Search results

1

Podstawy odpowiedzialności moralnej chrześcijan za misję ewangelizacyjną w świecie

100%

Kluz M.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2016

|

vol. 54

|

issue 2

151-171

PL

Misja ewangelizacyjna związana z głoszeniem Ewangelii jest najważniejszym powołaniem chrześcijańskim. Jest świadectwem odpowiedzialności moralnej za tych, którzy nie poznali jeszcze Chrystusa. Doświadczenie Boga w Jezusie Chrystusie na trudnej drodze chrześcijańskiego życia apostolatu, sprawia, że chrześcijanin coraz bardziej upodabnia się do Chrystusa. Życie moralne posiada więc istotnie wymiar misyjny. Bez odniesienia do korzeni, do misyjnej natury każdego chrześcijanina, byłoby pozbawione istotnego pierwiastka. Niniejsze studium służy analizie początków ewangelizacji. Przybliża więc najpierw osobę Jezusa Chrystusa, który sam rozpoczął głoszenie Słowa Bożego, dzieło ewangelizacji narodów. To wielkie dzieło Chrystusa jest pierwszym i najistotniejszym odniesieniem dla wspólnoty wierzących. Wylanie na uczniów Ducha Świętego dało z kolei początek ich apostolskiej działalności. Wychodząc więc od działalności Chrystusa, została ukazana pierwsza wspólnota wierzących, ich zawierzenie Chrystusowi, poddanie tchnieniu Ducha Świętego i wreszcie ich działalność misyjna.

2

Chrystianologia moralna w świetle wybranych polskojęzycznych komentarzy Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

94%

Kluz M., Słomka A. S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 4

EN

One of the aims of St. Paul’s epistles is to provide his addressees with moral instruction. There is such content related to morality in the apostle’s epistles, providing a basis and justification for moral norms. This study deals with elements of Christianology in St. Paul’s Epistle to the Ephesians. The former term “anthropology,” used in St. Paul’s vision of the Christian, has been replaced by the term called “Christianology.” Saint Paul’s material on Christianology is very rich; therefore, this study is limited to the most important aspects of following Jesus Christ based on selected Polish language commentary on St. Paul the Apostle’s Epistle to the Ephesians. This epistle contains specific guidelines on how to follow Christ.

PL

Jednym z celów listów św. Pawła jest przekazanie adresatom treści moralnych. Znajdują się u Apostoła treści, które stanowią podstawę i uzasadnienie dla norm moralnych. Niniejsze studium traktuje o elementach chrystianologii w Liście św. Pawła do Efezjan. Dotychczasowy termin „antropologia” stosowany do Pawłowej wizji chrześcijanina został zastąpiony terminem „chrystianologia”. Pawłowy materiał chrystianologiczny jest bardzo bogaty, dlatego ograniczono niniejszą refleksję do najważniejszych aspektów dotyczących naśladowania Jezusa Chrystusa w oparciu o wybrane polskojęzyczne komentarze Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan. W Liście znajdują się konkretne wskazówki jak naśladować Chrystusa.

3

Znamiona świętości w życiu Jacka Krawczyka

84%

Derdziuk A.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 3: Teologia moralna

63-80

EN

Jacek Krawczyk (1966-1991), a secular Catholic who studied theology at Catholic University of Lublin perfectly realized the ideal of a Christian by living with faith, hope and love, and practicing the moral virtues that lead him to serve God and man. He received thorough religious education and through the deepened life of prayer, he discovered the path of his secular calling to holiness, which was confirmed by his heroic love in the service of the sick and the poor. The depth of faith and trust in God has been expressed above all by the courageous endure of a deadly illness in which he was fed by the sacraments, until the end he became a witness to the love of Christ crucified. Jacek is an example of a young man who, being sensitive to beauty and good and enjoying life in marriage, has consistently matured to eternity.

PL

Jacek Krawczyk (1966-1991) świecki katolik, studiujący teologię na KUL, doskonale zrealizował ideał chrześcijanina przez życie wiarą, nadzieją i miłością oraz praktykowanie cnót moralnych prowadzących do służenia Bogu i człowiekowi. Otrzymał staranne wychowanie religijne i przez pogłębione życie modlitwy odkrywał drogę swojego świeckiego powołania do świętości, które zostało potwierdzone przez jego heroiczną miłość w służbie chorym i ubogim. Głębia wiary i zaufania wobec Boga wyraziła się nade wszystko przez mężne znoszenie śmiertelnej choroby, w której karmiony sakramentami, do końca okazał się świadkiem miłości do Chrystusa Ukrzyżowanego. Jacek jest wzorem młodego człowieka, który zachowując wrażliwość na piękno i dobro oraz ciesząc się życiem w małżeństwie, konsekwentnie dojrzewał do wieczności.

4

Fideizm we współczesnej polskiej filozofii

84%

Cyrkun K., Siekierski A.

Polonia Journal

|

2019

|

issue 9

45-58

PL

W naszym artykule próbujemy ukazać współczesne rozumienie fideizmu w kręgu polskich filozoficznych rozważań, jednocześnie ze zwróceniem uwagi na intelektualną groźbę tegoż zjawiska wśród polskich chrześcijan. Rozwój fideizmu prowadzi w kręgach ludzi wierzących do narastania postaw bierności, niechęci do rozwoju posiadanych zdolności.

EN

In our article, we try to show a contemporary understanding of fideism in the circle of Polish philosophical considerations, at the same time paying attention to the intellectual threat of this phenomenon among Polish Christians. The development of fideism leads in the circles of believers to the development of attitudes of passivity, reluctance to develop their abilities.

5

„Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”. Aktualność Dekalogu

67%

Łużyński W.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 42

119-131

PL

Imię Jahwe „Jestem, który Jestem” wyraża istotę Boga. W sensie biblijnym oznacza Boga, który „jest” ze swoim ludem. W sensie filozoficznym oznacza pełnię istnienia. W Starym Testamencie imię to zostało objawione Mojżeszowi. W Nowym Testamencie objawieniem imienia Bożego jest Jezus – Jehosua: Jahwe jest zbawieniem. Jezus używa formuły objawieniowej „Ja jestem”, identyfikując się ze swoim Ojcem i wskazując na swoje mesjańskie posłannictwo. Objawieniem imienia Bożego jest Modlitwa Pańska, w której Bóg jest określony jako Ojciec, wiąże się również z nim jedno z wezwań modlitwy będące prośbą o uświęcenie imienia Bożego. Przykazanie nakazuje szacunek dla imienia Bożego i całej rzeczywistości sakralnej. Zabrania ono używania go do błahych spraw, a tym bardziej do składania kłamliwych przysiąg lub wypowiadania przekleństw. Imię Boże powinno być wzywane z najwyższym szacunkiem, w czasie modlitwy z rozwagą i sprawiedliwością.

EN

The name “I am who I am” expresses the essence of God. In a biblical sense, it signifies God who is with His people. In a philosophical sense, it denotes the fullness of existence. In the Old Testament the name is revealed to Moses, whereas in the New Testament, the revelation of the name of God is Jesus – Yeshua: “Yahweh is salvation”. Jesus uses the revelational formula “I am” identifying with His Father and indicating His messianic mission. God’s name is revealed in The Lord’s Prayer, in which God is described as the Father, and in which also one of the supplications is a request for the name of God to be revered. The second commandment commands respect for God’s name and for the whole sacred reality. It forbids using the name in vain, in particular by taking a false oath or by swearing. The name of God should be called on with the highest respect in prayer, with prudence and justice.

6

A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s Enarrationes in Psalmos

67%

Ziółkowska M.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 4: Historia Kościoła

5-12

EN

The question of Christian’s identity was an imperative issue in the socio-religious realities of the fourth and fifth centuries. This topic was undertaken by St. Augustine as a priest of the community of Hippo. Taking examples from the life of the faithful people it explicates the events from the fundamental perspective, i.e. from the point of view of a Christian. This publication presents the first part of the Christian attitude with regard to others. The second part is devoted to the overriding respect for the world in which people live as Christians. The third part presents the Christian as a citizen of the Roman Empire. Numerous moralistic indications create a somewhat handbook for Christians and present the concrete postulates for Christian formation.

PL

Kwestia tożsamości chrześcijańskiej stanowiła ważne zagadnienie w religijno-społecznych realiach IV/V w. Stała się tematem, który podejmował, św. Augustyn jako duszpasterz gminy hippońskiej. Czerpiąc przykłady z życia wiernych, interpretuje wydarzające się sytuacje na podstawie fundamentalnej opcji, jaką jest bycie chrześcijaninem. Prezentowana publikacja w części pierwszej ukazuje postawy chrześcijanina w odniesieniu do bliźnich. W myśl biskupa Hippony relacje interpersonalne pomiędzy mieszkańcami Hippony bez względu na wyznanie czy pochodzenie mają być budowane na wzajemnym szacunku i braterskiej miłości. Druga część poświęcona jest zasadniczemu odniesieniu w stosunku do świata, w którym żyje chrześcijanin. Wierzący w Chrystusa ma traktować życie ziemskie jako wędrówkę ku wieczności i nie może zapominać o zmienności i przemijającym charakterze rzeczywistości świata. Część trzecia ukazuje chrześcijanina jako obywatela Cesarstwa Rzymskiego, który jest zobowiązany do rzetelnej i sumiennej służby państwowej, pozostając wiernym Bożym prawom. Liczne wskazania parenetyczne tworzą swoiste vademecum dla chrześcijan, są konkretnymi postulatami w formacji chrześcijańskiej.

7

Miłosierdzie Boże w życiu chrześcijanina na podstawie bulli papieża Franciszka „Misericordiae vultus”

67%

Weresa M.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2017

|

issue XIV/14

139-150

EN

The author of the article presents the role of divine mercy in the Christian life. The purpose of the paper is to present the teaching of Pope Francis on this truth of faith. The author points at the importance of select aspects of mercy in the Catholic Church. The article makes reference to the recently completed Jubilee Year of Mercy. It argues that Pope Francis’ teaching on divine mercy is a continuation of the whole teaching of the Church on this element of the Catholic faith.

8

Tajemnica miłości Bożej w myśli Franciszka Sawickiego

67%

Mróz M.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 23

197-223

EN

Rev. Franciszek Sawicki (1877-1952) was a philosopher, apologist and theologian who thoroughly studied the subject of “God’s eternal love”. Assuming that the most elevated expression for describing God are the words “God is love” (1 J 4:8), Sawicki searched for the most appropriate way to express this truth. He worked in the field of philosophy, theology, and direct life experience. His most significant publications on the subject of God’s love are Filozofia miłości (1924), Bóg jest miłością, Caritas w oświetleniu społecznym i moralno-religijnym (1949). According to Sawicki, man’s life consists not only of a natural dimension (what a man is) but also of his personal life (who a man is). The level of “personality” (the notion used by F. Sawicki) includes both the world of sensual nature, as well as the spiritual dimension of personality, where selfdetermination and responsibility play a special role. Here man’s social and relational assignment should be stressed. It is on the basis of “the ideal of personality” that Sawicki builds up his relational concept of love. It touches upon the intellectual, emotional, and experiential sphere. God, who is Love himself, gave a man power and enabled him to enter into a relationship of love with his Creator and Saviour. It is “the eternal love of God” that provides daily bread and grants his grace resulting from his wisdom and mercy. Sawicki spots the “gesture” of mercy in the commandment of love, which helps man to decide freely about the subject of his love: God, and, through Him and in Him, another man, his neighbour. God’s mercy is particularly emphasized towards those who betrayed the “plan of eternal love of God”. God’s love, in the act of salvation brought by Jesus Christ (“the most personal personality”), is always ready to renew the gift of love in the man. On the other hand, man’s answer should be full of gratitude for “new life” and the renewal of love. It should abound with with acts of mercy towards those who need love, crushed by the burden of “their way”. This way Sawicki sketches the providential plan of the eternal love of God who uses its power to solve the problem of evil and suffering.

9

Gladiator - chrześcijanin - Norwid

67%

Karamucka M.

|

2014

|

vol. 5

|

issue 3

27-45

EN

The ancient Rome belongs to the most important cultural sources of Norwid’s work. The aim of this article is to analyse the significance of the motif of gladiator in the writings of Norwid. The article examines poems Spowiedź [Confession] and Spartakus [Spartacus] and also fragments from other texts in which appear paraphrases of the well-known words that according to the popular opinions were used by gladiators to greet emperor: Ave, Caesar, morituri te salutant. The poet regarded bloody Roman circus games as a sign of deep depravity of the ancient Rome and a gladiator as an involuntary, heroic and lonely actor of them, who was aware of the moral degradation of the spectators. The motif of gladiator often functions in the works by Norwid as an exemplum used by him to speak about such problems of his time as: the role and status of a poet in the 19th century, Christian attitude towards apostatic civilization and the key issue of the truth. Norwid’s gladiator is often a poet, Christian and simultaneously Norwid himself.

XX

Starożytny Rzym należy do najważniejszych kulturowych źródeł twórczości C. Norwida. Jednym z symboli antycznej, pogańskiej Romy jest gladiator, który jednak nierzadko funkcjonuje też jako jej antyteza. Celem artykułu jest analiza znaczenia motywu gladiatora w pismach Norwida. W artykule omówione zostały wiersze Spowiedź oraz Spartakus, a także fragmenty innych tekstów, w których Norwid zamieścił parafrazy słynnego okrzyku, którym - według popularnego przekonania - gladiatorowie mieli pozdrawiać cesarza: Ave, Caesar, morituri te salutant. Poeta postrzegał krwawe igrzyska gladiatorskie jako wyraz głębokiego zepsucia i zła Rzymu, a gladiatora zazwyczaj jako ich mimowolnego, heroicznego, osamotnionego aktora, świadomego degradacji moralnej swoich widzów. Figura gladiatora to w pismach Norwida zazwyczaj egzemplum wykorzystywane w refleksji nad takimi, aktualnymi dla autora zagadnieniami, jak rola i status poety w rzeczywistości dziewiętnastowiecznej, postawa chrześcijańska wobec uwarunkowań apostatycznej cywilizacji, a także kluczowa dla tych nawiązań problematyka prawdy. Pod postacią Norwidowego gladiatora kryją się najczęściej poeta, chrześcijanin i siłą rzeczy też sam Norwid, łączący dwa wymienione przymioty.

10

„Obcy” i „przybysze”. Od statusu cywilno-prawnego do eklezjologii wyobcowania

59%

Paczkowski M. C.

Vox Patrum

|

2006

|

vol. 49

511-529

IT

1Pt e scritta „ai pellegrini della diaspora”, ai quali e poi rivolta l’esortazione a comportarsi eon timore nel tempo del loro „pellegrinaggio” e ad astenersi dalie concupiscenze della carne. Alle nozioni scritturistiche va aggiunta osservazione che nella sua prima fase il cristianesimo era costituito da minoranze che vivevano tra loro in una situazione geografica di isolamento.

11

Dzień Pański w nauczaniu św. Cezarego z Arles w świetle studium jego "Kazań do ludu"

59%

Pochwat J.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

245-262

EN

Speaking about the Lord’s Day, saint Caesar of Arles († 543) explains to the faithful the importance of this day and other religious holidays. Going to church has a social dimension and clearly distinguishes Christians from Pagans. Bishop of Arles attaches much importance to the fact that Christians systematically and regularly attend church services, care about punctuality and do not leave the church before the end of the Mass. St Caesar, being an experienced pastor, instructs the faithful how to behave in the church. He shows the difference between Christianity and Paganism. Christians celebrate on Sunday, Pagans on Thursday in honour of Jupiter. He asks the faithful not to conduct any court cases on Sunday and abstain from work. Bishop of Arles put the Eucharist in the centre of the Lord’s Day. He teaches that the Eucharist is true Body and Blood of Christ. He points out that the Holy Communion is like medicine for a human being, for his body and his soul, hence the concern of the Bishop so that faithful receive the Eucharist with a pure heart. A necessary condition for receiving of the Eucharist is to forgive a neighbour.

Refine search results

Podstawy odpowiedzialności moralnej chrześcijan za misję ewangelizacyjną w świecie

Chrystianologia moralna w świetle wybranych polskojęzycznych komentarzy Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

Znamiona świętości w życiu Jacka Krawczyka

Fideizm we współczesnej polskiej filozofii

„Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”. Aktualność Dekalogu

A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s Enarrationes in Psalmos

Miłosierdzie Boże w życiu chrześcijanina na podstawie bulli papieża Franciszka „Misericordiae vultus”

Tajemnica miłości Bożej w myśli Franciszka Sawickiego

Gladiator - chrześcijanin - Norwid

„Obcy” i „przybysze”. Od statusu cywilno-prawnego do eklezjologii wyobcowania

Dzień Pański w nauczaniu św. Cezarego z Arles w świetle studium jego "Kazań do ludu"