Search results

1

Significado de la beatificación de los mártires del siglo XX en España en el Año de la Fe

100%

Balcells J. P.

Polonia Sacra

|

2014

|

vol. 18

|

issue 2

EN

We can draw some conclusions from the beatification of 522 martyrs of the twentieth century in Spain, held in Tarragona on 13 October 2013. It was so far the beatification of the largest number of the martyrs in the history of the Church. This celebration showed the link with the martyrs of the third century. All of them can say the same: they died for their faith in Jesus Christ. They forgave their executioners. Their glorification is a proclamation of peace and reconciliation and a lesson for all Christians. The courage of the martyrs was at the end not their own merit, but the grace of Christ. The martyrdom manifested the fuller identification of the disciples of Christ with the offering of their Master, Jesus Christ and with God the Father and the Holy Spirit for the redemption of the world. The uplifting witness of the martyrs helps the nowadays Christians to renew their life in the power of the Holy Spirit for the good of the Church and the world.

2

Wstęp. Promieniowanie Świętości

100%

Urban J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2010

|

vol. 15

EN

Poles beatified and canonized by Pope John Paul II.

PL

Polacy beatyfikowani i kanonizowani przez papieża Jana Pawła II.

3

Canonical Understanding of Martyrdom

100%

Kohútek M.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2020

|

vol. 15

|

issue 17 (2)

57-71

PL

Przez męczeństwo uczeń upodabnia się do swego Mistrza, który dobrowolnie przyjął śmierć za zbawienie świata i podąża za Nim aż do przelania krwi. Z tego względu Kościół ceni męczeństwo jako wspaniały dar i największy dowód miłości. Męczeństwo i powołanie do męczeństwa nie są owocem ludzkiej decyzji i wysiłku, ale jest odpowiedzią na inicjatywę i wezwanie Boga. Kiedy Bóg zaprasza kogoś do tego świadectwa miłości, dostosowuje go do tego powołania i daje mu możliwość życia w taki sposób, aby dawać świadectwo wierze. Tworzy to żywą wspólnotę między Chrystusem a męczennikiem, w której męczennik może czerpać siłę do swojej decyzji.

EN

By martyrdom a disciple takes likeness to his Master, who voluntarily accepted death for the salvation of the world, and follows Him right until the shedding of blood. For this reason the Church values martyrs as excellent gifts and greatest proofs of love. Martyrdom and the calling to martyrdom are not results of human decision and effort, but answers to God’s initiative and calling. When God calls a person to give this testimony of love, He enables him for this calling, and gives him the ability to live in this loving way of life, and bear witness to faith. This creates a live communion between Christ and the martyr, where the martyr can draw strength for his decision.

4

Idea licznych beatyfikacji i kanonizacji w pedagogii Jana Pawła II

100%

Ryszka Ł., Godawa G.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2014

|

issue 1(10)

209-221

PL

Kościół od początku pielęgnował powołanie do świętości jako pełni życia chrześcijańskiego. Wychowanie do świętości może być realizowane na różne sposoby, wśród których osobisty przykład odgrywa wyjątkową rolę. Postacie świętych i błogosławionych są cenną pomocą w dojrzewaniu do pełni rozwoju człowieka. W nauczaniu Jana Pawła II pełnili oni bardzo ważną funkcje wychowawczą: przybliżali ideał świętości i stanowili zachętę do jego realizacji. Idea licznych beatyfikacji i kanonizacji realizowana przez świętego papieża ma więc znaczenie pedagogiczne. Realizacja zasad pedagogiki świętości jest zadaniem dla Kościoła, które warto przypomnieć w kontekście kanonizacji Jana Pawła II.

EN

From the very beginning the Church has been caring for the vocation to sanctity which is perceived as the core of Christian life. Teaching sanctity may have different forms. One of the most essential of them is presenting the example of one’s life. The figures of saints and blesseds are of great help during the process of becoming a mature person. They had a crucial educational function in John Paul II’s teaching as they encouraged to follow the ideal of sanctity. Therefore, the concept of numerous beatifications and canonizations in Pope’s teaching has pedagogical significance. Implementing the rules of the pedagogy of sanctity is the mission of the Church which should be recalled in the context of John Paul II’s canonization.

5

Błogosławiony Władysław Miegoń (1892-1942). Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

100%

Jaworski Z.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2013

|

vol. 8

|

issue 10 (1)

33-47

EN

Fr Władysław Miegoń is the only alumnus of the Catholic University of Lublin who was beatified. He was a student at the Faculty of Canon Law. In the article the Author presents a biography of Fr Miegoń who was an ordinary student at the Faculty of Canon Law. Then, there is described the martyrdom and cult of the Blessed from the perspective of the beatification proceedings.

