Search results

1

Zjawisko śmierci – zmora medycyny

100%

Pala A.

Semina Scientiarum

|

2014

|

vol. 13

EN

The article is an attempt to show the evolution of the medical explanation of the phenomenon of death. Characteristic features of this evolution are the following:1. In the history of medicine there are two main ideas that explain the phenomenon of death: the idea of qualitative transformations, which means the stopping of metabolism, and the idea of quantitative transformations, which means the loss of the “essence of life”. It may be the loss of consciousness (irreversible dysfunction of the higher brain) or the loss of an important factor that sustains life (irreversible dysfunction of the brain stem).2. From a biological point of view, death is a process, but for practical purposes, medicine also tried to express it in the form of moment.3. Medical progress leads to the formulating of new definitions of death, but that does not mean that medicine is able to decide which one to choose. Rather, it needs philosophy for this.

2

Defining Death: Beyond Biology

94%

Lizza J. P.

Diametros

|

2018

|

issue 55

1-19

EN

The debate over whether brain death is death has focused on whether individuals who have sustained total brain failure have satisfied the biological definition of death as “the irreversible loss of the integration of the organism as a whole.” In this paper, I argue that what it means for an organism to be integrated “as a whole” is undefined and vague in the views of those who attempt to define death as the irreversible loss of the integration of the organism as a whole. I show how what it means for a living thing to be integrated as a whole depends on the sortal (kind) concept by which it is identified. Since interests, values, and ontological considerations besides strictly biological ones affect the concepts by which we individuate and identify living things, those non-biological considerations have a bearing on what it means for a particular kind of living thing to exist as a whole and thus what it means for one of us to die. Even if our bodies may remain organically integrated in some sense despite total brain failure, this fact should not lead us to reject brain death as death. Artificially sustained brain-dead human bodies are not human beings, but the remains of them. While such bodies may be alive in some sense, they are not human beings or human persons. They are not one of us.

3

The role of understanding the brain death concept in individuals’ willingness to donate organs – preliminary study

94%

Hulewska A.

Progress in Health Sciences

|

2011

|

vol. 1

|

issue 1

57-62

EN

Purpose: The study tries to explore if there is an association between the level of understanding the brain death concept and the willingness to organ donation. Methods: For the purpose of that study the two-step method was introduced. The first stage was planned to test people’s ideas about brain death and then separate main groups of responses from these ideas. Those general categories were used in the second phase of the study. 550 respondents completed self-administered questionnaire comprised three sections: (1) understanding the term brain death scale; (2) willingness to donate scale; and (3) general demographic questions. Results: It turned out that just over 50% of respondents correctly associated the death of the human brain with the patient’s death. The rest of the subjects was convinced that the diagnosis of brain death means that the organism had a chance to survive. Significant association between the participants’ willingness to donate their organs after death and their understanding of the concept of brain death was found. Conclusions: The results supported the prediction that having a thorough knowledge of the concept of brain death is associated with a greater willingness to become an organ donor after one’s death. Our findings show how important providing professional education on transplantation in our society is.

4

What Does a Definition of Death Do?

94%

Specker Sullivan L.

Diametros

|

2018

|

issue 55

63-67

EN

In his article, “Defining Death: Beyond Biology,” John Lizza argues in favor of a civil definition of death, according to which the potential for consciousness and social interaction marks us as the “kind of being that we are.” In this commentary, I critically discuss this approach to the bioethical debate on the definition of death. I question whether Lizza’s account is based on a full recognition of the “practical, moral, religious, philosophical, and cultural considerations” at play in this debate. I further propose that a truly ethical debate on definitions of death ought to concentrate on how different definitions of death are used in diverse contexts – what definitions of death do – and focus less on who has the right definition of death for all situations.

5

A Biological Theory of Death: Characterization, Justification, and Implications

83%

Nair-Collins M.

