Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 20

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  cinematography
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Кинематографическое воплощение романа Я. Л. Вишневского «Одиночество в сети»

100%
Zinnatullina Z.
Przegląd Wschodnioeuropejski
|
2020
|
vol. 1
271-278
EN
The article analyzes the cinematographic adaptation of Polish writer Janusz Wiśniewski’s the most popular novel “Loneliness On The Net”. The director of the interpretation is W. Adamek, the screenwriter is Wiśniewski. Despite this, the film received ambiguous reviews among the audience. The cinematic version of “Loneliness On The Net” is characterized by a fairly free interpretation of the novel’s plot. Although the main theme (loneliness) and heroes are preserved, the final is changed and some accents are shifted in the film. At the same time the director uses rather interesting and unusual techniques for transferring certain details from the language of literature to the language of cinema.
2
Publication available in full text mode
Content available

Czy w ZSRR kręcono thrillery?

100%
Cybulski M.
Acta Polono-Ruthenica
|
2018
|
vol. Tom 1 Nr XXIII
51-64
EN
This article is an attempt to answer the question whether, in the specific conditions in which thecinematography of the Soviet Union was created and developed, we can talk about the productionof thrillers. The notion of the thriller is considered and attention is paid to the problem of the definitionof the term itself and the fact that some researchers do not treat the thriller as a genre at all.The thriller, associated by the Soviet decision-makers with Western culture (and thus also American),was perceived as a bourgeois creation, which made it an undesirable genre in the Soviet Union.Nevertheless, for many years immediately after the end of World War II and at the very end of theexistence of the historical empire, a series of films were created and they could be called thrillers inthe general modern sense of the word. Titles of Soviet films created in the years 1947–1991 havebeen chosen from the rich resources of cinematography of our eastern neighbours. At the cinemahistorian’s workshop, there were both images of well-known and popular Soviet directors(Boris Barnet, Stanisław Goworouchin, Eldar Riazanow), as well as slightly less known personalities,(Gieorgij Nikulin, Boris Durow).
3

Sztuka operatorska Witolda Sobocińskiego

100%
Kuśmierczyk S.
Kwartalnik Filmowy
|
2018
|
issue 103 Młode kino polskie - konfrontacja pokoleń
173-182
PL
Autor omawia najważniejsze cechy sztuki operatorskiej Witolda Sobocińskiego na przykładzie najwybitniejszych filmów z lat 1955-1999. Słuch muzyczny i wyniesiona z grania jazzu umiejętność improwizacji znalazły odzwierciedlenie w postaci obecnych w kompozycji obrazu filmowego rytmu i harmonii, subtelności i dynamiki. Stałą cechą twórczości Sobocińskiego jest znacząca rola koloru i światła w obrazie filmowym. Operator nadaje barwie funkcję dramaturgiczną. Tworzy zestawienia barwne dotyczące poszczególnych scen, opowiadające o świecie zewnętrznym i przestrzeni wewnętrznej postaci. W doborze barw inspiruje się malarstwem różnych epok. Twórca dąży do stworzenia oryginalnej formy artystycznej w każdym dziele, poszukuje formy obrazu odpowiedniej do treści realizowanego filmu. Nie powtarza rozwiązań, które zastosował w poprzednich filmach. Wybrany styl zachowuje w całym dziele zgodnie z przyjętymi założeniami estetycznymi.
EN
The author discusses the most important features of the cinematographic art of Witold Sobociński on the example of his most outstanding films from 1955-1999. An ear for music and the ability to improvise acquired from playing jazz are reflected in the form of rhythm and harmony, subtlety and dynamics present in the composition of the film image. A constant feature of Sobociński’s work is the significant role of colour and light in the film image. The cinematographer gives colour a dramatic function. He creates colour combinations for individual scenes, describing the outside world and the internal space of the character. In the choice of colours, he is inspired by the paintings of various eras. The artist wants to create an original artistic form in every work, he looks for a form of image appropriate to the content of the film being made. He does not repeat the solutions he used in his previous films. The chosen style is preserved throughout the work in accordance with the aesthetic assumptions.
4
Content available remote