PL

Ks. Władysław Miegoń jest jedynym absolwentem KUL, który został beatyfikowany. Był studentem Wydziału Prawa Kanonicznego. W artykule Autor przedstawia biografię ks. Miegonia, który był zwyczajnym studentem Wydziału Prawa Kanonicznego. Następnie opisano męczeństwo i kult Błogosławionego z perspektywy procesu beatyfikacyjnego.

6

Idea licznych beatyfikacji i kanonizacji w pedagogii Jana Pawła II

100%

Ryszka; Godawa Ł. G.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2014

|

vol. 6

|

issue 1

EN

From the very beginning the Church has been caring for the vocation to sanctity which is perceived as the core of Christian life. Teaching sanctity may have different forms. One of the most essential of them is presenting the example of one’s life. The figures of saints and blesseds are of great help during the process of becoming a mature person. They had a crucial educational function in John Paul II’s teaching as they encouraged to follow the ideal of sanctity. Therefore, the concept of numerous beatifications and canonizations in Pope’s teaching has pedagogical significance. Implementing the rules of the pedagogy of sanctity is the mission of the Church which should be recalled in the context of John Paul II’s canonization.

7

Znaczenie bł. Mamerta Esquiú dla konstytucjonalizmu Argentyny

100%

Bar W.

Studia Prawnicze KUL

|

2022

|

issue 1

75-89

EN

Besides a brief, but necessary, biographical sketch of the new Blessed of the Catholic Church, Mamerto Esquiú, the author’s attention is focused on 9th of July 1853, an event of accepting the Constitution of Argentina in the provinces. That date was of great importance for the emerging federation as a constitutional republic, but has also influenced the destiny of the Franciscan Fr. Mamerto of Catamarca. In the last part of the article an attempt was made to answer the question what might be the value of his beatification, not only for the religious community, but also for the civil society. Consequently, it was concluded that it would awaken attitudes of service to the common good by recalling the possibility of contribution that believers can make to the common temporal good of their countries and to the national unity, any finally, by teaching social responsibility, remembering the political and legal value of the Constitution.

PL

Poza krótkim, ale koniecznym, rysem biograficznym nowego Błogosławionego Kościoła katolickiego – Mamerto Esquiú, uwaga autora koncentruje się na wydarzeniu z 9 lipca 1853 r. – zaprzysiężeniu konstytucji Argentyny w prowincjach, które miało wielkie znaczenie dla kształtującej się federacji jako republiki konstytucyjnej, ale wpłynęło też na losy franciszkanina o. Mamerto z Catamarki. W ostatniej części artykułu podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jaki może być walor tej beatyfikacji, nie tylko dla społeczności wyznaniowej, ale też obywatelskiej. Będzie to przede wszystkim budzenie postaw służby dobru wspólnemu, w tym poprzez przypomnienie wkładu, jaki wierzący mogą wnieść we wspólne dobro doczesne swych krajów, w jedność narodową; wreszcie uczenie odpowiedzialności społecznej, przypominanie politycznej i prawnej wartości konstytucji.

8

Wybrane portrety kobiet beatyfikowanych za pontyfikatu papieża Franciszka

100%

Fiejdasz-Buczek L.

Studia Prawnicze KUL

|

2020

|

issue 2

129-145

EN

In his teaching Pope Francis stresses the fact that the call to holiness is universal. As emphasized in his apostolic exhortation Gaudete et exsultate on the call to holiness in today’s world, sanctification can be gained through performing the ordinary daily duties of life. The pope refers to the saints “next-door,” that is people who live among us and fulfil their duties with great love. He encourages us to follow the example of saints and the blessed and points to the “genius of woman” observable in “feminine styles of holiness, which constitute essential means of reflecting God’s holiness in this world.” The article is complemented by a characteristics of selected lay women who were beatified by the mandate of Pope Francis.

PL

Papież Franciszek w swoim nauczaniu podkreśla, że powołanie do świętości jest powołaniem normalnym. Bardzo mocno akcentuje uświęcanie się w zwyczajnych okolicznościach codziennego życia, co wyraził w adhortacji apostolskiej Gaudete et exsultate o powszechnym powołaniu do świętości w świecie współczesnym. Franciszek pisze w niej o „świętych z sąsiedztwa”, czyli ludziach żyjących wokół nas, którzy z wielką miłością realizują swoje obowiązki. Zachęca, by czerpać wzory do naśladowania ze świętych i błogosławionych. Wśród nich zwraca szczególną uwagę na „«geniusz kobiecy» przejawiający się w kobiecych stylach świętości, niezbędnych do odzwierciedlenia świętości Boga na tym świecie”. Dopełnieniem artykułu jest charakterystyka wybranych portretów niewiast beatyfikowanych z mandatu papieża Franciszka.

