Search results

1

Katechizacja osób w podeszłym wieku

100%

Zając M.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)

|

2012

|

vol. 4(59)

151-162

EN

The Church’s catechetical document indicate a necessity of religious education of people who are at any period of their lives. In consequence, also people facing the end of their lives should be included in it. It seems that such people need a lot of spiritual support and ofwaking their hope in the situation when one’s strength and living perspectives are getting weaker. The pilgrimage movement offering coach trips to sanctuaries and places where religious cult is practiced is a chance of religious education of such people. The reason for it is the fact that a pilgrimage has the same stages as human life. In order to make such education possible an educated and competent catechist is necessary, who knows the arcana of work with people of advanced age.

2

Życie i początkowa działalność katechetyczna ks. Koronata Piotrowskiego (1875-1959)

100%

Kiciński A.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 11: Katechetyka

37-50

EN

Rev. Koronat Piotrowski (1875-1959) was an outstanding priest and pedagogue. His academic, educational and social work in many aspects contributed to the development of Polish education, especially as far as the teaching of religion is concerned. He educated many generations of religion teachers, both clergymen and lay ones. He organized catechetic courses in the re-established Podlaska Diocese. He worked out programs for teaching religion for the whole Poland and for particular dioceses. He introduced to catechetic lectures modern didactics adjusted to the pupils' developmental abilities. He was an indisputable authority in introducing educational assumptions of the reborn Republic of Poland.

PL

Ks. Koronat Piotrowski (1875-1959) był wybitnym kapłanem i pedagogiem. Jego działalność naukowa, oświatowa i społeczna przyczyniła się wieloaspektowo do rozwoju szkolnictwa polskiego, zwłaszcza w zakresie nauczania religii. Wykształcił wiele pokoleń nauczycieli religii, zarówno duchownych jak i świeckich. Zorganizował struktury katechetyczne we wskrzeszonej diecezji podlaskiej. Opracował programy do nauki religii o charakterze ogólnopolskim i diecezjalnym. Wprowadził do wykładów z katechetyki nowoczesną dydaktykę, dostosowaną do możliwości rozwojowych uczniów. Był niekwestionowanym autorytetem we wprowadzaniu założeń oświatowych w odradzającej się Rzeczypospolitej.

3

Katecheza jako szansa formowania współczesnej młodzieży

100%

Panuś T.

Polonia Sacra

|

2016

|

vol. 20

|

issue 4(45)

25-40

PL

Jednym z ważniejszych wydarzeń w najnowszej historii polskiej oświaty było „umożliwienie z dniem 1 września 1990 roku nauczania religii w szkole”, po 30‑letniej przerwie. W roku szkolnym 2015/2016 z tego prawa korzysta 28 kościołów i związków wyznaniowych, w tym Kościół rzymsko‑katolicki. Niniejszy artykuł ukazuje, że nauczanie religii w szkole zawsze było związane z edukacją, poczynając od starożytności. Trzeba podkreślić, iż w czasie, gdy państwa przejmowały troskę o edukacje, religia została wprowadzona do szkoły jako przedmiot obowiązkowy. Było to dzieło oświecenia, które trudno podejrzewać o życzliwość wobec Kościoła czy chrześcijaństwa. Wobec procesów zachodzących w polskiej religijności, szkolna katecheza staje się jedną z najważniejszych przestrzeni przekazu wiary, służy formacji ludzkiej i chrześcijańskiej młodego człowieka, jest realizacją zasady podwójnej wierności: Bogu i człowiekowi. Z perspektywy minionych lat nauczania religii w polskiej szkole, jak najbardziej zasadną jest teza, iż nauczanie religii w szkole bywa katechizacją, bywa ewangelizacją, ale zawsze jest służbą człowiekowi, a więc służy chrześcijańskiej i ludzkiej formacji młodego człowieka.

EN

One of more important events in the latest history of Polish education was “introducing the right to teach religion at school from 1 September 1990”, after the thirty year break. In the school year 2015/2016 this right is used by 28 churches and religious associations, including the Roman Catholic Church. The article presents that teaching religion at school has always been connected with education, dating back to the antiquity. What should be emphasized is that while countries were taking over the care of education, religion was introduced into school as an obligatory subject. It was the work of the enlightenment which cannot be suspected of being kind to the Church or Christianity. Facing the processes taking place in Polish religiousness, the school catechesis becomes one of the most important areas of transferring faith, it serves the human and Christian formation of a young person, it is the realization of a principle of the double faith: to God and a man. From the perspective of the past years of teaching religion at Polish schools, the thesis that teaching religion at school happens to be a catechesis, evangelization, but is always in the service of a man, therefore it serves the Christian and human formation of a young person is very much justified.

