Search results

1

Medytacja i futbolowa gorączka. O potencjale, ograniczeniach i domknięciach autoetnografii

100%

Kossakowski R.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

96-123

PL

Tekst podejmuje dyskusję w sporze pomiędzy przedstawicielami nurtu „sugestywnego” i „analitycznego” w prowadzeniu badań autoetnograficznych. Główne założenie tekstu mówi, że te dwa podejścia można ze sobą łączyć, wykorzystując zalety każdego z nich. Autor wskazuje na ograniczenia podejścia „sugestywnego” i poddaje krytyce jego główne założenia odnoszące się do braku zaangażowania w rozwój teoretyczny dotyczący kultury. Uznaje się za zasadne twierdzenie o konieczności refleksyjnej analizy roli badacza w procesie badawczym. Nie wydaje się jednak, by uwikłanie badacza w strukturę normatywną, społeczną badanej kultury uniemożliwiało tworzenie bardziej ogólnych wyjaśnień dotyczących badanych zjawisk. Można to osiągnąć choćby przez zróżnicowanie dostępnych danych empirycznych, na przykład w postaci wywiadów z innymi członkami kultury czy analizę treści. Akcentowanie sugestywnych walorów autoetnografii nie musi stać w sprzeczności z dążeniem do odkrywania porządku organizacji społecznej i autochtonicznych wzorów kulturowych. W tekście znalazło się również miejsce na wątki z badań własnych. Autoetnografia medytacji oraz kultury kibicowskiej pozwala nie tylko poszerzyć wiedzę dotyczącą tych zjawisk, ale także wskazać ograniczenia i zalety metody.

EN

The article undertakes discussion within dispute between the representatives of “evocative” and “analytical” fields of autoethnography. The main assumption of the text is that these two approaches can be combined, using the advantages of each. The author points out the limitations of the “evocative” approach and criticizes its main assumptions concerning the lack of commitment to development of theory in social sciences. It is considered reasonable to take into account reflective analysis on the role the researcher has in the research process. It does not seem, however, that researcher’s entanglement in normative and social structure can prevent the formation of more general explanations. This can be achieved due to diversification of available empirical data, for example, in the form of interviews with other members of the culture, or content analysis. Emphasizing of evocative values need not be in contradiction with the pursuit of exploring the order of social organization and indigenous cultural patterns. In the article, some samples from research fields are considered. Autoethnography of meditation and fandom culture enables not only to expand the knowledge on these phenomena but also points out limitations and advantages of the method at hand.

2

Autoetnografia – w stronę humanizacji nauki

100%

Kacperczyk A.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

6-13

PL

Przedmiotem tomu Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? jest problematyka metodologicznych i aplikacyjnych aspektów autoetnografii. Artykuły wchodzące w skład numeru rozmieszczone są w dwóch częściach: Część I. Problemy paradygmatyczne i metodologiczne zastosowania autoetnografii oraz Część II. Aplikacyjny wymiar autoetnografii. W opracowaniu tym starano się oddać napięcie istniejące pomiędzy dwoma głównymi nurtami uprawiania autoetnografii: paradygmatem autoetnografii ewokatywnej (evocative–emotional autoethnography) oraz autoetnografii analitycznej (analytic autoethnography) poprzez odwołanie do wypowiedzi kluczowych dla tych ujęć postaci: Carolyn Ellis oraz Leona Andersona. Prezentowany jest unikalny wywiad z Carolyn Ellis oraz pierwsze polskie tłumaczenie kluczowego artykułu Leona Andersona, w którym wprowadza on do obiegu naukowego pojęcie „autoetnografii analitycznej”. Autoetnografia wnosi do procesu badawczego wrażliwość samego badacza i przyczynia się do zrozumienia roli jego refleksyjności w procesie wytwarzania wiedzy. Jak żadna inna metoda socjologiczna w wyrafinowany sposób odsłania wielowymiarowość pozycji badacza. W tym sensie można postrzegać autoetnografię zarówno jako część walidacji i uwiarygodnienia procesu badawczego jak i szerzej jako składnik procesu humanizacji nauki. Publikacja niniejsza jest odpowiedzią na rosnące zainteresowanie autoetnografią jako praktyką badawczą oraz próbą wypełnienia publikacyjnej luki na ten temat w literaturze polskojęzycznej.