9

Wartość „dowodu z cudu” w procesie kanonizacyjnym

100%

Karpeta T.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2017

|

issue 24

101-114

PL

Celem opracowania było przedstawienie potrzeby cudu w dowodzeniu kanonizacyjnym. Autor rozpatrywał fakt uzasadniania i aprobaty cudu oraz propozycje Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych odnośnie do tego tematu. Przedstawił procedurę kanonizacyjną, która przeżywała ciągłą ewolucję, a zarazem ukazał, jak akcentowano w niej sprawę cudu i jakie stawiano wymagania do jego akceptacji. W końcowym paragrafie została przedstawiona aktualna procedura kanonizacyjna dotycząca diecezji, a także wymogi samej Kongregacji. Na podstawie dokonanej analizy tekstów prawnych wykazano wartość dowodu z cudu w dowodzeniu świętości kanonizowanej.

EN

The aim of the study was to show the need of a miracle in proving a canonization. We considered the subject of a miracle’s approval. Moreover, we studied the suggestions made by the Congregation for the Causes of Saints related to this topic. Then, we went through the procedures of canonization which was under a continuous development. In addition, we showed the miracle’s necessity and the requirements for its approval. The current procedure of canonization in the diocese and the Congregation’s requirements were presented in the final section. The value of the miracle’s evidence of proving the sanctity has been based on the legal text analysis made during the study.

10

Perspektywy postępowania beatyfikacyjnego ks. Theodora Christopha (1839-1893)

100%

Grzegorzewicz P.

Kościół i Prawo

|

2013

|

issue 2(15)

53-71

EN

The purpose of this article is to show the prospects of initiating the beatification proceedings of Fr Theodor Christoph under the canonization law in force. The work is based on: Apostolic Constitution Divinus perfectionis Magister of John Paul II, Normae servandae in inquisitionibus ab Episcopis faciendis in causis sanctorum of the Congregation for the Causes of Saints and Sanctorum Mater. Instruction for conducting diocesan or eparchial inquiries in the causes of saints. The article includes the opinion of holiness which is one of the most important affairs in the canonization process, the private cult and opinion of special grace as prerequisites enabling to initiate the beatification proceedings. The historical and current status of Fr Christoph’s case is taken into account in prospect of preparation for initiating of the beatification proceedings. Fr Christoph’s case has not yet been completed. The legal action to initiate beatification proceedings in Diocese of Gliwice has been not taken. This case is still in the phase of preparation. The documents gathered in the case are insufficient. The decision regarding the initiating of beatification proceedings for Fr Christoph’s belongs to the competent authority in the Church.

11

Zagadnienia wybrane z procesu beatyfikacyjnego Pawła Yun Ji-chunga i jego 123 Towarzyszy Męczenników

85%

Fiejdasz-Buczek L.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2020

|

vol. 30

|

issue 2

189-206

EN

The first thought of initiating the beatification process of Paul Yun Ji-chunga and his companions who was martyred in period 1791-1888, was even before canonization of 103 Korean martyrs (†1839-1868). This first canonization took place on May 6, 1984 in Seoul. In 1997 Bishops’ Conference of Korea linked several diocese initiatives into a one under the name “Joint promotion for the Beatification and Canonization of Korean martyrs” and adopted the responsibilities of the Petitioner of the Cause. After obtaining the dispensation of the Congregation for the Causes of Saints from the norm 5a Normae servandae in 2002, one process of 124 martyrs murdered in 11 dioceses could have been carried out by the bishop of the Masan diocese. In accordance with the rule of canonization law: before competent Bishop initiate the process, he evaluate published writings of the Servant of God, assuring that there is nothing in them that is against faith or good morals. Such a type of assessment was subjected to two-volume catechism of the Catholic Church of Korea Jugyo-Yoji, written by Jeong Yak-jong (1760-1801), one of the 124 Witnesses of Faith. In the next part of this paper includes a characteristic of a group of 124 Korean martyrs under following criterion: nationality, church status, sex, age, social status, profession and marital status. Then a persecutor and ways of killing were characterised. At the end there is a description of a Beatification ceremony led by Pope Francis himself (not by his delegate as it usually happened before 2005) and characteristic of the message that the beatification of Paul Yun Ji-chung and his 123 Companions carries in the Church of Korea.

