Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 37

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  biskup diecezjalny
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Rada biskupia – kolegialny organ konsultacyjny kurii diecezjalnej w sprawach duszpasterskich

100%
Adamczyk k. J.
Studia Prawnicze KUL
|
2019
|
issue 1
7-28
PL
Gdzie biskup uzna to za wskazane dla bardziej odpowiedniego spotęgowania działalności pasterskiej, może ustanowić radę biskupią, złożoną z wikariuszy generalnych i wikariuszy biskupich. Niniejszy artykuł podejmuje kwestię instytucji rady biskupiej. Najpierw zwrócono uwagę na to, że rada biskupia jest nowym organem konsultacyjnym w kurii biskupiej. Następnie przedstawiono kwestię składu rady biskupiej. Z kolei omówiono relacje pomiędzy radą biskupią a radą kapłańską i kurią diecezjalną.
2
Publication available in full text mode
Content available

Walor prawny opinii zespołu proboszczów konsultorów w procedurze usunięcia proboszcza

81%
Kaczor A.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2020
|
vol. 30
|
issue 3
183-196
EN
In accordance with the code procedure for the removal of a parish priest, the diocesan bishop must take advice of the group of parish priests. There are different opinions about necessity of this consultative group. Only some members of this group take part in giving his advice to the matter which was presented by the bishop. The group of parish priests is a collective body. The diocesan bishop is not obliged to accept their opinion, nonetheless he cannot act contrary to it, unless he is sure of reasons for the removal of the parish priest from his office. In such a case, he may cause the illicit of the legal act, consequently he will be obliged to repair the damage inflicted which arose as a result of issuing such a legal act. The stage of seeking the opinion of two parish priests is one of the guarantees of maintaining the principle of impartiality and equal treatment of the party.
PL
Zgodnie z procedurą kodeksową usunięcia proboszcza wymagane jest zasięgnięcie opinii zespołu proboszczów konsultorów przez biskupa diecezjalnego. Co do obligatoryjności tegoż organu panują różne opinie. W podejmowaniu działania udział biorą tylko niektórzy członkowie tego gremium, którzy indywidualnie i samodzielnie ustosunkowują się do sprawy przedstawionej przez biskupa. Zespół proboszczów konsultorów jest organem kolektywnym. Biskup nie jest związany opinią konsultorów, jednak nie powinien postępować wbrew niej, chyba, że ma pewność co do zaistnienia przyczyny usunięcia proboszcza. Może narazić się w takim wypadku na niegodziwość czynności prawnych, a co za tym idzie, na obowiązek naprawienia szkody powstałej w wyniku wydania takiego aktu prawnego. Etap zasięgnięcia opinii dwóch proboszczów konsultorów stanowi jedną z gwarancji zachowania zasady bezstronności oraz równego traktowania strony.
3
Publication available in full text mode
Content available

Odpowiedzialność biskupa diecezjalnego w procesie sądowym małżeńskim po ogłoszeniu motu proprio Mitis Iudex papieża Franciszka

81%
Malecha P.
Ius Matrimoniale
|
2016
|
vol. 27
|
issue 3
5-33
EN
In his motu proprio Apostolic Letter Mitis Iudex, Pope Francis underscores the role and responsibility of every Diocesan Bishop in the pastoral exercise of canonical justice and points out what must be done in the carrying out of the bishop’s own judicial power. The goal of this study is to bring together the teaching of the Pope and of the Church on the responsibility of the Diocesan Bishop in causes of marriage nullity. The question under study is not only presented in light of Mitis Iudex, but also takes into consideration other documents of the Holy See, especially those of the Apostolic Signatura, which sees to the correct administration of justice in the Church. For this reason the presentation of the topic is broader than its treatment in Mitis Iudex, and as a consequence it seeks a more comprehensive handling of the question at hand, naturally within the limits of such an article. In the first part of the study, questions of a doctrinal nature are dealt with, revealing, above all, that each Diocesan Bishop is the iudex natus of his own diocese. Therefore, he has not only the right, but also the duty – both of which have their origin in divine law – to judge coram Domino the cases of his faithful. In the next part, these rights and duties are presented, which then leads to an examination of the responsibility of the Diocesan Bishop in causes of marriage nullity. In the wake of the recent reforms – especially the elimination of the obligation to have a double conforming sentence and the introduction of the processus brevior – the responsibilities of the Diocesan Bishop are significantly amplified. In fact, in the pastoral exercise of his own judicial power, he must ensure that no laxism of any sort creeps in and that the truth is the foundation, mother, and law of justice in every aspect of the judicial process.
4

