Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  autobiographical narrative interview
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule odnosząc się do współczesnych tendencji archiwizacyjnych rozważam etyczne i metodologiczne aspekty związane z metodą wywiadu narracyjnego stosowanego w socjologii. Jednym z postulatów etycznych, ale też i po części założeń metodologicznych, jest anonimizacja rozmówcy oraz wszelkich szczegółów jego biografii, które umożliwiłyby identyfikację opowiadającego. Na ogół nie prosi się też rozmówcy o podpisanie zgody na wykorzystanie jego opowieści. Zarazem relacja między badaczem a opowiadającym oparta jest na regule zaufania wybiegającej poza ów wymóg. Osobną kwestią, do której również zamierzam się odnieść, jest „ponadczasowość” narracji i ich historyczna wartość w kontekście różnych projektów badawczych oraz reinterpretacja tego typu materiału.
EN
In the paper I refer to contemporary archiving activities and in this context I comment on ethical and methodological aspect of autobiographical narrative interview which is used in social sciences. One of the ethical assumptions is anonymization of one’s life story in order to keep an informant’s privacy. Following these procedures informed consent is not required as the very situation of interviewing is defined as trust relation. I also refer to the issue of ‘eternal’ quality of some biographical materials which in time change their status from sociological qualitative data into oral history materials.
EN
The paper shows how to apply biographical research, strictly speaking autobiographical narrative interview, in research on the past. The problem is analyzed in relation to a particular research project. The aim of the paper is neither to present the project as such nor to discuss its results but to show methodological and theoretical assumptions which enabled to conceptualized problems and design initial frames of interpretation related to specific social processes and phenomena. The authors want to show that in this perspective biographical research is not only the method of collecting and analyzing empirical data but it also designs a specific way of thinking about problems under the study. The aim of the Polish-German project was to analyze memory and biographical experiences of people born between 1945-55 in The People’s Republic of Poland and the German Democratic Republic.
PL
Przedmiotem artykułu jest pokazanie możliwości zastosowania badań biograficznych, a ściślej wywiadu autobiograficzno-narracyjnego, w badaniach nad biograficznym i społecznym obrazem przeszłości. Zostanie to ukazane na konkretnym przykładzie projektu badawczego. Przy czym nie są tu prezentowane ani przebieg, ani wyniki badań, ale założenia teoretyczne i metodologiczne, które umożliwiły konceptualizację problematyki i zarysowanie wstępnych ram interpretacyjnych związanych z projektem badania konkretnych zjawisk i procesów społecznych. Autorzy chcą w ten sposób pokazać możliwość wykorzystania badań biograficznych, które w tej perspektywie nie są jedynie metodą gromadzenia i analizy materiałów empirycznych, ale wyznaczają określony sposób myślenia o interesującej autorów problematyce. Celem projektu jest zbadanie polskiego i niemieckiego doświadczenia socjalizmu obejmującego lata 1945–1989.
PL
W niniejszym artykule dokonano rekonstrukcji etapów kariery wolontariuszy. W wyniku analizy danych wyróżniono trzy etapy kariery wolontariackiej: przygotowawczy, instytucjonalizacji oraz – potencjalną – profesjonalizację. Zrekonstruowano także warunki i konteksty ich występowania. Opisano typowe wzory karier wolontariuszy: uwzorowany schemat działania wraz z jego wariantami – „etosowym” i „instytucjonalno-pragmatycznym”, posttrajektoryjny, dojrzałego uczestnictwa oraz oparty na przemianie. W jakościowym badaniu socjologicznym wykorzystano transkrypcje narracyjnych wywiadów biograficznych. Dane były analizowane zgodnie z procedurami klasycznej wersji metodologii teorii ugruntowanej. Wykorzystano również niektóre schematy i pojęcia znane z analiz biograficznych autorstwa Firtza Schützego.
EN
The article is intended to reconstruct the career stages of volunteers. As a result of the biographical data analysis, three stages of the volunteering career were outlined: preparation, institutionalization, and, potentially, professionalization. The conditions and contexts of their occurrence were also reconstructed. Secondly, the patterns of volunteering careers were described, namely, the ‘structured action scheme’ with its ‘axiological’ and ‘pragmatic’ variants; a ‘post-trajectory’ pattern, and the pattern of ‘mature participation’ and ‘biographical metamorphosis’. In this qualitative sociological study, transcriptions of narrative biographical interviews were analyzed. The procedures of the classic version of the grounded theory methodology were applied. Some concepts developed by Fritz Schütze in the field of the biographical analysis were also used.