EN

The subject of the issue is methodological and application aspects of autoethnography. The articles contained in Autoethnography – technique, method, or new paradigm? are put in two parts: Part I: Paradigmatic and methodological problems of autoethnography, and Part II. Application dimension of autoethnography. The intention of the editor was to elucidate the tension between evocative and analytic autoethnography – two main streams of autoethnographical practices – through referring to the statements of key personalities representing these two paradigms: Carolyn Ellis and Leon Anderson. The effect of these efforts is an unique interview with Carolyn Ellis and the first polish translation of the key article of Leon Anderson, in which he introduces the term “analytic autoethnography” to the scientific circulation. Autoethnography contributes to the research process the sensitivity of the researcher, and allows to understand the role of investigator’s reflexivity in the process of knowledge production. No other sociological methods gives possibility of revealing multidimensional positions of the researcher in the research process. This way we can see autoethnography as a part of research process validation and legitimization, alike as a major constituent of the humanization of science process. This issue is a response to growing interest in autoethnography as a research practice, as well as an attempt to fill publication gap about autoethnography in Polish literature.

3

„Dobre?” (nie)przygotowanie do prowadzenia projektu w jakościowej orientacji badawczej - namysł nad doświadczanymi trudnościami i dylematami

100%

Szymczak J.

Forum Oświatowe

|

2020

|

vol. 32

|

issue 1(63)

25-35

EN

The article provides a researcher’s reflection on her activity undertaken while conducting a project from the reconstruction research perspective. Difficulties and doubts experienced by the researcher and the attempts to adapt to working with the methodology of grounded theory are in the centre of attention here. The follow- ing issues were touched upon: a choice of a research orientation and its consequences, a researcher’s role, the importance of literature, and consultations with researchers experienced in this area. An outline of the carried out project was also presented here. Analytic autoethnography constituted the inspiration for establishing a constructive framework.

PL

Artykuł jest namysłem badacza nad jego działalnością podjętą w ramach zrealizowanego projektu sytuującego się w perspektywie badań rekonstrukcyjnych. W obszarze zainteresowania znalazły się doświadczone przez niego trudności i wątpliwości, a także próby odnajdowania się w pracy z metodologią teorii ugruntowanej w danych. Zasygnalizowane zostały następujące kwestie: wybór orientacji badawczej i jego konsekwencje, rola badacza, znaczenie literatury i konsultacji z doświadczonymi badaczami dla działalności badawczej. Przedstawiony został również (za)rys zrealizowanego projektu. Inspiracją do stworzenia ramy konstrukcyjnej tekstu była autoetnografia analityczna.

4

Art&science. Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych

80%

Żyniewicz K.

Kultura i Społeczeństwo

|

2017

|

vol. 61

|

issue 3

103-126

EN

The aim of the text is to present the use of the analytical autoethnographic method in studying the “art&science” phenomenon. It is attempt to show that the role of the artist can combine with the role of the ethnographer. The objects of study are the multilevel relations emerging during the realization of artistic projects in biological laboratories. These relations concern both humans (the artist, the scientists) and non-humans (laboratory organisms, equipment). On the basis of actor-network theory, the author presents how the liminal status of ethnographic research is modified when it connects with art. The form of conducting the research is both an example of activity in the art and science field and a new methodological proposal for the study of science and technology.

5

(Nie)przekładalność (?) perspektyw w świecie muzyki klasycznej. Autoetnografia socjologa-obserwatora i japonisty-tłumacza

80%

Kowalczyk B.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

202-221

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie praktycznego zastosowania metody analitycznej autoetnografii (Leon Anderson 2006) do socjologicznego opisu świata sztuki (Howard Becker 1982), jakim jest społeczna rzeczywistość muzyków klasycznych. Problematyka badania dotyczyła sieci kulturowo uwarunkowanych interakcji nawiązywanych między muzykami japońskimi i polskimi, współpracującymi przy realizacji muzycznych projektów. W ich trakcie autorka pełniła rolę tłumacza i mediatora między tymi dwoma środowiskami muzycznymi, stając się jednocześnie częścią tego świata sztuki (in-complete member researcher). Owa przynależność uzasadniała aplikację wspomnianej metody w celu głębszego zrozumienia procesu społecznego konstruowania rzeczywistości świata muzyki klasycznej oraz wzmocnienia trafności i rzetelności socjologicznej analizy tego środowiska. Tekst ten porusza nie tylko kwestię pożytków z prowadzenia badania społecznego w metodologicznym paradygmacie autoetnografii analitycznej, która skądinąd staje się również formą ewaluacji naukowego wnioskowania. Innym ważnym problemem, którego omówienie umożliwia wykorzystanie danych uzyskanych w trakcie autoetnograficznej analizy, są zagadnienia związane z prowadzeniem badań w języku obcym – tutaj japońskim. Omawiana metoda tworzy naukowe ramy, przestrzeń, w której wymienione kwestie mogą być opisywane oraz ujmowane w formie czynnika warunkującego w istotny sposób przebieg badania. Ta determinanta będzie opisywana poprzez wpływ wywierany na trafność analizy z jednej strony oraz na sam przedmiot badania, czyli powodzenie i/lub porażkę we współpracy japońsko-polskiej, z drugiej.