Kompetencje administratora diecezji w sytuacji sede vacante dotyczące organów mediacyjnych (kan. 1733 § 2)

72%
Romanko A.
Kościół i Prawo
|
2015
|
issue 4 (17) nr 1
53-72
PL
Prawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów bądź poszczególni biskupi mogą ustanowić urząd lub radę, których zadaniem będzie poszukiwanie i sugerowanie słusznych rozwiązań między autorem i adresatem aktu administracyjnego (kan. 1733 § 2). Chociaż prawodawca nie określa, czy takie uprawnienie przysługuje w Kościołach partykularnych zrównanych w prawie z diecezją (kan. 381 § 2), zwierzchnicy stojący na czele tych wspólnot wiernych – zarówno terytorialnych, jak i personalnych – mogą również erygować organy mediacyjne. Należy zauważyć, że wierni mają prawo otrzymywać pomoce od swoich pasterzy z duchowych dóbr Kościoła (kan. 213). W sytuacji sede vacante, administrator diecezji ma te same obowiązki i władzę co biskup diecezjalny, z wyjątkiem tego, co jest wyłączone z natury rzeczy lub na mocy prawa (kan. 427 § 1), zgodnie z zasadą sede vacante nihil innovetur (kan. 428 § 1). A zatem, nie ma prawnych przeszkód, aby administrator diecezji posiadał uprawnienie do erygowania urzędu lub rady mediacyjnej.
EN
The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or individual bishops can establish a mediation office or council whose function is to seek and suggest equitable solutions between the author and recipient of an administrative act (can. 1733 § 2). Although the legislator does not determine the possibility of establishing such organs in those particular Churches that are legally on a par with diocese (can. 381 § 2), persons who head the other communities of the faithful – both territorial and personal – can also establish the mediation organs. It should be noticed that the Christian faithful have the right to receive the assistance from the sacred pastors out of the spiritual goods of the Church (can. 213). In the situation of sede vacante, the diocesan administrator is bound by the obligations and enjoys the power of the diocesan bishops, excluding those things which are excepted by their very nature or by the law itself (can. 427 § 1) in accordance with the principle sede vacante nihil innovetur (can. 428 § 1). Thus, there is no legal obstacle for the diocesan administrator, to establish a mediation office or council.
5
Content available remote

Metropolitalne organy władzy w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku

72%
Przybysławska J.
Kościół i Prawo
|
2018
|
issue 7 (20) nr 2
63-77
PL
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. reguluje pojęcie prowincji kościelnej, która jest zespołem sąsiednich Kościołów partykularnych. Celem utworzenia prowincji kościelnej jest wspólne działanie pasterskie oraz ożywianie kontaktów między biskupami diecezjalnymi. Organami władzy w prowincji kościelnej są: metropolita oraz synod prowincjalny, będący zgromadzeniem biskupów i innych przedstawicieli poszczególnych Kościołów partykularnych, wchodzących w skład tej samej prowincji kościelnej.
EN
The 1983 Code of Canon Law provides that a church province comprises neighboring particular Churches. Church provinces are created to promote the common pastoral activities of neighboring dioceses and to foster the mutual relations of diocesan bishops. The authorities a Church province are: the metropolitan and the provincial synod which is composed of a conference of bishops and other representatives of particular Churches constituting the same province.
6

Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym

72%
Romanko A.
Kościół i Prawo
|
2017
|
issue 6 (19) nr 2
93-106
PL
Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.
EN
The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or the diocesan bishop can establish a council or office with mediation competences (can. 1733 § 2). The mediation organ is especially to be of assistance when the revocation of a decree has been requested according to can. 1734. Furthermore, if recourse has been proposed against a decree, however, the superior who deals with the recourse is to urge the person making recourse and the author of the decree to seek a solution of this kind whenever he sees hope of a favorable outcome (can. 1733 § 3). Due to the fact that the Polish particular legislator did not establish permanent mediation organs, it might be necessary to use the particular legislation of other states. Therefore, the Author in the article analyzes the conciliation organs functioning in other countries and justifies the need to establish them in the particular Churches in Poland.
7

