Search results

1

Application of conflict algebra in the analysis of fencing and tactical preparation methods

100%

Szajna G., Bak R., Kulasa J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1S

96-101

EN

The problem and Aim. The article presents selected issues concerning the theory of fencing. To consider the directions and importance of each component in the selection of training methods, forms of training means in the sport, determined by the following factors: the structure of discipline, the importance of mobility, movement habits, content and essence of tactics. A description is made of the “algebra of conflict” and its tactical use in combat fencing. In a conflict game using white weapons, the mobility of contestants, their technical skills, resources of sensory-motor habits, their quality of perception and manifestations of reaction, tactical skills, emotions, speed of thinking and decision-making, mental strength and the mutual opposing desire to hit the enemy and win the fencing bout, come together on a broad front. The fight takes place in rapidly changing tactical situations, with limited time required to understand the intentions of the enemy. A fencing duel takes place against the background of two major, demanding, changing positions which divide attention between tactical tasks – anticipation and deception to avoid hits and to hit the opponent. To achieve those objectives, in the modern sport, fencing coaches use long-term development of technical skills in conjunction with teaching and improvement of tactical fighting. At every level of sports training, the choice of teaching tactics methods helps to achieve outstanding sports results. Method. The study is based on observations and reflections that are available in the literature (content analysis of literature). Results and conclusions. The most important skills in a fencing bout are: the ability to transfer habits from training lessons to tournament bouts and a comprehensive synthesis (combining together technique, signs of reaction, agility, tactical skills and psychological processes). In addition, in training, a large variety of fencing actions are recommended, combined with skilful directing of one’s emotions, shaping resistance to emergency states and adaptation to fighting with opponents. The presented elements of tactics raise its importance in the training of a fencer. In a fencer’s training, it is very important to use tactics by formation of self-reliance, initiative, and the ability to master one’s emotions, speedy and accurate assessment of the tactical situation and the ability to take immediate decisions.

2

Aggression in competitive and non-competitive combat sports athletes

75%

Basiaga-Pasternak J., Szafraniec Ł., Jaworski J., Ambroży T.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2020

|

vol. 20

|

issue 2

17-23

EN

Background. The problem of aggression in sports – despite its ambiguous interpretation – is a subject of interest to sports theorists and psychologists as well as trainers. The concept of aggression can be variously-defined. Aggression in sport can be identified with self-assertion, but can also be linked to hostility. In Thirer’s classification of aggression it is defined as: destructive aggression (combined with anger or hate); or non-destructive aggression (identified with assertiveness [Makarowski 2013]. It is often attributed to combat sports fighters. Objective. Demonstrating the differences in aggressiveness between competitive and non-competitive athletes training in fighting combat sports (kickboxing and MMA) was the objective of the paper. Material & methods. There were 65 competitive and 55 non-competitive athletes. Buss-Durkee Inventory (BDI) [Lange, Dehghani, de Beurs 1995] was used. Results. Verbal aggression was the most visible symptom in both groups. There were no statistically significant differences between professional fighters and amateur ones, although the level of aggression in professional fighters was a little lower. Conclusion. Regularly practicing combat sports over many years and complying with the rules can have an impact on reducing excessive levels of aggression in sportspeople.

PL

Wprowadzenie. Problem agresji u sportowców, pomimo swej niejednoznacznej interpretacji, jest przedmiotem zainteresowania teoretyków i psychologów sportu oraz trenerów. Samo pojęcie agresji jest różnorodnie definiowane. Agresja w sporcie bywa utożsamiana z asertywnością, ale też i łączona z wrogością. Często jest przypisywana zawodnikom sportów walki. Problem i cel. Celem badań było wykazanie różnicy w agresywności u osób startujący i niestartujący w zawodach uprawiających sporty walki (kickboxing i mieszane sztuki walki). Materiał i metody. Przebadano 65 zawodników biorących i 55 osób niebiorących udziału w zawodach (trenujących rekreacyjnie). Wykorzystano Kwestionariusz Buss i Durke „Nastroje i humory”. Wyniki. Badania wykazały, że u badanych najsilniej zaznacza się agresja werbalna. Nie wykazano różnic istotnych statystycznie pomiędzy osobami startującymi a trenującymi rekreacyjnie, jednak u zawodników zaobserwowano nieco niższy poziom agresji. Wnioski. Regularne wieloletnie uprawianie sportów walki i przestrzeganie reguł może stać się środkiem wpływającym na obniżenie nadmiernego poziomu agresji u sportowca.

