Search results

1

From which vantage points does an art historian look? The history of Central European art and the postcolonial impulse

100%

Bartlová M.

Umění (Art)

|

2021

|

vol. 69

|

issue 2

175-183

EN

This contribution to the discussion deals with the definition of Central Europe in art history and the discourse relating to the centre and the periphery in the Central European art-historical tradition. In the author’s view, Matthew Rampley, in the text that initiated the discussion, failed to analyse and deconstruct sufficiently thoroughly the colonial and self-colonising discourse relating to Central Europe. Referring to the work of Jan Białostocki, Ján Bakoš, and Thomas DaCosta Kaufmann, the article places Rampley’s study of Piotr Piotrowski in the context of the art-historical debates of the 1980s, and examines key terms such as ‘delayed development’. It also takes issue with the rejection of Piotrowski on the grounds of lingering Hegelianism, and in this connection suggests that it would be appropriate to go beyond an intuitive definition of the theme of centre and periphery, and, for example, to work with Immanuel Wallerstein’s politico-economic analysis or with current concepts of social geography. It also considers as equally necessary for the ongoing debate the more profound analysis of the effects of the postcolonial stimulus presented by David Summers two decades ago. It will be of fundamental importance to invert the perspective of the agent of influence (in the sense that Michael Baxandall proposed), and to have a new discussion about the criteria of the quality of art.

CS

Vyzvaný diskusní příspěvek se zabývá definicí střední Evropy v dějinách umění a diskursem centra a periferie ve středoevropské uměleckohistorické tradici. Autorka se domnívá, že Matthew Rampley ve výchozím textu diskuse opomenul dostatečně důkladnou analýzu a dekonstrukci koloniálního a sebe-kolonizačního diskursu týkajícího se střední Evropy. S odkazem na práce Jana Białostockého, Jána Bakoše a Thomase DaCosty Kaufmanna zasazuje Rampleym kritizovanou studii Piotra Piotrowského do kontextu uměleckohistorické debaty osmdesátých let 20. století a zkoumá klíčové termíny, jako je „opožděný vývoj“. Diskutuje také s odmítnutím Piotrowského z důvodu přetrvávajícího hegelianismu a v této souvislosti navrhuje, že by bylo vhodné překonat intuitivní vymezování tématu centra a periferie a pracovat například s politicko-ekonomickou analýzou Immanuela Wallersteina či s aktuálními koncepty sociální geografie. Za stejně potřebnou pro další debatu považuje i hlubší analýzu účinků post-koloniálního impulsu, s nimiž přišel před dvěma desetiletími David Summers. Podstatné bude obrácení perspektivy agence vlivu (ve smyslu Michaela Baxandalla) stejně jako nová diskuse o kritériích kvality umění.

2

PIOTR PIOTROWSKI (1952 – 2015)

88%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2015

|

vol. 56

EN

Professor Piotr Piotrowski passed away on 3rd May 2015. Above all, he was a world-class art historian, an author of dozens of books and hundreds of articles, a university lecturer, an intellectual engaged in public debates, and an academic teacher shaping the scientific attitudes of the most prominent art historians from the middle and younger generations in Poland and abroad. His personal achievement also included important achievements in the fields of museum studies and museology which place him among the most original Polish museum professionals at the turn of the 21st century. This memory is mainly devoted to the museum activity of Piotr Piotrowski. It recalls his achievements as a curator in the Gallery of Contemporary Art of the National Museum in Poznań, and highlights the intellectual legacy of his achievements in museology in the concept of the „critical museum” and the belief in the importance of the institution of the museum in public debate.

PL

Profesor Piotr Piotrowski zmarł 3 maja 2015 roku. Był przede wszystkim światowej klasy historykiem sztuki, autorem kilkunastu książek i kilkuset artykułów, wykładowcą uniwersyteckim, zaangażowanym w debaty publiczne intelektualistą, nauczycielem akademickim kształtującym postawy naukowe najwybitniejszych historyków sztuki średniego i młodszego pokolenia w Polsce i za granicą. W swoim dorobku zawodowym miał również niebagatelne osiągnięcia w dziedzinie muzealnictwa i muzeologii, które sytuują Go w gronie najbardziej oryginalnych muzealników polskich przełomu XX i XXI wieku. Wspomnienie poświęcone jest głównie muzealnej aktywności Piotra Piotrowskiego. Przypomina Jego osiągnięcia na stanowisku kuratora Galerii Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz zwraca uwagę na spuściznę intelektualną jego dorobku muzeologicznego w postaci koncepcji muzeum krytycznego i przekonania o ważnym miejscu instytucji muzeum w debacie publicznej.

3

Karolina Lanckorońska (1898–2002). W stu dwudziestą rocznicę urodzin

38%

CHYNCZEWSKA-HENNEL T.

Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

|

2018

|

issue 2(5)

9-23

XX

W sierpniu 2019 roku mija 120 rocznica urodzin niezwykłej kobiety. Urodziła się w Wiedniu, jej ojcem był Karol Lanckoroński, kolekcjoner, historyk sztuki, matka Małgorzata Lichnovsky. Karolina Lanckorońska była pod ogromnym wpływem swego ojca i zawsze czuła się Polką. Była historykiem sztuki i jako pierwsza kobieta w Polsce została docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Podczas II wojny światowej żołnierz AK, aresztowana przez hitlerowców, skazana na śmierć, więziona była w obozie w Ravensbrück. Po wojnie zamieszkała w Rzymie. Poświęciła się pracy dla kultury i nauki polskiej. Była współzałożycielką Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie oraz Fundacji Lanckorońskich z Brzezia. Otrzymała wiele odznaczeń polskich i zagranicznych oraz doktoraty honoris causa Uniwersytetów Jagiellońskiego i Wrocławskiego. Jest autorką wielu artykułów naukowych, wspomnień, redakcji i książki Wspomnienia wojenne. Podarowała na Zamek Królewski w Warszawie oraz na Wawel bezcenną kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną po ojcu. Była niezwykłym człowiekiem, niedościgłym wzorem szlachetnej patriotki.

EN

In August 2019, there is the 120th anniversary of the birth of an extraordinary woman. She was born in Vienna, her father was Karol Lanckoroński, collector, art historian, mother Małgorzata Lichnovsky. Karolina Lanckorońska was under the influence of her father and she always felt Polish. She was an art historian and was the first woman in Poland to become a lecturer (docent) at the Jan Kazimierz University in Lviv. During World War II, being a Home Army soldier, she was arrested by the Nazis, sentenced to death and imprisoned in the Ravensbrück camp. After the war, she lived in Rome. She devoted herself to work for Polish culture and science. She was a co-founder of the Polish Historical Institute in Rome and the Lanckoronski Foundation from Brzezia. She received many Polish and foreign decorations and doctorate honoris causa of Jagiellonian and Wroclaw Universities. She is the author of many scientific articles, memoirs, editors and the book War Memories. She donated to the Royal Castle in Warsaw and to Wawel Castle an invaluable collection of works of art inherited from her father. She was an extraordinary person, an unattainable model of a noble patriot.

Refine search results

1 Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

1 Muzealnictwo

1 Umění (Art)

1 2021

1 2018

1 2015

1 Bartlová M.

1 CHYNCZEWSKA-HENNEL T.

1 Szeląg M.

From which vantage points does an art historian look? The history of Central European art and the postcolonial impulse

PIOTR PIOTROWSKI (1952 – 2015)

Karolina Lanckorońska (1898–2002). W stu dwudziestą rocznicę urodzin