PL

Myśl o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego Pawła Yun Ji-chunga i jego Towarzyszy, tj. męczenników zamordowych in odium fidei w latach 1791-1888, zrodziła się jeszcze przed kanonizacją Andrzeja Kima Tae-gŏna, Pawła Chŏng Ha-sanga i 101 Towarzyszy (†1839-1868), która odbyła się 6 maja 1984 r. w Seulu. W 1997 r. Konferencja Episkopatu Korei połączyła inicjatywy kilku diecezji pod nazwą „Wspólne promowanie beatyfikacji i kanonizacji męczenników koreańskich” i przyjęła obowiązki powoda sprawy. Po uzyskaniu w 2002 r. dyspensy Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych od normy 5a Normae servandae, jeden proces 124 męczenników zamordowanych w jedenastu diecezjach mógł przeprowadzić biskup diecezji Masan. W prawie kanonizacyjnym zasadą jest, że zanim biskup kompetentny rozpocznie proces, podda ocenie teologicznej opublikowane pisma kandydata na ołtarze, upewniając się, czy nie znajduje się w nich nic, co sprzeciwia się wierze lub dobrym obyczajom. Ocenie teologicznej poddano dwutomowy katechizm Kościoła katolickiego Jugyo-Yoji, którego autorem był Jeong Yak-jong (1760-1801), jeden ze 124 Świadków Wiary. W kolejnej części artykułu scharakteryzowano grupę 124 Męczenników ze względu na narodowość, stan w Kościele, płeć, wiek, status społeczny i wykonywany zawód oraz stan cywilny. Następnie scharakteryzowano prześladowcę i sposoby zadawania śmierci. Całość zamyka omówienie ceremonii beatyfikacyjnej, której osobiście przewodniczył papież Franciszek, a nie delegat Ojca Świętego (jak ma to miejsce od 2005 r.), oraz charakterystyka przesłania, jakie Kościołowi w Korei niesie beatyfikacja Pawła Yun Ji-chunga i jego 123 Towarzyszy Męczenników.

12

The Process of Beatification and Canonization of Maximilian Maria Kolbe

80%

Kijas Z. J.

Studia Elbląskie

|

2020

|

vol. 21

199-214

PL

Sława świętości, którą Maksymilian Maria Kolbe cieszył się jeszcze za życia, pozostała żywa po jego heroicznej śmierci, a nawet rozrosła się i powiększyła, również poprzez nadzwyczajne łaski, otrzymane za jego wstawiennictwem. Zakon franciszkański postanowił więc rozpocząć kanoniczny proces jego beatyfikacji. Badania kanoniczne odbyły się w Kurii Padewskiej w latach 1948 – 1952, pomocnicze zaś w Warszawie i w Nagasaki w 1948–1951, by ostatecznie przesłać je do Kongregacji Świętych Obrzędów w Rzymie. Dnia 12 maja 1955 r. wydany został dekret o przejrzanych i zbadanych pismach, przypisywanych Słudze Bożemu Maksymilianowi Marii Kolbe. W międzyczasie napływały do Stolicy Apostolskiej bardzo liczne listy postulacyjne od kardynałów, arcybiskupów i biskupów, przełożonych zakonów z całego niemal świata, z prośbą o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. Zakończyły się one uroczystą beatyfikacją w bazylice św. Piotra w Rzymie w dniu 17 października 1971, której przewodniczył papież Paweł VI. Na uroczystość tą przybyło około 150 tysięcy osób, w tym około 6 tysięcy Polaków. Oficjalnej delegacji polskiej przewodniczył kard. Stefan Wyszyński – Prymas Polski. Kanonizacja ojca Kolbe miała miejsce jedenaście lat później, w dniu 10 października 1982. Mszy kanonizacyjnej na placu św. Piotra w Rzymie przewodniczył papież Polak Jan Paweł II.

EN

The glory of holiness that Maximilian Maria Kolbe enjoyed while still alive remained alive after his heroic death, and even grew and enlarged, also through the extraordinary favors received through his intercession. The Franciscan Order therefore decided to begin the canonical process of his beatification. Canonical research was carried out in the Padua Curia in 1948 – 1952, and auxiliary research in Warsaw and Nagasaki in 1948 – 1951, to finally be sent to the Congregation of Holy Rites in Rome. On May 12, 1955, a decree was issued on the reviewed and researched writings attributed to the Servant of God Maximilian Maria Kolbe. In the meantime, numerous letters of postulation were sent to the Holy See from cardinals, archbishops and bishops, superiors of orders from almost all over the world, with a request to start the beatification process. They ended with a solemn beatification in the Basilica of St. Peter in Rome on October 17, 1971, presided over by Pope Paul VI. About 150,000 people attended the ceremony, including about 6,000 Poles. The official Polish delegation was headed by Card. Stefan Wyszyński – the Primate of Poland. Father Kolbe’s canonization took place eleven years later, on October 10, 1982. The canonization mass in St. Peter in Rome was presided over by the Polish Pope John Paul II.

