Search results

1

Electioneering in Lithuania

100%

Aleknonis G.

Political Preferences

|

2017

|

issue 14

5-18

EN

This article serves as an introductory note to the “Lithuanian chapter” of the journal. A brief description of the electoral history after the restoration of Lithuanian independence in 1990 is provided, the most important political parties are introduced and their interactions shortly explained. The article also describes basic research on electoral topics in Lithuania.

2

Campaigning on Facebook: Posts and online social networking as campaign tools in the 2017 general elections in the Republic of Kosovo

88%

Gërguri D.

Central European Journal of Communication

|

2019

|

vol. 12

|

issue 1(22)

92-109

EN

The 2017 general elections in Kosovo are the first to be considered for the high use of Facebook by political parties. Kosovo has nearly 1 million Facebook users, and this is one reason that has pushed all political parties, without distinction, to include Facebook in their electoral strategies. The paper analyses the use of Facebook by political parties in the 2017 general election and deals with the adaptation of Kosovar political parties with this new form of political communication and their popularity on Facebook. Data were collected during the campaign using the software R. In the fourth age of political communication, the web 2.0 has changed political campaigns and the flow of information now is more dynamic than in the past. The paper presents the flow of information/messages through Facebook, with politicians connecting directly with citizens, bypassing traditional media. Through a quantitative content analysis of the seven parties’ Facebook pages, it is analysed how they used Facebook as a campaigning tool and based on the findings, the mobilisation function was the dominant one.

3

Polska agitacja patriotyczna w prasie górnośląskiej okresu powstań i plebiscytu (1919–1921)

63%

Siuciak M.

Język Polski

|

2020

|

vol. 100

|

issue 4

51-67

PL

Celem artykułu jest wskazanie najczęściej stosowanych w prasie górnośląskiej środków perswazji, służących nakłonieniu polskojęzycznych mieszkańców Górnego Śląska do głosowania za przyłączeniem do Polski w plebiscycie 1921 r. Agitacja opierała się na dwóch mechanizmach: podkreślaniu historycznych i kulturowych związków z Polską oraz na negatywnym przedstawianiu Niemców i państwa niemieckiego. Podkreślaniu więzi Górnoślązaków z narodem polskim służyły takie argumenty jak: mit Śląska jako prastarych ziem piastowskich, topos Polski jako ojczyzny matki, która czeka na powrót utraconego dziecka, oraz wspólnota polskiej mowy i religii katolickiej. Państwo niemieckie natomiast było przedstawiane jako kraj niewoli, w którym lud górnośląski był przez wieki germanizowany i wyzyskiwany ekonomicznie. Obraz Niemca z kolei oparty był na stereotypie wroga, prześladowcy polskiej mowy i religii oraz bezwzględnego kapitalisty.

EN

The aim of the article is to determine the most common means of persuasion used in the Upper Silesian press to influence the Polish-speaking inhabitants of Upper Silesia to vote in favour of joining Poland in the 1921 plebiscite. The campaigning was based on two mechanisms: emphasis on historical and cultural connections with Poland and a negative presentation of Germans and the German state. The Upper Silesian’s ties with the Polish nation were stressed by means of such arguments as: the myth of Silesia as an ancient Piast land, the trope of Poland as a mother figure waiting for the return of her lost child, and the community of Polish speech and Catholicism. The German state, on the other hand, was portrayed as a land of captivity, where the Upper Silesian people had been Germanized and economically exploited for centuries. The image of the German was, in turn, based on the stereotypes of the enemy, an oppressor of Polish speech and religion, and a ruthless capitalist.

