Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  arbitration court
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

National arbitration in light of international standards

100%
Asłanowicz M.
Studia Prawnicze
|
2013
|
issue 1 (193)
7-33
EN
UNCITRAL (United Nations Commission on International Trade Law) amended and modernized the UNCITRAL Model Law on International Commercial Arbitration of 1985 in 2006. The provisions of the Polish Civil Procedures Code were aligned to the Model Law (in its original wording of 1985) on 28 July 2005, by amending Articles 1154 – 1217 accordingly, simultaneously repealing the regulations to date on the arbitration court – i.e. Articles 695 – 715 of the CPC. However, the Polish legislator has not yet fully aligned the regulations of the CPC to the amendments of the Model Law adopted in 2006. A new version of the Arbitration Rules was adopted by UNCITRAL on 29 June 2010, which was published in English on 12 July 2010 (and later in the other official UNCITRAL language versions). The amendments made to the Model Law and the Rules demonstrate the importance which UNCITRAL attaches to the alignment of the regulations it creates to the requirements of legal transactions and to the assurance of modernity and flexibility of the proposed legal structures. As a result, both of these acts of law should be considered equally precursory, which is of key importance to the international arbitral order. An analysis has been conducted in this publication of the interrelationships between arbitration and the general judiciary, together with an analysis of selected issues related to the UNCITRAL Arbitration Rules and arbitration proceedings conducted in accordance with these rules.
2
Publication available in full text mode
Content available

Zakres zdatności arbitrażowej w prawie polskim

86%
Wisławska A.
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
|
2017
|
issue 7
279-292
PL
Niniejszy artykuł przedstawia zagadnienie zdatności arbitrażowej z perspektywy prawa polskiego. Pojęcie to jest definiowane jako dopuszczalność rozstrzygnięcia danego sporu przez sąd polubowny. W prawie polskim zdatność arbitrażowa jest uregulowana w przepisie art. 1157 Kodeksu postępowania cywilnego, który uległ istotnej nowelizacji we wrześniu 2019 r. Analizie poddano zakres zdatności arbitrażowej w prawie polskim, odnosząc się do kategorii spraw, które mogą zostać rozstrzygnięte w postępowaniu arbitrażowym, jak również do spraw, które nie posiadają zdatności arbitrażowej, a tym samym nie mogą podlegać kognicji sądów polubownych. W artykule odniesiono się również do skutków nowelizacji zakresu zdatności arbitrażowej, a także dokonano jej pozytywnej oceny z perspektywy prawnoporównawczej, wskazując, że pozwoliła ona na doprecyzowanie stosowania kryterium zdatności ugodowej wyłącznie do sporów o prawa niemajątkowe. Podkreślono, że oparcie zdatności arbitrażowej na kryterium zdatności ugodowej, mając na względzie i porównując tę konstrukcję do konstrukcji nieograniczonej zdatności arbitrażowej sporów o charakterze majątkowym, wydaje się nieefektywne z uwagi na nieprecyzyjny kształt pojęcia zdatności ugodowej.
EN
This article presents the issue of arbitrability of disputes from the perspective of Polish law. The arbitrability of disputes is defined as the admissibility of submitting a given dispute to an arbitration court. In Polish law, arbitrability of disputes is governed by Article 1157 Code of Civil Procedure, which was significantly amended in September 2019. The scope of arbitrability of disputes in Polish law has been analysed referring to the category of cases that may be resolved in arbitration proceedings, as well as cases which are not capable of arbitration, and therefore cannot be subject to examination by arbitration courts. This article also refers to the effects of the amendment to the provision of Article 1157 of the Code of Civil Procedure and contains a positive assessment of the amendment from a comparative legal perspective, indicating that it made it possible to clarify the application of the conciliation criterion only to disputes over non-pecuniary rights. It was emphasized that basing arbitrability of disputes on the criterion of conciliatory compliance, bearing in mind and comparing this structure to the structure of unlimited arbitrability of property-related disputes, seems ineffective due to the imprecise shape of the concept of conciliation.
3

Postanowienia regulaminów stałych sądów arbitrażowych dotyczące arbitrów i zespołu orzekającego.

