Search results

1

Cenzorzy a zgromadzenia ludowe w Rzymie okresu republiki

100%

Tarwacka A.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2016

|

vol. 14

|

issue 2

45-56

EN

The censor’s office was of crucial importance to the polity during the Republic, being an indispensable element of maintaining the balance. Censors were elected by the centuriate assemblies, which also voted a lex centuriata for them. As there is no doubt concerning the censorial ius contionandi, it seems that the censors never convened the comitia. It does not mean that they lacked competence: it was customary that they convoked the people only for the purpose of the lustratio ceremony ending the census. The censors’ influence on the comitia resulted from their power to decide on a citizen’s membership in a certain property class, centuria and tribus. Censorial notes enabled them to interfere with the citizen’s social status.

2

Przeklęty i zapomniany? Sceny z życia Józefa Emanuela Przecławskiego. Część pierwsza

99%

Fieduta A.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2015

|

vol. 6

EN

The article is devoted to the controversial, pro-Russian Polish editor of “Tygodnik Petersburski”, Józef Emmanuel Przecławski. He was the alumnus of the Vilnius University and a contemporary of Adam Mickiewicz and the Philomaths, later to become loyal to the Russian Empire. The author of the article uses the Russian socio-political background to analyse the correspondence between Przecławski, the periodical’s censor and the Tsar’s advisors who, over the objections of chief editor, collaborated to transform the weekly into a bilingual Polish-Russian edition. The analysis is based on citations from the Russian archives sources.

3

THE CENSORIAL MARK IN ANCIENT ROMAN MARITAL MATTERS

99%

Tarwacka A.

Zeszyty Prawnicze

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1

241-255

EN

Artykuł dotyczy problematyki nakładania noty cenzorskiej w związku z zawarciem nieodpowiedniego małżeństwa w okresie republikańskim. Analiza tekstów źródłowych prowadzi do wniosku, że związki członków nobilitas z wyzwolenicami oraz kobietami o wątpliwej reputacji były postrzegane negatywnie i jako takie mogły podlegać nocie. Dlatego też autorzy opisujący wprowadzenie przez Augusta ustaw małżeńskich piszą, że princeps zezwolił na małżeństwa z wyzwolenicami wszystkim oprócz senatorów.

PL

This article is on the administration of the censor’s mark on Roman citizens who contracted inappropriate marriages in republican Rome. An examination of the source texts has led me to conclude that marriages contracted by members of the nobility with freedwomen or women with a bad reputation were considered unacceptable and were liable to a censor’s mark. That is why authors writing on Augustus’ reform of the marriage laws say that the Emperor permitted all the citizens except senators to marry a freedwoman.

4

Lista sztuk wycofanych. Lista sztuk niezaleconych do wystawienia

99%

Kościewicz K.

Pamiętnik Teatralny

|

2018

|

issue 1-2(265-266)

163-203

EN

The sources presented in this issue of Pamiętnik Teatralny provide a look behind the scenes at the censoring of amateur theatre movement at the turn of the 1940s and 1950s. One of the most effective ways of curbing the spontaneous and vigorous phenomenon was to ban the plays that the state apparatus deemed politically dangerous. The “List of Plays Banned” and the “List of Plays Not Recommended for the Stage” are stark examples of how the procedure was implemented. The list of plays banned distinguishes between anonymous plays and plays by named authors and contains 711 and 135 items respectively. The list of plays not recommended for staging has 51 entries. This amounts to 897 titles in total. The source documents are undated and devoid of any descriptive notes. Based on other archival materials, however, it may be concluded that both lists were put together in the second half of the 1950s as a result of work of two state institutions tasked with censoring the theatre in the People’s Republic of Poland, namely the Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (Central Office for Control of the Press, Publications and Public Performances) and the Ministry of Culture and Art. The plays entered on the lists represent different genres, including operettas, vaudevilles, farces, vignettes, dramas of manners, historical dramas, folk dramas, etc. They are original pieces as well as adaptations, both Polish and foreign. Short forms prevail. Most of the texts banned by the censors are not highly artistic creations; they are popular pieces, published at the turn of the 20th century and in the inter-war period in such series as Teatr dla wszystkich or Naród sobie. They were also published in the first years following the Second World War as part of the Biblioteka Teatrów Amatorskich series.

5

ZAKAZ PICIA WINA PRZEZ KOBIETY W ANTYCZNYM RZYMIE

86%

Zabłocki J.

Zeszyty Prawnicze

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1

189-202

EN

It is generally assumed that the nature of the ban on the drinking of wine by women was customary or religious, although we cannot rule out the possibility of a mythological aetiology. Infringement was punishable, and a husband who caught his wife in the act could mete out severe retribution. In other circumstances the oﬀending woman could be punished by her husband and relatives, probably within the framework of iudicium domesticum, or following her divorce by a judge, perhaps in a iudicium de moribus.

PL

Przyjmuje się, że zakaz picia wina przez kobiety miał charakter obyczajowy czy sakralny, choć nie można wykluczyć, że jego ajtiologia jest mityczna. Naruszenie tego zakazu było surowo karane przez męża, gdy złapał żonę in ﬂagranti. W innych przypadkach kobiety mogły być karane bądź przez męża, ale przy udziale krewnych, prawdopodobnie w ramach iudicium domesticum, bądź po rozwodzie przez sędziego, być może w ramach iudicium de moribus.