13

Aktualność świadectwa błogosławionych męczenników z Pratulina

80%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2022

|

vol. XIX/19

323-339

EN

The jubilee of the session of the Collegiate Chapter of Łuków on the occasion of its 25th anniversary was an opportunity to recall the spiritual heritage of the blessed martyrs of Pratulin. It also became an obligation for the canons of this chapter to disseminate it. And this heritage is: life according to the Gospel, courageous profession of faith, evangelical hierarchy of values, faithfulness in small things, love of the Church and the Homeland.

PL

Treści duchowego dziedzictwa błogosławionych unickich męczenników z Pratulina, które przypomnieliśmy w ramach jubileuszowej sesji kapituły łukowskiej, ustawicznie kształtują oblicze Kościoła Siedleckiego. To dziedzictwo jest pomocne w przeżywaniu chrześcijańskiego „dzisiaj”. Wprawdzie zmieniły się warunki społeczne i polityczne, ale współcześni wyznawcy Chrystusa są, podobnie jak w XIX wieku, znakiem sprzeciwu wobec upowszechnianych dziś z wielkim natręctwem irracjonalnych ideologii. W czasie prześladowań unitów były nagminnie łamane podstawowe prawa osoby ludzkiej, zwłaszcza prawo do wolności religijnej. Dzisiaj wielu chrześcijan cierpi z powodu bezkarności w deptaniu praw ludzi wierzących. Podjęta refleksja o aktualności świadectwa heroicznych świadków wiary z Pratulina prowadzi do konstatacji, że odpowiedzią współczesnych chrześcijan na problemy obecnego czasu jest mimo wszystko optymizm płynący z wiary w Boga żywego i życie z wiary. Właśnie unici byli ludźmi takich postaw. Błogosławieni z Pratulina uczą wierności chrześcijańskiemu powołaniu. Zachęcają do wypracowania w życiu klarownej hierarchii wartości, opartej na niezmiennej nauce Chrystusa. Apelują o wrażliwość ludzkiego sumienia, kształtowanego na fundamencie Dekalogu. Tak chrześcijanie stają się obrońcami godności człowieka i odpowiedzialnymi członkami Kościoła i Ojczyzny.

14

Kontekst historyczny procesu beatyfikacyjnego męczenników z Pratulina i ich duchowe dziedzictwo dzisiaj

80%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2022

|

vol. XIX/19

217-245

EN

The trial of the Uniate martyrs from Pratulin in 1874 was started in 1919 by Bishop Henryk Przeździecki, the first ordinary of the resurrected diocese of Janów, i.e. Podlasie. The beatification of the Servants of God, Wincenty Lewoniuk and XII companions, was carried out in Rome on October 6, 1996 by Pope John Paul II. The attitude of the blessed Pratulin martyrs was shaped above all by the liturgy. The Synod of the Uniate Church, held in Zamość in 1720, contributed to the revival of religious life in Uniate dioceses through the in-depth formation of pastors and certain changes in liturgical rituals. Blessed martyrs from Pratulin grew up to sanctity in a climate of persecution provoked by politicized Orthodoxy. Their heroic testimony is the spiritual heritage of the Diocese of Siedlce. Successive generations of Christ's followers will recognize this heritage, accept it and consolidate it by living the Gospel, loving the Church and praying for the unity of divided Christians.

PL

Beatyfikacja w Kościele katolickim jest urzędowym aktem kościelnym. Zezwala on na publiczny kult o charakterze lokalnym, zatem w diecezji czy zakonie, konkretnej zmarłej osoby. Uroczyste ogłoszenie nowego błogosławionego poprzedza żmudny proces beatyfikacyjny. Proces unickich męczenników z Pratulina z 1874 roku rozpoczął w 1919 roku bp Henryk Przeździecki, pierwszy ordynariusz reaktywowanej diecezji janowskiej czyli podlaskiej. Kompletną dokumentację, tzw. Positio super martyrio, przygotowała prof. Hanna Dylągowa w 1995 roku. Papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Sług Bożych Wincentego Lewoniuka i XII współtowarzyszy w Rzymie 6 października 1996 roku. Prośbę o dokonanie beatyfikacji i podziękowanie za nią wygłosił wobec Ojca Świętego biskup siedlecki Jan Wiktor Nowak. Synod Kościoła unickiego, obradujący w 1720 roku w Zamościu, przyczynił się do ożywienia życia religijnego w diecezjach unickich. Zainicjował pogłębioną formację duszpasterzy i wprowadził pewne zmiany w obrzędowości liturgicznej. Postawę błogosławionych męczenników z Pratulina kształtowała nade wszystko liturgia. Jest ona bowiem miejscem i sposobem doświadczania zbawczej obecności Chrystusa. Męczennicy z Pratulina dorastali do świętości w klimacie prześladowań, prowokowanych przez upolitycznione prawosławie. Ich heroiczne świadectwo jest błogosławioną cząstką duchowego dziedzictwa diecezji siedleckiej. Kolejne pokolenia wyznawców Chrystusa to dziedzictwo poznają, przyjmują je i utrwalają, żyjąc według Ewangelii, miłując Kościół, i modląc się o zjednoczenie podzielonych chrześcijan.

