Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  celebracja liturgiczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wniebowstąpienie Pańskie w praktyce liturgicznej Kościoła

100%
Jaworski K.
Studia Paradyskie
|
2013
|
issue 23
89-103
PL
Artykuł przedstawia genezę uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego oraz prezentuje, w jaki sposób uroczystość ta kształtowała się na przestrzeni lat. Punktem wyjścia rozważań jest analiza lingwistyczna różnych nazw Wniebowstąpienia. Następnie omówione są najstarsze świadectwa obchodów tej uroczystości. Przedstawiono różne formy liturgicznej celebracji Wniebowstąpienia oraz zwyczaje pozaliturgiczne, które wywarły wpływ na kształt pobożności ludowej.
EN
The paper focuses on presenting the liturgical origins of the Solemnity of the Ascension. Different names of the feast are pointed out and the testimonies of the oldest celebrations are recalled. The paper discusses also various forms of celebration and folk customs associated with Solemnity of the Ascension over years.
2
Publication available in full text mode
Content available

„Pieśń moją śpiewam królowi” (Ps 45, 2). O kategorii muzycznego piękna w celebracji liturgicznej

84%
Hudek W., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.
Pro Musica Sacra
|
2014
|
vol. 12
EN
The beauty of music at the service of the liturgical celebration. Derived from the biblical evidence (cf. Ps 45) and theology (cf. J. Ratzinger / Benedict XVI), the beauty of liturgical music leads to an encounter with God, who is the most perfect Beauty. Three types of liturgical music: vocal, instrumental and choral, offer countless opportunities to reach the Beauty. They create not only a richness of touching the Mystery, but direct, intuitive encounter with God. Among the various genres of music associated with the liturgy of the Church the ones that are especially worth noting are those recorded in the traditions and laws: Gregorian chant, Palestrina’s polyphony, Church song, organ music and choral music with its wide range of performing arrangements (soloists, choir, and orchestra). All of these, confirmed by the history of music, and recorded in the documents of the Church, are demanding reliable and aesthetic updates in relation to the knowledge of “the spirit of the liturgy” (cf. Joseph Ratzinger). This requirement calls for a series of actions of formation (on the musical, liturgical and spiritual level). The proposals placed in the article (responsorial psalm, choral music for worship and organ music at the end) are examples of how specifically the beauty called for by the documents, written in the liturgical texts – is to be incarnated into the time and space of the liturgical celebration.
PL
Piękno muzyczne pozostaje na usługach celebracji liturgicznej. Wywiedzione z przesłanek biblijnych (por. Ps 45) i teologicznych (por. J. Ratzinger/Benedykt XVI) piękno muzyki liturgicznej prowadzi do spotkania z Bogiem, który jest najdoskonalszym Pięknem. Trzy rodzaje muzyki liturgicznej: wokalna, instrumentalna i wokalno-instrumentalna dają niezliczoną ilość możliwości docierania do P(p)iękna. Stwarzają one nie tylko bogactwo dotykania Tajemnicy, ale i bezpośredniego, intuicyjnego spotkania z Bogiem. Wśród różnych gatunków muzyki związanej z liturgią Kościoła warto odnotować te szczególnie zapisane w tradycji oraz przepisach: chorał gregoriański, polifonia palestrinowska, pieśń kościelna, muzyka organowa oraz muzyka wokalno-instrumentalna angażująca szeroki aparat wykonawczy (soliści, chór, orkiestra). Te drogi, potwierdzone historią muzyki oraz zapisane w dokumentach Kościoła, domagają się rzetelnej i estetycznej aktualizacji związanej ze znajomością „ducha liturgii” (por. Joseph Ratzinger). Ten postulat domaga się szeregu działań formacyjnych (na poziomie muzycznym, liturgicznym i duchowym). Umieszczone w artykule propozycje (psalm responsoryjny, utwór wokalno-instrumentalny na uwielbienie oraz muzyka organowa na zakończenie) stanowią przykłady tego, jak konkretnie wcielać owo piękno postulowane w dokumentach, zapisane w tekstach liturgicznych w czas i przestrzeń liturgicznej celebracji.
3