Diametros

|

2018

|

issue 55

27-43

EN

John P. Lizza has long been a major figure in the scholarly literature on criteria for death. His searching and penetrating critiques of the dominant biological paradigm, and his defense of a theory of death of the person as a psychophysical entity, have both significantly advanced the literature. In this special issue, Lizza reinforces his critiques of a strictly biological approach. In my commentary, I take up Lizza’s challenge regarding a biological concept of death. He is certainly right to point out that science is not value-free; however, this does not imply that there cannot be a characterization of biological death that can be shown to be superior to other concepts. After characterizing and justifying such a theory of biological death, I show that patients who meet the diagnostic criteria for brain death are unequivocally biologically alive. However, with respect to concepts of personhood and related ideas (as opposed to biology), I urge the acceptance of a pluralism of such concepts for matters of public policy.

6

Dylematy etyczne wokół definicji śmierci mózgowej

71%

Picewicz J.

Edukacja Filozoficzna

|

2016

|

issue 62

21-33

XX

In the article I discuss the ethical aspects of the definition of brain death. Persistent and irreversible cessation in determining of a brain stem, also known as brain death, is the basic criterion in determining human death. Patients classified as brain-dead are no longer subject to medical treatment, which turns aimless in their condition, and can have their organs removed for the purpose of donation. The main problem with current transplantation practice is the legitimacy of equating brain death with the dead of a person. Biological death of the brain does not automatically involve the biological death of the whole organism. The brain is the governor, the coordinator of a biological human structure, so its death means disintegration of the ability to biologically exist any further. The death of the brain stem is the core indicator, a landmark between life and full death. Defining brain death captures the difficulty of determining the very exact moment of death. The organs must remain alive for as long as possible and, at the same time, dead for as long as necessary, in order to implant them to another human being. This raises many ethical doubts which opens up philosophical debate.

7

A Holistic Understanding of Death: Ontological and Medical Considerations

71%

Nguyen D.

Diametros

|

2018

|

issue 55

44-62

EN

In the ongoing ‘brain death’ controversy, there has been a constant push for the use of the ‘higher brain’ formulation as the criterion for the determination of death on the grounds that brain-dead individuals are no longer human beings because of their irreversible loss of consciousness and mental functions. This essay demonstrates that such a position flows from a Lockean view of human persons. Compared to the ‘consciousness-related definition of death,’ the substance view is superior, especially because it provides a holistic vision of the human person, and coheres with the perennial axiom about the ‘whole and parts.’

8

Czy ciało po śmierci mózgu może się ruszać?

71%

Bujnowska M.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2018

|

issue 1(26)

PL

Odruchy rdzeniowe są fizjologicznym objawem spotykanym u zmarłych w mechanizmie śmierci mózgu. Nierzadko skutecznie wprowadzają element niepewności u personelu medycznego opiekującego się zmarłym dawcą narządów. Motoryczne odruchy rdzeniowe występujące pośmiertnie odbywają się na drodze łuku odruchowego – połączenia nerwowego między rdzeniem kręgowym a mięśniami szkieletowymi. Połączenia te są odpowiedzialne za odruchy bezwarunkowe – a więc za te, których przewodzenie odbywa się szlakami nerwowymi z pominięciem mózgowia. Jednym z takich odruchów jest objaw Łazarza, który objawia się krótkotrwałym uniesieniem i skrzyżowaniem rąk a następnie opuszczeniem ich na klatkę piersiową

EN

Core remissions are a pathophysiological symptom found in the dead in the mechanism of cerebral death. Often, they effectively introduce an element of uncertainty in medical personnel taking care of a dead organ donor. Motor core reflexes occurring postmortem are performed by the reflex arc – the nerve connection between the spinal cord and the skeletal muscles. These connections are responsible for unconditioned reflexes – that is, those whose conduct is nerve-bound pathways without the brain.