Synod diecezjalny odnową Kościoła partykularnego na przykładzie I Synodu Diecezji Ełckiej

72%
Margiewicz S.
Kościół i Prawo
|
2017
|
issue 6 (19) nr 2
67-82
PL
Synod diecezjalny powinien zostać zwołany, gdy uzna to za konieczne biskup diecezjalny. W diecezji ełckiej, która została erygowana w 1992 r., synod został zapowiedziany dnia 18 maja 1997 r. Pierwsza Sesja Synodu odbyła się 25 marca 1998 r. Autor w artykule przeanalizował znaczenie synodu diecezjalnego w procesie organizacji Kościoła partykularnego. Następnie scharakteryzował ustawodawstwo diecezji zgodnie ze statutami Synodu Diecezji Ełckiej, definicję synodu, a także przygotowanie, przebieg i zadania synodu.
EN
The diocesan synod should be convened when it is deemed necessary by the diocesan bishop. In the Diocese of Ełk, which was erected in 1992, the synod was announced on May 18, 1997. The first session of the synod was held on March 25, 1998. The Author analyzed in the article the importance of the diocesan synod in the process of organization the particular Church. Then he characterized the legislation of the diocese according to the statutes of the Synod of the Diocese of Ełk, the definition of the synod and the preparation, conducting and the competences of the synod.
8

Proces skrócony o nieważność małżeństwa przed biskupem

72%
Rybaczek A.
Kościół i Prawo
|
2017
|
issue 6 (19) nr 2
191-205
PL
Papież Franciszek na mocy motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus wprowadził szereg reform dotyczących procesów małżeńskich. Jedną z najważniejszych jest ustanowienie nowej instytucji – procesu skróconego. Postępowanie w sprawach dotyczących stwierdzenia nieważności małżeństwa w trybie procesu skróconego może mieć miejsce jedynie w przypadku zaistnienia szczególnych przesłanek, takich jak zgodna prośba obojga małżonków oraz wystąpienie okoliczności, które poparte dowodami, w sposób oczywisty wskazują na nieważność małżeństwa (kan. 1683). Wyłącznie do biskupa diecezjalnego należy orzekanie w procesie skróconym, co w sposób szczególny podkreśla jego znaczenie jako pierwszego sędziego w powierzonym mu Kościele partykularnym. Poza biskupem w przebieg procesu skróconego odpowiednio zaangażowani są także wikariusz sądowy, instruktor oraz asesor. Wikariusz sądowy decyduje, czy sprawa może być rozpatrywana w trybie skróconym oraz powołuje instruktora i asesora – osoby bezpośrednio wspomagające biskupa w procesie. To z nimi bowiem biskup konsultuje się przed podjęciem decyzji dotyczącej nieważności małżeństwa. Skrócenie procedury w procesie biskupim przejawia się m.in. w odbyciu (co do zasady) jednego posiedzenia dowodowego, po którym akta sprawy przekazywane są do biskupa diecezjalnego. Gdy osiągnie on moralną pewność, stwierdza nieważność małżeństwa. W przeciwnym razie kieruje sprawę do rozpatrzenia w trybie procesu zwykłego. Wprowadzenie nowej instytucji procesu skróconego ma na celu przyspieszenie i uproszczenie procedur, w żaden sposób nie podważając zasady nierozerwalności małżeństwa. Zaangażowanie i odpowiednie kwalifikacje osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie procesu skróconego są przy tym podstawą prawidłowości i legalności postępowania.
EN
Pope Francis through motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus introduced a series of reforms of marriage processes. The most important of them was introducing the new institution of the briefer matrimonial process. Proceeding with the cases of the nullity of marriage with the briefer process can be taken whenever the petition is proposed by both spouses and in the circumstances of recurring evidences which render the nullity manifest (can. 1683). Only the diocesan bishop himself is competent to judge cases of the nullity of marriage with the briefer process, which emphasizes his importance as a first judge in the particular Church for which he was entrusted. Excepted bishop, in the briefer process are also involved the judicial vicar, the instructor and the assessor. The judicial vicar decides if case can be treated with the briefer process and he nominates the instructor and the assessor – the main people who support bishop during the process. Furthermore, before making up his mind, bishop consults nullity of marriage with them. Shortening of the procedure in the briefer matrimonial process manifests itself in a single session for collecting proofs, after which the case acts are taken to the diocesan bishop. After reaching the moral certitude about the nullity of marriage, bishop issues the sentence. Otherwise, he refers the case to the ordinary method. Introducing the new institution of the briefer matrimonial process is to speed up processes as well as to simplify them, without undermining of the indissolubility of marriage in any case. Involvement and proper qualifications of the people who are responsible for leading the briefer process are the foundation of appropriate and legal process.
9
Publication available in full text mode
Content available