6

Sartre’s Critique of Freud’s Conception of Emotions

85%

Chojnacka M. A.

Kultura i Edukacja

|

2016

|

issue 2(112)

79-90

EN

The purpose of this article is to reconstruct Sartre’s critique of selected elements of Freud’s psychoanalysis as far as the emotions theory is concerned. I am analysing those assumptions of Freud’s teachings which became subjected to Sartre’s critique and why. I also point out the fact that some of the elements of psychoanalysis where emphasised by Sartre as important for the development of the emotions theory. My deliberations are based largely on Sartre’s Sketch for a Theory of the Emotion.

7

MĄŻ CZY SĘDZIA CENZOREM? UWAGI NA MARGINESIE MOWY KATONA (GELL. 10,23,4)

57%

Tarwacka A.

Zeszyty Prawnicze

|

2017

|

vol. 17

|

issue 4

85-99

EN

Summary An examination of the grammar of a passage from Cato’s oration De dote discussed by Gellius (Gell. 10,23,4) leads to the conclusion that following a divorce a judge reviewed the morality of the woman concerned, and he could deprive her of part or the whole of her dowry if he found her guilty of immorality. On the other hand while the marriage lasted it was the husband who performed the censor’s duties with respect to his wife.

PL

Gramatyczna analiza dyskutowanego przez badaczy fragmentu mowy Katona De dote (Gell. 10,23,4) pozwala wysnuć wniosek, iż po rozwodzie oceną obyczajności kobiety zajmował się sędzia, który mógł odebrać jej część lub całość posagu za niemoralne zachowanie. Natomiast w trakcie trwania małżeństwa rolę cenzora wobec żony pełnił mąż.

8

O tym, jak Plaut nie pisał o cenzorach

57%

Tarwacka A.

Studia Prawnicze KUL

|

2013

|

issue 4 (56)

103-118

PL

Plaut nie wymienił cenzorów w żadnej z zachowanych komedii, świetnie wykorzystał jednak komediowy potencjał tej magistratury, odwołując się przy tym nawet do bieżących wydarzeń politycznych. W jego sztukach są wyraźne aluzje do edyktów cenzorskich dotyczących zbytku. Niektóre ze swoich postaci Plaut kreował na cenzorów, częściej jednak wspominał o instytucjach prawnych związanych z kompetencjami tych urzędników. Bohaterowie mówią o cenzusie i składaniu deklaracji majątkowej pomocnikom cenzorów przyjmującym oświadczenia obywateli, a także o przeglądzie centurii jeźdźców. Następuje nawet złamanie iluzji scenicznej, kiedy to widzowie zostają poproszeni o ocenę sztuki jako iuratores. Druga grupa odniesień dotyczy natomiast administracyjnych kompetencji cenzorów, a mianowicie zawieranych przez nich kontraktów dzierżawy publicznych dochodów i wydatków. Wspomniane zostają sarta tecta, czyli umowa dotycząca remontu i zajmowania się budynkiem publicznym, a także różnego rodzaju podatki, których pobieranie dzierżawili od państwa publikanie. Wiele wzmianek dotyczy cła – portorium, inne – podatku od wypasu na ziemi publicznej – pascua oraz uprawiania gruntu publicznego – aratio. Należy przy tym podkreślić niebywały kunszt Plauta, który tych terminów używał często w celach komicznych: dla ośmieszenia zbyt wścibskiej żony, zachłannej stręczycielki albo prostytutki. Wszystkie te wzmianki nadają sztukom typowo rzymskiego charakteru (chociaż niektóre instytucje prawne mają greckie odpowiedniki), ponieważ były zrozumiałe i śmieszne tylko dla widza, który znał niuanse prawa publicznego i dobrze orientował się w kompetencjach cenzorów.

EN

Plautus did not mention the censors in any of his extant plays. He used however very aptly the comic potential of this magistracy, invoking even present political events. There are clear allusions to censorial edicts limiting luxury in his plays. Plautus modeled some of his characters as censors, but much more often he mentioned legal institutions related to those magistrates. The characters talk about the census and making a declaration before the assistants of the censors called iuratores. The scenical illusion is even broken when the spectators are asked to value the play as iuratores. Another type of reference is related to administrative competencies of the censors, that is the contracts of lease of public incomes and outcomes concluded by them. Sarta tecta, contracts concerning repair and maintenance of public buildings, as well as different taxes the collecting of which was rented to the publicans, were mentioned. A lot of references concern the customs duty – portorium, some the pasture tax – pascua, or the tax paid for farming public land – aratio. Plautus’ unbelievable ingenuity has to be underlined, with which he managed to use those terms for comical purposes: to ridicule a nosy wife, a greedy procuress or prostitute. All those references make the plays more Roman (even though some of the legal institution have their Greek counterparts), because they were understandable and funny only to the spectators who were aware of the subtleties of public law and knew the competencies of the censors.

