Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  beatification process
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ksiądz prof. dr hab. Alojzy Szorc jako badacz spuścizny piśmienniczej kardynała Stanisława Hozjusza

100%
Święcka D. A.
Studia Elbląskie
|
2015
|
vol. 16
93-107
EN
The fifth anniversary of the death of the Reverend Alojzy Szorc, a historian of Warmia (2015), has provided an opportunity to take a closer look at his research of the work of Stanislaus Hosius in connection with the latter’s beatification process. This paper is divided into two main parts: the first one presents the Servant of God Cardinal Hosius and outlines his beatification process, the second one presents the studies of the Reverend Alojzy Szorcdevoted to the works of Stanislaus Hosius. The Reverend Professor Szorc spent much of his life studying the work of Hosius. As a member of the Historical Commission, he conducted preliminary research, both at home and abroad. He organised and ran the Hosius Workshop, which helped to publish Hosius’ correspondence from 1564 and 1565. All this proved necessary for the Warmia Archdiocese to complete the diocesan stage of the beatification procedure of Servant of God Cardinal Stanislaus Hosius.
2

The Concept of Relics and Canonical Recognition, Transfer and Preservation of the Mortal Remains of Servants of God According to the Instruction of the Congregation for the causes of Saints of 8 December 2017

86%
Fiejdasz-Buczek L.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 3 English Online Version
185-200
EN
For the first time since the reform of canon law in 1983, the terminology regarding relics was included in an official document of the Holy See. The Instruction distinguishes between significant and non-significant relics. Referring to the decrees of the Sacred Congregation of Rites, it shows the reasons why this particular division was rightly introduced. The bishop of the diocese or eparchy where the mortal remains are preserved is competent to perform all the possible procedures on them, provided he has previously obtained the consent of the heirs and the consent of the Congregation for the Causes of Saints (different variants are possible). Apart from a tribunal, the bishop nominates expert pathologists to perform technical procedures and two witnesses. The article discusses the procedures of canonical recognition of the remains, extraction of fragments in case of the imminent beatification, and some final operations.
3

From an Inconvenient Bishop to the Incovenient Decision to Recognize Him as a Martyr

86%
Bar W.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 4 English Online Version
129-147
EN
The title suggests that this article will continue on the subject addressed 10 years ago. The previous article was On a bishop who is inconvenient to those in power in Argentina—both the State and the Church. Despite the changes that have taken place in both spheres (the collapse of the military dictatorship after the 1983 elections, and changes in the episcopate and the judicial inquiry and elucidation of the circumstances of the murder of Bishop Angelelli), some people are denying Pope Francis’ decision to recognise the martyrdom of the bishop and his collaborators (June 8, 2018). They see this beatification as inconvenient. The author of the presented study challenges these arguments, both from the canon-law perspective and in light of canonization practice. Due to the passage of time (the martyrs died in the Diocese of La Rioja in 1976) and the geographical separation (South America), he first provides their short biographies. Due to numerous untrue data and overinterpretations disseminated by the media as to the course of the beatification processes at the diocesan phase, the also tries to bring order to the basic facts.
4
Publication available in full text mode
Content available

Ks. Jan Macha (1914-1942) w drodze na ołtarze

72%
Bednarski D.
|
2020
|
vol. 40
|
issue 1
227-244
EN
 Rev. Jan Macha, a priest of the Diocese of Katowice, during the Second World War established a charity organization, whose activity was questioned by the Germans. Fr. Macha was arrested, imprisoned, sentenced to death and guillotined on December 3, 1942. In 2012, the Archbishop Wiktor Skworc made efforts to initiate the beatification process of the Silesian martyr. Focusing on following the procedures established by the Congregation for the Causes of Saints in a consistent and faithful way, the author does not avoid mentioning the difficult moments of the process. 
PL
Ks. Jan Macha, kapłan diecezji katowickiej, podczas II wojny światowej stworzył organizację charytatywną, której działalność została zakwestionowana przez Niemców. Duchowny został aresztowany, uwięziony, skazany na karę śmierci i 3 grudnia 1942 r. ścięty na gilotynie. W 2012 r. abp Wiktor Skworc rozpoczął starania o wyniesienie ks. Machy na ołtarze. Artykuł przybliża kulisy i kolejne etapy (diecezjalny i rzymski) procesu beatyfikacyjnego śląskiego męczennika. Zwracając uwagę na konsekwentne i wierne trzymanie się procedur, wytyczonych przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych, autor nie unika wskazania trudnych momentów towarzyszących procesowi.
5

