Search results

1

Brytyjskie kurorty nadmorskie – kres magii mola?

100%

Kapinos S.

Turystyka Kulturowa

|

2013

|

issue 7

5-19

PL

Streszczenie: Wielka Brytania, a w szczególności Anglia posiada rozbudowany system nadmorskich kurortów, których skala i złożoność jest niespotykana nigdzie indziej na świecie. Brytyjskie kurorty odegrały kluczową rolę w rozwoju turystyki jako wielkiego międzynarodowego przemysłu oraz w społecznych i kulturowych przemianach na całym świecie. Popularność wakacji na wybrzeżu wzrastała jako swoisty fenomen, aż do lat 70-tych i 80-tych XX w., kiedy ekonomiczna recesja oraz konkurencja tanich wakacji zagranicznych wywarły silny wpływ na dalsze losy i przyszłość kurortów. Wiele brytyjskich kurortów odczuło spadek liczby odwiedzających, upadek obiektów oraz wzrost bezrobocia. Artykuł podejmuje problematykę historii brytyjskich kurortów, na którą wpływ miały społeczne i kulturowe przeobrażenia, a które aktualnie wymagają przekształceń dla zaadoptowania do nowej sytuacji ekonomicznej, turystycznej oraz kulturowych preferencji.

XX

Abstract: Great Britain and England in particular, have expanded system of costal resorts whose scale and complexity is unmatched anywhere else in the world. They had played a central role in the development of tourism as a great international industry and in social and cultural transformation across the globe for more than two centuries. The popularity of holidays at the coast grew over the years as phenomenon until 1970s and 1980s when a combination of economic recession and competition from cheap foreign holidays put great stress on the resorts future and survival. Many British resorts visitors numbers fall, facilities decay and unemployment increase. The article explores history of British coastal resorts which were facing great social and cultural challenges and need to be restructured to adopt to new situation in economy, tourism and cultural preferences.

2

Beach bary we Wrocławiu. Ewaluacja przestrzeni

100%

Dziubiński D.

Architectus

|

2019

|

issue 4(60)

93-110

PL

Od 2016 r. we Wrocławiu powstało kilkanaście beach barów. Większość z nich zlokalizowano nad rzeką. Ich model przestrzenny (a także biznesowy), oparty na skojarzeniach zawartych w samej nazwie, kreujący przestrzeń o dużej atrakcyjności skłonił autora do objęcia ich badaniami. Celem przeprowadzonych badań było poznanie i ewaluacja stosowanych w beach barach sposobów ożywiania przestrzeni, przyciągania i zachęcania ludzi do spędzania tam czasu, a tym samym zrozumienie działania tych miejsc jako przestrzeni. Punktem wyjścia obserwacji i badań było założenie, że beach bary są rodzajem przestrzeni podobnych do miejskich przestrzeni publicznych, co z jednej strony pozwala sprawdzić, czy mogą one odgrywać taką rolę, a z drugiej daje możliwość potraktowania ich jako lustra, w którym pokazane zostanie to, czego miejskie przestrzenie publiczne nie zapewniają. Przyjęta metoda polegała na ciągłej obserwacji, dla której głównym punktem odniesienia była kilkudziesięcioletnia praktyka projektowa i realizacyjna amerykańskiej organizacji non-profit „Project for Public Spaces”. Zgodnie z tym podejściem ocena dotyczyła czterech sekcji: dostępność i połączenia, komfort i wizerunek, funkcja i działanie oraz wartość społeczna. Beach bary są przestrzeniami proponującymi urozmaicone formy spędzania czasu, zapewniają różnorodną, bogatą ofertę i dają możliwość korzystania z różnych rodzajów aktywności, a także umożliwiają użytkownikom dużą swobodę zachowania.

EN

Since 2016 several beach bars have been opened in Wrocław. Most of them were located by the river. The study was inspired by their spatial (and also business) model which relies on creating places of great attractiveness and bases on associations contained in the name itself. The research strived at learning and evaluating the ways of bringing the space to life, attracting and encouraging people to spend their time there, and thus at understanding how these places work as a space. The starting point for this observation and research was the assumption that beach bars are a type of space similar to urban public spaces. On the one hand, it makes it possible to see whether they can play such a role, while on the other it allows to treat them as a mirror which can reveal what urban public spaces are unable to provide. The adopted method consisted of a continuous observation. The long-standing practice in designing and implementing projects by the American non-profit organization “Project for Public Spaces” provided the main reference point for this study. According to this approach, the evaluation referred to four parameter groups: access and connections, comfort and image, function and action, and social value. Beach bars are spaces offering varied forms of leisure, they provide a diverse, rich offer and give an opportunity to enjoy various types of activities. They also give users a great freedom of behavior.

3

L’hypotypose ou l’image onirique de la mer dans Écailles Alexandrines de Mona Latif-Ghattas

51%

Basta G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2016

|

issue 11

287-302

EN

Alexandrian Seashells is a poetic collection of Mona Latif-Ghattas, where we try to study the dream image of the sea; poet recounts her memories of youth, stranded as seashells on the beach. Hypotyposis is the best figure of speech that reflects poetic hallucinated impulses, symbolic elusive relationships or inexpressible feelings. Essentially descriptive, this figure is based on the observation of feelings, sensations or elusive impressions. It transmits the fleeting thoughts by its dynamic appearance. The multiple facets of hypotyposis, spread through the space-time items, include figures attached either to land, desert, beaches or fluid figures that derive their value from the sea. The hypotyposis is able to connect the lived memories with the emotional effect produced by the moment.

FR

Écailles Alexandrines, recueil poétique de Mona Latif-Ghattas, où l’on tente d’étudier l’image onirique de la mer; la poétesse y retrace ses souvenirs de jeunesse, ramassés comme des coquillages échoués sur les plages. L’hypotypose est la meilleure figure qui reflète les élans poétiques hallucinés, les rapports symboliques qui soulignent l’inexprimable. Essentiellement descriptive, elle se fonde sur l’observation des sentiments, des sensations ou des impressions mobiles et changeants. Les multiples facettes de l’hypotypose se répandent à travers les éléments spatiaux, regroupant les figures attachées soit à la terre, au désert, aux plages ou les figures fluides. L’hypotypose tresse les souvenirs vécus avec les états d’âme produits par l’effet du moment.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Architectus

1 Turystyka Kulturowa

1 2019

1 2016

1 2013

1 Basta G.

1 Dziubiński D.

1 Kapinos S.

Brytyjskie kurorty nadmorskie – kres magii mola?

Beach bary we Wrocławiu. Ewaluacja przestrzeni

L’hypotypose ou l’image onirique de la mer dans Écailles Alexandrines de Mona Latif-Ghattas