72%
Ciszewski M. S.
Pieniądze i Więź
|
2014
|
vol. 17
|
issue 1(62)
168-177
PL
Autor artykułu przedstawia charakterystykę postanowień regulaminów stałych sądów arbitrażowych (polubownych) dotyczących arbitrów i zespołu orzekającego. Regulaminy są odmienną metodą kształtowania statusu arbitra i sposobu działania zespołu orzekającego względem tej stosowanej w arbitrażu ad hoc, którą uregulowano w Części piątej Kodeksu postępowania cywilnego z 1964 r. Stałe sądy arbitrażowe, zwane instytucją arbitrażową są osobą trzecią pośredniczącą w zawieraniu umowy o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego między stronami sporu a arbitrami. W artykule przeprowadzono przegląd wielu polskich i zagranicznych regulaminów stałych sądów arbitrażowych, w szczególności uwzględniając tam postanowienia dotyczące statusu prawnego arbitrów. Autor wyraża pogląd, iż stałe sądy polubowne są zrzeszeniami profesjonalnych arbitrów, konkurującymi ze sobą poprzez treść regulaminów, które stanowią swoiste oferty kierowane do stron sporu. Przyjęcie takiej oferty następuje z inicjatywy stron poprzez wezwanie na arbitraż, które jest skierowane do konkretnej instytucji arbitrażowej. Treść postanowień regulaminowych jest bardzo zróżnicowana, często mają one charakter kazuistyczny i nakładają na arbitrów dodatkowe kwalifikacje oraz modyfikują zakres ich uprawnień i obowiązków. Obecnie zdecydowana większość postępowań arbitrażowych w Polsce jest prowadzona w stałych sądach arbitrażowych. Regulacja ustawowa statusu arbitra jest bardzo ogólna i traci na znaczeniu na rzecz postanowień regulaminowych. W związku z powyższym dobra znajomość postanowień regulaminowych jest niezbędna w praktyce arbitrażowej.
EN
The Author presents the characteristics of the provisions of permanent arbitration courts concerning the arbiters and the adjudicating committee. The rules of the court are a method of constituting the legal status of the arbiters and the adjudicating committee which is significantly different from the one used in ad hoc arbitration as specified in the Fifth part of the Act of 17 November 1964 – Code of Civil Procedure. Permanent arbitration courts, also known as institutional arbitration, are a third party acting as an intermediary, between the arbiters and the parties of a dispute, in the execution of an agreement on arbitration proceedings. The article reviews many Polish and foreign rules of permanent arbitration courts including, in particular provisions concerning the legal status of arbiters. The Author expresses an opinion that permanent arbitration courts are associations of professional arbiters that compete with each other through rules of the court that can be considered offers to the parties of a dispute. Such an offer may be accepted by serving the call to arbitration before a specific institutional arbitration entity. The contents of rules of arbitration courts are varied, often stated in a casuistic form, requiring the arbiters to obtain additional knowledge and qualifications as well as modifying their rights and obligations. Right now the majority of arbitration proceedings in Poland are adjudicated by permanent arbitration courts. The statutory regulation on the status of arbiters is limited and its significance is declining in comparison with the rules of arbitration courts. Thus in-depth knowledge of the rules of arbitration courts is imperative in arbitration proceedings.
4
Content available remote