Zárodky filmovej cenzúry na začiatku 20. storočia

86%
Gregor M.
Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)
|
2020
|
vol. 159
|
issue 5
402-416
EN
In 1895, the Lumière brothers surprised the world with their first picture show. Thereby, legal orders of the European countries faced quandary how to deal with a new technical development and at the same time, how to optimally regulate this field by legal regulations with an emphasis placed on prospective promoting of films. This contribution will point at the legal aspects of cinematic censorship in the first decades of the 20th century. Based in the comparative method, the contribution step by step analyses the mechanism of the censorship in more states of then Europe and the USA. Through consideration of cinematic censorship the article will also touch upon the legal substance of the film itself and the basic theoretical questions adherent to it in that time.
SK
V roku 1895 prekvapili svet bratia Lumièrovci svojím prvým filmovým predstavením. Tým boli právne poriadky európskych štátov postavené pred dilemu ako sa vyrovnať s novým technickým vývojom a zároveň akou právnou reguláciou optimálne upraviť túto oblasť s dôrazom na eventuálne predvádzanie filmov na verejnosti. Príspevok poukáže na právne aspekty filmovej cenzúry v prvých desaťročiach 20. storočia. Na základe komparatívnej metódy postupne analyzuje jej mechanizmus vo viacerých štátoch vtedajšej Európy a USA. Prostredníctvom úvah o filmovej cenzúre sa článok dotkne aj samotnej právnej podstaty filmu a základných teoretických otázok, ktoré s ním boli v tejto dobe späté.
5
Publication available in full text mode
Content available

„Nie zapomnij mnie”. O filmowo-ekonomicznej przestrzeni w dziejowości Wrocławia 1896–1945

75%
Gierszewska B. L.
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
|
2020
|
vol. 27
|
issue 36
EN
The author of the reviewed book for the first time shows how and why film preferences of the inhabitants of Breslau in the years 1896–1932 and 1933–1945 differed in relation to the choices of cinema audiences in other European cities during the same period. He uses the POPSTAT statistical method proposed for this purpose by the German researcher Joseph Potter. He also uses the scientific ideas of „attraction cinema” developed by André Gaudreault. He bases his research on analyzing film success rankings and to measure viewer preferences.
6
Publication available in full text mode
Content available

Socjologiczne widzenie filmu i kina. Artykulacje i praktyki w polu socjologii filmu i kina

72%
Wejbert-Wąsiewicz E.
Przegląd Socjologiczny
|
2018
|
vol. LXVII (67)
|
issue 4
141-169
PL
W artykule podjęto próbę rekonstrukcji kształtowania się pola socjologii filmu i kina na podstawie analizy porównawczej ważnych, zagranicznych i polskich prac mieszczących się w ramach opisywanej subdyscypliny. Wśród nich znajdują się: pionierskie rozprawy oraz badania dotyczące kina i filmu, socjologiczne postulaty i programy badawcze, studia socjologiczne, opracowania poświęcone socjologii filmu i kina. Główny cel stanowiło uporządkowanie i podsumowanie dziedzictwa wąskiej dyscypliny socjologii filmu i kina, ujęcie pewnych praktyk, orientacji i nurtów badawczych. Autorka ukazała także obszar badań poświęcony instytucjom filmowym jako słabo reprezentowanym w praktyce badań socjologicznych w Polsce i za granicą. Inspirację teoretyczną dla nakreślonych poszukiwań stanowi teoria praktyki naukowej Pierre’a Bourdieu, a także pojęcia: habitus, pole oraz kapitał.
EN
The article attempts to reconstruct the field of the sociology of film and cinema based on a comparative analysis of important foreign and Polish works falling within the described subdiscipline. Among them are pioneering dissertations and research on cinema and film, sociological research programs, sociological studies, and studies devoted to the sociology of film and cinema. The main goal was to organise and summarise the heritage of the narrow discipline of film and cinema sociology, and to include certain practices, orientations and research trends. The author also showed the area of research devoted to film institutions as being poorly represented in the practice of sociological research in Poland and abroad. The theoretical inspiration for the explorations is Pierre Bourdieu’s theory of scientific practice as well as the notion of habitus, field and capital.
7
Publication available in full text mode
Content available

