Search results

1

How do pairs matched in physical attractiveness form if people are unaware of their own attractiveness?

100%

Kościński K.

Anthropological Review

|

2011

|

vol. 74

|

issue 1

69-85

EN

The correlation of physical attractiveness in romantic partners has been widely documented. However, it has also repeatedly been demonstrated that people are largely unaware of their own attractiveness, which raises the question about the mechanism responsible for the within-pair matching. One hitherto unexplored possibility is that low accuracy in attractiveness self-assessments results from methodological drawbacks. Participants were usually asked to rate their attractiveness on a numeric scale, and independent judges evaluated them on the basis of facial photographs. We hypothesized that the accuracy of self-assessment may be increased if (1) participants and judges evaluate the same characteristic, e.g., both groups assess facial attractiveness, (2) own attractiveness is estimated in a comparative manner (with reference to attractiveness of other individuals) rather than by abstract numbers, (3) judges rate attractiveness of people as seen in video clips rather than in photographs. To test these hypotheses we photographed and videotaped faces of 96 women and 78 men. Independent judges rated attractiveness from these photographs and video clips, and the participants assessed own attractiveness in several ways. None of the above hypotheses was confirmed by statistical analysis. We discuss how the within-pair matching in attractiveness can arise, given such poor awareness of own appeal.

PL

Partnerzy romantyczni częściej są podobni niż niepodobni do siebie pod względem atrakcyjności fizycznej. Pary dobrane pod tym względem są trwalsze i odnoszą statystycznie większy sukces reprodukcyjny. Skłonność do wiązania się z osobami o podobnej atrakcyjności jest więc przystosowawcza i powinna była powstać w toku ewolucji. Znajomość swojej atrakcyjności w oczywisty sposób ułatwia wybór partnera o atrakcyjności podobnej do własnej, dlatego zaskakujący jest fakt, że ludzie zwykle postrzegają swoją atrakcyjność fizyczną inaczej niż jest ona postrzegana przez osoby postronne (zazwyczaj ją zawyżają).Przyczyną słabej korelacji pomiędzy samooceną atrakcyjności a oceną przez niezależnych obserwatorów może być niedoskonałość metodyczna dotychczasowych badań. Po pierwsze, badani zwykle szacowali swoją ogólną atrakcyjność, a sędziowie oceniali ich atrakcyjność na podstawie zdjęcia samej twarzy. Po drugie, badane osoby określały swoją atrakcyjność fizyczną na skali liczbowej, więc ich odpowiedzi mogły być wypaczone przez różną interpretację wartości tej skali. Po trzecie, sędziowie najczęściej oceniali atrakcyjność na podstawie statycznych zdjęć, natomiast oceniane osoby znają wygląd swojej twarzy w ruchu.Można więc przypuszczać, że trafność samooceny atrakcyjności będzie wyższa, jeżeli: (1) uczestnicy i sędziowie będą oceniać atrakcyjność tej samej cechy, na przykład twarzy, (2) ocena własnej twarzy będzie dokonywana w odniesieniu do twarzy innych osób, (3) sędziowie będą oceniać atrakcyjność twarzy widzianej w ruchu. W celu weryfikacji tych hipotez sfotografowano i sfilmowano twarze 96 kobiet i 78 mężczyzn, którzy ponadto oceniali swoją atrakcyjność fizyczną na kilka sposobów. Niezależni sędziowie oceniali atrakcyjność zdjęć i filmów tych osób (Tab. 1). Korelacje pomiędzy samooceną atrakcyjności a jej niezależnymi ocenami wynosiły ok. 0,25-0,35. Nie potwierdzono żadnej z powyższych hipotez (Tab. 2), co oznacza, że niska trafność samooceny atrakcyjności wynika z innych przyczyn niż niedoskonałość dotychczas stosowanych metod.W celu wyjaśnienia zaskakująco niskiej trafności samooceny atrakcyjności zaproponowano mechanizm wyboru partnera, który może prowadzić do znacznego podobieństwa partnerów pod względem atrakcyjności nawet przy całkowitym braku znajomości własnej atrakcyjności (Fig. 1). Mechanizm ten zakłada, że atrakcyjność fizyczna osobnika wpływa, wraz z innymi jego cechami, na zachowania partnerskie (zaloty i reakcje na zaloty) potencjalnych partnerów, które to z kolei zwrotnie i regulacyjnie wpływają na przyszłe zachowania partnerskie tego osobnika, ale nie na jego postrzeganie własnej atrakcyjności fizycznej. Zachowania potencjalnych partnerów wykorzystywane są więc przez osobnika, by uczyć się, do kogo można skutecznie kierować swoje zaloty oraz czyje zaloty opłaca się odrzucić w nadziei na utworzenie w przyszłości związku z lepszym kandydatem.

2

Homogamie a internet : Pomáhají online seznamky rozumět výběrovému párování

75%

Šetinová M.