Procesje eucharystyczne w ujęciu prawa kanonicznego

72%
Adamczyk J.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2018
|
vol. 51
|
issue 1
173-187
EN
Eucharistic processions carried out outside the Church are the public testimonies to honour the Holy Eucharist. The paper analyses the issue of an Eucharistic procession in the light of the Canon Law. The study successively presents the following issues: Eucharistic processions as a manifestation of the public testimony to the Holy Eucharist, the course of the procession and its organization, and the role of the diocesan Bishop in the conduct and organization of the Eucharistic processions.
PL
Procesje eucharystyczne prowadzone poza kościołem są publicznym świadectwem czci wobec Najświętszej Eucharystii. Przedmiotem niniejszego opracowania jest zagadnienie procesji eucharystycznych w ujęciu prawa kanonicznego. Zostały kolejno ukazane następujące kwestie: procesje eucharystyczne jako wyraz publicznego świadectwa czci wobec Najświętszej Eucharystii, przebieg procesji i jej organizacja oraz rola biskupa diecezjalnego w kwestiach odbywania i organizacji procesji eucharystycznych.
10

Władza biskupa diecezjalnego w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku

72%
Przybysławska J.
Kościół i Prawo
|
2017
|
issue 6 (19) nr 2
83-91
PL
Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1983 r., „biskupowi diecezjalnemu w powierzonej mu diecezji przysługuje wszelka władza zwyczajna, własna i bezpośrednia, jaka jest wymagana do jego pasterskiego urzędu, z wyłączeniem tych spraw, które na mocy prawa lub dekretu papieża są zarezerwowane najwyższej lub innej władzy kościelnej” (kan. 381 § 1). Ustawodawca stanowi, że „obowiązkiem biskupa diecezjalnego jest rządzić powierzonym mu Kościołem partykularnym; z władzą ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, zgodnie z przepisami prawa” (kan. 391 § 1). Dlatego też celem artykułu jest analiza władzy biskupiej, jej źródła rodzajów.
EN
According to the 1983 Code of Canon Law, “a diocesan bishop in the diocese entrusted to him has all ordinary, proper, and immediate power which is required for the exercise of his pastoral function except for cases which the law or a decree of the Supreme Pontiff reserves to the supreme authority or to another ecclesiastical authority” (can. 381 § 1). The legislator states that “it is for the diocesan bishop to govern the particular Church entrusted to him with legislative, executive, and judicial power according to the norm of law” (can. 391 § 1). Therefore, the aim of this article is to analyze the episcopal authority, its sources of types.
11

Moderator kurii w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i partykularnym prawie polskim

72%
Kukulska P.
Kościół i Prawo
|
2014
|
issue 3 (16) nr 2
67-82
EN
The legislature in the 1983 Code of Canon Law introduced into the structures of the diocesan curia new ecclesiastical office under the name of moderator of the curia. It has competence in the administrative aspects of the functioning of the diocesan curia. It is the organ that the diocesan bishop may appoint to the principle of coordination of administrative tasks. Moderator of the curia is established according to the discretion of individual bishops of the diocese. It is also the office that is directly involved in the exercise of executive power. The Bishop may appoint a moderator of the curia for the Vicar General, or a priest who is not a vicar general, if the circumstances so require. The tasks of the moderator of the curia should care about the most fruitful execution of the tasks assigned to individual employees curia, curia employees convene meetings to present and exchange information and reconciliation of current tasks, ensuring the presence of curial staff, chairing meetings of all employees of the curia, or at least the chairmen of the papers, delegate notaries.
12
Content available remote

Posłuszeństwo ordynariuszowi według kanonu 273 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