Uważna kamera

72%
Taras K.
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
|
2020
|
vol. 110
|
issue 3
136-147
EN
Trying to prove the existence of the mindful camera, a camera that seeks to direct the audience’s attention to what could otherwise be overlooked, the author contrasts the ‘mindful camera’ work with the ‘contemplating camera’. The former is like a partner, even committed to the story, while the latter remains distanced. The mindful camera can be static or dynamic, follow the actor’s moves, or record scenes without people. Although at times it doesn’t contribute much to the action, it always enriches the narrative. What makes the camera work ‘mindful’? Is it a result of the director’s instructions (which also determines the director’s style), the experience of the director of photography, or perhaps the intuition of the camera operator? Examples of films which employ the mindful camera are presented. Shame by Steve McQueen (2011) and Joker by Todd Phillips (2019) are discussed as two features that say a lot about human society in the first two decades of the 21st century. While the former tells the story of the ultimate consumer, the latter focuses on a rebellion of the excluded. The mindful camera shots in Shame confirm the original, often purely intuitive interpretation. In Joker, the mindful camera sometimes sympathises with the loneliness of the main character. In Wojciech Smarzowski’s The Dark House (in Polish: Dom zły, 2009), the nuanced shots of the mindful camera seem to depict not so much a crime scene investigation but a falsification thereof. In turn, Denis Villeneuve’s Incendies (2010) contains merely three, albeit extremely important, mindful camera shots. They inform the viewer of the myth that is being reinterpreted in a specific reality, with the viewer as a witness. Another film by the same director, Sicario (2015), goes even further and offers only two mindful camera shots to show us that in the modern world the individual’s rights don’t exist, whether in a clash with a drug cartel or with the state.
8

Między realizmem a alegorią. Rec.: Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019). Pod redakcją Sławomira Buryły, Doroty Krawczyńskiej, Jacka Leociaka. T. 1: Problematyka Zagłady w filmie i teatrze; t. 2: Problematyka Zagłady w sztukach wizualnych i popkulturze. Warszawa 2021

72%
Ubertowska A.
Pamiętnik Literacki
|
2023
|
vol. 114
|
issue 2
231-240
PL
Tekst jest dokładnym omówieniem dwutomowej publikacji „Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019)” (2021), na którą złożyły się eseje naukowe poświęcone tematyce zagłady Żydów – w filmie, teatrze, fotografii, sztukach plastycznych, kulturze popularnej. Autorka recenzji rekonstruuje podstawy metodologiczne poszczególnych rozdziałów, omawia typ narracji naukowej stosowanej w esejach, formułuje również uwagi krytyczne wobec – przyjętej przez redaktorów – całościowej koncepcji książki.
EN
The text is a detailed discussion on a two-volume publication “Reprezentacje Zagłady w kulturze polskiej (1939–2019)” (“Representations of the Holocaust in the Polish Literature <1939–2019>,” 2021) composed of scholarly essays about Jewish extermination in the movie, theatre, arts, and popular culture. The reviewer reconstructs the methodological foundations of the book’s chapters, describes the type of academic narration employed by the essays, and also formulates critical remarks to the conception of the book as a whole that was adopted by the editors.
9
Publication available in full text mode
Content available

Pogranicze fotografii – znaczenie stopklatki w dziele filmowym

72%
Sosnowska J.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2018
|
vol. 61
|
issue 1
335-349
EN
Freeze frame is a still picture in the course of a movie or television film, made by running a series of identical frames or by stopping a reel or videotape at one desired frame. It is a peculiar element of the word in the cinematography. He is standing on the border of old form of photographic stopping the image and in the painting frame of the works of art and is a resultant of filmed, movable reality. Establishing the definition freeze frame is a purpose of the article and of portraying ways for it of using in the cinematography.
PL
Stopklatka jest fragmentem filmu, obrazu ruchomego, który został (celowo) zatrzymany podczas projekcji, najczęściej na krótką chwilę, w konkretnym celu artystycznym. Stopklatka jest specyficznym elementem wyrazu w kinematografii. Stoi bowiem na pograniczu starej formy fotograficznego zatrzymania obrazu w kadrze i malarskiej ramie dzieła sztuki oraz jest wypadkową filmowanej, ruchomej rzeczywistości. Zamierzeniem artykułu jest ustalenie definicji stopklatki i prześledzenie sposobów jej wykorzystania w kinematografii.
10
Publication available in full text mode
Content available

DZIEDZICTWO FILMOWE W PRAWIE UNII EUROPEJSKIEJ

72%
Kakareko K.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2017
|
vol. 60
|
issue 2
409-424
EN
Film heritage is an ever-expanding group of materials. Unfortunately, they do not have uniform  regulations for their collection, maintenance and sharing. This article shows the course of work  on subsequent European Union documents regulating issues related to film and audiovisual works.  This article presents the standards developed by the European Union concerning the consistency of  methods of collection, maintenance and interoperability of databases containing audiovisual works.
PL
Dziedzictwo filmowe stanowi coraz obszerniejszą grupę materiałów, które niestety nie mają jednolitych  regulacji dotyczących ich gromadzenia, konserwacji i udostępniania. Artykuł przybliża pracę nad  kolejnymi dokumentami Unii Europejskiej, regulującymi zagadnienia związane z utworami filmowymi oraz audiowizualnymi.  Ukazane zostały wypracowane standardy dotyczące spójności metod  gromadzenia i konserwacji oraz interoperacyjności baz danych zawierających utwory audiowizualne. 
11
Publication available in full text mode
Content available

Współpraca kulturalna Polski z Włochami w dziedzinie kinematografii w latach siedemdziesiątych XX wieku

72%
Szczutkowska J.
Dzieje Najnowsze
|
2022
|
vol. 54
|
issue 1
179-199
EN
The subject of analysis is the Polish-Italian film cooperation in 1971–1980. The article aims at a synthetic presentation of its course in the context of political and historical conditions of interstate cultural relations. The analysis covers the literature on the subject, specialist press, and archival documents to reflect the various forms of film cooperation.
PL
Przedmiotem analizy jest polsko-włoska współpraca filmowa w latach 1971– 1980. Cel artykułu stanowi syntetyczne ukazanie jej przebiegu w kontekście polityczno-historycznych uwarunkowań międzypaństwowych stosunków kulturalnych. Dla odzwierciedlenia różnorodnych form współpracy filmowej analizą objęto literaturę przedmiotu, prasę specjalistyczną oraz dokumenty archiwalne.
12
Publication available in full text mode
Content available

Disease as a movie theme. Media and genological analysis

72%
Bożek M.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
|
2020
|
vol. 12
|
issue 4
15-25
PL
Artykuł skupia się na interpretacji porównawczej dwóch filmów określonych przez ich twórców jako melodramaty. Pierwszy to Miłość w reżyserii Michaela Haneke, drugi zaś Pamiętnik autorstwa Nicka Cassavetesa. Wybrane do analizy dzieła reprezentują różne spojrzenia na chorobę. Haneke tworzy przejmujący obraz umierania, które kojarzy się nie tylko ze śmiercią ciała, ale i ludzkiej godności. Cassavetes skupia się na historii, która wydarzyła się przed chorobą głównej bohaterki, jej przypadłość traktuje jako dopełnienie do szczęśliwego życia, nie zaś wiodący temat obrazu. Celem artykułu jest porównanie obu filmów w perspektywach: medioznawczej i genologicznej, oraz odpowiedź na pytanie, dlaczego twórcy z różnych kręgów kulturowych tak odmiennie podchodzą do choroby jako tematu filmowego.
EN
The paper concentrates on a comparative interpretation of two films which are classified by their authors as melodramas. The first one is Michael Haneke’s Love and the second one is The Notebook by Nick Cassavetes. The films selected for this analysis represent two different attitudes to disease. Haneke creates a moving image of dying, which is associated not only with physical death, but also the death of human dignity. Cassavetes focuses on a story before the disease of the main heroine, while her affliction is treated as a complement to the happy life, rather than a leading motif. The purpose of the paper is to compare the films from different perspectives: media and genological, as well as to answer the question why directors from various cultures perceive the topic of disease as a film theme in such distinct ways.
13
Publication available in full text mode
Content available