Rozwiązywanie sporów w sprawach budowlanych – arbitraż

72%
Gonet M.
Świat Nieruchomości
|
2014
|
issue 1(87)
69+73
EN
Construction is one of the largest but also one of the most difficult sectors of the economy. Disputes arising in connection with construction projects are very complicated ones which causes that their solution is a time-consuming process and, consequently, contributes to the delay of construction projects, exposing both the investor and the contractor to huge losses. For this reason, an entrepreneur in the construction industry should adopt such a mode of dispute resolution which will allow for the swift and deformalised solution. This article aims to present the most common causes of disputes in the construction matters and characterisation of one of the alternative ways of solving them, that is the arbitration proceedings.
PL
Budownictwo jest jedną z największych ale i zarazem jedną z najtrudniejszych gałęzi gospodarki. Spory powstałe w związku z inwestycjami budowlanymi są sporami bardzo skomplikowanymi co powoduje, iż ich rozwiązanie jest procesem czasochłonnym, a w konsekwencji przyczynia się do opóźnienia inwestycji budowlanych, narażając zarówno inwestora jak i wykonawcę na ogromne straty. Z tego powodu przedsiębiorcy z branży budowlanej powinni stawiać na taki tryb rozwiązywania sporu, który pozwoli na możliwie szybkie i odformalizowane jego rozwiązanie. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie najczęściej występujących przyczyn powstawania sporów w branży budowlanej oraz scharakteryzowanie jednego z alternatywnych sposobów ich rozwiązywania, jakim jest postępowanie przed sądem polubownym.
5

Regulacja zdatności arbitrażowej sporów w art. 1157 k.p.c. na tle prawno-porównawczym – uwagi de lege lata i lege ferenda

72%
Nazaruk P.
Pieniądze i Więź
|
2014
|
vol. 17
|
issue 3(64)
168-177
PL
W artykule przeprowadzono wykładnię polskiej regulacji zdatności arbitrażowej w art. 1157 k.p.c., określającej zakres sporów, które mogą być poddane przez strony pod rozstrzygnięcie sądu polubownego. Dokonano tu kompleksowej analizy prawa polskiego wraz z prezentacją historii procesu legislacyjnego Części piątej Kodeksu postępowania cywilnego „Sąd polubowny (arbitrażowy)” uchwalonej w 2005r. Ponadto przeprowadzono analizy i klasyfikacje obcych regulacji prawnych, które są tożsame z polską instytucją zdatności arbitrażowej (ang. arbitrability, niem. Schied.Ohigkeit, franc. arbitrabilite). De lege lata wskazano, iż art. 1157 k.p.c. sformułowany jest niejasno i wadliwie a przez to jest źródłem licznych ryzyk prawnych. Przy ocenie zdatności arbitrażowej należy stosować przesłankę zdatności ugodowej sporu w sposób abstrakcyjny a nie konkretnie indywidualny. De lege ferenda wskazano na potrzebę jak najszybszej zmiany ustawowego kryterium zdatności arbitrażowej. Znowelizowany art. 1157 k.p.c. otrzymałby następujące brzmienie: „Strony mogą poddać pod rozstrzygnięcie sądu polubownego spory o prawa majątkowe lub spory o prawa niemajątkowe, mogące być przedmiotem ugody sądowej, z wyjątkiem spraw o alimenty”.
EN
The article presents the interpretation of the Polish regulation of arbitrability described by the Art. 1157 of the Civil Procedure Code (CCP) which defines the scope of disputes that may be settled by arbitrary court. A comprehensive analysis of the Polish law was carried out with the presentation of the history of the legislative process of the fifth part of the Code of Civil Procedure "arbitration court" enacted in 2005. Moreover, the analysis and classification of foreign regulations which are synonymous with the Polish institution of arbitrability were made. De lege lata, it was indicated that the Article 1157 of the CCP was formulated in an unclear way and therefore it is the source of numerous legal risks. When assessing the arbitrability of a dispute abstract conciliatory capability should be applied instead of individual conciliatory capability. De lege ferenda, the urgent need to change the legal definition of arbitrability was pointed out. The revised Art. 1157 CCP would receive the following wording: "The parties may submit for settlement by arbitrary courts disputes concerning property rights or non-property rights disputes, which may be the subject of a judicial settlement, with the exception of alimony."
6