72%
Brinda Š.
Kościół i Prawo
|
2018
|
issue 7 (20) nr 1
93-107
PL
Przysięga posłuszeństwa składana podczas święceń kapłańskich. Odwzorowanie istoty posłuszeństwa duchownych znajduje się w Jezusie Chrystusie, najwyższym Kapłanie i Pasterzu. Duchowni poprzez sakrament kapłaństwa uczestniczą w Chrystusowym kapłaństwie. Z ustanowienia Bożego Kościół jest hierarchicznie uporządkowany. Dlatego duchowny powinien okazywać szacunek i posłuszeństwo papieżowi oraz swojemu ordynariuszowi, którzy reprezentują urząd apostolski, poprzez apostolskie posłuszeństwo.
EN
The promise of obedience becomes the real promise in an act of ordination. The core of the priest obedience is in the example of Jesus Christ, the highest Pastor and the Priest through whom they are part of Christ’s priesthood. Church is a hierarchical order from God’s provision of it, therefore priest is required to show respect and obedience to the pope and superiors who are members of apostolic fellowship.
13

Proces skrócony według motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus

72%
Freliszka A.
Kościół i Prawo
|
2017
|
issue 6 (19) nr 1
195-208
PL
Proces skrócony jest nową instytucją prawną wprowadzoną przez motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus. Ma on na celu uprościć i przyspieszyć procedurę rozpatrywania spraw o stwierdzenie nieważności małżeństwa, przy jednoczesnym poszanowaniu wszelkich zasad dotyczących nierozerwalności węzła małżeńskiego. W pracy zawarte zostały najważniejsze zagadnienia, z którymi muszą zmierzyć się i o których muszą wiedzieć zainteresowani złożeniem prośby o rozpatrzenie skargi w procesie skróconym. Określenie koniecznych przesłanek do rozpoczęcia procesu, a także opisanie poszczególnych etapów procesu z uwzględnieniem konkretnych terminów, powinno ułatwić odnalezienie się w nowej rzeczywistości przepisowej, a także zdefiniować, jaki rodzaj spraw kwalifikuje się do rozpatrzenia w procesie biskupim.
EN
The shorten process is a new legal institution, introduced by motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus. It’s aim is to simplify and make the marriage invalidation process faster, respecting the rules of inseparable marriage bonds. The thesis includes the most important issues which have to face and know people who are interested in taking into consideration their complain in the shorten process. The definition of circumstances, necessary for process beginning, as well as description of process stages with regarding the concrete dates, should make the definition of what type of cases should be qualified for taking into bishop’s process consideration easier.
14
Content available remote

Specyfika wyrokowania w kanonicznym procesie skróconym o nieważność małżeństwa

72%
Rybaczek A.
Kościół i Prawo
|
2018
|
issue 7 (20) nr 1
221-235
PL
Proces skrócony o nieważność małżeństwa jest jednym z najważniejszych punktów reformy przeprowadzonej przez papieża Franciszka na mocy motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus. Ta nowa instytucja przypisuje biskupowi diecezjalnemu bardzo bezpośrednią i decyzyjną rolę, która podkreśla jego znaczenie jako pierwszego sędziego w Kościele partykularnym, który został mu powierzony. Według MIDI sędzią powinien być ustanowiony osobiście biskup, który mocą swego zadania pasterskiego daje największą gwarancję katolickiej jedności z Piotrem w wierze i dyscyplinie. W procesie skróconym o nieważność małżeństwa biskup diecezjalny, po konsultacji z instruktorem i asesorem, rozważywszy uwagi obrońcy węzła i wnioski obrończe stron, gdy takie zgłoszono, jeżeli osiągnął moralną pewność co do nieważności małżeństwa, powinien wydać wyrok. Biskup nie podejmuje decyzji w oparciu o subiektywną opinię, ale na podstawie osądu o tym, co jest pewne i możliwe do udowodnienia na gruncie dowodów i argumentów przedstawionych w procesie. Jedynym ostatecznym rozstrzygnięciem, jakie biskup może wydać jest orzeczenie nieważności małżeństwa, które staje się wykonalne, gdy nie zostanie zgłoszona apelacja, po piętnastu dniach od publikacji wyroku. Nie ma zatem miejsca na wyrok negatywny, ponieważ gdy biskup nie osiągnie moralnej pewności co do nieważności małżeństwa, wydaje dekret i przekazuje sprawę do procesu zwykłego.
EN
The briefer process of the nullity of marriage is one of the most important reform introduced by Pope Francis in motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus. This new institution attributes to the diocesan bishop a very direct and decisive role which emphasizes his importance as a first judge in the particular Church for which he was entrusted. According to MIDI the judge is to be the bishop himself, who, due to his pastoral office, is with Peter the greatest guarantor of Catholic unity in faith and discipline. In the briefer process of the nullity of marriage the diocesan bishop, having consulted with the instructor and the assessor and having considered the observations of the defender of the bond and, if there are any, the defense briefs of the parties, is to issue the sentence, if moral certitude about the nullity of marriage is reached. The bishop does not reach his decision based on a subjective opinion but on a judgment about what is certain and possible to proof on the basis of the evidence and arguments that have been presented in the process. The only definitive decision the bishop may make is that the nullity of marriage is established, which decision is executable if it is not appealed after fifteen days from publication of the definitive sentence. There is no room for a negative sentence because when the bishop is not morally certain of nullity of marriage then he issues a decree and refers the case to the ordinary method.
15
Publication available in full text mode
Content available