Sprawy beatyfikacyjne Roberta Schumana i Alcidego De Gasperiego w aspekcie ich waloru eklezjalnego

72%
Bar W.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2016
|
vol. 26
|
issue 3
79-98
PL
Pojęcie waloru eklezjalnego (momentum ecclesiale) doczekało się już opracowań, zarówno w zakresie teoretycznym, jak też praktycznym – w odniesieniu do spraw zakończonych aktem beatyfikacji lub kanonizacji. Dlatego w pierwszej części artykułu przypomniane zostały tylko wybrane zagadnienia prawno-kanonizacyjne (I), szczególnie wiążące się z procesami beatyfikacyjnymi Sług Bożych – Roberta Schumana i Alcidego De Gasperiego. Stan tych spraw został przedstawiony w części drugiej (II). Natomiast w ostatniej, wyeksponowano ich znaczenie dla Kościoła i Europy (III). Jednoznacznie zastrzeżono, że ewentualna beatyfikacja nie będzie wobec Unii Europejskiej, czy też jakiejś międzynarodówki partyjnej albo konkretnej partii politycznej, lecz w Kościele i wobec Kościoła (coram Ecclesia). Oczywiście jej przesłanie skierowane zostanie także do wszystkich ludzi dobrej woli. Będzie beatyfikacją/kanonizacją osoby, a nie instytucji, choćby ta osoba ją tworzyła, czy kierowała nią. Będzie beatyfikacją ze względu na udowodnione cnoty osoby, a nie za poszczególne jej decyzje, także polityczne, również te nietrafione, niekiedy interpretowane dziesiątki lat później z błędem ahistoryzmu.
EN
The notion of the importance of the cause for the Church (momentum ecclesiale) was the subject both theoretical and practical studies – regarding the cases completed with the act of beatification or canonization. Therefore, in the first part of the article were characterized only selected aspects of legal and canonization issues (I), particularly involving the beatification processes of a Servants of God – Robert Schuman and Alcide De Gasperi. The status of these cases was presented in the second part (II). Their importance for the Church and Europe was shown in the last part of the article (III). It has been clearly stated that the possible beatification will not concern the European Union, an international party or a particular political party, but it will be in the Church and towards the Church (coram Ecclesia). Of course, their message will be sent also to all people of good will. It will be the beatification/canonization of person, not institution, even if that person created or guided it. It will be the beatification due to the fact of the proven virtues of the person, not for his/her decisions, including the political ones even these unsuccessful, sometimes mistakenly interpreted many years later.
6

Sprawa beatyfikacyjna Sługi Bożego Józefa Marii Haro Salvadora (1904-1965) – współczesnego wzoru zaangażowania i odpowiedzialności społecznej

72%
Bar W.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2015
|
vol. 25
|
issue 2
113-128
PL
W roku kolejnego synodu poświęconego rodzinie staje przed nami postać męża jednej żony, z którą wychowywał ośmioro dzieci – Józefa Marii Haro Salvadora. Chociaż minęło 50 lat od śmierci Sługi Bożego, która nastąpiła w roku zakończenia Soboru Watykańskiego II, widzimy świeckiego katolika zaangażowanego w sprawy publiczne na każdym etapie życia, stosownie do swojego stanu, dużo wcześniej niż rozpoczął obrady wspomniany Sobór. Przedstawiony w części pierwszej artykułu rys biograficzny ukazuje, że Sługa Boży może i dziś stanowić wzór odpowiedzialności w rodzinie, w środowisku pracy, w aktywności wspólnoty religijnej i świeckiej. Na aktualność tej postaci wskazywali też mówcy występujący po formalnej części sesji otwarcia procesu, którą przedstawiono w części trzeciej. Z historii sprawy, przed jej formalnym rozpoczęciem, a przedstawionej w drugiej części artykułu, wyraźnie wynika, że oprócz potrzeby przygotowania postulatorów, istnieje konieczność uwrażliwiania środowisk zamierzających być aktorami w konkretnych sprawach na potrzebę korzystania z ich pomocy, już na etapie wstępnej oceny, bez względu na status intelektualny czy naukowy samych zainteresowanych. Na przykładzie tej sprawy, przy uwzględnieniu obowiązujących norm, wskazuje się, że nie należy też pozostawiać kwestii zbierania dokumentów i świadectw dopiero na etap procesowy. Ponadto zadania tego nie należy składać na barki jednej osoby, bo może zakończyć się to obumarciem sprawy wraz ze śmiercią tejże.
EN
In the year of another synod dedicated to the family we can see the husband of one wife with whom he raised eight children – Joseph Maria Haro Salvador. Although 50 years have been passed since the death of the Servant of God that happened during the last year of the Second Vatican Council, we see a Catholic layman involved in public affairs at all stages of his life, according to his state, much earlier than the mentioned Council started the deliberation. The biographical sketch presented in the first part of the article shows that the Servant of God can even today be an example of responsibility in the family, at work environment, in the activity of religious and secular communities. After the formal part of the opening session of the process, the speakers pointed to the timeliness of that figure, what was presented in the third part of the article. The history of the cause, before its formal beginning, presented in the second part of the article, makes it clear that in addition to the need of preparation of the postulators, it is necessary to sensitize communities intending to be actors in particular causes to the need of getting help from them even at the stage of the preliminary assessment regardless of the intellectual or scientific status of the individuals concerned. Taking into account the current standards, the cause shows that the gathering of the documentary proofs should not be left for the process. In addition, one person should not perform this task because it may result in interruption of conducting the clause with a death of that person.
7