PL
W artykule autorka rekonstruuje przemiany tożsamości, jakie manifestują się w biografiach aktywistek z niepełnosprawnością. Materiał empiryczny zebrano, stosując metodę autobiograficznego wywiadu narracyjnego. Autorka identyfikuje kluczowe dla tożsamościowych transformacji etapy i punkty zwrotne. Analizie poddaje także rolę znaczących innych w procesie przekształceń tożsamości oraz procesie stawania się aktywistką. Poprzez analizę narracji kobiet z wrodzonymi niepełnosprawnościami wykazano, iż ważnym elementem przekształceń tożsamościowych jest włączenie niepełnosprawności jako części składowej jednostkowej autodefinicji. W analizowanych narracjach niepełnosprawność stanowi pewnego rodzaju zasób oraz, podobnie jak tożsamość, ma charakter procesualny. Chociaż niepełnosprawność towarzyszy jednostce od urodzenia, cecha ta podlega reinterpretacji na różnych etapach życia.
EN
This article reconstructs identity transformations that manifest themselves in the biographies of female activists with disabilities. The empirical material was collected through autobiographical narrative interviews. The author identifies key stages and turning points for these identity transformations. She also analyzes the role of significant others in the process of identity transformations and becoming an activist. The analysis of narratives of women with congenital disabilities demonstrates that the incorporation of disability as an element of individual self-definition is an important factor contributing to identity transformations. In the analyzed narratives, disability represents a biographical resource and, like identity, is processual in nature. Although it accompanies the individual from birth, it undergoes reinterpretations at different stages of life.
PL
Artykuł poświęcono problematyce rodzin osób skazanych na karę pozbawienia wolności. Na podstawie rekonstrukcji biografii osób dorosłych, które w okresie dzieciństwa, dorastania i wczesnej dorosłości doświadczyły uwięzienia rodzica, scharakteryzowano różne strategie odbudowy relacji oraz trudności i niepowodzenia związane z przerwaniem i utratą więzi. W badaniu posłużono się jakościowymi strategiami analiz socjologicznych, wykorzystując potencjał interpretatywnych badań biograficznych. W ramach projektu przeprowadzono 31 wywiadów narracyjnych z osobami, które doświadczyły w przeszłości izolacji penitencjarnej swojego rodzica (dorosłe dzieci więźniów między 18. a 70. rokiem życia).
EN
The article focuses on the family relations of people sentenced to imprisonment. The aim of the project is to study the relations between former prisoners and their family members, particularly to define various strategies of rebuilding family relations, applied by former prisoners in the process of social adaptation. Based on the reconstruction of biographies of adult people who experienced the imprisonment of a parent during their childhood, adolescence and early adulthood, the author characterised various strategies of rebuilding relations, as well as difficulties and setbacks connected with breaking and losing the bond. The study made use of qualitative strategies of sociological analyses (biographical method). 31 narrative interviews with people who experienced penitentiary isolation of their parent (adult children of prisoners, aged between 18 and 70) were conducted as part of the study.
EN
This article was written in response to the publication by the World Health Organization of a document containing recommendations and a toolkit for promoting mental health and addressing the problems of people with mental disorders (Mental Health Gap Action Programme – mhGAP). The conclusions in the WHO proposal were compared with the perspective of people in mental crisis, which was reconstructed through qualitative research (in the interpretative paradigm). The analysis of the empirical material, which consisted of 35 autobiographical narrative interviews with people who have experienced mental disorders, showed that the WHO proposals correspond to the needs declared by the people struggling with mental problems. The compliance concerns both the expected fields of action (fight against stereotypes, prevention, health promotion) and methods (activities in the residential environment of people in need of support). At the same time, however, the analysis revealed a number of elements worth noting when orienting future community mental health work. These elements include: the increasing role and importance of people experiencing mental disorders in the orientation of action, strengthening community co-creation with people experiencing a mental disorder, moving away from one-sided teaching and training towards collaborative learning.