Herby biskupów pomocniczych Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w perspektywie heraldyki kościelnej

72%
Mazurkiewicz K.
Rocznik Skrzatuski
|
2019
|
vol. 7
133-144
PL
Biskup pomocniczy to wyświęcony na biskupa duchowny katolicki, którego zadaniem jest pomoc biskupowi diecezjalnemu w zarządzaniu diecezją, zazwyczaj jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi. Podczas sediswakancji, w przypadku niemożności wypełniania obowiązków przez biskupa diecezjalnego (choroba, śmierć), najstarszy nominacją biskup pomocniczy przejmuje władzę w diecezji do czasu wyboru administratora diecezjalnego. Bez przeszkód wypełnia również władzę, którą posiadał wcześniej, jako wikariusz generalny lub biskupi. Biskupów pomocniczych określa się też mianem sufraganów. Biskupi przez swą konsekrację biskupią wraz z zadaniem uświęcania otrzymują także zadanie nauczania i rządzenia, które z natury swej mogą być wykonywane tylko w hierarchicznej wspólnocie z głową Kolegium i jego członkami. W herbie i zawołaniu duchownego zawarta jest jego tożsamość, odbiór świata i sprawy dla niego najważniejsze. Herby hierarchów Kościoła Rzymskokatolickiego to kościelne oznaki godności, a symbole umieszczane w herbach dostojników kościelnych informują o ich miejscu w hierarchii Kościoła. W niniejszym artykule dokonano opisu graficznej postaci herbów biskupów pomocniczych diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej i analizy symboli w nich umieszczonych.
EN
Auxiliary bishop is an ordinated Roman-catholic religious man, whose duty is to assist the diocese bishop to manage the diocese. He does it usually as a vicar general or vicar episcopal. During sede vacante period (the diocese bishop’s sickness or death) the eldest (considering his nomination) auxiliary bishop takes over in the diocese up to the choice of a diocese administrator. He also is able to still rule as a vicar general or vicar episcopal. Auxiliary bishops are called suffragans. Bishops along with their consecration have a duty of sanctifying and also teaching and ruling, which can be done only in a hierarchical community with its head and members. In the coat of arms and motto of a religious there is contained his identity, his world reception and other most important things. Coats of arms of the hierarchs of the Roman-Catholic Church are church signs of dignity, symbols contained in the coats of arms of the Church dignitaries inform of their posts in the hierarchy of the Church. In this article there has been done a description of the graphic form of bishops’ coats of arms in Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese, and also an analysis of the symbols contained by them.
16
Publication available in full text mode
Content available

Herby biskupów diecezjalnych Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w perspektywie heraldyki kościelnej