Henri Bergson a Karol Irzykowski — inspiracje i paralele

58%
Gołębiewska M.
Prace Polonistyczne
|
2015
|
vol. LXX
81-99
EN
The aim of my article is to indicate the inspirations provided by the Bergsonian ideas that we find in texts written by the Polish intellectualist Karol Irzykowski — these inspirations are declared explicitly, but more frequently they are suggested implicite. The inspirations are clearly noticeable in his book on the cinema (Dziesiąta Muza, 1924) as well as in his early articles and the experimental novel Pałuba (1903). On the other hand, the late book by Bergson, concerning religion and morality (Les Deux sources de la morale et de la religion, 1932), reveals a work approaching the clerc’s ideas which is declared explicite and incessantly by Irzykowski. It has to be stressed that Irzykowski is familiar with Bergson’s works, first and foremost, thanks to Polish translations and editions — as referenced in his commentaries (Henri Bergson, Le Rire. Essai sur la signification du comique, 1900, Polish edition 1902; Henri Bergson, L’Évolution créatrice, 1907, edited in Polish in 1911). However, the Bergsonian work which seems most influential for the philosophical theses of Irzykowski, i.e. Matière et mémoire. Essai sur la relation du corps à l’esprit (1896), was only published in Polish in 1926. It is possible that the presence of theses from this book in the works of Irzykowski is the result of his familiarity with philosophical currents and discussions of that time. Irzykowski’s works address, among others, the essential question of “reality” considered at the time by Bergson (as well as by William James). The Bergsonian vitalist philosophy of life (but also the culturalist position of Wilhelm Dilthey and Georg Simmel) was a critical point of reference for Irzykowski’s own comprehension of the terms “life”, “matter”, and “spirit” in the larger context of “reality” (defined as a sum of particular beings). Irzykowski considered language and history — surely after Bergson — in the context of memory and individual biography. He postulated the subjectivisation and individualisation of historical knowledge. Just like Bergson, Irzykowski confronted mechanism and dynamism; he considered in the context of this opposition questions of comicality and laughter as well as the anthropological effects of a specific, cinematographic perception. However, Irzykowski — in contrast to Bergson in his book L’Évolution créatrice — coupled the mechanism strictly with the dynamism, grasping film as a mechanic registration of human perception, as well the art of dynamic movement. According to Irzykowski, film would be a confirmation not of the analytic, but synthetic character of human perception and cognitive faculties. Just like Bergson, Irzykowski tried to go beyond the metaphysical and psychophysical dualism towards the standpoint of monism, but with pluralistic aspects (pluralism of different “realities”). The late Bergsonian theses on religion and morality (Les Deux sources de la morale et de la religion, 1932) demonstrate, once again, some similarities between his ideas and Irzykowski’s concepts. There might seem to be many differences between them: Irzykowski consistently declared his own intellectual point of view and Bergson stressed that instinct and intuition played the most significant roles. However, in the end, Bergson discovered that he had fulfilled his life’s mission and his late declarations seem close to the clerc’s standpoint of Irzykowski.
14
Publication available in full text mode
Content available

Ekspozycja obrazu rejestrowanego

58%
Naściszewski A.
Eruditio et Ars
|
2022
|
vol. 4
|
issue 1
41-52
EN
This paper discusses the issues concerning photographical exposure, a seemingly simple relationship between the amount of light and the duration of exposure of a photosensitive medium to light. This medium was described as any solid physical matter characterized by sensitivity to light which can be utilized for the broadly understood photographic goals, i.e. the goals related to registering an image on the surface or interior of a medium by using light. The influence of the rate at which elementary particles of light – photons – move has also been explained. Seemingly it all boils down to a insignificant quality which, nevertheless, has immense influence over refraction – the phenomena of deflecting light rays utilized directly by photography, in particular by the optics of image recorders – beginning with a small hole (a pinhole camera) up to complex, multi-lense or catadioptric systems which enable recording sharp, rescaled images of the recorded reality on a photosensitive medium in a two-dimensional space. The author devotes some attention to the first principle of exposure formed by Wilhelm Eberhard Bunsen and Henry Rosco. This principle has been confirmed and interpreted by Albert Einstein in his photochemical equivalence law and broken by Karl Schwarzschild who demonstrated exceptions to this principle. The paper also discusses contributions of friends Vero Charles Driffield and Ferdinand Hurter to the work on developing the first instrument for measuring light and establishing foundations of sensitometry, the discipline of science covering all issues related to photo-sensitivity of all materials utilized in photography, cinematography, science and medicine.
PL
W artykule omówiono zagadnienia dotyczące ekspozycji fotograficznej, czyli z pozoru prostej zależności ilości światła do czasu eksponowania na nie ciała światłoczułego. Owo ciało opisane zostało jako wszelka substancja stała i zarazem fizyczna, charakteryzująca się wrażliwością na światło, którą można by wykorzystać do celów ogólnie nazywanych fotograficznymi, czyli związanymi z możliwością zarejestrowania obrazu na jej powierzchni lub wnętrzu za pomocą światła. Wyjaśniono także wpływ prędkości, z jaką przemieszczają się cząstki elementarne światła – fotony. Z pozoru chodzi o nic nieznaczącą cechę, posiadającą jednak olbrzymi wpływ na refrakcję – zjawisko załamywania biegu promieni wykorzystywane w sposób bezpośredni przez fotografię, a w szczególności optykę aparatów rejestrujących – począwszy od dziurki (pinhole camera/ kamera otworkowa) po skomplikowane wielosoczewkowe lub lustrzane obiektywy umożliwiające konstruowanie ostrych, przeskalowanych obrazów rejestrowanej rzeczywistości na materiale światłoczułym w dwuwymiarowej przestrzeni. Autor poświęcił nieco uwagi pierwszej regule dotyczącej naświetlania autorstwa Roberta Wilhelma Eberharda Bunsena i Henry’ego Roscoe’a. Ową regułę potwierdził i zinterpretował Albert Einstein w swoim prawie równoważności fotochemicznej, a złamał, przedstawiając wyjątki, Karl Schwarzschild. Omówiono także wkład przyjaciół Vero Charlesa Driffielda i Ferdinanda Hurtera do prac nad pierwszym urządzeniem do pomiaru światła i stworzenia podwalin pod sensytometrię, dział nauki zajmującej się wszelkimi zagadnieniami związanymi ze światłoczułością materiałów wykorzystywanych w fotografii, kinematografii oraz nauce i medycynie.
15
Publication available in full text mode
Content available