15

Aktualność świadectwa błogosławionych męczenników z Pratulina

80%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2022

|

issue Teologiczne Studia Siedleckie

323-339

EN

The jubilee of the session of the Collegiate Chapter of Łuków on the occasion of its 25th anniversary was an opportunity to recall the spiritual heritage of the blessed martyrs of Pratulin. It also became an obligation for the canons of this chapter to disseminate it. And this heritage is: life according to the Gospel, courageous profession of faith, evangelical hierarchy of values, faithfulness in small things, love of the Church and the Homeland.

PL

Treści duchowego dziedzictwa błogosławionych unickich męczenników z Pratulina, które przypomnieliśmy w ramach jubileuszowej sesji kapituły łukowskiej, ustawicznie kształtują oblicze Kościoła Siedleckiego. To dziedzictwo jest pomocne w przeżywaniu chrześcijańskiego „dzisiaj”. Wprawdzie zmieniły się warunki społeczne i polityczne, ale współcześni wyznawcy Chrystusa są, podobnie jak w XIX wieku, znakiem sprzeciwu wobec upowszechnianych dziś z wielkim natręctwem irracjonalnych ideologii. W czasie prześladowań unitów były nagminnie łamane podstawowe prawa osoby ludzkiej, zwłaszcza prawo do wolności religijnej. Dzisiaj wielu chrześcijan cierpi z powodu bezkarności w deptaniu praw ludzi wierzących. Podjęta refleksja o aktualności świadectwa heroicznych świadków wiary z Pratulina prowadzi do konstatacji, że odpowiedzią współczesnych chrześcijan na problemy obecnego czasu jest mimo wszystko optymizm płynący z wiary w Boga żywego i życie z wiary. Właśnie unici byli ludźmi takich postaw. Błogosławieni z Pratulina uczą wierności chrześcijańskiemu powołaniu. Zachęcają do wypracowania w życiu klarownej hierarchii wartości, opartej na niezmiennej nauce Chrystusa. Apelują o wrażliwość ludzkiego sumienia, kształtowanego na fundamencie Dekalogu. Tak chrześcijanie stają się obrońcami godności człowieka i odpowiedzialnymi członkami Kościoła i Ojczyzny.

16

Pierwszy okres działalności Świętej Kongregacji Obrzędów. Od konstytucji apostolskiej „Immensa aeterni Dei” Sykstusa V do konstytucji apostolskiej „Caelestis Hierusalem cives” Urbana VIII

80%

Królikowski J.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 38

|

issue 1

39-55

EN

The earliest history of the Sacred Congregation of Rites, one of the most important Congregations od the Roman Curia, is essential for the shaping of the modern concept of canonized holiness. It encompasses the period spanning from the promulgation of the Apostolic Constitution Immensa aeterni Dei (1588) by Sixtus V to the Apostolic Constitution Caelestis Hierusalem cives (1634) of Pope Urban VIII. Within this arduous period, an institution was born whose functioning procedures, gradually developing, enabled holiness to be validated in the life of the Church. At the same time it was possible to use the particular examples of saints and blessed to demonstrate which models of holiness represent exceptional spiritual value and contribute to the building of the Church.

PL

Początkowe dzieje Świętej Kongregacji Obrzędów, jednej z kluczowych kongregacji kurii rzymskiej, mają kluczowe znaczenie dla ukształtowania się współczesnej koncepcji świętości kanonizowanej. Artukuł dotyczy czasu od promulgowania konstytucji apostolskiej Immensa aeterni Dei (1588) przez Sykstusa V do konstytucji apostolskiej Caelestis Hierusalem cives (1634) Urbana VIII. W tym intensywnym okresie pracy ukształtowała się instytucja, której stopniowo dojrzewające procedury postępowania, pozwoliły na dowartościowanie świętości w życiu Kościoła oraz na pokazanie na konkretnych przykładach świętych i błogosławionych, które modele świętości posiadają szczególną wartość duchową i przyczyniają się do budowania Kościoła.

17

Męczennicy – werbiści z Pieniężna

80%

Labudda A. A.

