Search results

1

FACES OF ART: Typical furniture in Łódź city centre apartments at the end of the nineteenth and early twentieth centuries (contribution to the research)

100%

Pawlak M.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2013

|

vol. 14(1)

EN

This article describes and explores the furniture chosen for apartments typical of the middle class and petty bourgeoisie of Łódź. These premises were located in the tenement buildings in, or around, the vicinity of Piotrkowska Street. These apartments typically comprised of four to six rooms, which were divided into two areas: the public area (including the sitting room, dining room, study or smoking room) and the private area (including the bedroom, children’s room, and boudoir room), which were connected via a hallway. The apartments were completed by a utility area (with kitchen, bathroom, and servant’s room), which was located in the annexe of the building. The design of the apartments’ interior reflected bourgeois standards and, thus, the public rooms should have been in a uniform style. However, a lack of funds and an excessive adherence to tradition or the frivolous following of fashion trends resulted in the rooms being overloaded with all types of furniture and trinkets. The private rooms were of the same eclectic character. The only exception to this was the children’s room, where the furniture was usually limited to essential equipment. The furniture for Łódź apartments often came from the local furniture and carpentry factories (inter alia: Karol Wutke, Wilhelm Thiede, Alojzy Klose) or shops which sold furniture and household equipment for all types of interiors. Furniture for apartments could also be bought on the secondary market, from private sellers or through agencies engaged in sales.

2

OBLICZA SZTUKI: Wyposażenie mieszkań w łódzkiej kamienicy śródmiejskiej na przełomie XIX i XX wieku (przyczynek do badań)

100%

Pawlak M.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2013

|

vol. 14(1)

PL

Prezentowany artykuł ma na celu scharakteryzowanie wyposażenia typowych mieszkań należących do łódzkiego drobnomieszczaństwa i drobnej burżuazji na przełomie XIX i XX wieku. Lokale te mieściły się w kamienicach położonych przy ul. Piotrkowskiej lub w jej najbliższym sąsiedztwie. Składały się przeważnie z czterech do sześciu pokojów podzielonych na strefę reprezentacyjną (salon, jadalnia, gabinet/ palarnia) i prywatną (sypialnia, pokój dziecięcy, buduar), które łączył hol. Całość uzupełniała ulokowana w oficynie część gospodarcza (z kuchnią, łazienką i służbówką). Przy urządzaniu wnętrz nawiązywano do wzorców burżuazyjnych. Według nich pomieszczenia reprezentacyjne powinny być jednolite stylowo. Jednakże brak środków finansowych oraz nadmierne przywiązanie do tradycji lub bezmyślne kierowanie się modą sprawiały, że pomieszczenia te były przeładowane różnego rodzaju meblami i bibelotami. Podobnie eklektyczny charakter posiadały pokoje prywatne. Wyjątkiem był pokój dziecięcy, którego umeblowanie ograniczano zazwyczaj do niezbędnych sprzętów. Wyposażenie łódzkich mieszkań często pochodziło z miejscowych zakładów meblarsko-stolarskich (m.in. Karola Wutke, Wilhelma Thiede, Alojzego Klose) oraz składów, które oferowały meble i sprzęty do wnętrz wszystkich typów. Wyposażenie mieszkań można było nabyć również na rynku wtórnym, od osób prywatnych lub w firmach trudniących się pośrednictwem w sprzedaży.

3

Fear and Wish-fulfilling Flights of Fancy: Walpole’s Nightmare of Class Conflict and the Restoration of Aristocracy in The Castle of Otranto

51%

Koç E., Altan N. A.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2014

|

vol. 57/113 z. 1

75-88

EN

This article discusses The Castle of Otranto by Horace Walpole as the first gothic work dramatizing, through the theme of “usurpation”, the emergence of the new but “greedy” bourgeoisie in England in the eighteenth century as a threat against the long-established, and from Walpole’s perspective, “divinely ordered” aristocratic system. Au fait with the worries and expectations of aristocracy, for he is the son of Robert Walpole (the first Prime Minister of England), and a member of nobility and the Parliament, Walpole, in his work, cannot help defending the established system against the emerging bourgeois paradigm. In the article, Walpole’s concern with the chaotic state of his country, which he reveals through building a devastating class conflict in Otranto, will be analyzed with the help of biographical, historical, and Marxist approaches. Finally, by referring to the Freudian theory of “wish-fulfillment through dreams”, Walpole’s solution for the conflict will be shown to be a self-gratifying one, satisfying the author’s aristocratic self.