Jak je český národ charakterizován v kinematografii (Glosa s využitým etnonymickým názvoslovím)

58%
Hampl L.
Bohemistyka
|
2018
|
issue 1
30-45
EN
The author of this article above all wishes to show how the Czech are perceived and characterized within the described domain of cinematography. For the purpose of this article the author had chosen a Czech sitcom entitled Hospoda (The Inn), which contains numerous examples of self characteristics of the Czech ethnic group. All the Czech language examples with the highlighted „national component” placed here are treated by modern linguistics seriously as the stereotype coefficient, which is deep-set in cultural linguistic code. In most of the analyzed examples all the actors of the presented sitcom were able to accurately point human faults and imperfections. It is thanks to them that Czech audience (the representatives of the nation) are able to realize their shortcomings.
CS
Autor článku chce především ukázat, jak jsou Češi obecně vnímáni a charakterizováni v okruhu popisované domény kinematografie. Vybral si pro účel tohoto příspěvku český komediální televizní seriál pojmenovaný Hospoda, ve kterém je hodně příkladů týkajících se autocharakteristiky vlastností českého etnika. Všechny uvedené českojazyčné příklady s vyprofilovaným „národnostním komponentem” jsou vážně brány současnou lingvistikou jako ukazatel stereotypu, který je pevně zakotven v kulturně jazykovém kódu. Ve většině analyzovaných příkladů všichni herci v tomto zaprezentovaném seriálu poukazovali na lidské vady a jejich nedokonalosti a právě díky nim si český divák (reprezentující příslušníky zmíněného národa) může své nedostatky lépe uvědomovat. 
16
Content available remote

Портретные зарисовки в цикле путевых очерков И. Бунина "Тень птицы"

58%
Więckowska M.
Studia Rossica Gedanensia
|
2014
|
issue 1
342–353
PL
Materiał wyjściowy artykułu stanowią szkice podróżnicze Iwana Bunina Cień ptaka, odzwierciedlające autentyczne podróże pisarza do krajów Bliskiego Wschodu w 1903 i 1907 roku. W centrum badawczego zainteresowania znajdują się bezpośrednio szkice portretowe rosyjskiego pisarza. W rezultacie przeprowadzonych analiz powstaje konkluzja, że Buninowskie słowne «obrazy» odznaczają się różnorodnością przedstawionych postaci, dynamiką i barwnością. Ponadto, w artykule podjęto próbę klasyfikacji portretowych szkiców ze względu na ich formę: audiowizualną, kinematograficzną, montażową, mozaikową itp. Zdaniem autorki artykułu różnorodność szkiców świadczy nie tylko o wielkim artystycznym talencie pisarza-podróżnika, ale również o jego nowatorstwie.
EN
The main aspects in the article are travel essays entitled Shadow of a Bird by I. Bunin, which are a reflection of the writer’s real travels to the Middle East in 1903 and 1907. The centerpiece of the author’s observations are portrait sketches made by a Russian writer. As a result of their study, the author comes to conclusions that Bunin’s verbal «pictures» stand out with a variety of presented characters, dynamics, picturesqueness. Additionally, the author makes an attempt to classify the portrait sketches by such features as audiovisualness, cinematography, montage, mosaic and some other issues, which give an evidence of the narrator’s high artistic skills, and his innovation.
17