Nurt SVD

|

2014

|

issue 2

128-155

PL

Wiek XX był w dziejach Kościoła katolickiego okresem największych prześladowań. Zginęło miliony chrześcijan. Nic zatem dziwnego, że dla Jana Pawła II problem prześladowań i męczeństwa stał się jednym z wiodących tematów obchodów Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia chrześcijaństwa. Ojciec Święty prosił cały Kościół o gromadzenie dokumentów na temat męczenników. Jego wezwania nie pozostały bez echa. Episkopaty wielu kościołów lokalnych sporządziły katalogi swoich męczenników. Podobnie postąpiły zakony. Przystąpiono też na wielką skalę do procesów kanonizacyjnych męczenników. Polscy werbiści przyłączyli się do nich, przedstawiając swoich kandydatów, a Pieniężno stało się szczęśliwym miejscem dla ich promocji. Pod auspicjami Arcybiskupów Metropolitów Warmińskich odbyły się tu trzy procesy rogatoryjne. Dwa ogólnopolskie: Włocławski (1994) i Pepliński (2011), zajmowały się męczennikami, którzy ponieśli śmierć z rąk hitlerowskich oprawców – oraz Warmiński (2011), obejmujący Warmiaków (Polaków i Niemców) z terenu Mazur, Warmii i Powiśla, którzy ponieśli śmierć męczeńską z rąk agresora wschodniego, czyli Armii Czerwonej stalinowskiej Rosji. Notabene do grona męczenników nie objętych żadnym procesem beatyfikacyjnym należy troje byłych obywateli gminy Pieniężno, którzy, jako misjonarze, w 1943 roku ponieśli śmierć męczeńską w Nowej Gwinei z rąk Japończyków.

EN

The twentieth century was a period of the greatest persecutions in the Catholic Church’s history. Millions of Christians were killed. No wonder then that for John Paul II the problem of persecution and martyrdom became one of the leading topics during the celebration of the Great Jubilee of 2000 years of Christianity. The Holy Father asked the whole Church to collect documents about the martyrs. His calls did not remain unnoticed. The episcopacies of many local churches prepared catalogues of their martyrs. Orders acted similarly. Canonisation processes of the martyrs began to take place at a largescale. Polish SVD-missionaries joined these processes, presenting their candidates, and Pieniężno become a blissful place for their promotion. Three rogatory processes were held here under the auspices of the Archbishops Metropolitans of the Warmia Diocese. Two nationwide processes took place in Włoclawek (1994) and Peplin (2011), which dealt with the martyrs who suffered death from the hands of Hitler’s henchmen, and one in Warmia (2011), comprising Warmia citizens (Poles and Germans) from the area of Mazury, Warmia and Powisle, who were martyred from the hands of the Eastern aggressor, that is the Red Army of the Stalin’s Russia. Incidentally, to the bunch of martyrs, not involved in any process of beatification, belong three former citizens of the Pieniężno municipality who, as missionaries, in 1943, were martyred in New Guinea at the hands of the Japanese.

18

Kontekst historyczny procesu beatyfikacyjnego męczenników z Pratulina i ich duchowe dziedzictwo dzisiaj

80%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2022

|

issue Teologiczne Studia Siedleckie

217-245

EN

The trial of the Uniate martyrs from Pratulin in 1874 was started in 1919 by Bishop Henryk Przeździecki, the first ordinary of the resurrected diocese of Janów, i.e. Podlasie. The beatification of the Servants of God, Wincenty Lewoniuk and XII companions, was carried out in Rome on October 6, 1996 by Pope John Paul II. The attitude of the blessed Pratulin martyrs was shaped above all by the liturgy. The Synod of the Uniate Church, held in Zamość in 1720, contributed to the revival of religious life in Uniate dioceses through the in-depth formation of pastors and certain changes in liturgical rituals. Blessed martyrs from Pratulin grew up to sanctity in a climate of persecution provoked by politicized Orthodoxy. Their heroic testimony is the spiritual heritage of the Diocese of Siedlce. Successive generations of Christ's followers will recognize this heritage, accept it and consolidate it by living the Gospel, loving the Church and praying for the unity of divided Christians.