3

EWOLUCJA KARATE: OD PLEBEJSKIEJ FORMY WALKI DO SPORTU OLIMPIJSKIEGO

63%

Piepiora P. A., Witkowski K., Maśliński J.

Roczniki Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego i Turystyki w Białymstoku

|

2016

|

issue 4(18)

18-30 s.

PL

Karate jest obecnie jedną z najpopularniejszych sztuk walki na świecie. Karate-jutsu, okinawska sztuka samoobrony ewulowała w karate-do – sztukę walki, gdzie aspekt fizyczny i duchowy połączyły się w jedność. Karate-do jest więc wynikiem włączenia karate-jutsu do grona japońskich sztuk wojennych budo. Moda na dalekowschodnie sztuki walki dopełniła reszty. I oto karate-do, pod wpływem bezlitosnego wymogu przetrwania sztuki przez sport, przekształciło się w karate. Granice między karate-jutsu, karate-do i karate zatarły się. Niezależnie od celów treningowych, wszystkie aspekty połączyły się w jedno – karate. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że karate może trenować każdy. Niezależnie od wieku, płci, budowy somatycznej, rozwoju psychicznego i motorycznego, sprawności w kontekście dysfunkcji. Każdy znajduje tu coś ciekawego dla siebie: skuteczną samoobronę, rywalizację sportową, a także formę rekreacji, czy rehabilitacji. Do tego dochodzą wartości moralne wynikające z filozofii karate. Karate stało się atrakcyjne dla wszystkich – jest nową dyscypliną olimpijską.

EN

Karate is now one of the most popular martial arts in the world. Karate-jutsu, okinawska martial arts evolved in karate-do - a martial art where the physical aspect and the spiritual merged in unity. Karate-do is so due to the inclusion of karate-jutsu to the group of Japanese martial arts Budo. Fashion on the Far Eastern martial arts fulfill the rest. And behold, karate-do, under the merciless requirement for the survival of art through sport transformed into karate. The boundaries between karate-jutsu, karate-do and karate blurred. Whatever the purpose of the training, all aspects merged into one - karate. The reason for this is the fact that Karate can train everyone. Regardless of age, gender, building somatic, mental and motor development, efficiency in the context of dysfunction. Everyone here is something interesting for everyone: an effective self-defense, sport competition, as well as a form of recreation, and rehabilitation. Then there are the moral values stemming from the philosophy of karate. Karate has become attractive for all - is the new Olympic discipline.

4

Karate, and the perception of the sport

63%

Ben Messaud W.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

47-56

EN

Problem and Aim. Apart from delineating the borderline between the following terms; “martial art”, “budo”, “combat sport” and “fighting art”, this paper covers the main motives and factors for practicing karate in different countries. It attempts to distinguish the main trends based on the outputs of various sociological theories and studies. Method. This study relies strongly on reflections that are available in the literature concerning the topic. Results and Conclusions. Karate is considered a martial art, budo, combat sport and fighting art. It can sometimes even be a spectacle. Martial arts discipline the mind by disciplining the body. Budo is based on the warrior’s philosophy of life and is closely linked to the spiritual dimensions of the practice. Combat sports aim for continuous improvement of performance. The concept of budo is included in martial arts. Martial arts and combat sports have two completely divergent goals. “Fighting arts” is an umbrella term encompassing martial arts and combat sports. Karate is perceived differently depending on practitioners’ cultural background. The main reasons for practicing karate fall into three main categories: pragmatic motives concerning health and sport; philosophical factors which are about education, and thirdly, utilitarian motives which are linked to self defense.