EN

This paper lays out advantages and disadvantages of the practical use of analytic autoethnorgaphy (Leon Anderson 2006) in qualitative research focused on professional careers of artists in art world (Howard Becker 1982), namely that of classical music. The research concerned the problem of networking and culturally conditioned interactions between Japanese and Polish artists involved in international artistic projects. While observing the process of cooperation between the abovementioned groups of artists, the researcher played the role of translator and so-called intercultural mediator, and as such became a member of their artistic reality (In-Complete Member Researcher). This fact justified the application of autoethnographic paradigm – though in an altered form – to the research and thus, enabled the author to better understand the process of social construction of intercultural interactions. Furthermore, by presenting the results of autoethnographic analysis, the author is also trying to show how this method serves as a tool which enhances validity and reliability of data collected through a foreign language (here: Japanese).

6

Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii

80%

Kacperczyk A.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

32-75

PL

Celem artykułu jest wprowadzenie pojęciowego ładu w obszarze terminologii oraz opisu praktycznych zastosowań autoetnografii. Autorka na podstawie przeglądu badań posługujących się tą praktyką badawczą usiłuje zrekonstruować wymiary, w jakich występuje autoetnografia we współczesnych badaniach społecznych. Wyróżnia trzy poziomy, na których wykorzystywana jest autoetnografia: (1) poziom wytwarzania danych, na którym autoetnografia pozostaje wyłącznie techniką otrzymywania informacji, (2) poziom rozwiązywania problemów badawczych, na którym autoetnografia funkcjonuje jako metoda lub strategia badawcza oraz (3) poziom epistemologiczny, dotyczący samej filozofii uprawiania badań, na którym autoetnografia jawi się jako nowy paradygmat badań społecznych. Przyczyny zainteresowania autoetnografią autorka widzi w przemianach samej humanistyki (w postmodernistycznym zwrocie oraz zwrocie performatywnym). Omawia kolejno powody, dla których w naukach społecznych konieczne jest odwoływanie się do perspektywy uczestnika. Uściśla zakresy znaczeniowe pojęcia „autoetnografia”, nawiązując do historii zastosowań tego pojęcia. Autorka przytacza liczne przykłady aplikacji tej praktyki badawczej, omawiając także uwarunkowania krytyki kierowanej pod jej adresem. Rozważając metodologiczny status autoetnografii, autorka wskazuje na zasadnicze pęknięcie paradygmatyczne pomiędzy analitycznym a ewokatywnym ujmowaniem autoetnografii. Rozdziela ono światy praktyk badawczych na scjentystyczny i przeintelektualizowany program opisu rzeczywistości społecznej wyrażający tendencje analityczne oraz ewokatywny program pielęgnowania żywego doświadczenia, wyrażający tendencję do współodczuwania i doświadczania współobecności Innych.

EN

The goal of the paper is an introduction of conceptual order to existing categories of autoethnography research. The author tries to reconstruct dimensions in which autoethnography is used in contemporary social investigation basing on the review of studies referring to autoethnography. She distinguishes three levels on which autoethnography is applied: (1) the level of techniques of data gathering, (2) the level of investigation method or strategy, (3) the epistemological level referring to philosophy of social research in which autoethnography appears as new paradigm of social research. The reasons of great popularity of autoethnography come from metamorphosis of the humanities itself (after postmodern turn and performative turn). The author discusses reasons of necessity to appeal to approach of “participant’s perspective” in the social sciences. She specifies denotations of the term “autoethnography” with reference to history of its applications and enumerates conditions of critique referring to this kind of investigation practice. Discussing methodological status of autoethnography, the author indicates fundamental paradigmatic split between analytic and evocative autoethnography, which separate these two worlds of research practices. The first one is marked by scientistic and excessively intellectual agenda of reality description. The second one accents emotional, intimate involvement and embodied participation into the collaborative process of knowledge creation.

Refine search results

4 Przegląd Socjologii Jakościowej

1 Forum Oświatowe

1 Kultura i Społeczeństwo

1 2020

1 2017

4 2014

2 Kacperczyk A.

1 Kossakowski R.

1 Kowalczyk B.

1 Szymczak J.

1 Żyniewicz K.

Medytacja i futbolowa gorączka. O potencjale, ograniczeniach i domknięciach autoetnografii

Autoetnografia – w stronę humanizacji nauki

„Dobre?” (nie)przygotowanie do prowadzenia projektu w jakościowej orientacji badawczej - namysł nad doświadczanymi trudnościami i dylematami

Art&science. Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych

(Nie)przekładalność (?) perspektyw w świecie muzyki klasycznej. Autoetnografia socjologa-obserwatora i japonisty-tłumacza

Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii