Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  clerics
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Świeccy w Kościele. Wybrane uwarunkowania historyczne sytuacji współczesnej

100%
Strzelczyk G., Jóźwik M.
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
|
2017
|
vol. 5
EN
The current situation of lay people in the Church is strongly conditioned by how the relationship between laity and clergy (and laity–religious) evolved both in theology and in the practice of Church life in the previous centuries. The article is an attempt at providing a brief account of the history of these relations, beginning from the time when the functional distinction between clerics and lay people originated, through the period in which, in the context of a class society, the concept of states within the Church was introduced, and they were diversified within different perfection hierarchies, to the times when theology completed the circle, once again acknowledging the universal call to holiness in the Church, one that precedes all distinctions.
2
Publication available in full text mode
Content available

PORWANIE LUB PRZETRZYMYWANIE DLA OKUPU WEDŁUG KODEKSU KANONÓW KOŚCIOŁÓW WSCHODNICH Z 1990 ROKU

85%
ARENT O.
Civitas et Lex
|
2014
|
issue 4
49-58
EN
Subject of this article is the legal research on crime of kidnapping or hostage- keeping for ransom in jurisdiction of Code of Canons of Oriental Churches. Dogmatic and legal analysis of norms of the present code shows that can. 1445 and can. 1451 CCEO of 1990, alike can. 1370 and can. 1397 Code of Canon Law (CIC of 1983), provide the possibility to punish perpetrators of kidnapping or hostage – keeping for ransom of cleric persons, as well as any other person. Regarding this crime, penal sanctions upon CCEO of 1990 are heavier than these, which can be ordered based on CIC of 1983. Aside from mentioned offences, Canon Law of Oriental Churches penalizes physical or psychical tortures, so offender who kidnap or keep hostages with tortures will be liable for this crime. According to Canon Code of Oriental Churches, solely the court can order penalties, so likewise in polish penal law. However, due to specific ecclesiastic community, the nature of penal sanctions is spiritual.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zakaz uprawiania handlu i dokonywania transakcji przez duchownych Kościoła katolickiego

71%
Gałkowski T.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2016
|
vol. 25
|
issue 2
79-90
EN
The article discusses the issues concerning the norm included in can. 286 of The Code of Canon Law. The author presented the rationale of this norm in its historical development, made a linguisticlogical and purposeful interpretation of it, and showed different forms of prohibited and allowed activity of the clerics in the field of trade and business.
4

Celebracja nałożenia kar osobom duchownym i ich zniesienia według potrydenckiego Pontificale Romanum

71%
Pałęcki W.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 8: Liturgika
111-128
EN
The Roman Pontifical, reformed after the Council of Trent, contained the rite of suspension, deposition or degradation with regard to clerical persons, which had also the character of a liturgical celebration. The rite of suspension and deposition appeared already in Durand’s Pontifical, while the rite of degradation, specified by Pope Boniface VIII (1294–1303), was included only in the addendum to Durand’s Pontifical, Toulouse Codex of the 14th century (Cod. Lat. 118). This rite was also included in Pontificalis liber of 1485, authored by Agostino Patrizi Piccolomini (d. 1495/1496). Among these rites we see also the celebration of degradation of a psalmist (Degradatio psalmistatus), which is not featured in the post-Tridentine pontifical. These rites were omitted in the current edition of the Roman Pontifical, published in 1961–1962. In a situation of a serious offence there was a possibility of bearing serious consequences in order to redress a wrong done to the community. The award of some penalties required a collegial action. In the case of suspension, the penalty could be imposed by a bishop himself. He could also have the support of his chapter. Also, a collegial action was required of bishops when awarding deposition, followed by degradation: three bishops for a subdeacon, six for a presbyter, twelve for a bishop and metropolitan. During a degradation particular vestments and insignia were taken away, emphasising their significance and the cleric’s non-performance of his ministry bestowed during the ordination. Although the penalties of suspension, deposition and degradation were severe remedies in the Church, no possibility was excluded to grant dispensation privately or restitution in the case of an unjust and undeserved ruling. This demonstrates a great sense of charity and grace as well as an opportunity to redress one’s wrondoing.
PL
W Pontyfikale Rzymskim odnowionym po Soborze Trydenckim zamieszczono obrzęd nakładania suspensy, depozycji i degradacji wobec duchownych, który miał również charakter celebracji liturgicznej. Obrzęd suspensy i depozycji występował już w Pontyfikale Duranda, natomiast obrzęd degradacji, określony przez papieża Bonifacego VIII (1294-1303), został zamieszczony tylko w dodatku do pontyfikału Duranda, w kodeksie z Tuluzy z XIV w. (Cod. Lat. 118). Obrzęd ten został zamieszczony również w Pontificalis liber z 1485 r. Agostino Patrizi Piccolominiego (zm. 1495/1496). Pośród tych obrzędów występuje także celebracja degradacji psalmisty (Degradatio psalmistatus), której nie ma w Pontyfikale potrydenckim. Obrzędy te zostały pominięte w ostatnim wydaniu Pontyfikału Rzymskiego, opublikowanym w latach 1961-1962. W sytuacji zaciągnięcia poważnej winy ze strony duchownego istniała konieczność poniesienia surowych konsekwencji, aby naprawić wyrządzone zło względem wspólnoty. Podczas orzekania niektórych kar wymagano kolegialnego działania. W przypadku suspensy karę mógł nałożyć sam biskup. Jeżeli był taki zwyczaj to również depozycji od beneficjum mógł udzielić sam biskup. Mógł też to uczynić przy wsparciu swej kapituły. Kolegialnego działania biskupów wymagano podczas orzeczenia depozycji, gdy po niej następowała degradacja: w przypadku subdiakona trzech biskupów, prezbitera – sześciu, biskupa – dwunastu i metropolity. Podczas degradacji odbierano poszczególne szaty i insygnia zwracając uwagę na ich znaczenie i nie wypełnienie swej posługi otrzymanej przy święceniach. Wprawdzie kary suspensy, depozycji i degradacji należały do surowych środków zaradczych w Kościele, ale nie wykluczano możliwości udzielenia dyspensy w zakresie prywatnym, czy też restytucji w przypadku wydania niesprawiedliwego i krzywdzącego orzeczenia. Wskazuje to na wielki zmysł miłosierdzia i okazania łaski oraz zawsze dania szansy naprawy popełnionych win.
5
Publication available in full text mode
Content available

Dziekan a duchowieństwo dekanalne. Aspekt prawno-duszpasterski

71%
Adamczyk J.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2017
|
issue 2
7-32
PL
Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia prawnej relacji dziekana do duchownych dekanatu. W pierwszej części przedstawiono kwestię troski dziekana o prowadzenie przez duchownych życia odpowiadającego ich stanowi. W drugiej części wskazano na obowiązki dziekana odnośnie do formacji duchowieństwa, natomiast część trzecia została poświęcona stosunkowi dziekana do duchownych znajdujących się w trudnych sytuacjach. W części czwartej omówiono sprawę troski dziekana o właściwą posługę duszpasterską duchownych dekanatu
EN
The aim of the article is to discuss the issue of the legal relations between the vicar forane and the clerics of the vicariate forane. The first part deals with the vicar forane’s care for the suitable spiritual life of the clerics. The second part outlines the vicar forane’s duties concerning the formation of the clerics, while the third section concerns the vicar forane’s attitude towards the clerics experiencing difficult situations. The fourth section discusses the issue of the vicar forane’s care for the suitable ministry service of the vicariate forane’s clerics.
6
Content available remote

Konferencje dekanalne w aspekcie kanoniczno-duszpasterskim

71%
Adamczyk J.
Studia Warmińskie
|
2017
|
issue 54
249-264
PL
Celem artykułu jest ukazanie konferencji dekanalnych w aspekcie kanoniczno-duszpasterskim. W jego pierwszej części przedstawiono historię konferencji dekanalnych. W drugiej części omówiono zagadnienia dotyczące zwoływania konferencji dekanalnych, natomiast część trzecią poświęcono osobom zobowiązanym do udziału w konferencjach dekanalnych. W części czwartej skupiono się na problematyce związanej z przebiegiem i statusem konferencji dekanalnych.
EN
The aim of this article is to introduce the deaneries conferences in canonical and pastoral terms. In the first part the history of the deaneries conferences is presented. The second part introduces forms of convocation of the deaneries conferences, while the third part is dedicated to the people obliged to take part in the deaneries conferences. The last part explain problematic aspects and course of the deaneries conferences.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Bishop's Right to Parish Taxation

71%
Kaleta K. P.
Studia Prawnicze KUL
|
2021
|
issue 1
127-142
PL
Podatek diecezjalny jest obowiązkowym świadczeniem pieniężnym nakładanym na dochody zarówno osoby prawnej, jak i fizycznej. W prawie kanonicznym istnieją dwa rodzaje podatków: zwykły i nadzwyczajny. Chociaż Papieska Rada ds. Tekstów Prawnych wydała autentyczną interpretację kan. 1263 i orzekła, że podatek nie może być nakładany na ofiary mszalne, pojawiają się jednak wątpliwości co do zasadności podatku nakładanego na „inne osoby fizyczne”. Dekret soborowy Christus Dominius stanowi, że kapłani mają przeznaczać z dochodów duchownych na potrzeby diecezji „zgodnie z postanowieniem biskupa”. Jako taki może być nałożony tylko w przypadku poważnej konieczności, która jest określana przez biskupa diecezjalnego po zasięgnięciu opinii organów doradczych. Nadzwyczajne świadczenie, ze swej natury, powinno być rozumiane jako dobrowolne ofiary duchownych, jako ich wkład w konkretne cele diecezjalne. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na prawne wymogi nakładania podatku nadzwyczajnego na duchownych, motywy jego ustanowienia, a także rozumienie czym jest dochód. Rozważania dotyczą następujących aspektów: 1) historia rozwoju kan. 1263; 2) pojęcie podatku w prawie kanonicznym; 3) świadczenie nadzwyczajne; 4) przedmiot świadczenia nadzwyczajnego; 5) cechy nadzwyczajnego podatku; 6) prawne wymogi ustanowienia świadczenia nadzwyczajnego; 7) kwestia dochodu.
EN
The diocesan tax is a compulsory cash benefit imposed on the income of both a juridical person and a physical person. There are two types of tax in canon law: ordinary and extraordinary tax. Although the Pontifical Council for Legislative Texts issued the authentic interpretation of c. 1263 and ruled that tax may not be imposed on Mass offerings, some doubts might arise as to the legitimacy of the tax imposed on “other physical persons”. The conciliar Decree Christus Dominius states that priests are to contribute from their clerical income for the needs of the diocese “according to the bishop’s determination”. As such, tax may be imposed only in the event of grave necessity determined by the diocesan bishop following consultation with advisory bodies. Extraordinary exaction by its very nature should be understood as the voluntary offerings of clerics as their contribution for a specific diocesan purpose. The aim of the article is to draw attention to the legal requirements for imposing an extraordinary tax, the motives for establishing it, as well as possible tax exemptions. The analysis of the article is based on an exploration of the history of development of c. 1263; the concept of tax in canon law; extraordinary exaction; the subject of extraordinary exaction; the qualities of the extraordinary exaction; legal requirements of imposing extraordinary exaction; the question of income.
8
Publication available in full text mode
Content available

Klerycy z Administratury Apostolskiej w Czeskim Cieszynie studiujący na Wydziale Teologicznym Cyryla i Metodego w Pradze

57%
Tokarz S.
Folia Historica Cracoviensia
|
2014
|
vol. 20
309-317
PL
Administratura Apostolska w Czeskim Cieszynie nierozerwalnie łączy się z historią Śląska Cieszyńskiego oraz Polaków, którzy jako mniejszość narodowa znaleźli się poza granicami własnej ojczyzny. Dzieje tej struktury administracyjnej obrazują także skomplikowane losy Kościoła katolickiego w Czechosłowacji pod wpływami rządów komunistycznych w trudnym dla niego okresie po II wojnie światowej. Śląsk Cieszyński jest to region na granicy polsko-czeskiej, podzielony obecnie wzdłuż rzeki Olzy. Początkowo należał do Polski, następnie do Królestwa Czech, a po I wojnie światowej stał się obiektem sporu między nowo powstałymi państwami: Polską i Czechosłowacją. Rejon ten zamieszkiwali w większości Polacy, a po podziale w 1920 roku duża ich część znalazła się po zachodniej stronie rzeki Olzy. Obszar ten z czasem zaczęto nazywać Zaolziem. Kościół katolicki na tym terenie należał do diecezji wrocławskiej. Po II wojnie światowej w 1947 roku powstała Administratura Apostolska w Czeskim Cieszynie, która istniała do roku 1978, aż została oficjalnie włączona do archidiecezji ołomunieckiej. Większą część obszaru tej struktury zajmowało Zaolzie zamieszkałe początkowo w większości przez Polaków. Od roku 1953 do 1990 wszyscy klerycy z tej części Czechosłowacji kształcili się oficjalnie w Wyższym Seminarium Duchownym w Litomierzycach. Przyjeżdżali tam również klerycy z tzw. Administratury Apostolskiej w Czeskim Cieszynie. Wielu z nich wywodziło się z polskiej mniejszości Zaolzia. Część deklarowała się jako Czesi, część jako Polacy. W dokumentach litomierzyckiej uczelni możemy odnaleźć alumnów z nazwiskami polsko brzmiącymi lub po prostu czeskimi. Większość z nich urodziła się jednak na terenie Zaolzia.
EN
Apostolic Administration in the Czeski Cieszyn is inextricably linked with the history of Cieszyn Silesia and the Polish community, which found themselves as a minority beyond the borders of their own country. History of this administrative structure also illustrates the complicated fate of the Catholic Church in Czechoslovakia under the influence of communist authority in the difficult period after World War II. Cieszyn Silesia is a region on the Polish-Czech border, currently divided along the river Olza. Originally belonged to the Poland, then to the Kingdom of Bohemia and after World War I became the object of a strife between the fledging states Poland and Czechoslovakia. This region was inhabited by the majority of Poles and many of them found themselves outside their homeland. Area on the west side of Olza river began to be called Zaolzie. The Catholic Church in this territory belonged to the diocese of Wroclaw. After World War II in 1947, the Apostolic Administration was established in the Czeski Cieszyn. It existed to 1978, when was officially incorporated into the Archdiocese of Olomouc. Zaolzie took the greater part of the area of this structure and was originally inhabited mostly by Poles. From 1953 to 1990, all clerics from this part of Czechoslovakia formally educated in the only official seminary in Litomierzyce. Students from Apostolic Administration in the Czech Cieszyn also came there. Many of them descended from the Polish minority in Zaolzie. Some declared as Czechs, the other as Poles. In documents of seminary in Litomierzyce we can find clerics with Polish-sounding or just Czech surnames. Most of them, however, were born in Zaolzie.
9
Publication available in full text mode
Content available

Nieznane stronice czasopism polskich seminarzystów z Wilna

50%
Zając J.
Studia Podlaskie
|
2015
|
vol. 23
EN
Studies of student press before 1945 completely omit over 80 titles of periodicals edited and published by the students of Polish episcopate and monastic theological seminaries. Clerics of Theological Seminary in Vilnius were the authors of three periodicals edited there: “Eos”, “Eucharistic Life” and “Seminarian Bell”. Articles, reports and chronicles included in those periodicals enhance – apart from the literature – many other fields of science, most of all history, especially the history of the Church. Moreover, they enrich Polish cultural landscape. In those works we can find information about life in the Theological Seminary in Vilnius and its student community as well as their attitude to general social issues connected with culture.
RU
В разработках, касающихся студенческой прессы до 1945 г., абсолютно не указаны более 80 названий журналов, редактируемых и издаваемых польскими студентами епархиальных и монастырских духовных семинарий. Семинаристы Духовной семинарии в Вильне были авторами трех издаваемых там журналов: «Еос», Евхаристическая жизнь», «Семинарный звонок». Статьи, отчеты и хроники, размещенные в них, пополняют, кроме литературы, много других областей науки, прежде всего историю, а именно историю костела, делают богатым польский культурный пейзаж. Мы находим в них информацию о жизни Духовной семинарии в Вильне и ее студенческом обществе, а также отношние әтой среды к общим правилам, связанным с культурой, по которым живет человечество.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.