4

Katecheta XXI wieku – nauczyciel religii czy ewangelizator?

80%

Kosmana I.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

vol. 67

|

issue 12

47-67

EN

The author, basing on church documents and theological elaborations, presents challenges for the 21st-century catechist in the context of a changing world and its new (second) evangelization. Modern-day Christians-people who have received the sacrament of Baptism-have departed far from Christ. Hence the need for re-evangelization and re-catechization of nominally believing societies. The purpose of evangelizing catechesis understood in this way is to bring this world back to Christ, to establish relationships with him and to deepen mutual relations: God–human. The material analyzes the shortcomings and errors of the modern catechist. Pastoral suggestions and indications were also given and perspectives for new evangelizers were shown. The church faces a great mission. It is not only the expansion of the Lord's disciples, but also the recovery of the lost who have withdrawn and no longer walk with him (compare John 6:66). The evangelizer, in reality that is constantly secularizing and secularizing, can contrast God’s living Word and his own living testimony. Currently, he has many tools at his disposal to reach the recipients-former disciples who were discouraged by the Church because of its difficult speech (John 6:60), or scandals and abuses of the clergy. The church is determined to constantly reaffirm the irreplaceable role of teachers in its mission. It is also a task for catechists themselves who, identifying with the Teacher of Nazareth, should be aware of the mission entrusted to them by the Church.

PL

Na podstawie dokumentów Kościoła oraz opracowań teologicznych autor ukazuje wyzwania dla katechety-ewangelizatora XXI wieku w kontekście zmieniającego się świata oraz nowej (drugiej) jego ewangelizacji. Współcześni chrześcijanie – ludzie ochrzczeni – daleko odeszli od Chrystusa. Stąd potrzeba reewangelizacji i rekatechizacji nominalnie wierzących społeczeństw. Celem tak rozumianej katechezy ewangelizującej jest doprowadzenie tego świata ponownie do Chrystusa, nawiązanie z Nim więzi i pogłębienie wzajemnych relacji: Bóg – człowiek. W artykule przeanalizowano braki i błędy współczesnego katechety. Podano również propozycje i wskazania pastoralne oraz ukazano perspektywy dla nowych ewangelizatorów. Kościół stoi przed wielką misją. Jest nią nie tylko poszerzanie grona uczniów Pana, ale również odzyskiwanie straconych, którzy „się wycofali i już z Nim nie chodzą” (por. J 6,66). Ewangelizator w nieustannie laicyzującej się i sekularyzującej rzeczywistości może przeciwstawiać żywe Słowo Boga oraz własne żywe świadectwo. Obecnie ma do dyspozycji wiele narzędzi, by dotrzeć do odbiorców – dawnych uczniów, którzy zniechęcili się do Kościoła z racji bądź to jego „trudnej mowy” (J 6,60) bądź też skandali i nadużyć duchowieństwa. Kościół jest zdeterminowany, by wciąż potwierdzać niezastąpioną rolę nauczycieli w jego misji. Jest to również zadanie dla samych katechetów, którzy utożsamiając się z Nauczycielem z Nazaretu, winni być świadomi misji, którą powierzył im Kościół.

5

Michalici w Toruniu (1939–1989). Próba syntezy

61%

Molendowski L., Ruchlewski P.

Zapiski Historyczne

|

2018

|

vol. 83

|

issue 2

135-168

EN

The Michaelite Fathers (The Congregation of Saint Michael the Archangel) were the last to arrive in the territory of the Chełmno diocese among several orders which had started to operate there during the interwar period. At the same time, their arrival in Toruń was the only case of the order being brought to a given area by a clergyman of the diocese. Despite being involved in the work of St. Mary’s Rosary Institute from the beginning of 1939, the Michaelites did not manage to find their place in the sacral space of the town. They were not to blame for this. When Germans took over Toruń in the first days of September 1939, the only Michaelite was forced to leave the city. Nevertheless, the first steps in the work of the ministry in the city and dioceses had been already taken. The Michaelites returned to Toruń in 1948. They restored their activity in the district of Bydgoskie Przedmieście with a modest small chapel and building of the Rosary Institute. Originally, the priests exercised pastoral ministry among the inhabitants of the district, and later of the whole city, helping parish priests of other parish churches in Toruń. From year to year the congregation extended the scope of its activity among children and young people (until 1961 they taught religion at schools, later in special classrooms adjacent to parish churches), helping the poor, the sick, the handicapped, the blind. They worked also away from Toruń such as in the ministry centre, the parish church in Górsk, where the monks manager to build a sculpture commemorating the death of Rev. Popiełuszko. Prior to WWII, the Michaelites started to make an effort to have their own church built. They continued their efforts after the end of the war. The works lasted over 30 years. In 1949 the monks opened a public chapel, which was later extended, along with a monastic house. The plans of the construction of the church were ready in 1957. In 1963 a lot where the church was to be erected was acquired. The next step in the process of the creation of the Michaelites’ monastic houses in Toruń was the foundation of an independent pastoral centre in 1970. In 1976 the Roman Catholic Parish Church of Saint Michael the Archangel was set up in Toruń. Yet, the cornerstone was laid down in 1983 and consecrated in 1987.