9

Śmierć mózgowa - kontrowersje i uzgodnienia

60%

Alichniewicz A.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2018

|

vol. 42

131-144

EN

Human death is challenging from both philosophical and medical points of view, because of an apparent ontological discrepancy between the diagnosis of death of the organism as a whole and the declaration of death of a human person. In my paper I make an attempt to analyze the main controversies as well as agreements concerning ontological and medico-epistemological problems that have created the evolution of the definition of brain death, arguing that: 1. It is impossible to define death; 2. What functions as the definition of death is rather a set of criteria of death than a definition in a proper sense; 3. The debate concerning so-called definition of death refers not to death as such, universally conceptualized, but to a specific problem of death of a human being; 4. Analyzing the problem of human death it is impossible to make a clear distinction between biological and philosophical dimensions.

PL

Śmierć człowieka jest wyzwaniem zarówno dla analiz filozoficznych, jak i nauki oraz praktyki medycyny ze względu na napięcie między diagnozą śmierci organizmu jako całości a stwierdzeniem zgonu osoby. W artykule podejmuję próbę przyjrzenia się głównym kontrowersjom, a także uzgodnieniom natury ontologicznej i epistemologiczno-medycznej, składającym się na ewolucję definicji śmierci mózgowej.

10

Neurotechnologie a jejich užití ve zdravotnickém právu

60%

Doležal T., Doležal A.

Časopis zdravotnického práva a bioetiky (Journal of Medical Law and Bioethics)

|

2023

|

vol. 13

|

issue 2

72-94

EN

In recent years, neuroscience has been increasingly making its way into law, to the extent that a new name for the field has emerged abroad, referred to as neurolaw. This area of law takes an interdisciplinary approach to different branches of law, focusing on human conduct in the light of new findings in neuroscience. In the Czech environment, however, neurolaw is neglected, despite the fact that the discussions that take place in this field seem to be directly crucial for some areas of law. In fact, neuroscience has cast doubt on the very philosophical foundations of criminal and civil law, especially in the area of the question of the existence of human freedom. This article focuses on selected interesting problems that neuroscience raises in the field of medical law.

CS

Neurověda se v posledních letech stále více prosazuje i do práva a to do takové míry, že se v zahraničí objevil název pro nový obor označovaný jako neuroprávo (neurolaw). Tato oblast práva využívá interdisciplinární přístup k různým odvětvím práva, přičemž se zaměřuje na lidské jednání ve světle nových poznatků v oblasti neurověd. V českém prostředí je ovšem neuroprávo opomíjeno a to přesto, že diskuze, které v této oblasti probíhají, se zdají pro některé oblasti práva přímo kruciální. Neurovědy totiž vystavily pochybnosti o samotných filosofických základech trestního i civilního práva, a to zejména v oblasti otázky existence lidské svobody. Tento článek se zaměřuje na vybrané zajímavé problémy, které neuroprávo přináší v oblasti medicínského práva.

11

In Defense of Brain Death: Replies to Don Marquis, Michael Nair-Collins, Doyen Nguyen, and Laura Specker Sullivan

60%

Lizza J. P.

Diametros

|

2018

|

issue 55

68-90

EN

In this paper, I defend brain death as a criterion for determining death against objections raised by Don Marquis, Michael Nair-Collins, Doyen Nguyen, and Laura Specker Sullivan. I argue that any definition of death for beings like us relies on some sortal concept by which we are individuated and identified and that the choice of that concept in a practical context is not determined by strictly biological considerations but involves metaphysical, moral, social, and cultural considerations. This view supports acceptance of a more pluralistic legal definition of death as well as acceptance of brain death as death.

12

Teologiczno-prakseologiczne implikacje współczesnej dyskusji nad rozumieniem śmierci

60%

Babiński J.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

17-32

EN

The problem of death is still an ongoing subject of intense debates. As a topic of worldview discussions and is is continually undertaken by science. The development of science means that the definitions and solutions regarded as definitive need to be revised and perfected. Considering Theology, the discussion taking place in medicine and philosophy is particularly important. The theological and dogmatic understanding of death is does not undergo any fundamental changes; however, the new proposals formulated in other sciences have their praxeological and pastoral consequences.

