Search results

1

Świeccy jako fundatorzy kościelnych budowli w Rzymie wczesnochrześcijańskim

100%

Iwaszkiewicz-Wronikowska B.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

339-353

IT

Nella seconda meta del V s. i vescovi mostrarono una sempre maggiore inclinazione a ridurre l'influenza dei donatori ai funzionamento delle fondazioni. Le regolazioni legali di Pelagio (556-561) e di Gregorio Magno (590-604) portarono ad un effettivo controllo dei vescovi sopra le fondazioni dei laici. Nel VI s. i laici a Roma partecipano sempre meno nelle fondazioni; cominciano a dominare quelle pontificie, specialmente nel campo dedicato alla carita.

2

Zabytki cmentarne jako dokumentacja do życia zawodowego chrześcijan w starożytności

100%

Stopniak F.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1971

|

vol. 22

169-186

EN

-

3

Karaimi w Wilnie do wybuchu I wojny światowej

75%

Gąsiorowski S.

Almanach Karaimski

|

2018

|

vol. 7

67-82

EN

This article explores the history of the Karaim community in Vilnius, from its beginnings up to the outbreak of World War I. A Karaim community was present in Vilnius in the 19th century, when the city came under Russian rule. They were attracted by the opportunities the city offered in terms of a better education and well-paid jobs. Some of them settled in Vilnius because of military service. They originated mainly from Trakai and nearby villages, but others came from all over the Russian Empire. The Karaim community developedgradually, and over the course of time Karaims established a presence not only in the local military garrison, but also in schools, government offices, and markets. Soon, it was necessary to erect a Karaim temple and cemetery, which was done thanks to the backing of the city authorities and the financial support of all Karaim communities in Russia. However, an independent Karaim community was only established later in the 20th century.

PL

Artykuł dotyczy dziejów społeczności karaimskiej w Wilnie od czasów zamierzchłych do wybuchu I wojny światowej, który to temat nie był dotychczas w kręgu zainteresowania nauki polskiej czy obcej. Nie można mówić o osadnictwie Karaimów w Wilnie w okresie średniowiecza czy czasach nowożytnych, ponieważ nastąpiło ono dopiero w XIX wieku, kiedy miasto to znalazło się pod zaborem rosyjskim. Do prężnie rozwijającej się stolicy Litwy przyciągała ich potrzeba lepszej edukacji i możliwości uzyskania dobrze płatnej pracy, a czasem wojskowy przydział. Docierali tam Karaimi głównie z pobliskich Trok i okolicznych wsi oraz z całego rosyjskiego imperium. Społeczność ta rozwijała się stopniowo i była coraz bardziej widoczna nie tylko w miejscowym wojskowym garnizonie, ale w także w szkołach, urzędach, na ulicach i targach miasta. Szybko pojawiła się również potrzeba wzniesienia własnego domu modlitwy i cmentarza, co udało się zrealizować dzięki przychylności władz miasta i wsparciu finansowym wszystkich gmin karaimskich w Rosji. Jednak własną niezależną gminę wileńscy Karaimi utworzyli dopiero w latach 20. XX wieku.

Refine search results

1 Almanach Karaimski

1 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Vox Patrum

1 2018

1 2002

1 1971

1 Gąsiorowski S.

1 Iwaszkiewicz-Wronikowska B.

1 Stopniak F.

Świeccy jako fundatorzy kościelnych budowli w Rzymie wczesnochrześcijańskim

Zabytki cmentarne jako dokumentacja do życia zawodowego chrześcijan w starożytności

Karaimi w Wilnie do wybuchu I wojny światowej