Search results

1

O tym, jak mierzyć architektoniczne szczęście. Korzyści ze stosowania metod zespolonych. Studium przypadku mieszkańców historycznych budynków

100%

Kołakowski M. M.

Architectus

|

2017

|

issue 1(49)

15-32

PL

Ostatnie lata przyniosły duży wzrost liczby badań dotyczących szczęścia w architekturze, które definiowane było w różny sposób. Badania i zainteresowanie szczęściem i dobrostanem zostało nawet nazwane jednym z globalnych megatrendów. Politycy, ekonomiści, deweloperzy i badacze starają się zrozumieć istotę tej jakości w architekturze. Szereg metod badawczych zaczęto opracowywać, by zajmować się szczęściem w odniesieniu do budownictwa. Wiele z nich spopularyzowało się w środowisku naukowym. Celem tej publikacji jest przyjrzenie się tym tendencjom i zestawienie ich z dawno ugruntowanymi koncepcjami dotyczącymi szczęścia, eudemonii i wybaczania. Koncepcje takie były rozwijane od czasów Sokratesa, a dziś są stosowane przez badaczy z dziedziny psychologii pozytywnej, która może być przydatna w badaniach architektonicznych. Publikacja ta przytacza argumenty wspierające metody zespolone jako najlepszy sposób badania i zrozumienia zjawiska szczęścia w architekturze. Studium przypadku badań nad ludźmi zamieszkującymi historyczne budynki w Lincolnshire, w Anglii, oferuje przykłady ilustrujące, jak metody zespolone mogą korygować potencjalne słabe aspekty pojedynczych metod, które same w sobie mogą być mylące, i doprowadzać do błędnych wniosków, o ile zastosowane są w oderwaniu od kontekstu.

EN

Recently, the pursuit of well-being in architecture has been called one of the main global megatrends. Politicians, economists, developers and researchers try to define the concept. Several methodologies of measuring well-being and satisfaction have been developed and popularised in architectural research. This paper aims to review those tendencies and juxtapose them with established concepts of happiness, eudemonia and forgiveness, which have been developed by thinkers and researchers since the time of Socrates and which are being revitalised by positive psychologists today. The paper builds a case for mixed-method research as the best way of investigating and understanding the complexity of well-being. The case study of research on heritage houses in Lincolnshire, UK, offers examples illustrating how mixed-method research could correct drawbacks of single methodologies which could be very misleading if applied individually.

2

TRADYCYJNA ARCHITEKTURA GLINIANA JAKO NARZĘDZIE MITYGACJI ZMIAN KLIMATYCZNYCH. STUDIUM PRZYPADKU NA PODSTAWIE HISTORYCZNEJ ZABUDOWY ZAGRODOWEJ Z POŁOWY XIX W.

80%

Felski B.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2019

|

issue 16/II

9-28

PL

Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia architektury „low-tech” jako skutecznego narzędzia do regulacji gospodarki emisjami gazów cieplarnianych w przestrzeni zurbanizowanej. W przypadku coraz wyraźniej widocznego kryzysu klimatycznego wydaje się to być rozwiązaniem nie tyle nowatorskim, ale przede wszystkim pożądanym, gdyż przedstawione w Porozumieniu Paryskim scenariusze klimatyczne nie są w sposób wystarczający realizowane. Przy precyzyjnym stosowaniu architektury „low-tech”, wrażliwym na kwestie poszanowania dziedzictwa kulturowego oraz aspekty piękna w przestrzeni zurbanizowanej, może być ona skutecznym narzędziem, a nie tylko elementem negatywnie kojarzonej presji antropogenicznej na środowisko naturalne. Opisane w ramach studium przypadku działania z zakresu remontu i przebudowy historycznej, dziewiętnastowiecznej zabudowy mieszkaniowej pokazują zdaniem autora, że możliwe jest zachowanie dziedzictwa kulturowego, czy nawet odtworzenie jego zapomnianego fragmentu, przy jednoczesnym niskim reżimie śladu węglowego inwestycji w całym cyklu jej życia. Takie podejście do zachowania historycznej substancji architektonicznej miast i wsi pozwoli na zastosowanie rewitalizacji jako jednego z instrumentów do (samo)regulacji klimatu .

EN

This article is an attempt to present "low-tech" architecture as an effective tool for regulating the management of greenhouse gas emissions in urbanized space. In the case of an increasingly visible climate crisis, this seems to be a solution not only innovative, but above all needed, as the climate scenarios presented in the Paris Agreement are not sufficiently implemented. With its precise application, sensitive to the issues of respect for cultural heritage and aspects of beauty in an urbanized space, this architecture can be an effective tool, not only an element of the negatively associated anthropogenic pressure on the natural environment. In the author's opinion, the activities in the field of renovation and reconstruction of the historic nineteenth-century housing described in the case study show, that it is possible to preserve the cultural heritage, or even restore its forgotten fragment, with a simultaneous low carbon footprint regime throughout its life cycle. Such an approach to preserving the historical architectural substance of cities and villages will allow the use of revitalization as one of the instruments for (self) regulation of the climate.

3

Wybrane zagadnienia rewitalizacji i adaptacji do zmian klimatu tradycyjnej architektury wiejskiej

80%

Felski B.

Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

|

2021

|

issue 19/I

9-35

EN

The article is an attempt to verify the perception of architecture as a static element as a function of time, and more broadly - the aging of architecture. Time as a variable in architecture and its impact on the environmental balance of the project is a generally known problem, but very rarely raised in the context of historical architecture.The article consciously addresses the aging of traditional architecture. Historically, time was an element "transparent" in architectural terms (its influence was not noticed until the object was so old that it failed). Nowadays, the time factor is consciously taken into account as an element determining the profitability and feasibility of an investment; the investment is designed for a specific period of use, treating the time dimension as equal to the spatial and symbolic dimensions. With this in mind, architects and building users consciously treat time as one of the determinants and defining factors of contemporary architecture that is an element of anthropogenic space. This is important because it allows for an attempt to treat architecture as a "flexible" element in relation to the dynamically changing reality conditioned, inter alia, by the progressing climate change. According to the author, it is important to analyze the influence of time on the technical aspects of the existing traditional architecture, in the construction of which this factor was originally not taken into account. Historical architecture is an architecture that is valuable in many respects, and is also subject to the rigor of monument conservation, where achieving adequacy in terms of energy and climate-adaptation requirements is often very complicated; According to the author, the current state of climatic instability resulting from progressive climate change shows that the problem of adapting traditional vernacular architecture to the "new, greenhouse" reality is an important topic, although practically unaffected by science.The activities in the field of renovation and historical reconstruction of the 19th-century housing described in the case study show, in the author's opinion, that with the precise and proper use of techniques, it is possible to conduct investments in a way that is sensitive to the issues of respecting cultural heritage and aspects of beauty in urbanized space, and at the same time in an adequate manner. to modern needs in the field of adaptation to climate change, taking into account the entire life cycle of the building in order to minimize the carbon footprint of the investment.

PL

Artykuł jest próbą weryfikacji sposobu postrzegania architektury jako elementu statycznego w funkcji czasu, a w szerszym ujęciu - starzenia się architektury. Czas jako zmienna w architekturze i jego wpływu na bilans środowiskowy przedsięwzięcia jest problemem ogólnie znanym, tym niemniej bardzo rzadko poruszanym w kontekście architektury tradycyjnej. Historycznie czas był elementem „przeźroczystym” w ujęciu architektonicznym (nie dostrzegano jego wpływu, dopóki obiekt nie zestarzał się na tyle, że uległ awarii). Współcześnie czynnik czasu jest świadomie brany pod uwagę, jako element determinujący opłacalność i wykonalność inwestycji; inwestycję projektuje się na konkretny okres użytkowania traktując wymiar czasowy jako równoprawny z wymiarami przestrzennymi i symbolicznymi. Mając to na uwadze architekci i użytkownicy budynków świadomie traktują czas jako jeden z czynników determinujących i definiujących współczesną architekturę, będącą elementem przestrzeni antropogenicznej. Pozwala to podjąć próbę traktowania architektury jako elementu „elastycznego” względem dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości warunkowanej między innymi postępującymi zmianami klimatycznymi. Zdaniem autora istotne jest przeanalizowanie wpływu czasu na techniczne aspekty istniejącej architektury tradycyjnej, przy wznoszeniu której czynnik ten pierwotnie nie był uwzględniany. Architektura historyczna to architektura cenna pod wieloma względami, a do tego obłożona rygorem konserwacji zabytków, gdzie doprowadzenie do adekwatności pod względem wymagań energetycznych i klimaadaptacyjnych jest często bardzo skomplikowane; obecny stan rozchwiania klimatycznego, będącego konsekwencją postępujących zmian klimatu pokazuje zdaniem autora, że problem adaptacji tradycyjnej architektury wernakularnej do „nowej, cieplarnianej” rzeczywistości jest tematem ważnym, choć w nauce praktycznie nieporuszanym. Opisane w ramach studium przypadku działania z zakresu remontu i przebudowy historycznej, dziewiętnastowiecznej zabudowy mieszkaniowej pokazują zdaniem autora, że przy precyzyjnym i właściwym stosowaniu technik możliwe jest prowadzenie inwestycji w sposób wrażliwy na kwestie poszanowania dziedzictwa kulturowego i aspekty piękna w przestrzeni zurbanizowanej, jednocześnie w sposób adekwatny do współczesnych potrzeb z zakresu działań adaptacyjnych do zmian klimatycznych, uwzględniając przy tym cały cykl życia budynku w celu minimalizacji śladu węglowego inwestycji.

Refine search results

2 Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo

1 Architectus

1 2021

1 2019

1 2017

2 Felski B.

1 Kołakowski M. M.

O tym, jak mierzyć architektoniczne szczęście. Korzyści ze stosowania metod zespolonych. Studium przypadku mieszkańców historycznych budynków

TRADYCYJNA ARCHITEKTURA GLINIANA JAKO NARZĘDZIE MITYGACJI ZMIAN KLIMATYCZNYCH. STUDIUM PRZYPADKU NA PODSTAWIE HISTORYCZNEJ ZABUDOWY ZAGRODOWEJ Z POŁOWY XIX W.

Wybrane zagadnienia rewitalizacji i adaptacji do zmian klimatu tradycyjnej architektury wiejskiej