PL

Problem i cel. Poza wyznaczeniem granicy między pojęciami: „sztuka walki”, „budo”, „sport walki” i „sztuka bojowa”, autor artykułu koncentruje się na głównych motywach i czynnikach skłaniających do ćwiczenia karate w różnych krajach. Stara się wyróżnić główne trendy oparte na wnioskach różnych teorii socjologicznych i badań np. fakt, że dla mężczyzn ważniejszy jest wygląd osiągnięty dzięki ćwiczeniom, a dla kobiet większe znaczenie ma ustalenie swojego miejsca w hierarchii i możliwość samoobrony. Liczne wyniki badań, które przytacza autor, analizują także motywacje do uczenia się karate tzn. wewnętrzne motywacje dotyczące wartości, radości, poczucia własnej wartości oraz potrzeby fizyczne i zewnętrzne, w tym rozwijanie umiejętności motywacji, ustanawianie prestiżu, zawarcie przyjaźni i branie udziału w rywalizacji. Inne badania wspominają rolę kultowych filmów o sztukach walki, a także zainteresowanie kulturą Wschodu. Metoda. Badanie to opiera się w dużym stopniu na spostrzeżeniach i refleksjach, które są dostępne w literaturze przedmiotu (analiza treści literatury przedmiotu). Wyniki i wnioski. Karate jest traktowane, jako sztuka walki, budo i sport walki. Czasami może to być nawet spektakl. Sztuka walki dyscyplinuje umysł poprzez dyscyplinowanie ciała. Budo opiera się na filozofii życia wojownika i jest ściśle powiązane z duchowym wymiarem praktyki. Sport walki ma na celu niekończącą się poprawę wydajności. Karate ma wiele zalet nie tylko na poziomie indywidualnym, gdzie rozwija samoocenę, poczucie bezpieczeństwa, samokontrolę emocjonalną, pewność siebie, wytrwałość, uczciwość i wolę, ale także na poziomie społecznym, gdzie poprawia pracę zespołową, umiejętności interpersonalne, komunikację i interakcję społeczną. Poza tym, uczy szacunku dla innych, jak również dla tradycji i autorytetu. Dotyczy to wszystkich ludzi, niezależnie od ich wieku czy statusu społecznego. Koncepcja budo zawiera się w sztukach walki. Sztuki walki i sporty walki mają dwa zupełnie rozbieżne cele. Sztuka bojowa (fighting art) jest pojęciem obejmującym sztuki walki i sporty walki. Karate jest postrzegane różnie w zależności od kontekstu kulturowego. Główne tendencje uprawiania karate można podzielić na trzy główne kategorie: po pierwsze, pragmatyczne motywy dotyczące zdrowia i sportu. Po drugie, czynniki filozoficzne dotyczące edukacji. Po trzecie, motywy utylitarne powiązane z samoobroną.

5

Wrestling: the impact of their cultivation on achievements in various areas of life

63%

Cynarski W. J., Warchoł K.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2022

|

vol. 22

|

issue 5

22-28

EN

Aim. The problem of the impact of wrestling skills, training, and related experiences on the careers of people who have achieved success in various areas of life was discussed. Method. The qualitative method of expert judgments, also known as the competent judges’ method, was used. Seven specific questions were answered by seven experts from five countries. Results. Professionals very positively assess the impact of wrestling on their further careers after completing competition training. They indicate the improvement of general physical fitness, acquired skills, strengthening of willpower and character. Conclusions. For the participants of the study, practicing wrestling was or still is an asset in their further professional careers, helping them to achieve a better status position.

PL

Tło / perspektywa. Rzecz dotyczy sportu o wielowiekowej tradycji w Europie i poza Europą. Wiemy, że ten uprawiany od pradawnych czasów sport zapaśniczy buduje siłę i wszechstronną sprawność fizyczną. Ten ciężki trening zapewnia jednak wysoki poziom sprawności i wydolności organizmu. Zawodnik zdobywa też realne umiejętności walki w zwarciu i w pozycji leżącej, co zapewnia mu względne poczucie bezpieczeństwa. Nauki o kulturze fizycznej, w tym socjologia sportu, współtworzą tu perspektywę naukową. Cel. Podjęto problem wpływu umiejętności zapaśniczych, treningu i doświadczeń z tym związanych na kariery osób, które odniosły w różnych dziedzinach życiowy sukces. Metoda. Zastosowano jakościową metodę sądów eksperckich, zwaną też metodą sędziów kompetentnych. Na siedem pytań szczegółowych odpowiedziało siedmiu ekspertów, pochodzących pięciu krajów. Wyniki. Specjaliści bardzo pozytywnie oceniają wpływ uprawiania zapasów na ich dalszą karierę po zakończeniu treningu zawodniczego. Wskazują na poprawę ogólnej sprawności fizy- cznej, zdobyte umiejętności, wzmocnienie siły woli i charakteru. Wnioski. Dla uczestników badania uprawianie sportu zapaśniczego było lub jest nadal atutem w dalszej karierze zawodowej, pomagając w osiągnięciu lepszej pozycji statusowej.

6

Prior carbohydrate ingestion increases hand grip strength and reduced subjective perception of effort in a Brazilian Jiu-Jitsu fight

63%

Verli M. V. A., Goncalves L. C. O., Lopes J. S. S., Benassi R., De Magalhaes Neto A. M.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2021

|

vol. 21

|

issue 3

45-50

EN

Introduction. The effects of pre-exercise carbohydrate (CHO) intake are already well established in the literature, and generally address the outcomes of CHO restriction on physical abilities. The scarcity of studies investigating consumption at different moments and in specific populations is highlighted. Aim. The aim of the present study was to evaluate hand grip strength (HGS) and blood glucose, and perceived exertion in Brazilian Jiu-Jitsu (BJJ) athletes after carbohydrate intake at different times.Materials and Methods. In total, 12 athletes participated, divided into three groups (n=4): Control Group (CG = without supplementation); Experimental group 1 (GE1 = supplementation immediately before a fight); and Experimental group 2 (GE2 = supplementation 30 minutes before a fight). HGS was measured with a JAMAR® hydraulic analog dynamometer in the moments before and after the fight. Blood glucose was measured at pre and post fight and 5, 10, and 15 minutes after the fight using the colorimetric method with a spectrophotometer. The perception of the intensity of effort was verified using an adapted Borg scale. Results. Significant increases in HGS and blood glucose were observed between test intervals only for GE2. The perception of effort was greater for CG. Conclusion. Ingestion of CHO before a BJJ fight seems to alleviate subjectively-perceived fatigue and significantly increases HGS and blood glucose levels only when ingested 30 minutes prior to exercise.

PL

Tło. Wpływ spożycia węglowodanów (CHO) przed wysiłkiem fizycznym jest już dobrze znany w literaturze, na ogół dotyczy on wpływu ograniczenia spożycia węglowodanów na zdolności fizyczne. Zwraca się uwagę na niedostateczną liczbę badań dotyczących spożycia węglowodanów w różnych momentach i w określonych populacjach. Celem niniejszej pracy była ocena siły chwytu dłoni (HGS), stężenia glukozy we krwi oraz odczuwanego wysiłku u zawodników Brazylijskiego Jiu-Jitsu (BJJ) po spożyciu węglowodanów w różnym czasie. Materiały i metody. Łącznie w badaniu wzięło udział 12 sportowców, podzielonych na trzy grupy (n=4): Grupa Kontrolna (CG = bez suplementacji); Grupa Eksperymentalna 1 (GE1 = suplementacja bezpośrednio przed walką); oraz Grupa Eksperymentalna 2 (GE2 = suplementacja 30 minut przed walką). HGS mierzono za pomocą hydraulicznego dynamometru analogowego JAMAR® przed i po walce. Glukoza we krwi była mierzona przed, po, 5, 10 i 15 minutach po walce metodą kolorymetryczną przy użyciu spektrofotometru. Postrzeganie intensywności wysiłku weryfikowano za pomocą zaadaptowanej skali Borga. Wyniki. Istotny wzrost siły chwytu dłoni i stężenia glukozy we krwi pomiędzy poszczególnymi momentami zaobserwowano tylko w grupie kontrolnej GE2. Percepcja wysiłku była większa w grupie kontrolnej CG (bez suplementacji). Wnioski. Spożycie węglowodanów przed walką w brazylijskim jiu-jitsu wydaje się łagodzić subiektywnie odczuwane zmęczenie i istotnie zwiększać poziom siły chwytu dłoni i glukozy we krwi tylko wtedy, gdy jest spożywane 30 minut przed wysiłkiem.

7

Intra- and Inter-rater Objectivity of the Frequency Speed of Kick Test

63%

Fernandes Antonaccio R., Mansur Machado F. S., Ferreira da Silva Santos J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2022

|

vol. 22

|

issue 3

1-5

EN

Aim. The purpose of this study was to investigate the frequency speed of kick test (FSKT) objectivity intra- and inter-rater. Material, Methods and Results. Two evaluators determined the performance during FSKT of fourteen taekwondo athletes. Each athlete performed the 10s version of the FSKT (FSKT10s) and five sets of 10s with 10s intervals (FSKTmult). The performance was recorded and analyzed posteriorly. Each evaluator analyzed the performance with one-week rest interval between them. This procedure was used to investigate intra-rater objectivity. The first count conducted by each evaluator was used to determine the inter-rater objectivity. The results obtained for intra- and inter- rater were classified as high (above 0.90) to all variables of the FSKT and low coefficient of variation (0%). Conclusions. The FSKT presented high intra- and inter-rater objectivity and can be applied by coaches to monitor sport-specific performance.

