickiego. W artykule dokonano analizy tej decyzji w kontekście odpowiedzi na pytanie, czy w aktualnym stanie prawnym PUODO posiada kompetencje do rozstrzygania w drodze decyzji administracyjnych skarg osób fizycznych związanych z przestrzeganiem przepisów ustanowionych w Kościele Katolickim w zakresie ochrony danych osobowych. Uzasadniając prezentowaną decyzję, PUODO powołał się na kilka znaczących przepisów aktualnie obowiązującego prawa: unijnego, państwowego i kościelnego. W prezentowanej decyzji PUODO potwierdził stosowane od pewnego czasu stanowisko odnośnie do spraw związanych z kwestią uaktualnienia danych osobowych osób, które wystąpiły z Kościoła Katolickiego. W konkluzji stwierdził, że nie ma on kompetencji do rozstrzygania skarg osób fizycznych związanych z przestrzeganiem przepisów ustanowionych w Kościele Katolickim w zakresie ochrony danych osobowych.

9

Zachęta do ucieczki podczas prześladowań (Mt 10, 23a) w interpretacji patrystycznej

51%

Nieścior L.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

461-490

EN

The recommendation of escape during the persecution, given by Jesus in Matth 10:23, impelled the ancient commentators to deeper reflection. Apart from the realities of the Christian life threatened by persecution, the views of the montanists rejecting the possibility of escape provoked discussion on this issue. The author of the paper has presented the thought of the Greek and Latin Fathers on this mentioned words of Jesus. The patristic reflection on Matth 10:23 points out, first of all, the reasons for fair act of fleeing. The sources allow us to enumerate the following reasons for fleeing a persecution: 1) a formal obedience to the recommendation of Jesus; 2) the decree of Divine Providence dictating and allowing escape; 3) the attitude of Christ who himself has taken similar opportunity; 4) a respect for human weaknesses that can make someone for various reasons indisposed to martyrdom; 5) a prudence ordering flee in expectation of higher losses than profits incurred by the remaining at home; 6) the trust in God providing a natural way of rescue, without „forcing” Him to the extraordinary help; 7) an urgent missionary and pastoral ministry to perform; 8) to avoid provoking persecutor to evil by own presence; 9) a specific witness of renunciation and sacrifice by leaving own home and possession; 10) the escape understood in the spiritual sense is a secession from the evil and sin. Several authors stand out in the extent and the depth of reflexion about it: Origen, Tertullian, Jerome and Augustine. The authors of 4th Century and the later could be influenced by Cyprian of Carthage. Accused by his opponents, especially novatians, he justifies theologically the escape and validates it by the later attitude: as a carefull shepherd and fearless martyr.

Refine search results

2 Kościół i Prawo

2 Studia z Prawa Wyznaniowego

1 Latopisy Akademii Supraskiej

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Roczniki Nauk Prawnych

1 Studia Gdańskie

1 Vox Patrum

1 2024

1 2020

2 2018

2 2017

1 2016

2 2014

1 Brzozowski W.

1 Czelny M.

1 Dettlaff R.

1 Dyda K.

1 Fabiańczyk A.

1 Naumow A.

1 Nieścior L.

1 Nykiel K.

1 Wojnarowicz P.