72%
Mazurkiewicz K.
Rocznik Skrzatuski
|
2018
|
vol. 6
85-101
PL
Heraldyka kościelna rozwijała się zgodnie z heraldyką ogólną i zajmowała się herbami duchownych wszystkich stopni kościelnych, zakonów, jak i innych organizacji w łonie kościołów chrześcijańskich. Tworzenie herbu osobistego i wybór zawołania jest przywilejem, a nie obowiązkiem hierarchów kościelnych. W herbie i zawołaniu duchownego zawarta jest jego tożsamość, odbiór świata i sprawy dla niego najważniejsze. Najbardziej charakterystyczne dla herbów kościelnych są symbole religijne. Przedstawiane są one w postaci dewiz, trzymaczy i podpór oraz innych insygniów heraldycznych. Zarówno herb, jak i dewiza (zawołanie) jest osobistym wyborem hierarchy i wynika z jego posługi i bliskich mu treści religijnych. Opis herbu składa się z dwóch części, a mianowicie z opisu symboli umieszczonych na obrazie herbu oraz z przedstawienia jego intencji. W niniejszym artykule dokonano opisu graficznej postaci herbów biskupów diecezjalnych, analizując symbole w nich umieszczone.
EN
Church heraldry developed in accordance with the general heraldry and dealt with the crests of clergy of all church grades, orders and other organizations in the womb of Christian churches. Creating a personal coat of arms and choosing a calling is a privilege, not a duty of church hierarchs. In the coat of arms and the call of the clergy, his identity, the perception of the world and the matters most important to him are included. Religious symbols are the most characteristic of religious coats of arms. They are presented in the form of foreign currency, holders and supports and other heraldic insignia. Both the coat of arms and the motto (call) is a personal choice of the hierarch and results from his ministry and his religious content. The description of the coat of arms consists of two parts, namely the description of symbols placed on the image of the coat of arms and the presentation of its intentions. In this article, a graphic description of the form of the diocesan bishop's coats of arms was made, analyzing the symbols placed in them.
17
Publication available in full text mode
Content available

Urząd kapelana w aspekcie kanonicznym

72%
Adamczyk J.
Annales Canonici
|
2019
|
vol. 15
|
issue 1
EN
The aim of the article is to present chaplaincy in the light of canon law. The first part depicts the concept of a chaplain. The second part elaborates on the chaplain’s rights and duties and the third part is dedicated to the dismissal of the chaplain. The article ends with a summary and references.
PL
Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia urzędu kapelana w aspekcie prawa kanonicznego. W jego pierwszej części przedstawiono kwestię pojęcia kapelana. W drugiej części ukazano uprawnienia i obowiązki kapelana, natomiast część trzecia została poświęcona zagadnieniu usunięcia kapelana. Całość artykułu kończy podsumowanie i bibliografia.
18
Publication available in full text mode
Content available

Urząd dziekana w aspekcie prawnokanonicznym

72%
Adamczyk J.
Annales Canonici
|
2017
|
vol. 13
EN
The purpose of the article is to examine the issue of the appointment to the post of a vicar forane and the loss of the office. The first part of the paper discusses the post of a vicar forane in general terms. The second one outlines the required qualifications of a candidate for the office of a vicar forane, whereas the third one concerns the induction to the post of a vicar forane. The fourth part describes the issue of losing the office of an outside vicar.
PL
Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia powierzenia i utraty urzędu dziekana. W jego pierwszej części przedstawiono kwestię urzędu dziekana w ogólności. W drugiej części wskazano kwalifikacje kandydata na urząd dziekana, natomiast część trzecia została poświęcona powierzeniu urzędu dziekańskiego. Część czwarta omawia utratę urzędu wikariusza zewnętrznego.
19
Publication available in full text mode
Content available

Diecezjalny urząd katechetyczny

72%
Adamczyk J.
Studia Prawnicze KUL
|
2017
|
issue 1
7-26
EN
This article aims to present the diocesan catechetical office and its tasks. In the first part, the history of the creation of the diocesan catechetical office is depicted. The second part highlights an obligation to appoint a diocesan catechetical department, and the third part is dedicated to the tasks of such an institution.
PL
Celem artykułu jest ukazanie diecezjalnego urzędu katechetycznego i jego zadań. W jego pierwszej części przedstawiono historię powstania diecezjalnego urzędu katechetycznego. W drugiej części wskazano na obowiązek powołania diecezjalnego wydziału katechetycznego, natomiast część trzecia została poświęcona zadaniom wspomnianej instytucji.
20
Publication available in full text mode
Content available

Formacja dziewic konsekrowanych. Aspekt kanoniczny

72%
Adamczyk J.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2022
|
vol. 31
|
issue 3
195-209
EN
The aim of the article is to present the canonical aspect of the formation of consecrated virgins. The first part presents the qualifications and qualities of the candidates for the „ordo virginum”. The second part presents the initial formation for the rite of consecration, while the third part deals with the permanent formation of consecrated virgins. The article ends with a summary and bibliography.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.