PL
Artykuł powstał w odpowiedzi na opublikowanie przez Światową Organizację Zdrowia dokumentu zawierającego rekomendacje oraz zbiór narzędzi promowania zdrowia psychicznego i rozwiązywania problemów osób cierpiących na zaburzenia psychiczne (Mental Health Gap Action Programme – mhGAP). Zawarte w propozycji WHO wnioski zostały zestawione z perspektywą osób w kryzysie psychicznym, która została zrekonstruowana w ramach jakościowych badań (w paradygmacie interpretatywnym). Analiza materiału empirycznego, na który składało się 35 autobiograficznych wywiadów narracyjnych z osobami, które doświadczały zaburzeń psychicznych, wykazała, że propozycje WHO trafiają w deklarowane przez osoby zmagające się z problemami psychicznymi potrzeby. Zgodność dotyczy zarówno oczekiwanych pól działania (walka ze stereotypami, profilaktyka, promocja zdrowia), jak i metod (działania usytuowane w środowisku zamieszkania osób potrzebujących wsparcia). Jednocześnie jednak analiza ujawniła szereg elementów, na które warto zwrócić uwagę, orientując przyszłe działania w zakresie pracy środowiskowej w obszarze zdrowia psychicznego. Wśród tych elementów wymienić można: zwiększenie roli i znaczenia osób doświadczających zaburzenia psychicznego w procesie orientowania działania, wzmocnienie współtworzenia społeczności z osobami doświadczającymi zaburzenia psychicznego, odchodzenie od jednostronnego nauczania i treningów w stronę wspólnego uczenia się.
PL
Analiza autobiograficznych wywiadów narracyjnych z osobami urodzonymi po 1980 roku często pokazuje ich problematyczne uwikłania w gwałtownie przyrastające, rywalizujące i zmieniające się światy społeczne, z których duża część osadzona jest w mediach społecznościowych. Choć często obdzierają one z intymności i nakłaniają do eksponowania i pielęgnowania własnego ego, to jednocześnie proponują kuszące drogi rozwoju i wizje dobrego życia. Te, w rozumieniu wielu młodych osób, nie mogą zostać osiągnięte bez zaangażowania w proces terapeutyczny, który został zainfekowany neoliberalnym dyskursem i wtóruje mu w promowaniu samorealizacji, troski o siebie, odpowiedzialności czy byciu kreatywnym. Wydaje się, że podstawową trudnością dla współczesnego człowieka jest niemożność oddzielania tego, co rzeczywiście jest „dobrym życiem” od tego, co stanowi symulakry tegoż. Artykuł ten proponuje zastosowanie narzędzi i procedur wypracowanych w metodzie autobiograficznego wywiadu narracyjnego dla dokonania takiego rozróżnienia i pokazania paradoksów tkwiących w procesie terapii, która często „zawiesza” możliwość przepracowania dojmujących życiowych problemów.
EN
The analysis of autobiographical narrative interviews with people born after 1980 increasingly reveals their problematic entanglements in rapidly growing, competing and changing social worlds, an increasing proportion of which are embedded in social media. While often stripping of intimacy and urging to expose and nurture their own egos, they offer enticing avenues for personal development and some visions of the good life. The latter, as many young people believe, cannot be achieved without engaging in a therapeutic process that has been infected by neo-liberal discourse and promotes self-realisation, selfresponsibility and creativity. The fundamental difficulty for contemporary people is the inability to separate an actual ‘good life’ from its simulacra. This article is an attempt of applying the tools developed in the autobiographical narrative interview method in order to make such a distinction. It aims at demonstrating the paradoxes inherent in the process of therapy, which frequently ‘suspends’ the very possibility to work through the problems.