Prowadzenie sprawy beatyfikacyjnej grupy męczenników

72%
Bar W.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2013
|
vol. 23
|
issue 4
79-90
EN
The course of a beatification process of a group of martyrs is no different to a cause concerning a single candidate to the glory of the altars. The most evident differences, potentially having far-reaching consequences in the future, are noticeable at the preliminary stage of such a process. The five sections of the article address the following issues: past canonisation processes of groups of martyrs, reasons and various preferences for the creation of such groups including the present-day consolidation of several causes, the question of a competent bishop, the composition of the group and relevance of collected evidence, and finally the issue of restricting the number of witnesses in this kind of process. In beatification processes that are intended to apply jointly to several persons it is vital at the preliminary stage to pay particular attention to the criterion of selection and joining candidates together: whether death was inflicted in the same place and whether it occurred under the same persecution. During the process itself, evidence concerning individual persons has to be accumulated and processed since the Canon Law elements are verified with respect to each of them. When a resolution is made that the process will follow the path of martyrdom and that a group of candidates will be established, one has to exclude such possibilities as “taking the easier way” or “omitting a cause for a miracle by the intercession of a particular servant of God”, the latter necessary in the case of confessors.
8
Publication available in full text mode
Content available

Sługa Boży Antoni Henryk Szuman – tercjarz franciszkański

58%
Dalecki K.
Roczniki Teologiczne
|
2020
|
vol. 67
|
issue 4
81-90
EN
This article concerns Msgr. Antoni Henryk Szuman, who leads the second group of martyrs from the diocese of Pelplin in the current beatification process. It attempts to sketch his activity as a Franciscan tertiary, which until now remains the least well-know element of his life. The article starts with a general picture of Polish Franciscan tertiaries and their activities and proceeds to an analysis of functions and works of Szuman in the Third Ordere.
PL
Artykuł poświęcony jest postaci ks. prałata Antoniego Henryka Szumana, który przewodniczy II grupie męczenników Diecezji Pelplińskiej, z okresu II wojny światowej, w trwającym obecnie procesie beatyfikacyjnym. Tekst jest próbą zarysowania, do tej pory jeszcze najmniej znanej aktywności tego kapłana, a mianowicie jego pracy w ramach Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Najpierw nakreślony został tu bardzo ogólnie stan tercjarstwa w Polsce oraz jego działalność. Następnie opisane zostały funkcje i przedsięwzięcia realizowane w tym zgromadzeniu przez pelplińskiego Sługę Bożego.
9

Pojęcie relikwii oraz kanoniczne rozpoznanie, przeniesienie i konserwacja doczesnych szczątek sług Bożych według instrukcji Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych z 8 grudnia 2017 roku