Obraz, technologia i film polski. Dziworski, Rybczyński i Królikiewicz

58%
Dondzik M.
Kwartalnik Filmowy
|
2021
|
issue 113 Film i technologia
92-113
PL
Artykuł jest próbą spojrzenia na filmy Na wylot (1973), Wieczne pretensje (1975) i Tańczący jastrząb (1978) Grzegorza Królikiewicza przez pryzmat techniki filmowej. W artykule autor przywołuje wspomnienia operatorów tychże filmów: Bogdana Dziworskiego i Zbigniewa Rybczyńskiego, uzupełniając je relacjami innych osób zaangażowanych w twórczy i technologiczny proces powstawania dzieł. Zebrane po latach wspomnienia filmowców zostają skonfrontowane z relacjami prasowymi z planów produkcji, a także dokumentami znalezionymi podczas szeroko zakrojonej kwerendy archiwalnej. Celem artykułu jest odsłonięcie relacji między artystycznymi aspiracjami operatorów i reżysera a technicznymi możliwościami kinematografii Polski Ludowej.
EN
The article is an attempt to look at the films Na Wylot (Through and Through, 1973), Wieczne pretensje (Permanent Objections, 1975) and Tańczący Jastrząb (The Dancing Hawk, 1978) by Grzegorz Królikiewicz through the prism of film technology. The author refers to the memories of film operators, Bogdan Dziworski and Zbigniew Rybczyński, complementing them with accounts of other people involved in the creative and technological process of film production. The film-makers’ memories collected after many years are confronted with press reports from production plans, as well as documents obtained during extensive archival research. The aim of the article is to unveil the relationship between the artistic aspirations of the cinematographer and the director on the one hand and the technological possibilities of the cinematography of Polish People’s Republic on the other.
18
Publication available in full text mode
Content available

Etiudy Andrzeja Brzozowskiego

51%
Hendrykowski M.
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
|
2011
|
vol. 9
|
issue 17-18
137-158
EN
  Marek Hendrykowski presents in his study the earliest fiction and documentary films made by Andrzej Brzozowski (1932-2005), excellent Polish filmmaker, 1971-2005 professor of the famous Film School in Łódź (PWSFTviT). “Sunflowers” (1953), “Escape” (1954/55), “Legend” (1957), “Jazz Talks” (1957) – these short films, preserved in the collection of Film School Archive, are almost unknown for wider audience in Poland and abroad. In the second part of his study Hendrykowski gives also an accessible overview of the historical evolution of the filmmaker through the close examination of another two outstanding short films made by him: By the Railway Track (1963) and Medallions (1966). Last two were adaptations of short stories written in 1945 by Zofia Nałkowska, a masterpiece of antinazi world lterature. The article deals with the most important values and close-reading thematic and stylistic areas of Brzozowski’s early works: those developing in the 1950’s and early 1960’s but having deep impact in the poetics of academic short film in Poland, whose form and course they have fundamentally redirected.
PL
Andrzej Brzozowski’s Film Etudes   Marek Hendrykowski presents in his study the earliest fiction and documentary films made by Andrzej Brzozowski (1932-2005), excellent Polish filmmaker, 1971-2005 professor of the famous Film School in Łódź (PWSFTviT). “Sunflowers” (1953), “Escape” (1954/55), “Legend” (1957), “Jazz Talks” (1957) – these short films, preserved in the collection of Film School Archive, are almost unknown for wider audience in Poland and abroad. In the second part of his study Hendrykowski gives also an accessible overview of the historical evolution of the filmmaker through the close examination of another two outstanding short films made by him: By the Railway Track (1963) and Medallions (1966). Last two were adaptations of short stories written in 1945 by Zofia Nałkowska, a masterpiece of antinazi world lterature. The article deals with the most important values and close-reading thematic and stylistic areas of Brzozowski’s early works: those developing in the 1950’s and early 1960’s but having deep impact in the poetics of academic short film in Poland, whose form and course they have fundamentally redirected.
19
Publication available in full text mode
Content available