Dochodzenie roszczeń z zobowiązań naturalnych przed sądem polubownym

72%
Riedl K.
Kwartalnik Prawa Prywatnego
|
2018
|
vol. 27
|
issue 4
969-1004
EN
This paper shall consider two questions: 1) can natural claims be pursued de lege lata in arbitration (the issue of arbitrability), 2) can awarding a natural claim in arbitration be a basis for setting aside of an award or for refusing recognition or enforcement of an award. On one hand, a definitional property of natural obligations (claims) is their unsuability, i.e. the incapability of being effectively pursued before a common court. On the other hand, a court proceeding is not the only way to resolve a legal dispute. Parties are able to subject their dispute to arbitration, whose award will obtain legal validity of a State court judgement after its recognition or enforcement. In this context there arises a question whether admissibility of pursuing natural claims in arbitration does not open a way to circumvent their unsuability. The paper focuses on two cases of natural obligations undisputable in Polish law: obligations where a creditor’s claim was barred by limitation and the so-called unclassified gaming and bets obligations. The analysis of current regulations presented in the paper leads to the conclusion that in both cases disputes concerning such claims are arbitrable. However – if an arbitral tribunal awards a natural claim – the possibilities of setting aside of such award or refusing recognition or enforcement thereof are very limited. In consequence, the regulations in force to a certain extent make it possible to circumvent the construction of a natural obligation by subjecting of a dispute concerning such obligation to arbitration, which is criticisable.
7
Publication available in full text mode
Content available

Legal regulation of direct investment in the United Kingdom and EU countries after Brexit

72%
Dobaczewska A.
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
|
2020
|
issue 8
2-8
PL
Bilateralne umowy o wolnym handlu oraz umowy o wzajemnym wspieraniu inwestycji przeszły od momentu podpisywania pierwszych z nich ogromną ewolucję. Zmiany polegają przede wszystkim na nowej, poszerzonej treści tych umów, określających obok praw i obowiązków inwestorów oraz państw goszczących, nowe podstawy aksjologiczne i dodatkowe wartości realizowane dzięki umowom. Zmieniło się także otoczenie prawne, w jakim obowiązują, w tym przepisy określające kompetencje i zasady podpisywania umów o wolnym handlu i umów o ochronie inwestycji przez kraje członkowskie Unii Europejskiej. Pojawiły się też w globalnym obrocie gospodarczym wielostronne umowy odnoszące się do wspierania i ochrony inwestycji. Zmieniło się podejście do powierzania sporów wynikających z inwestycji trybunałom arbitrażowym. Celem artykułu jest przewidzenie możliwych scenariuszy dalszego uregulowania prawnego inwestycji (obecnych i przyszłych) dokonanych przez inwestorów ze Zjednoczonego Królestwa w krajach UE i odwrotnie, po jego wystąpieniu z Unii Europejskiej.
EN
Bilateral free trade agreements and bilateral investment treaties have evolved enormously since the former were signed. The changes consist primarily in covering a broader spectrum of issues which, in addition to the rights and obligations of investors and host countries, define a new axiological basis and further values implemented through the agreements. What has also changed is the legal environment in which the agreements are implemented, including the regulations specifying the competences of the EU member states to sign free trade and investment protection agreements. New multilateral investment agreements have also emerged in global trade. The approach to entrusting investment disputes to arbitration courts has changed. The aim of this study is to anticipate possible scenarios for further regulation of (existing and future) investments made by UK investors in EU countries and vice versa after Brexit.
8
Publication available in full text mode
Content available

Rola naoczni (wizji lokalnej) w procesie o granicę polsko-węgierską przy Morskim Oku. W 120. rocznicę procesu

72%
Matuszewski J.
Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej
|
2022
|
issue 39
81-109
EN
The 19th-century dispute over the Austro-Hungarian border in the Polish Tatra Mountains ended with an international arbitration award in 1902 in Graz. It is widely regarded as a success for the defenders of integrity of the Polish lands under partitions. The article examines the indications that the conciliation tribunal did not resolve the dispute on its own, but issued a judgment merely implementing a confidential agreement between the Austrian and Hungarian governments on this matter.
PL
Dziewiętnastowieczny spór o granicę austriacko-węgierską w polskich Tatrach zakończył wyrok międzynarodowego sądu polubownego w 1902 roku. Powszechnie traktowany jest jako sukces obrońców integralności ziem polskich pod zaborami. W artykule analizowane są przesłanki wskazujące, że trybunał rozjemczy nie rozstrzygał sporu samodzielnie, lecz wydał wyrok jedynie wprowadzający w życie poufną umowę między rządem Austrii i Węgier w tej kwestii.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.