PL

Problem śmierci ciągle budzi gorące dyskusje. Jest to temat nieustannie podejmowany przez naukę, jak i w dyskusjach światopoglądowych. Rozwój nauki sprawia, że definicje i rozwiązania, uznawane za ostateczne, domagają się rewizji bądź uzupełnienia. Jeśli chodzi o teologię, szczególnie istotna jest dyskusja dokonująca się w medycynie i filozofii. Teologiczno-dogmatyczne rozumienie śmierci nie ulega zasadniczej zmianie, jednak nowe propozycje formułowane w przestrzeni innych nauk, pociągają za sobą konsekwencje prakseologiczne i pastoralne.

13

Biologiczna definicja śmierci

60%

Bombik M.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2009

|

vol. 7

|

issue 2

19-29

DE

In dem Ausatz geht es um die biologischen Todesbegrife, die der Rafael Ferber in dem Buch: Philosophische Grundbegrife, Band 2, Kapitel V: Tod, München 2003, 197-227, behandelt. Die biologische Definition des Todes, die von August Weismann stammt. bildet einen Ausgangspunkt zu weiteren Űberlegungen dieses Problems. Es wurde fest betont der Unterschied zwischen einer Todesdefinition und den Todeskriterien, die in der Medizin, als einer praktischen Disziplin, wichtige Rolle spielen. Man hat herasgehebt folgende Todeskriterien: 1. Herztod, 2. Hirntod, 2.1. Ganzhirntod, 2.2. Teilhirntod und 3. Testverfahren – ob die Kriterien erfüllt sind. Die Todeskrieterien kann man auch in einer formaler Gestalt, als eine Operationsdefinition darstellen. Entscheidend ist an den Bestimmungen des Todeskriteriums, daβ das Eintreten des menschlichen Todes heute auf einer Festsetzung beruht. Deshalb ist in der Gegenwart das Eintreten des Todes häufig keine natürliche oder reale Tatsache mehr, sondern eine institutionelle Tatsache, die durch semantischen Regeln konstituiert wurde. Die biologische Todesdefinition ist keine Menschentodesdefinition.

14

Zgoda czy brak sprzeciwu. Wiedza na temat oświadczenia woli i obowiązujących przepisów prawnych w zakresie przeszczepiania narządów w Polsce

60%

Michalska W., Jandy W., Sadaj-Owczarek K.

Zeszyty Naukowe Collegium Witelona

|

2023

|

vol. 1

|

issue 46

11-25

EN

Organ transplantation is the only recognized treatment for end-stage organ failure. According to Poltransplant's data, an average of 15 patients die every day, waiting for a transplant. The concept of transplantation (from Latin transplantare – which means “to vaccinate”, “to transplant”) is understood as the procedure of transferring tissue cells or organs within one organism or between several living organisms. An organ donor can be a living person, then it is called ex vivo, or a deceased person, then it is called ex mortuo. Depending on the type of organ donor, the following types of transplants can be distinguished: transplant from a deceased donor and transplantation of the so-called family, i.e. from a living donor. In the case of a living donor, only one kidney or a fragment of the liver can be transplanted exclusively to a paediatric recipient. Pursuant to the Act of 1 July 2005 on the collection, storage and transplantation of cells, tissues and organs (chapter 3 entitled “Collecting cells, tissues or organs from living donors”), the collection of an organ from a living donor must be preceded by the necessary medical examinations to establish, whether the risk of the procedure does not exceed the expected limits acceptable for this type of procedure and will not significantly affect the health of the donor. In the case of retrieving organs from a deceased donor – upon the recognition of the patient as dead and upon the commission's confirmation of brain death – the main purpose of further care for the potential donor of organs is to ensure the proper functioning of the organs that may be the subject of transplantation, provided that the organs have been verified (authorized), that is, the deceased did not object to organ donation while alive. It is worth emphasizing that the process of adjudicating brain death is carried out in accordance with clear and transparent legal provisions, and the deceased person can be considered as a potential organ donor only after their death. Therefore, the procedure of ascertaining brain death cannot be associated with the removal of organs. Whether or not organs will be harvested after death depends on many factors, the first being the so-called authorization of the removal of organs, i.e. determining whether the deceased did not object to the removal of organs during their lifetime. Another factor that makes it impossible to harvest organs from the deceased are medical factors. Two kidneys, a heart, a pancreas, a liver, two lungs, an intestine, face and neck organs, tissues: corneas, fascia, valves, bones and vessels can be taken from one deceased organ donor.