RU

Плавт не назвал цензоров в никакой из сохраненных комедий, замечательно воспользовался однако комедийным потенциалом этой магистратуры, обращаясь при этом даже к текущим политическим событиям. В его работах можно найти отчетливые намеки на цензорские эдикты касающиеся излишества. В некоторых своих персонажах Плавт подразумевал цензоров, чаще однако вспоминал об юридических учреждениях относительно к компетенции этих служащих. Персонажи говорят о переписи и представлению имущественной декларации помощникам цензоров, принимающих заявления граждан, а также об обзоре центурии всадников. Следует даже перелом сценической иллюзии, когда это зрителей просят оценку работы как iuratores. Вторая группа отнесений касается зато администраторских компетенций цензоров, а именно заключенных ими контрактов аренды общественных доходов и расходов. Указано sarta tecta, то есть договор касающийся ремонта и управления общественным зданием, а также разнохарактерные налоги, взятые публиканами в аренду от государства. Много касается таможенной – portorium, или – налога с откорма на общественной земле – pascua и общественного земледелия – aratio. При этом необходимо подчеркнуть неслыханное мастерство Плавта, который использовал этo часто в комических целях для того, чтобы высмеиваться над слишком любопытной женой, жадной сутенершoй или проституткoй. Все эти примеры дают искусству типичногo римского характера (хотя некоторыe юридические понятия имеют свои греческие соответствия), так как этo былo понятным только для зрителя, который знал нюансы общественного права и хорошо ориентировался в компетенции цензоров.

9

Bulletins of the Polish censorship office from 1945 to 1956. A reconnaissance study

57%

Wiśniewska-Grabarczyk A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2019

|

vol. 55

|

issue 4

311-331

PL

W artykule omawiam wybrane aspekty biuletynu urzędu cenzury z lat 1945–1956. Biuletyn był poufnym, skierowanym przede wszystkim do cenzorów i tworzonym na zamówienie państwa wewnętrznym pismem Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk; ze względu na cel pełnił funkcję szkoleniową, instruktażową i informacyjną; z uwagi na sposób dystrybucji biuletyn to kryptotekst, czyli tekst poufny o celowo ograniczonej dystrybucji. W artykule przedstawiłam stan badań nad biuletynami i warunki tożsamości pisma. Omówiłam także sylwetkę “idealnego” cenzora w perspektywie zależności kontekstowej. Przybliżyłam ponadto problematykę, jaką poruszano w piśmie, w którym prezentowano przede wszystkim materiały na temat cenzury oraz działalności Urzędu Kontroli; publikowano artykuły odredakcyjne oraz materiały z terenu (recenzje cenzorskie, sprawozdania, bilanse, listy nadsyłane przez zespoły cenzorskie lub konkretnych pracowników), a nawet twórczość literacką samych cenzorów.

EN

The aim of the article is to discuss selected research perspectives offered by the bulletins of the censorship office created in Poland from 1945 to 1956. Due to the chiefly confidential nature of the analysed documents I defined them as classified papers, ordered by the state, directed mainly to censors. These documents were internally circulated in the Main and Voivodship Offices of Control of Press, Publications and Shows. Due to their aim bulletins played an informational, tutorial or training role, and functioned as a type of a guide for censorship practices. Due to the distribution they are cryptotexts (i.e. classified texts of intentionally limited distribution). In the article I discussed the state of knowledge on the bulletins and I also considered the context-based identity conditions of the periodical. I indicated the pitfalls which accompany any attempt at recreating the profile of the implied censor and I discussed the language of the bulletins. I also indicated the content of the paper. Bulletins presented mainly the materials on censorship and on the organisations of work in the Office of Control. The research material consists of both articles from the editorial office and from the voivodship’s offices (i.e. censorship reviews, reports, letters from the censor units or from the particular censors) and even literary attempts of the censors themselves.

Refine search results

3 Zeszyty Prawnicze

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Białostockie Studia Literaturoznawcze

1 Kultura i Edukacja

1 Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

1 Pamiętnik Teatralny

1 Studia Prawnicze KUL

3 2019

1 2018

1 2017

2 2016

1 2015

1 2013

4 Tarwacka A.

1 Chojnacka M. A.

1 Fieduta A.

1 Kościewicz K.

1 Wiśniewska-Grabarczyk A.

1 Zabłocki J.

Cenzorzy a zgromadzenia ludowe w Rzymie okresu republiki

Przeklęty i zapomniany? Sceny z życia Józefa Emanuela Przecławskiego. Część pierwsza

THE CENSORIAL MARK IN ANCIENT ROMAN MARITAL MATTERS

Lista sztuk wycofanych. Lista sztuk niezaleconych do wystawienia

ZAKAZ PICIA WINA PRZEZ KOBIETY W ANTYCZNYM RZYMIE

Sartre’s Critique of Freud’s Conception of Emotions

MĄŻ CZY SĘDZIA CENZOREM? UWAGI NA MARGINESIE MOWY KATONA (GELL. 10,23,4)

O tym, jak Plaut nie pisał o cenzorach

Bulletins of the Polish censorship office from 1945 to 1956. A reconnaissance study