Search results

1

Is Christianity in Africa a Fruit of Colonialism?

100%

Mpala Ngulu J.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 10: Nauki o rodzinie

95-110

EN

There has been a belief in traditional and conservative African circles that Christianity is a religion that was brought by the white man. However Christianity on the African continent precedes colonialism. The history of. Christianity in Africa can be divided into three phases: Antiquity, the Portuguese period and the 19th-century missionary efforts. The first phase, where Church in North Africa and the Horn of Africa ended with the rise of Islam. Efforts to evangelise Africa south of the Sahara in the second period 15th to the 18th centuries were apparently a complete failure because Christianity did not take roots. The last period is marked by the blossoming of the Church in Africa. where the Christian population in Africa grew to some 335 million in 2000 (45%), marking a shift in the “center of gravity of Christianity” from the West to Latin America, parts of Asia and Africa.

PL

W tradycyjnych i konserwatywnych kręgach popularny jest pogląd, że chrześcijaństwo jako religia zostało wprowadzone przez kolonialistów. Tymczasem historia chrześcijaństwa w Afryce jest o wiele starsza i zaczyna się w czasach Apostołów. Pierwszy okres chrześcijaństwa w północnej Afryce oraz w rogu Afryki zakończył się wraz z inwazją islamu. Następną próbą zaszczepienia chrześcijaństwa był okres kolonizacji portugalskiej od XV do XVIII wieku, zakończony niepowodzeniem. Dopiero wysiłek misyjny wieku XIX doprowadził do trwałego i znacznego wzrostu Kościołów afrykańskich. W 2000 r. populacja chrześcijan w Afryce wyniosła 335 milionów i wykazuje tendencje wzrostowe.

2

Elementy ekstatyczne we współczesnej afrykańskiej religijności ludów Ghany

67%

Grodź S.

Studia Religiologica

|

2011

|

vol. 44

135-146

EN

The phenomena observable during an African Christian prayer session, which is hardly ever short, quiet and devoid of externally expressed emotions, would not be unanimously described as “ecstatic” by researchers, but at least some of those praying strive towards attaining a kind of ecstatic experience or state. Traditional African religions are not ecstatic religions, but ecstatic elements form an integral part of the African experiential religiosity that found its way into the Christian expressions of religiosity. After a period of suppression, these experiences are being sought after at present, especially in the neo-Pentecostal movements, and contribute to a new dynamism of Christianity in Africa. The article, after some clarifications concerning terminology, highlights some of the ecstatic elements in the religiosity of contemporary Ghanaians.

3

Wyzwolenie czy inkulturacja? – zbieżne czy rozbieżne nurty afrykańskiej teologii?

67%

Grodź S.

Praktyka Teoretyczna

|

2013

|

vol. 8

|

issue 2

121-137

EN

With the shift of the centres of Christianity towards the South it hasbeen increasingly noticeable that talking about Christian theology characterized bya geographical adjectives different from “European /Western” becomes acceptable.However, Christianity in Africa has still been considered by many Europeans asa hybrid of secondary importance. It will take some time before the EuropeanChristians will come fully to terms with accepting the contribution of Africantheology to the world Christianity.In describing African theology, especially its origins, quite a lot depends on theinitial assumptions taken by the researcher – whether one would consider onlyacademic theology as theology as such (then there is no African theology before1960s) or one would consider as theology also African oral and ritual input (thenthe Africans have been theologizing almost from the moment they became Christians).Application of European standards and perceptions led to seeing two major trendsin African theology – black theology and African theology (cultural/inculturation theology). With the work of African theologians of the younger generations one can discover that both trends have not been so much antagonistic to each other as rather complementary because both have been concerned with liberation, though approached from different angles and understood in different ways.

PL

Eurocentryczne podejście do sposobu uprawiania teologii i podejmowanych przez nią zagadnień powodowało, że w powstającej w afrykańskich wspólnotach chrześcijańskich akademickiej teologii wyodrębniano dwa główne nurty – tzw. czarną teologię skoncentrowaną na wyzwoleniu się z ucisku spowodowanego apartheidem i tzw. teologię afrykańską, którą określano też jako teologię kulturową albo teologię inkulturacji. Przy takim ujęciu zagadnienia nawet Afrykanie mieli skłonność do przeciwstawiania sobie obu nurtów. Jednak nowe spojrzenie na problematykę wyzwolenia, przyjmowane zwłaszcza przez kolejne pokolenia afrykańskich teologów, sprawia, że antagonizm między nurtami afrykańskiej teologii w zasadzie zanika. Wydaje się, że nieporozumienia wynikają z różnych sposobów pojmowania wyzwolenia, które niekoniecznie muszą być sobie przeciwstawne, a mogą być postrzegane jako komplementarne. Żeby uzasadnić tak postawioną tezę, zacznę od krótkiej ogólnej prezentacji afrykańskiej teologii, która zostanie rozwinięta w przedstawienie założeń i zagadnień rozwijanych w obu głównych nurtach i podsumowana ukazaniem skutków zmiany paradygmatu podejścia do afrykańskiej teologii oraz wypunktowaniem emancypacyjnego charakteru afrykańskich teologii.

Refine search results

1 Praktyka Teoretyczna

1 Roczniki Teologiczne

1 Studia Religiologica

1 2016

1 2013

1 2011

2 Grodź S.

1 Mpala Ngulu J.

Is Christianity in Africa a Fruit of Colonialism?

Elementy ekstatyczne we współczesnej afrykańskiej religijności ludów Ghany

Wyzwolenie czy inkulturacja? – zbieżne czy rozbieżne nurty afrykańskiej teologii?