PL

Transplantacja narządów jest jedyną uznaną metodą leczenia schyłkowej niewydolności narządów. Z danych Poltransplantu wynika, że codziennie średnio 15 chorych umiera, nie doczekawszy przeszczepu. Przez pojęcia transplantacja (od łac. transplantare – co oznacza „szczepić”, „przesadzać”) rozumie się zabieg przeniesienia komórek tkanek lub narządów w obrębie jednego organizmu lub między kilkoma organizmami żywymi. Dawcą narządu może zostać żywy człowiek, wówczas pobranie takie nazywamy – ex vivo, bądź osoba zmarła, wtedy nazywane jest pobraniem – ex mortuo. Ze względu na typ dawcy narządów wyróżnia się następujące rodzaje przeszczepów: przeszczep od dawcy zmarłego oraz przeszczep tzw. rodzinny, czyli od dawcy żywego. W przypadku dawcy żywego przeszczepić można wyłącznie jedną nerkę lub fragment wątroby, wtedy biorcą może być wyłącznie biorca pediatryczny. Zgodnie z Ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (rozdział 3 zatytułowany „Pobieranie komórek, tkanek lub narządów od żywych dawców”) pobranie narządu od żywego dawcy musi zostać poprzedzone niezbędnymi badaniami lekarskimi ustalającymi, czy ryzyko zabiegu nie wykracza poza przewidywane granice dopuszczalne dla tego rodzaju zabiegów i nie wpłynie w istotny sposób stanu zdrowia dawcy. W przypadku pobrania narządów od dawcy zmarłego – z chwilą uznania chorego za zmarłego i z chwilą komisyjnego stwierdzenia śmierci mózgu – zasadniczym celem dalszej opieki nad potencjalnym dawcą narządów jest zapewnienie właściwej funkcji narządów mogących być przedmiotem transplantacji, pod warunkiem że zweryfikowano (dokonano autoryzacji pobrania narządów), czyli zmarły nie zgłosił sprzeciwu na pobranie narządów za życia. Warto podkreślić, że proces orzekania śmierci mózgu następuje wedle jasnych i transparentnych przepisów prawa, zaś zmarłego – jako potencjalnego dawcę narządów można rozpatrywać wyłącznie po jego śmierci. Procedura stwierdzenia śmierci mózgu nie może być kojarzona zatem z pobraniem narządów. To, czy do pobrania narządów dojdzie po śmierci, decyduje wiele czynników, a pierwszym jest doprowadzenie do tzw. autoryzacji pobrania narządów, czyli określenia, czy zmarły nie zastrzegł sobie za życia sprzeciwu na pobranie narządów. Kolejnym czynnikiem, który uniemożliwia pobranie narządów od zmarłego, są czynniki medyczne. Od jednego zmarłego dawcy narządów pobrać można dwie nerki, serce, trzustkę, wątrobę, dwa płuca, jelito, narządy twarzy i szyi, tkanki: rogówki, powięzie, zastawki, kości oraz naczynia.

15

Pobieranie narządów po zatrzymaniu krążenia. O nadrzędności neurologicznego kryterium śmierci nad krążeniowym – kwestie filozoficzne

48%

Nowak P.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2018

|

vol. 42

55-71

EN

This two-part article concerns with bioethical issues associated with organ donation after circulatory determination of death (DCDD). Part 2 is devoted to philosophical problems. I analyze three concepts of death, that identify the end of life with a) somatic disintegration of the organism, b) irreversible cessation of vital work of self-preservation and c) irreversible loss of patient’s moral status. By referring to these positions I argue that circulatory criterion of death is reliable only if cessation of circulation lasts long enough for brain death to occur. Taking this into account, it might be supposed that the 5 minutes period of observation of cessation of circulation is not enough for patient’s death to take place.