4

„Twarda kobieta w męskim świecie” czy wrażliwa romantyczka? Helena Anna z Weilów Geyer w świetle swoich spisanych wspomnień

51%

Staniszewska A.

Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku

|

2021

|

vol. 24

117-129

EN

The aim of the article is to present the private life of Helena Anna Geyer (née Weil) (1855–1935) in the light of her memories and to find an answer to the title question. A woman who was born into a landowning family fell in love with her sister’s brother-in-law, Gustaw Geyer, at a young age. After years of unhappy love, she became close to her beloved, who soon became her husband. The marriage with the son of Ludwik Geyer forced Helena to change her surroundings. Moving from the family estate to the developing Lodz meant that she had to get used to the reality of the big city. In her memoirs written down years later, she told about how she found herself in a new situation. Memories of H.A. Geyer are the testimony of a person who experienced both the life of the landowner and the rich bourgeoisie. The clash of both worlds shows the reader how demanding life was for an individual in a 19th-century metropolis. Unfortunately, the world of the Łódź bourgeoisie was also very brutal for the sensitive H.A. Geyer.

PL

Celem artykułu jest próba ukazania prywatnego życia Heleny Anny z Weilów Geyer (1855–1935) w świetle jej wspomnień oraz znalezienie odpowiedzi na tytułowe pytanie. Kobieta, która urodziła się w ziemiańskiej rodzinie Weilów, w młodym wieku obdarzyła, początkowo nieodwzajemnionym, uczuciem szwagra swojej siostry – Gustawa Geyera, członka zamożnej rodziny burżuazyjnej. Po latach nieszczęśliwej miłości zbliżyła się do ukochanego, który wkrótce został jej mężem. Małżeństwo z synem Ludwika Geyera wymogło na Helenie zmianę otoczenia. Przenosiny z rodzinnego majątku do rozwijającej się przemysłowej Łodzi spowodowały, że musiała przywyknąć do wielkomiejskiej rzeczywistości. O tym, jak (i czy w ogóle) odnajdowała się w nowej sytuacji, opowiedziała w spisanych po latach wspomnieniach. Wspomnienia H.A. Geyer są świadectwem osoby, która doświadczyła zarówno życia ziemiańskiego, jak i życia bogatej burżuazji. Zderzenie obu światów unaocznia czytelnikowi, jak wymagające dla jednostki było życie w XIX-wiecznej metropolii. Niestety, świat łódzkiej burżuazji okazał się również bardzo brutalny dla wrażliwej H.A. Geyer.

5

Why Democracy in Poland Is Currently Impossible? Conditions For the Sustainability of The Liberal Democratic System

45%

Bartoś T.

Społeczeństwo i Polityka

|

2021

|

issue 2(67)

9-28

PL

Demokracja liberalna jest owocem wielowiekowej ewolucji opartej na konflikcie między różnymi grupami interesów. Ta walka lub szerzej – konflikt – są źródłem stabilności instytucji państwowych, prawa i sądów. To dziwna pułapka, w której liczne silne podmioty są w stanie egzekwować swoje prawa. Warunkiem stabilności demokracji liberalnej jest zatem istnienie trwałego rozwarstwienia społecznego, przeciwstawnych interesów i sił wśród podmiotów społecznych. Zniszczenie warstw społecznych w państwach postkomunistycznych ugruntowało się i stworzyło nowy typ społeczeństwa zunifikowanego lub „grupomyślnego”. Likwidacja prywatnej własności utrwalanej przez kilka pokoleń, masowe przesiedlenia i degradacja wyższych warstw stworzyły nowy typ społeczeństwa pozbawionego prawdziwego rozwarstwienia, grup interesów zdolnych do skutecznego angażowania się w konflikt. Wiele pokoleń ewolucji, w tym bitew, sporów, być może o charakterze rewolucyjnym, jest potrzebnych do zaszczepienia trwałej struktury liberalnej demokracji w państwach byłego bloku sowieckiego.

EN

Liberal democracy is the fruit of many centuries of evolution based on conflict between various interest groups. This struggle, or conflict, is the source of stability in state institutions, the law and the courts. It is a strange pitfall in which numerous strong entities are capable of enforcing their rights. The condition for a liberal democracy to be stable is therefore the existence of sustainable social stratification, opposing interests and forces among social entities. The destruction of social strata in post-communist states has become entrenched and created a new type of uniformized or groupthink society. The elimination of private ownership perpetuated over several generations, mass resettlements and the degradation of higher strata have created a new type of society devoid of genuine stratification, interest groups capable of engaging in conflict with efficacy. Many generations of evolution, including battles, disputes, perhaps of a revolutionary nature, are required for a sustainable structure of liberal democracy to be instilled in states belonging to the former Soviet bloc.