Misterium Objawienia Pańskiego jako treść homilii

67%
Dyk S.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 12: Homiletyka
19-37
PL
Niniejsze opracowanie, na podstawie analizy źródeł przepowiadania, ukazuje zarys treści homilii na uroczystość Objawienia Pańskiego. Głównym tematem tej celebracji jest Chrystus, który w wydarzeniu pokłonu Mędrców objawia chwałę Boga wszystkim narodom. Wyraźnie podkreślony jest uniwersalizm zbawienia. Chrystus jawi się jako osobowe „miejsce”, w którym każdy człowiek znaleźć może spełnienie swych duchowych dążeń. W celebracji mamy także objawienie Kościoła, który ukazany jest jako wspólnota nosząca w sobie pokój Boga, zgromadzenie ludzi pojednanych ze sobą oraz otwartych na tych, którzy szczerze szukają zbawienia. W treści homilii należy wskazać na uobecnienie tego zbawczego wydarzenia w celebracji liturgicznej. Znakami, które pomogą wiernym w rozpoznaniu tego misterium w liturgii, są chleb i wino, które przemienione w Ciało i Krew Chrystusa stają się źródłem jedności wszystkich narodów; postawa klęcząca jako wyraz adoracji Zbawiciela; światło jako objawienie Bożej miłości i chwały. Uczestnicy tej celebracji winni mieć także właściwą duchową dyspozycję, która odzwierciedli drogę Mędrców odbytą w poszukiwaniu Mesjasza. Duchowa wędrówka wiernych w czasie celebracji liturgicznej znajduje swoją kontynuację w życiu wierzących poprzez postawę ciągłego poszukiwania i kontemplowania Boga w „ubóstwie” codziennego życia, w ludziach ubogich, w pięknie natury, na drogach rozumu, w Kościele, który jest stróżem Bożego Objawienia. Wierni wezwani są także do duchowego nawrócenia, aby przez nowość swojego życia stali się „światłem”, które pociągnie do Boga innych ludzi.
EN
This study, based on the analysis of the sources of preaching, shows the contents of a homily for celebrating the Epiphany. The main theme of this celebration is Christ, who in the event of the homage paid him by the Magi reveals the glory of God to all nations. Universal salvation is clearly emphasized. Christ appears as a personal “place” where every human being can find fulfillment of his spiritual aspirations. In the celebration, we also have the revelation of the Church, which is shown as a community bearing the peace of God, gathering people who are reconciled with each other and open to those who sincerely seek salvation. The contents of a homily should indicate the presence of this salvific event in the liturgical celebration. The signs that will help the faithful in recognizing this mystery in the liturgy are: the bread and wine, which, transformed into the Body and Blood of Christ, become the source of unity among all nations; a kneeling attitude as an expression of adoring the Savior; and light as a revelation of God's love and glory. The participants of this celebration should also have a proper spiritual disposition that will reflect the path the Magi took in search of the Messiah. The spiritual journey of the faithful during the liturgical celebration finds its continuation in the life of believers through the constant search and contemplation of God in the “poverty” of everyday life, in the poor, in the beauty of nature, along the paths of reason, in the Church who is the guardian of God's revelation. The faithful are also called to spiritual conversion, so that through the newness of their lives, they become a “light” that will draw other people to God.
4