PL

Przedmiotem tego dwuczęściowego artykułu są zagadnienia bioetyczne związane z pobieraniem narządów po zatrzymaniu krążenia. Cześć druga poświęcona jest problemom filozoficznym. Analizuję tutaj trzy koncepcje śmierci, które utożsamiają koniec życia z (a) somatyczną dezintegracją organizmu, (b) nieodwracalną utratą zdolności do samozachowania oraz (c) nieodwracalną utratą statusu moralnego pacjenta. Odwołując się do tych trzech stanowisk, argumentuję, że krążeniowe kryterium śmierci jest wiarygodne tylko wtedy, jeśli zatrzymanie krążenia trwa na tyle długo, że prowadzi do śmierci mózgu. Wziąwszy to pod uwagę, można przypuszczać, że przyjęty obecnie 5 minutowy okres obserwacji zatrzymania krążenia nie wystarcza do tego, aby nastąpiła śmierć pacjenta.

16

Pobieranie narządów po zatrzymaniu krążenia. O nadrzędności neurologicznego kryterium śmierci nad krążeniowym – kwestie regulacyjne

48%

Nowak P.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2018

|

vol. 42

35-53

EN

This two-part article concerns with bioethical issues associated with organ donation after circulatory determination of death (DCDD). Part 1 is devoted to legal and regulatory matters. Here I prove that in Poland organ retrieval from donors of all categories, specified in the modified Maastricht classification, is permissible. Particularly I argue that in our country there already is a legal basis for development of program of organ retrieval from donors in whom circulatory arrest have occurred after foregoing of life sustaining treatment. I also examine whether from the point of view of the law such donors might be considered dead when organ retrieval takes place.

PL

Przedmiotem tego dwuczęściowego artykułu są zagadnienia bioetyczne związane z pobieraniem narządów po zatrzymaniu krążenia. Część pierwsza jest poświęcona problematyce prawno-regulacyjnej. Dowodzę tutaj, że w Polsce dopuszczalne jest pobieranie narządów od dawców wszystkich kategorii wyszczególnionych w tzw. zmodyfikowanej klasyfikacji z Maastricht. W szczególności argumentuję, że w naszym kraju już obecnie istnieją podstawy prawne do rozwijania programu pobierania narządów od osób, u których doszło do zatrzymania krążenia po rezygnacji z terapii podtrzymującej życie. Z perspektywy prawa rozważam także, czy tego rodzaju dawcy mogą być uznani za zmarłych w momencie dokonywania eksplantacji.

Refine search results

Zjawisko śmierci – zmora medycyny

Defining Death: Beyond Biology

The role of understanding the brain death concept in individuals’ willingness to donate organs – preliminary study

What Does a Definition of Death Do?

A Biological Theory of Death: Characterization, Justification, and Implications

Dylematy etyczne wokół definicji śmierci mózgowej

A Holistic Understanding of Death: Ontological and Medical Considerations

Czy ciało po śmierci mózgu może się ruszać?

Śmierć mózgowa - kontrowersje i uzgodnienia

Neurotechnologie a jejich užití ve zdravotnickém právu

In Defense of Brain Death: Replies to Don Marquis, Michael Nair-Collins, Doyen Nguyen, and Laura Specker Sullivan

Teologiczno-prakseologiczne implikacje współczesnej dyskusji nad rozumieniem śmierci

Biologiczna definicja śmierci

Zgoda czy brak sprzeciwu. Wiedza na temat oświadczenia woli i obowiązujących przepisów prawnych w zakresie przeszczepiania narządów w Polsce

Pobieranie narządów po zatrzymaniu krążenia. O nadrzędności neurologicznego kryterium śmierci nad krążeniowym – kwestie filozoficzne

Pobieranie narządów po zatrzymaniu krążenia. O nadrzędności neurologicznego kryterium śmierci nad krążeniowym – kwestie regulacyjne