PL

Beatyfikacja w Kościele katolickim jest urzędowym aktem kościelnym. Zezwala on na publiczny kult o charakterze lokalnym, zatem w diecezji czy zakonie, konkretnej zmarłej osoby. Uroczyste ogłoszenie nowego błogosławionego poprzedza żmudny proces beatyfikacyjny. Proces unickich męczenników z Pratulina z 1874 roku rozpoczął w 1919 roku bp Henryk Przeździecki, pierwszy ordynariusz reaktywowanej diecezji janowskiej czyli podlaskiej. Kompletną dokumentację, tzw. Positio super martyrio, przygotowała prof. Hanna Dylągowa w 1995 roku. Papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Sług Bożych Wincentego Lewoniuka i XII współtowarzyszy w Rzymie 6 października 1996 roku. Prośbę o dokonanie beatyfikacji i podziękowanie za nią wygłosił wobec Ojca Świętego biskup siedlecki Jan Wiktor Nowak. Synod Kościoła unickiego, obradujący w 1720 roku w Zamościu, przyczynił się do ożywienia życia religijnego w diecezjach unickich. Zainicjował pogłębioną formację duszpasterzy i wprowadził pewne zmiany w obrzędowości liturgicznej. Postawę błogosławionych męczenników z Pratulina kształtowała nade wszystko liturgia. Jest ona bowiem miejscem i sposobem doświadczania zbawczej obecności Chrystusa. Męczennicy z Pratulina dorastali do świętości w klimacie prześladowań, prowokowanych przez upolitycznione prawosławie. Ich heroiczne świadectwo jest błogosławioną cząstką duchowego dziedzictwa diecezji siedleckiej. Kolejne pokolenia wyznawców Chrystusa to dziedzictwo poznają, przyjmują je i utrwalają, żyjąc według Ewangelii, miłując Kościół, i modląc się o zjednoczenie podzielonych chrześcijan.

19

Udział adwokatów w procesie kanonizacyjnym. Studium historycznoprawne

80%

Fiejdasz L.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2013

|

vol. 23

|

issue 4

91-118

EN

Since the 13th century, one of the participants of canonization processes has been advocatus fiscalis or, since the 15th century, promotor fiscalis, commonly referred to as a promoter of the faith. Beginning with the pontificate of Urban VIII (1623-1644), this function has been partaking in every case. On 11 January 1631, in the brief Nomina del Promoteore della Fede, the pope appointed the consistorial advocate to the office of Promoter of the Faith; he, at the same time, serves as fiscal advocate and the advocate of the Apostolic Chamber. One of the roles of the Promoter of the Faith was to report any problematic issues in the case; hence, in the 1917 Code of Canon Law of 1917 he was unjustly called advocatus diaboli; nevertheless, he always strived for the truth. The Promoter of the Faith was appointed from among the consistorial advocates, auditors of the Roman Rota or the Apostolic Chamber. The responsibility of consistorial advocates was to submit requests for beatification or canonization. The evolution of their roles and the establishment of a new institution, the College of Twelve Advocates for the Causes of Saints, are addressed in the second part of the article. The third part focuses on the participation of the advocate in canonization cases under the 1917 Code of Canon Law; the fourth part outlines the current legal status: advocate’s responsibility (to discover the truth) as shared with a number of entities engaged in the process of beatification.

20

Ksiądz Konstanty Księski, apostoł Kalisza i sprawa jego beatyfikacji

80%

Librowski S.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1969

|

vol. 19

215-232

EN

-

Refine search results

Significado de la beatificación de los mártires del siglo XX en España en el Año de la Fe

Wstęp. Promieniowanie Świętości

Canonical Understanding of Martyrdom

Idea licznych beatyfikacji i kanonizacji w pedagogii Jana Pawła II

Błogosławiony Władysław Miegoń (1892-1942). Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

Idea licznych beatyfikacji i kanonizacji w pedagogii Jana Pawła II

Znaczenie bł. Mamerta Esquiú dla konstytucjonalizmu Argentyny

Wybrane portrety kobiet beatyfikowanych za pontyfikatu papieża Franciszka

Wartość „dowodu z cudu” w procesie kanonizacyjnym

Perspektywy postępowania beatyfikacyjnego ks. Theodora Christopha (1839-1893)

Zagadnienia wybrane z procesu beatyfikacyjnego Pawła Yun Ji-chunga i jego 123 Towarzyszy Męczenników

The Process of Beatification and Canonization of Maximilian Maria Kolbe

Aktualność świadectwa błogosławionych męczenników z Pratulina

Kontekst historyczny procesu beatyfikacyjnego męczenników z Pratulina i ich duchowe dziedzictwo dzisiaj

Aktualność świadectwa błogosławionych męczenników z Pratulina

Pierwszy okres działalności Świętej Kongregacji Obrzędów. Od konstytucji apostolskiej „Immensa aeterni Dei” Sykstusa V do konstytucji apostolskiej „Caelestis Hierusalem cives” Urbana VIII

Męczennicy – werbiści z Pieniężna

Kontekst historyczny procesu beatyfikacyjnego męczenników z Pratulina i ich duchowe dziedzictwo dzisiaj

Udział adwokatów w procesie kanonizacyjnym. Studium historycznoprawne

Ksiądz Konstanty Księski, apostoł Kalisza i sprawa jego beatyfikacji