58%
Fiejdasz-Buczek L.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 3
193-207
PL
Po raz pierwszy od reformy prawa kanonicznego w 1983 r., w oficjalnym dokumencie Stolicy Apostolskiej została uporządkowana terminologia dotycząca relikwii. Instrukcja wyróżnia relikwie znaczne i nieznaczne. Nawiązując do dekretów Kongregacji Obrzędów ukazano racje, dla których ten podział słusznie został wprowadzony. Kompetentny do przeprowadzenia wszystkich czynności na doczesnych szczątkach sługi Bożego jest biskup diecezji lub eparchii, gdzie one spoczywają, po uzyskaniu zgody spadkobierców i zgody Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych (możliwe są różne warianty). Oprócz trybunału, biskup mianuje biegłych patomorfologów, osoby do wykonania czynności technicznych oraz dwóch świadków przeprowadzonych czynności. Omówiono przebieg kanonicznej identyfikacji zwłok, pobranie fragmentów na wypadek spodziewanej beatyfikacji oraz czynności końcowe.
EN
For the first time since the reform of canon law in 1983 the terminology regarding relics was put in the official document of the Holy See. The Instruction distinguishes between significant and non-significant relics. Referring to the decrees of the Sacred Congregation of Rites, it shows the reasons why this particular division was rightly introduced. The Bishop of the diocese or of the eparchy where mortal remains are preserved is competent to perform all the possible procedures on them, provided he has obtained beforehand the consent of the heirs and the consent of the Congregation for the Causes of Saints (different variants are possible). Apart from a Tribunal the Bishop nominates expert pathologists, people charged with performing the technical aspects of the works and two witnesses. The procedures of canonical recognition of the remains, the extraction of some fragments in case of imminent beatification and some final operations are discussed.
10

Kompetencje Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych

58%
Białowąs K.
Kościół i Prawo
|
2014
|
issue 3 (16) nr 2
35-51
EN
The article discusses the issue of the competences of the Congregation for the Causes of Saints. The Author begins with the origin of the Congregation. It is emphasized that this dicastery is one of the oldest organ of the Apostolic See. The Pope Sixtus V with the Apostolic Constitution Immensa aeterni Dei of 22 January 1588 created the Sacred Congregation of Rites. Thereafter, Paul VI, divided the Congregation of Rites with the Apostolic Constitution Sacra Rituum Congregatio of 8 May 1969 and created two congregations (sections): one for Divine Worship and another for the Causes of Saints. The Congregation is composed of the cardinal prefect, secretary, under-secretary, promoter of the faith, relators and consultors. The Pope has the principal functions in the dicastery. He creates it, indicates the priorities in the aspect of the current needs of the Church and approves each stage of the proceedings with a proper decrees. The procedure in the Congregation for the Causes of Saints has been indicated in the Apostolic Constitution Divinus perfectionis Magister of 25 January 1983. The beatification process has three stages carrying out in the diocese. Then, the documents of the diocesan process are sent to the Congregation.
11
Content available remote

Bartłomiej Longo (1841-1926) – święty społecznik (aspekt kanoniczno – socjologiczny)

51%
Misztal H.
Studia Prawnicze KUL
|
2013
|
issue 2 (54)
45-58
PL
Świeccy katolicy, jak zmarły prof. Wiesław Chrzanowski zadziwiają nas swoją aktywnością społeczną i polityczną, ale uprawianą w duchu Ewangelii i nauczania Kościoła katolickiego. W swej działalności przeżywają często wiele trudności a nawet prześladowań. Są jednak mocni w swych zasadach opartych na systemie wartości płynącym z nauki społecznej Kościoła. Dlatego w niniejszym artykule została ukazana postać świeckiego świętego społecznika Bartłomieja Longo, żyjącego zasadami Ewangelii na przełomie XIV i XX w., który poprzez stosowanie zasad ewangelicznych i z pobudek nadprzyrodzonych, w sposób przerastający zwykłe działania w swym życiu świeckim osiągnęli świętość oraz zostali wyniesieni do chwały błogosławionych Kościoła katolickiego.
EN
Catholic saints, as late Professor Wiesław Chrzanowski, astonish us with their social and political activity but empowered with the spirit of Gospel and the teachings of Catholic Church. In their actions very often they have to face different troubles or even persecution. However they stand strong in their principles based on the system of values derived from the social teachings of the Church. That is the reason that this article presents the life and work of a saint and a person deeply concerned with social matters: Bartolo Longo, that has lived by the principles of Gospel in 19th and 20th century. Bartolo Longo through the Gospel principles and due to miraculous motives reached the results that exceed the usual actions is his worldly life and was recognized as blessed by the Catholic Church.
RU
Светские католики, как покойный проф. Веслав Хжановски, удивляют нас своей общественной и политической деятельностью, но выполняемой в духе Евангелия и учения католического костела. При этом часто испытывают много трудностей и даже преследований. Тем не менее, oни являются сильными в своих принципах, основанных на системе ценностей общественной духовной науки костела. Поэтому, в данной статье показано образ светского святого общественника Бартломея Лонго, жившeго принципами Евангелия на переломе XIХ-XX века, который путем применения принципов Евангелия и сверхъестественных мотивов, способом, который превышаeт обычные действия, в своей светской жизни достиг святости и был поднят в пресвятyю славу католическoго костела.
12
Publication available in full text mode
Content available