PL
Większość współczesnych studiów nad migracją w Europie (i nie tylko) wskazuje czynniki ekonomiczne jako podstawowe motywy wyjazdów z rodzinnego kraju. Tymczasem szczegółowa analiza autobiograficznych wywiadów narracyjnych z osobami, które zdecydowały się zamieszkać zagranicą pokazuje, że bardzo często pierwszorzędne znaczenie mają zupełnie inne powody. Nie unieważniając całkowicie czynnika ekonomicznego, warto zatem zwrócić uwagę na jedną z bardzo interesujących i wcale nierzadką przyczynę mobilności, jaką jest „ucieczka”, której różne modalności można umieścić na kontinuum między „ucieczką od” a „ucieczką do”. Choć oba przypadki zostaną omówione w tym artykule, temu drugiemu poświęcone będzie więcej miejsca. Motyw ten związany jest z próbą jednostki podejmowaną w celu wydostania się z warunków (panujących w domu, w środowisku, okolicy, kraju), które definiowane są przez nią jako duszące, tłamszące, niepozwalające rozwinąć skrzydeł czy w pełni wyrazić siebie. Co jednak ciekawe, doświadczenie „inności” i poznanie odmiennych wzorów kulturowych w innym kraju może zainicjować proces „repatriotyzacji” – nowego, „obiektywnego” spojrzenia na miejsce swojego pochodzenia i docenienie jego (wcześniej negowanej) wartości
EN
Most modern studies on migration in Europe (and not only) indicates economic factors as the primary emigration motives. Meanwhile, a detailed analysis of autobiographical narrative interviews with people who have chosen to live abroad shows that very often important priorities are completely different. Not completely invalidating the economic factor, we should therefore pay attention to one of the very interesting and not uncommon cause of mobility, which is the “escape”, where different modalities can be placed on a continuum between “escape from” and “escape to”. Although those two cases are discussed in this article, to the second one will be devoted special attention. This motif is associated with an attempt to escape from the conditions (prevailing at home, in the environment, neighborhood, country), which are defined by individual as suffocating, stifling, not allowing to spread wings and fully express oneself. Interestingly, the experience of “otherness” and getting to know different cultural patterns in another country may initiate the process of “re-patriotisation” – a new “objective” perspective on the place of origin and appreciation of its (previously denied) values.
EN
Recapitulated in autobiographical narrative interviews, the experiences of two Polish women: Magda and Ewa constitute the basis for this article on various types of liaison work (hegemonic and symmetrical). They are set within the framework of (quasi) professional work aimed at helping Pakistani immigrant women in Italy and at supporting autistic children in Poland and Belgium, respectively. Thus, both narrators are forced to deal with considerably different cultural patterns rooted in an oriental and Islamic lifestyle, in the former case, and manifesting themselves in the therapies of children with disabilities in European countries, in the latter. An attempt is made to examine the social as well as biographical consequences of introducing a certain type of liaison work, when the recipients are persons afflicted with suffering. Moreover, the study discusses the tensions, ambivalences and paradoxes which appear in micro-situations, including conversations and professional activities, frequently framed by the neoliberal ideology promoted by the educational programs of the European Commission. It seems that they are rarely a subject of critical analysis which takes into consideration the biographical consequences experienced by both sides of the interaction and their social implications, particularly in the area of multiculturalism or intercultural dialogue.
PL
Podstawę podjętych w tym artykule rozważań nad różnymi typami pracy pośredniczącej (hegemonialnej i symetrycznej) stanowią zrelacjonowane w autobiograficznych wywiadach narracyjnych doświadczenia dwóch Polek: Magdy i Ewy. Doświadczenia te osadzone są w ramie pracy (quasi)profesjonalnej polegającej, w pierwszym przypadku, na pomocy młodym imigrantkom z Pakistanu oraz, w drugim przypadku, na opiece nad dziećmi autystycznymi w Polsce i w Belgii. Wymaga to od obu narratorek odniesienia się do znacząco odmiennych wzorów kulturowych, zakorzenionych w kulturze Orientu i islamu oraz związanych z terapią dzieci niepełnosprawnych w różnych krajach Europy. Szczególna uwaga jest tutaj poświęcona społecznym i biograficznym konsekwencjom wprowadzenia określonego typu pracy pośredniczącej w sytuacji, gdy jej adresatami są osoby dotknięte cierpieniem. Analiza podjęta w tym artykule obejmuje zatem błędy, napięcia, ambiwalencje i paradoksy pojawiające się w mikro-sytuacjach rozmowy i działaniach profesjonalnych często ramowanych przez neoliberalną ideologię obecną w edukacyjnych programach Komisji Europejskiej. Rzadko, jak się wydaje, stanowią one przedmiot krytycznej analizy uwzględniającej biograficzne konsekwencje ponoszone przez obie strony interakcji i społeczne implikacje przede wszystkim w obszarze wielokulturowości czy dialogu międzykulturowego.