Główne zadania homilii w ujęciu teologii liturgicznej

67%
Migut B.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 8: Liturgika
97-108
EN
The liturgical theology refers first to cosmic liturgy, accepting, however, as its starting point, the actual liturgical celebration. In this case it is the celebration of the Eucharist. A very important task of the liturgical theology is its function of evangelization. The liturgical theo¬logy perceives evangelization as reveling Christ-Liturgician of the cosmos, calling people to live with God and for God, and inviting people again to be liturgicians of the cosmos with Him and in Him. With such an approach, the task of the homily, as an integral part of the celebration, is a sacramental manifestation of Mystery of Christ, which was fulfilled as a spiritual sacrifice of the obe¬dience to God the Father and of love towards the human kind. This sacrifice found its culmination in the bloody sacrifice on the cross, which was made once and for all. The first special task of the homily in the Holy Mass is the call for obedience to God, according to the example of Christ, and hence for making a spiritual sacrifice; in this way the homily makes the participants co-sacrificers, together with Christ. This is the fundamental condition of participatio actuosa in the Eucharist. Another specific task is to point to the need of a personal communion with Christ, which reaches its culmination in the Holy Communion, and is prolonged to the time after the celebration. The third most important task of the homily is to present the celebration – the cult of God, as the paradigm of the whole Christian life, so that it becomes a life for God.
PL
Teologia liturgiczna odwołuje się najpierw do liturgii kosmicznej, przyjmując jednak za punkt wyjścia konkretną celebrację liturgiczną. W tym przypadku jest to celebracja Eucharystii. Bardzo ważnym zadaniem teologii liturgicznej jest jej funkcja ewangelizacyjna. Teologia liturgiczna postrzega ewangelizację jako objawianie Chrystusa-Liturga kosmosu, wzywającego ludzi do życia z Bogiem i dla Boga oraz zapraszającego ponownie ludzi do bycia liturgami kosmosu z Nim i w Nim. W takim ujęciu zadaniem homilii, jako integralnej części celebracji, jest sakramentalne uobecnianie Misterium Chrystusa, które zostało spełnione jako duchowa ofiara po¬słuszeństwa Bogu Ojcu i miłości do rodzaju ludzkiego. Ofiara ta znalazła swą kulminację w krwawej ofierze na krzyżu, dokonanej raz na zawsze. Pierwszym szczególnym zadaniem homilii we Mszy św. jest wezwanie do posłuszeństwa Bogu na wzór Chrystusa i złożenia tym samym ofiary duchowej, czyniąc w ten sposób uczestników współofiarnikami wraz z Chrystusem. Jest to podstawowy warunek participatio actuosa w Eucharystii. Drugim specyficznym zadaniem jest wskazanie na potrzebę osobistej komunii z Chrystusem, która swą kulminację osiąga w Komunii św., a przedłuża się na czas po celebracji. Trzecim najważniejszym zadaniem homilii jest ukazanie celebracji – kultu Boga jako paradygmatu całego życia chrześcijańskiego, aby stawało się życiem dla Boga.
5

Psalm responsoryjny jako źródło homilii mszalnej

67%
Dyk S.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 12: Homiletyka
37-46
EN
The Responsorial Psalm, along with the other Lectionary readings, permanent texts or seasonal elements of the Mass for a given day are the basic sources for the homily. The homily comprises an integral part of the Liturgy of God's Word and is an important interpretation for the context of the remaining readings in the Lectionary. It helps us to meditate on the Word of God, and in this way it is of great value for the liturgy and pastoral ministry. For these reasons, the psalm cannot be underestimated in preparing and delivering the homily. As a source for the homily, the responsorial psalm must be correctly interpreted. The psalm's hermeneutics requires discovering the relationships between the psalm's contents and other readings so as to find allusions to the mystery of Christ observed in a given celebration. Next, such a Christological context in the psalms ought to help us search for exegetical feelings and existential experiences among the participants of the liturgical gathering. In this way, the homily can become a Christological interpretation of their human experiences and point to the response which the faithful can give to the Lord who is being revealed in the psalms.
PL
Psalm responsoryjny wraz z innymi czytaniami Lekcjonarza oraz z tekstami stałych lub zmiennych części Mszy danego dnia jest podstawowym źródłem homilii. Stanowi on integralną część liturgii słowa Bożego oraz ważny, interpretacyjny kontekst pozostałych czytań Lekcjonarza. Sprzyja medytacji słowa Bożego, przez co posiada wielkie znaczenie liturgiczne i duszpasterskie. Z tych też racji psalmu nie wolno lekceważyć w przygotowaniu i wygłoszeniu homilii. Psalm responsoryjny jako źródło homilii wymaga poprawnej interpretacji. Hermeneutyka psalmu domaga się odkrycia powiązania treści psalmu z innymi czytaniami oraz odnalezienia odniesienia do misterium Chrystusa obchodzonego w danej celebracji. W takim chrystologicznym kontekście należy następnie szukać w psalmach uczuć i doświadczeń egzystencjalnych uczestników zgromadzenia liturgicznego. W ten sposób homilia stać się może chrystologiczną interpretacją ludzkiego doświadczenia oraz pomocą w odnalezieniu odpowiedzi, jaką wierni mają dać objawiającemu się w psalmach Panu.
6