Naše společnost (Our Society)

|

2018

|

vol. 16

|

issue 1

35-55

EN

Non-random selection of reproductive partners in the human population, i.e. assortative mating, has been a stable occurrence for decades and across societies, including the Czech Republic. Social sciences have paid primary attention to homogamy, marriage between similar partners, also due to its potential impact on society. High levels of homogamy in a society may imply high closedness of the different groups, prevent social mobility, suggest racial tensions, or lead to higher inequality. Three factors are deemed as responsible for homogamy. Structural factors are represented by the partners’ physical closeness as they meet, for example, at school or other institutions. Second, there are individual factors, namely one’s personal preferences for a relationship with someone similar to one. Finally, social factors represent the influence of social groups as they have their own stake in preserving group cohesion through marriage between their members. However, evidence of assortative mating and its mechanisms mostly comes from attitudinal data or questionnaire surveys, which make it difficult to differ between individual and structural factors, among others. In this review article, I focus on the potential of data from online dating sites to help us better understand assortative mating. Is the Internet changing the ways people meet? How does assortative mating work in the online environment and what can it tell us about the mating process in general? The paper starts by presenting the main theories of assortative mating and adding information on the specifics of the online environment. There are basically two contradictory expectations of the effect of the Internet on the mating process. The first group assumes that the easy access to thousands of potential partners across all sociodemographic groups an online dating service provides, plus the absence of direct influence of intermediaries such as community members, will lead to higher diversity of the ensuing marriages. In short, the level of assortative mating will decrease. The opposite expectation is based on the assumption that people generally prefer contact with similar partners and online dating services help them more effectively filter mates by preferred criteria, thus avoiding contact with people who do not fit their expectations. As a result, assortative mating will grow. The theory section is followed by a review of contemporary international research of online dating services with regard to assortative mating. I conclude the detailed review by arguing that the human preference for similar partners occurs in the online environment as well, and therefore, assortative mating likely cannot be explained by structural factors only. Moreover, all points to the fact that data from real-life user interaction in online dating services can importantly widen our knowledge of assortative mating.

3

Partnerská podobnost a její vliv na kvalitu vztahu

63%

Štěrbová Z., Havlíček J., Varella Valentova J.

E-psychologie (E-psychology)

|

2021

|

vol. 15

|

issue 2

29-42

EN

People do not choose their partners randomly. Assortative mating can be either positive (homogamy), meaning people couple with self-similar partners, or negative (heterogamy, complementarity), meaning they couple with self-different partners. More than a hundred years of research have shown that in mate choice the principle of homogamy is significantly more prevalent. Being one of the most prominent principles of pairing, homogamy is studied across disciplines, varying from psychology, sociology, psychiatry, ethology, to anthropology. The aim of this narrative review is to comprehensively present and critically summarize the current state of knowledge in the field of positive assortative pairing, with the focus on empirical support (partner similarity in sociodemographic, psychological and physical characteristics), factors influencing homogamy (sexual orientation or culture) and the effects of homogamy on the relationship (satisfaction and stability of the relationship). Finally, the methodological pitfalls of the research are discussed and the directions for the future research are suggested. Due to the interdisciplinarity of the topic and the large number of papers investigating positive assortative pairing, we believe that this review will help readers to navigate themselves through the complex issue of homogamy.

CS

Výběr partnera není náhodný. Nenáhodné (asortativní) párování může být pozitivní (homogamie), kdy lidé vytvářejí páry se soběpodobnými (self-similar) partnery, nebo negativní (heterogamie, komplementarita), kdy mají partneři charakteristiky soběodlišné (self-different). Více než sto let výzkumu ukázalo, že v párování se výrazně častěji uplatňuje princip homogamie. Jelikož se jedná o jeden z nejvýznamnějších principů párování, je homogamie dlouhodobě zkoumána napříč obory, od psychologie, sociologie, psychiatrie, etologie, po antropologii. Cílem této narativní přehledové studie je uceleně představit a kriticky shrnout současný stav poznání v oblasti pozitivního nenáhodného párování, se zaměřením na empirickou podporu (partnerská podobnost v socio-demografických, psychologických a fyzických charakteristikách), faktory ovlivňující homogamii (sexuální orientace či kultura) a dopady partnerské soběpodobnosti na partnerský vztah (spokojenost a stabilita vztahu). Závěrem jsou diskutována metodická úskalí výzkumu a navrženy směry, jimiž by se mohl budoucí výzkum ubírat. Vzhledem k interdisciplinaritě tématu a obrovskému množství textů zabývajícím se pozitivním nenáhodným párováním věříme, že tento text napomůže čtenářům zorientovat se v komplexní problematice, jakou homogamie je.

Refine search results

1 Anthropological Review

1 E-psychologie (E-psychology)

1 Naše společnost (Our Society)

1 2021

1 2018

1 2011

1 Havlíček J.

1 Kościński K.

1 Varella Valentova J.

1 Šetinová M.

1 Štěrbová Z.

How do pairs matched in physical attractiveness form if people are unaware of their own attractiveness?

Homogamie a internet : Pomáhají online seznamky rozumět výběrovému párování

Partnerská podobnost a její vliv na kvalitu vztahu