Zagadnienia wybrane z procesu beatyfikacyjnego Pawła Yun Ji-chunga i jego 123 Towarzyszy Męczenników

44%
Fiejdasz-Buczek L.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2020
|
vol. 30
|
issue 2
189-206
EN
The first thought of initiating the beatification process of Paul Yun Ji-chunga and his companions who was martyred in period 1791-1888, was even before canonization of 103 Korean martyrs (†1839-1868). This first canonization took place on May 6, 1984 in Seoul. In 1997 Bishops’ Conference of Korea linked several diocese initiatives into a one under the name “Joint promotion for the Beatification and Canonization of Korean martyrs” and adopted the responsibilities of the Petitioner of the Cause. After obtaining the dispensation of the Congregation for the Causes of Saints from the norm 5a Normae servandae in 2002, one process of 124 martyrs murdered in 11 dioceses could have been carried out by the bishop of the Masan diocese. In accordance with the rule of canonization law: before competent Bishop initiate the process, he evaluate published writings of the Servant of God, assuring that there is nothing in them that is against faith or good morals. Such a type of assessment was subjected to two-volume catechism of the Catholic Church of Korea Jugyo-Yoji, written by Jeong Yak-jong (1760-1801), one of the 124 Witnesses of Faith. In the next part of this paper includes a characteristic of a group of 124 Korean martyrs under following criterion: nationality, church status, sex, age, social status, profession and marital status. Then a persecutor and ways of killing were characterised. At the end there is a description of a Beatification ceremony led by Pope Francis himself (not by his delegate as it usually happened before 2005) and characteristic of the message that the beatification of Paul Yun Ji-chung and his 123 Companions carries in the Church of Korea.
PL
Myśl o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego Pawła Yun Ji-chunga i jego Towarzyszy, tj. męczenników zamordowych in odium fidei w latach 1791-1888, zrodziła się jeszcze przed kanonizacją Andrzeja Kima Tae-gŏna, Pawła Chŏng Ha-sanga i 101 Towarzyszy (†1839-1868), która odbyła się 6 maja 1984 r. w Seulu. W 1997 r. Konferencja Episkopatu Korei połączyła inicjatywy kilku diecezji pod nazwą „Wspólne promowanie beatyfikacji i kanonizacji męczenników koreańskich” i przyjęła obowiązki powoda sprawy. Po uzyskaniu w 2002 r. dyspensy Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych od normy 5a Normae servandae, jeden proces 124 męczenników zamordowanych w jedenastu diecezjach mógł przeprowadzić biskup diecezji Masan. W prawie kanonizacyjnym zasadą jest, że zanim biskup kompetentny rozpocznie proces, podda ocenie teologicznej opublikowane pisma kandydata na ołtarze, upewniając się, czy nie znajduje się w nich nic, co sprzeciwia się wierze lub dobrym obyczajom. Ocenie teologicznej poddano dwutomowy katechizm Kościoła katolickiego Jugyo-Yoji, którego autorem był Jeong Yak-jong (1760-1801), jeden ze 124 Świadków Wiary. W kolejnej części artykułu scharakteryzowano grupę 124 Męczenników ze względu na narodowość, stan w Kościele, płeć, wiek, status społeczny i wykonywany zawód oraz stan cywilny. Następnie scharakteryzowano prześladowcę i sposoby zadawania śmierci. Całość zamyka omówienie ceremonii beatyfikacyjnej, której osobiście przewodniczył papież Franciszek, a nie delegat Ojca Świętego (jak ma to miejsce od 2005 r.), oraz charakterystyka przesłania, jakie Kościołowi w Korei niesie beatyfikacja Pawła Yun Ji-chunga i jego 123 Towarzyszy Męczenników.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.