Eschatologia chrześcijańska jako treść homilii

67%
Dyk S.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 12: Homiletyka
45-57
EN
Eschatology in a homily is not simply a transfer of doctrine about the earth and mankind’s end. Preaching a homily containing eschatology is also proclaiming the mystery of Christ, who has inaugurated the end times. A homily must show how these final times have become a reality in the celebration of the liturgy, and a call to become part of this novel Kingdom of God by participating in the Christian ethos of the Holy Trinity and acting in accord to the ways of God. Therefore, eschatology not only concerns the future, but also the present – it concerns the liturgy, life and morality. Thanks to such a combination of these two realities, a Christian discovers the deeper dimension of his existence – he discovers its meaning and is strengthened in the hope of the full realization of the Kingdom. Eschatological hope does not diminish the significance of earthly responsibility, but rather gives us new motives for completing them.
PL
Eschatologia w homilii to nie tylko przekaz doktryny o ziemskim kresie człowieka i świata. Homilijne głoszenie treści eschatologicznych to także przepowiadanie misterium Chrystusa, w którym zostały zainaugurowane czasy ostateczne; to pokazywanie, jak owe ostateczne czasy stają się rzeczywistością w celebracji liturgicznej; to wezwanie do włączenia się w ową nowość królestwa Bożego poprzez partycypację chrześcijanina w etosie Trójcy Przenajświętszej i postępowanie według obyczajów Bożych. Eschatologia dotyczy zatem nie tylko przyszłości, lecz także teraźniejszości – dotyczy liturgii, życia i moralności. Dzięki takiemu powiązaniu tych dwóch rzeczywistości chrześcijanin odkrywa głębszy wymiar swej egzystencji – odkrywa jej sens i jest umocniony w nadziei na pełną realizację Królestwa. Nadzieja eschatologiczna nie pomniejsza bowiem znaczenia obowiązków ziemskich, ale raczej daje nowe motywy do podjęcia ich realizacji.
7

Celebracja liturgiczna jako locus homilii

67%
Migut B.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 8: Liturgika
83-95
EN
Many definitions of the homily say that it is delivery of the Word of God during liturgy. However, there is no rift between the Divine Word and liturgy. Liturgy is the acting of Christ and Church and at the same time sacramental delivery of the Divine Word. As the Church herself and liturgical celebration with the homily therein are created by the Holy Spirit, so is our humanity and the humanity of the Word Incarnate. The homily is not only about exegesis, neither is it a deliberate action upon emotions or an explication of the truths of the faith, but rather it is intended to manifest the saving mystery of Christ as well as liturgy that springs from within the Holy Trinity by the power of the Holy Spirit, Man helping. The homily is mystagogy whose methods have been explained in recent years by Stanisław Dyk. In his opinion, the homily comprises three stages: the unveiling of the Mystery, transition to participation in the Mystery, and transition to being similar to the Mystery (Christlikeness).
PL
W wielu definicjach homilii pojawia się określenie, że jest ona głoszeniem słowa Bożego w liturgii. Tymczasem nie ma pęknięcia pomiędzy słowem Bożym, a liturgią. Liturgia jest działaniem Chrystusa i Kościoła, a zarazem sakramentalnym głoszeniem słowa Bożego. Jak sam Kościół, tak też celebrację liturgiczną, a w niej homilię tworzą Duch Święty, nasze człowieczeństwo i człowieczeństwo Słowa Wcielonego. Homilia nie sprowadza się do egzegezy, nie jest też zamierzonym oddziaływaniem na emocje, ani tym bardziej wykładem prawd wiary, lecz służy uobecnieniu się zbawczego misterium Chrystusa, a tym samym liturgii, wypływającej z wnętrza Trójcy Świętej mocą Ducha Świętego przy współudziale człowieka. Homilia jest mistagogią, której metody w ostatnich latach opisał Stanisław Dyk. Według niego homilia składa się z trzech etapów: odsłaniacie misterium, prowadzenie do uczestnictwa w misterium, prowadzenie do upodobnienia do misterium (chrystoformizacja).
8
Publication available in full text mode
Content available