PL
Rozważania podjęte w tym artykule bezpośrednio wynikają z badań nad losami dzieci urodzonych z powodu wojny w Polsce (Children Born of War) i wiążą się z metodologicznym, epistemologicznym i etycznym napięciem doświadczanym w pracy z rozmówcami oraz podczas analizy ich relacji. Napotkane trudności stały się źródłem do krytycznej refleksji oraz impulsem do podjęcia próby usystematyzowania wiedzy o wzajemnych relacjach dwóch tradycji badawczych: historii mówionej i metody biograficznej, które na przestrzeni kilku dekad współistniały, wzajemnie na siebie wpływając i przenikając się do tego stopnia, że z czasem wielu badaczy zaczęło je ze sobą utożsamiać lub uważać jedną za część drugiej i na odwrót. Istotny w tym procesie był chaos dotyczący terminów i pojęć. W tekście przedstawione zostały także podobieństwa i różnice obu podejść, zarówno w wymiarze epistemologicznym, jak i etycznym. Za fundamentalną różnicę uznany został stosunek do badanego, który wynika przede wszystkim z odmiennych celów naukowych, jakie stawiają sobie badacze poruszający się w obu polach badawczych. Podkreślenie różnic nie ma jednak celu stawiania granic, ale stanowi postulat zachowania większej uważności i samoświadomości teoretycznej i metodologicznej badaczy, ma także sprzyjać wzajemnemu poznawaniu się i inspirowaniu, co może pozytywnie wpłynąć na jakość badań i analiz.
EN
Reflections undertaken in this article are a direct result of the research into the fate of Children Born of War (CBOW) in Poland and relate to the methodological, epistemological and ethical tension experienced while working with the interview partners and analyzing their biographical accounts. The encountered difficulties became a root cause of the critical reflection and an impulse to an attempt to systematize the knowledge about the mutual relations of two research traditions: oral history and biographical method which have coexisted over the past few decades, interfering and penetrating each other to such an extent that many researchers began to equate them or consider one of them as a part of the other and vice versa. The chaos of terms and concepts was of great importance in this process. The text also presents similarities and differences of the two approaches both in an epistemological and ethical sense. The attitude towards the narrator, which is mainly the result of different scientific goals that researchers aim at in both research fields was recognized as the fundamental difference. However, underscoring the differences has no purpose of setting boundaries, but it is a postulate to be more careful and bear theoretical and methodological self-awareness of researchers, it is also meant to foster mutual learning and inspiration, which can positively affect the quality of research and analysis.
PL
Socjologiczne jakościowe badania biograficzne wyróżnia zainteresowanie przypadkiem. Jednocześnie dąży się w nich – często za pośrednictwem studium przypadku – do zrozumienia lub wyjaśnienia zjawisk ponadindywidualnych, powtarzalnych, do pewnego stopnia ogólnych. W artykule przyglądamy się sposobowi traktowania przypadków w socjologii biograficznej. Przedstawiamy własne doświadczenia empiryczne, polegające na przeprowadzeniu autobiograficznych wywiadów narracyjnych z uczestnikami ogólnopolskiego, panelowego badania surveyowego, którzy zostali do niego przed laty wylosowani. Pokazujemy, jakie konsekwencje – metodologiczne i teoretyczne – może mieć taki, nietypowy dla socjologii biograficznej, sposób doboru przypadków. Zastanawiamy się, czy i do jakiego stopnia doświadczenie „zwykłego człowieka”, everymana, może zostać odzwierciedlone w pracach socjologicznych opartych na metodzie biograficznej.
EN
Sociological, qualitative, biographical research is distinguished by its interest in the case. At the same time, this research seeks-often through case studies-to understand or explain supraindividual, repetitive phenomena which are, to some extent, general. In this article, we look at how cases are treated in biographical sociology. We present our own empirical experience, consisting in autobiographical narrative interviews with participants of a nationwide panel survey, who were randomly drawn to the panel many years ago. We show the possible consequences, both methodological and theoretical, of this way of selecting cases, quite unusual for biographical sociology. We wonder whether and to what extent the experience of the “ordinary person,” the Everyman, can be reflected in sociological works based on the biographical method.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.