6

Filozofia i koniunktura

38%

Negri A.

Praktyka Teoretyczna

|

2016

|

vol. 19

|

issue 1

104-123

EN

In the text, which consists of the first two parts of the second chapter of Descartes Politico, Antonio Negri defines the change in the thought of René Descartes which took place at the end of the third decade of the 17th century. A crucial category in Descartes’ thought –conjuncture - is connected closely with the economic downturn and deep crisis of the Renaissance project. Negri tries to capture the moment of birth of the “baroque” Descartes and points to a dynamic tension between Descartes’ philosophy (at that particular moment) and a libertine worldview. This ambiguous relation with libertinism (which is the answer to the decline of Renaissance hopes and aspirations) is, according to Negri, the starting point for the Cartesian search for a way to overcome the crisis.

PL

W tekście, na który składają się dwie pierwsze części drugiego rozdziału książki Descartes politico, Antonio Negri definiuje zmianę dokonującą się w myśli Kartezjusza u progu lat 30. XVII wieku. Kluczowa dla analiz Negriego kategoria oddzielenia ujęta zostaje w ścisłym związku z załamaniem koniunktury gospodarczej i głębokim kryzysem projektu renesansowego. Negri stara się uchwycić moment narodzin barokowego Kartezjusza i wskazuje na dynamiczne napięcie między filozofią kartezjańską tego okresu a światopoglądem libertyńskim. To właśnie niejednoznaczna relacja z libertynizmem, stanowiącym odpowiedź na upadek renesansowych nadziei i aspiracji, stanowi, wedle Negriego, punkt wyjścia dla kartezjańskich poszukiwań sposobu przezwyciężenia kryzysu.

7

Śmierć intelektualisty. Nareszcie!

38%

Zych J.

Stan Rzeczy

|

2019

|

issue 1(16) Intelektualiści totalni

205-234

PL

Intelektualista to figura związana z wieloma jeszcze do niedawna żywymi mitami. Karol Marks porzucający karierę mieszczańskiego akademika i dziennikarza, by na całe życie zostać politycznym wygnańcem (uchodźcą?), György Lukács po upadku Rewolucji Węgierskiej oddający pióro, gdy oficer KGP prosi go o złożenie broni, Kuroń i Modzelewski piszący List do partii, za który spędzą lata w więzieniu, Sartre rezygnujący z nagrody Nobla… Dziś ta figura jest martwa, nie ma nic bardziej odległego od przywołanego toposu niż współczesny polski akademik, konformista i karierowicz produkujący teksty w sposób zbliżony do tego, w jaki robotnik fabryczny przy taśmie produkuje towary, w przeciwieństwie do tego ostatniego niezdolny jednak tak do refleksji, jak i do walki o cokolwiek, nawet o samego siebie. Wbrew jednak przekonaniu burżuazji, która sądzi, że „historia ongi istniała, ale dzisiaj historii już nie ma” i chętnie by poprzestała na obróceniu intelektualisty w swojego płatnego, najemnego robotnika, historia dopiero się rozpoczyna. Totalna alienacja, jaką jest podporządkowanie władz umysłowych akumulacji kapitału, wymaga totalnej rebelii.

EN

Until recently, the “intellectual” was a figure associated with many myths. Karl Marx abandoned a career as a bourgeois academic and journalist to become a permanent political exile; György Lukács gave a pen to a KGB officer, after he had been asked to lay down arms; Kuroń and Modzelewski wrote a “Letter to the Party,” and as a result they spent years in prison; Sartre declined the Nobel Prize… Now the figure of the intellectual is dead. The contemporary Polish academic could not be more distant from this topos. The contemporary Polish academic is a conformist and careerist producing articles in the same way a factory worker produces commodities. However, in contrast to the latter, the former is unable either to reflect on or to fight for anything, even himself. But although bourgeois economists believe that “There has been history, but there is no longer any” and will be content to convert intellectuals into wage labourers, history is only just beginning. Total alienation, the subsuming of the faculty of thought to the accumulation of capital, demands total rebellion.

Refine search results

2 Miscellanea Anthropologica et Sociologica

1 Praktyka Teoretyczna

1 Społeczeństwo i Polityka

1 Stan Rzeczy

1 Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

2 2021

1 2019

1 2016

1 2014

2 2013

2 Pawlak M.

1 Altan N. A.

1 Bartoś T.

1 Koç E.

1 Negri A.

1 Staniszewska A.