Odkupieńcza moc Chrystusa Ukrzyżowanego w euchologii mniejszej w podwójnej celebracji roku liturgicznego Mszału rzymskiego Pawła VI

59%
Pakuła M.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2019
|
vol. 28
|
issue 4
227-242
EN
The analysis of euchological texts drawn from two different liturgical celebrations, namely the Palm Sunday and the Feast of the Exaltation of the Holy Cross, focuses the theological thought on Christ’s passion, death and resurrection. The fundamental fruit of this Paschal Mystery is the eternal life for every believer. A spectrum of every euchology is related to eschatological thought for the great number of texts from the currently used Roman Missal refer to the eternal life with God. Although these two celebrations share common theology and reveal the truth about redemption of human soul from sin and damnation, they differ from each other in totally different moments of their celebration as well as circumstances when they were introduced to the Liturgical Calendar. Nevertheless, the role of those texts is to reveal the unquestionable truth: Christ’s Cross is the altar, on which Christ, being obedient to his Father’s will, sacrificed himself for our sins. All these thoughts lead to one common aim – the eternal life with God. The liturgical reform of the Second Vatican Council assumes a return to original texts which were used to celebrate the Eucharist. Therefore, the analysis presents the juxtaposition of the current euchologies and the oldest Roman sacramentaries: Gelasianum and Gregorianum-Hadrianum which are juxtaposed with the Missal of St. Pius V and the Latin-Polish Missal, in which some modifications can be observed as well as differences in the selection of the Eucharistic texts.
9

Liturgia jako obraz

59%
Migut B.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 8: Liturgika
99-108
EN
Important for this article is to look at the liturgy from the perspective of its celebration. The celebration, i.e. the visible side of the liturgy, so the congregation and its external action (postures, gestures), liturgical space, vestments, paraments and the whole ars celebrandi, is the image of the liturgy invisible to the human eye, yet the image of this reality, which takes place inside the gathered people. The liturgical celebration is first and foremost the image of the cosmic liturgy. Christ, the Church, man, and with him the world, meet in the liturgy. Christ reveals Himself as Head of the Church and Lord of the entire universe. Man becomes a new icon of God, in the image of Christ, and the whole world regains in man the glory of God. All this contains an important message to persons responsible for the ars celebrandi and for the creation of liturgical space.
PL
Istotne dla tego artykułu jest spojrzenie na liturgię z perspektywy jej celebracji. Celebracja bowiem, czyli widzialna strona liturgii, a więc zgromadzenie i jego zewnętrzne działanie (postawy, gesty), przestrzeń liturgiczna, paramenty, jak i cała ars celebrandi jest obrazem liturgii niewidzialnej dla ludzkiego oka, a zarazem obrazem tego, co dokonuje się we wnętrzu zgromadzonych osób. Celebracja liturgiczna jest przede wszystkim obrazem liturgii kosmicznej. Chrystus, Kościół, człowiek, a wraz z nim świat spotykają się liturgii. Chrystus objawia się jako Głowa Kościoła i Pan całego wszechświata. Człowiek staje się na nowo ikoną Boga na wzór Chrystusa i tym, w którym cały świat odzyskuje chwałę Bożą. Wszystko to zawiera ważne przesłanie pod adresem osób odpowiedzialnych za ars celebrandi oraz za tworzenie przestrzeni liturgicznej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.