DE

Die Michaeliten (Kongregation vom Heiligen Erzengel Michael) kamen in das Bistum Kulm als letzter von den vielen Orden, die in der Zeit zwischen den Weltkriegen auf seinem Gebiet eine seelsorgerische Tätigkeit aufnahmen. Zugleich war ihre Ankunft in Thorn der einzige Fall in dieser Zeit, dass ein Orden von einem Diözesanpriester eingeführt wurde. Obwohl sich die Michaeliten seit Anfang 1939 in der Arbeit des Marianischen Rosenkranz-Instituts engagierten, konnten sie sich im sakralen Raum der Stadt nicht halten. Das war nicht ihre Schuld. Als Thorn in den ersten Septembertagen 1939 von den Deutschen eingenommen wurde, wurde der einzige Michaelit zum Verlassen der Stadt gezwungen. Dennoch waren die ersten Schritte bei der seelsorgerischen Arbeit auf dem Gebiet der Stadt und des Bistums schon gemacht worden. 1948 kehrten die Michaeliten nach Thorn zurück. Sie nahmen ihre Tätigkeit in der Bromberger Vorstadt wieder auf, in überaus bescheidenem Maß, mit einer kleinen Kapelle und dem Gebäude des Rosenkranz-Instituts. Anfangs übten sie ihre Seelsorge unter der Bevölkerung des Stadtteils, später auch der ganzen Stadt, indem sie den Pfarrern der Thorner Pfarreien halfen. Von Jahr zu Jahr wurde die Ausweitung der Tätigkeit der Gemeinschaft deutlich; sie übten sie unter Kindern und Jugendlichen (bis 1961 unterrichteten sie Religion in Schulen, später in Katecheseräumen) und sie halfen armen, kranken, behinderten und blinden Personen. Sie waren auch nicht nur in der Stadt tätig. Einer der wichtigsten Arbeitsorte der Michaeliten außerhalb von Thorn war das Seelsorgezentrum und später auch eine Pfarrei in Górsk, wo die Patres unter anderem ein Denkmal zur Erinnerung an den Märtyrertod von Pfarrer Popiełuszko bauen ließen. Schon vor dem 2. Weltkrieg hatten die Michaeliten mit Bemühungen um den Bau einer eigenen Kirche begonnen, und auch nach seinem Ende ließen sie davon nicht ab. Sie dauerten über 30 Jahre. 1949 eröffneten sie eine öffentliche Kapelle, die im Lauf der Jahre zusammen mit dem Ordenshaus ausgebaut wurde. Die Pläne für die Kirche waren schon 1957 fertig. 1963 wurde ihnen ein Bauplatz zugewiesen. Ein weiterer Schritt auf dem Weg zur Schaffung einer Ordensniederlassung in Thorn war 1970 die Errichtung eines selbstständigen Seelsorgezentrums. 1976 wurde dann die römischkatholische Pfarrei St. Michael in Thorn errichtet. Doch der Grundstein für den Bau der neuen Pfarrkirche in Thorn wurde erst 1983 gelegt, ihre Weihe erfolgte 1987.

Refine search results

2 Roczniki Teologiczne

1 Polonia Sacra

1 Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)

1 Zapiski Historyczne

1 2020

1 2018

1 2016

1 2015

1 2012

1 Kiciński A.

1 Kosmana I.

1 Molendowski L.

1 Panuś T.

1 Ruchlewski P.

1 Zając M.

Katechizacja osób w podeszłym wieku

Życie i początkowa działalność katechetyczna ks. Koronata Piotrowskiego (1875-1959)

Katecheza jako szansa formowania współczesnej młodzieży

Katecheta XXI wieku – nauczyciel religii czy ewangelizator?

Michalici w Toruniu (1939–1989). Próba syntezy