Recepcja młodzieży na podstawie filmów Krzysztofa Zanussiego i Jana Komasy

44%
Jaracz M.
Studia Socialia Cracoviensia
|
2016
|
vol. 8
|
issue 1
EN
The text is an approximation to the question of a reception of youth in Krzysztof Zanussi’s and Jan Komasa’s movies. The selection of directors aimed to show the image of a young from different time’s and generation’s perspectives. It made possible to select main tendencies connected with a young stage of life over years. At the beginning the text recalls the work of one of the so called Cinema of moral anxiety’s creators – Krzysztof Zanussi. The content shown in his movies, such as is Illumination, shows the image of young intellectuals. Their contemporary generation identified themselves with this group, looking for the truth and the sense of life in a mendacious reality of communist Poland. The fact that the Zanussi observation are still up­‑to­‑date is confirmed in Sala samobójców by a director that belongs to a young generation of moviemakers – Jan Komasa, who depicted the nowadays teenagers. The movie shows that the form of youthful quests changed in a significant manner, and that together with a changing world, new dangers appeared.
20
Publication available in full text mode
Content available

Postapokaliptyczna przyszłość świata w kinematografii SF

44%
Kutyła D.
Wschodni Rocznik Humanistyczny
|
2019
|
vol. XVI (2019)
|
issue 1: Filozofia: Lwów-Preszów-Rzeszów
167-180
PL
Zagłada ludzkości od zawsze była obecna w ludzkich refleksjach dotyczących losów świata i samego człowieczeństwa. W drugiej połowie XX wieku filmy o tematyce postapokaliptycznej stają się coraz popularniejsze. Wszelkie interpretacje porządku społecznego po globalnej katastrofie stają się od tego czasu nieodłącznym elementem kinematografii science-fiction. Wizje te są jednocześnie artystycznymi egzemplifikacjami postapokaliptycznej dystopii – czyli piekła, jakie człowiek sam sobie może zgotować w różnie rozumianej i ukazywanej przyszłości. Globalna pustynia staje się w nich największą obawą, egzystencjalnym lękiem, koszmarem rodzącym się w głowie człowieka, wyrastającym na bazie pesymizmu historiozoficznego. Na przełomie XX i XXI wieku człowiek jak nigdy dotąd posiadł narzędzia skłonne doprowadzić do globalnej zagłady. Dystopie postapokaliptyczne są także pewną interpretacją idei katastroficznej, doskonale znanej z historii filozofii i socjologii. Ze względu na sposób ukazania owego postapokaliptycznego świata, wizje te możemy podzielić na: technokratyczne, pandemiczne, anarchistyczne, postapokaliptyczne kino wędrówki, postapokaliptyczne kino azylu.
EN
The destruction of humanity has always been present in human reflections about the fate of the world and humanity itself. In the second half of the 20th century, post-apocalyptic films became more and more popular. All interpretations of the social order after the global disaster have since become an inseparable element of science-fiction cinematography. At the same time, these visions are artistic exemplifications of post-apocalyptic dystopia - that is, hell that man can prepare for himself in a differently understood and shown future. The global desert becomes the greatest fear in them, existential fear, a nightmare born in the head of man, arising on the basis of historiosophical pessimism. At the turn of the 20th and 21st centuries, man has never before had tools that would lead to global destruction. Post-apocalyptic dystopias are also a certain interpretation of the catastrophic idea, well known in the history of philosophy and sociology. Because of the way this post-apocalyptic world is portrayed, these visions can be divided into: technocratic, pandemic, anarchist, post-apocalyptic wandering cinema, post-apocalyptic asylum cinema.
RU
Разрушение человечества всегда присутствовало в человеческих размышлениях о судьбе мира и самого человечества. Во второй половине 20-го века постапокалиптические фильмы становились все более и более популярными. Все интерпретации социального порядка после глобальной катастрофы с тех пор стали неотъемлемым элементом научно-фантастического кинематографа. В то же время, эти видения являются художественными примерами постапокалиптической дистопии - то есть ада, которое человек может подготовить себя в по разному понимаемом и указываемом в будущем. Глобальная пустыня является там величайшим страхом, экзистенциальным кошмаром, рожденным в голове человека, возникающим на основе историософского пессимизма. На рубеже 20 и 21 веков у человека как никогда прежде были орудия, которые могли бы привести к глобальному разрушению. Постапокалиптические дистопии также являются определенной интерпретацией катастрофической идеи, хорошо известной в истории философии и социологии. Из-за того, как этот постапокалиптический мир изображается, эти видения можно разделить на: технократическое, пандемическое, анархистское, постапокалиптическое блуждающее кино, постапокалиптическое кино убежища.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.