4

Communication and Action: Re-Reading Habermas in the Age of Activism

51%

Pieczka M.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

231-252

PL

Technologie komunikacji cyfrowej, światowe wstrząsy polityczne, fale silnego aktywizmu i protesty spowodowały, że badania nad komunikacją znów stały się niezbędne. Można dyskutować, jak teoria komunikacji jest w stanie odpowiedzieć na to wyzwanie i czy stare teorie są adekwatne w stosunku do nowo zaistniałych warunków. Niniejszy artykuł jest w zamierzeniu częścią tej dyskusji i zwraca się ponownie do pragmatyki Habermasa, jednego z klasyków komunikacji XX w., aby podjąć refleksję nad tym, jak komunikacja i inne formy aktywności oddziałują na siebie w kampaniach dotyczących zmian społecznych, w kontekście rosnącego zasięgu komunikacji strategicznej oraz rosnącej roli mediów społecznościowych w aktywizmie. Artykuł zaczyna się od przedstawienia teoretycznego rozłamu jako problemu wielu podobszarów komunikacji, takich jak komunikacja publiczna, PR, komunikacja dla zmiany społecznej oraz komunikacja rozwojowa, którą opisuję jako szczególny przykład. Nowsze badania odstąpiły od tej problematyki. W zamian badacze podkreślają potrzebę przyjęcia nieliniowych modeli komunikacji dla zmiany społecznej i decydują się na przyjęcie hybrydowości jako rozwiązania teoretycznego zamętu w ramach tej dziedziny. Celem analizy przedstawionej w niniejszym artykule jest wykazanie, że pragmatyka komunikacji Habermasa dobrze objaśnia skomplikowane praktyki prowadzenia kampanii w sposób spójny, a także ekspansywny teoretycznie. Odczytanie Habermasa na nowo umożliwia również udzielenie odpowiedzi na postulaty wysuwane przez badaczy ruchów społecznych, aby wyjść poza granice strategii i uznać znaczenie szerszych konwersacji i skryptów kulturowych. Konceptualizacja publicznych kampanii jako ciągów aktów mowy, zdefiniowanych tutaj jako akty językowe i pozajęzykowe, daje nam narzędzie analityczne do pracy na różnych poziomach, w różnych miejscach oraz z różnymi aktorami zaangażowanymi w działania promujące społeczną zmianę, a także uprzywilejowuje komunikację jako mechanizm wyjaśniający współczesną praktykę zmiany społecznej. I wreszcie, powrót do dzieł Habermasa podkreśla znaczenie uzasadnionej pozycji, z której wchodzimy w reakcję z innymi w świecie społecznym, stawiające ją ponad pożądaną tożsamość. Zachęca to do poświęcenia uwagi działaniu i jego podstawie (pozycji moralnej), a nie atrybutom przypisanym organizacji i działaczom (tożsamość). A zatem, nacisk przesuwa się z pytania „Czy lubisz mnie/ufasz mi wystarczająco, aby za mną podążyć?” na ważniejsze pytanie „Czy to jest dobre działanie?”.

EN

The combined effects of digital communication technologies, political upheavals around the world, waves of powerful activism and protests have injected a new urgency into communication research. How communication theory is able to respond to this challenge is a matter of discussion, including the question of the adequacy of older theories to the new circumstances. This paper, aims to add to this discussion by returning to Habermas’s pragmatics, one of the 20th century communication classics, to reflect on how communication and other forms of action interact in campaigns for social change in the context of the growing reach of strategic communication and the growing role of social media in activism. This article starts by posing theoretical disjuncture as a problem shared by a number of communication subfields, such as public communication, public relations, communication for social change, and my particular example, development communication. The more recent scholarship, however, has moved away from this state of knowledge. Instead, scholars highlight the need to embrace non-linear models of communication for social change, and appear to embrace hybridity to deal with the theoretical confusion in the field. The analysis presented in this article aims to demonstrate that Habermas’s communication pragmatics works well to explicate complex campaigning practices in a consistent and yet theoretically expansive way. Re-reading Habermas makes it possible also to respond to the call articulated by social movement scholars to move beyond the limits of strategy and to recognize the importance of larger cultural conversations and scripts. Conceptualizing public campaigning as chains of speech acts, defined here as both linguistic and nonlinguistic acts, offers an analytical tool that works across different levels, spaces, and actors involved in social change efforts and that privileges communication as the explanatory mechanism for the contemporary social change praxis. Finally, returning to Habermas’s work underscores the importance of a valid position, rather than a desirable identity, from which to engage with others in the social world. This invites a clear and consistent focus on action and its basis (moral position) rather than on attributions ascribed to organizations and campaigners (identity). The key question thus shifts from ‘Do you like me/trust me sufficiently follow me?’ to a more substantial, ‘Is this a good thing to do?’.

Refine search results

1 Central European Journal of Communication

1 Język Polski

1 Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

1 Political Preferences

1 Aleknonis G.

1 Gërguri D.

1 Pieczka M.

1 Siuciak M.

1 2020

2 2019

1 2017

Electioneering in Lithuania

Campaigning on Facebook: Posts and online social networking as campaign tools in the 2017 general elections in the Republic of Kosovo

Polska agitacja patriotyczna w prasie górnośląskiej okresu powstań i plebiscytu (1919–1921)

Communication and Action: Re-Reading Habermas in the Age of Activism