PL

Cel. Celem tego badania było zbadanie wewnętrznej i zewnętrznej obiektywności dotyczącej częstotliwości testu szybkości kopnięcia (FSKT) przez oceniających. Materiał, metody i wyniki. Dwóch oceniających określiło wyniki czternastu zawodników taekwondo podczas FSKT. Każdy sportowiec wykonał wersję 10s FSKT (FSKT10s) i pięć zestawów 10s z interwałami 10s (FSKTmult). Relacja została nagrana i przeanalizowana później. Każdy oceniający przeanalizował wyniki z tygodniową przerwą między nimi. Ta procedura została wykorzystana do zbadania wewnętrznej obiektywności oceniającego Pierwsze liczenie przeprowadzone przez każdego oceniającego zostało wykorzystane do określenia obiektywności oceniających. Wyniki uzyskane dla oceny wewnętrznej i między oceniającymi zostały zaklasyfikowane jako wysokie (powyżej 0,90) dla wszystkich zmiennych FSKT oraz posiadające niski współczynnik zmienności (0%). Wnioski. FSKT charakteryzował się wysoką obiektywnością wewnątrz- i między oceniającymi i może być stosowany przez trenerów do monitorowania wyników w poszczególnych dyscyplinach sportowych.

8

The morality of practicing martial arts and combat sports

63%

Kostorz K., Sas-Nowosielski K.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2021

|

vol. 21

|

issue 2

EN

Background. It has been suggested that undertaking physical activity solely for recreational purposes without any form of competition, as opposed to the competitive practising of a particular sport discipline can differentiate the moral attitudes of the individuals [Bilski, Borawska 2013]. Problem and aim. The purpose of the study was to analyse the level of acceptance of particular ethical codes within practition-ers of martial arts and combat sports athletes. Material & methods. The Ethics Questionnaire developed by Wojciszke and Baryla [2000] was used. There were 219 respondents. Results. Among those practising martial arts, higher trust in productivity ethics was noted (p = 0.04), while combat sports athletes obtained higher averages in the case of common good ethics (p = 0.04) and collectivism ethics (p = 0.03). As compared with men, women presented higher acceptance of common good ethics, autonomy ethics, and dignity ethics. Neither the training experience nor the training rank differentiated the respondents’ results. Conclusions. The level of acceptance of the identified ethical codes is not constant, but is characterized by particular dynamics and variability during human life. Therefore, the research presented here should constitute a starting point for future studies. It would be advisable to perform longitudinal studies with the application of a cross-sectional and sequential analysis design. Their aim would be to determine changes in the level of acceptance of particular ethical codes over a given period; e.g., a two-year training cycle.

PL

Wprowadzenie. Wskazuje się, że podejmowanie aktywności fizycznej wyłącznie w celach rekreacyjnych, bez udziału w jakiejkolwiek formie rywalizacji a wyczynowe uprawianie konkretnej dyscypliny sportu, może różnicować postawy moralne ćwiczących [Bilski, Borawska 2013]. Problem i cel badań. Celem badań była analiza stopnia akceptacji poszczególnych kodów etycznych osób ćwiczących sztuki i sporty walki. Materiał i metody. Było 210 respondentów. Wykorzystano Kwestionariusz Etyk autorstwa Wojciszkego i Baryły [2000]. Wyniki. Wśród osób uprawiających sztuki walki odnotowano większe zaufanie do etyki produktywności (p = 0.04), natomiast zawodnicy sportów walki uzyskali wyższą średnią w przypadku etyki dobra powszechnego (p = 0.04) i etyki kolektywizmu (p= 0.03). W porównaniu z mężczyznami kobiety prezentowały wyższą akceptacją w etykę dobra powszechnego, autonomii i godności. Ani staż treningowy, ani stopień szkoleniowy nie różnicowały wyników respondentów. Wnioski. Stopień akceptacji poszczególnych kodów etycznych nie jest stały, ale charakteryzuje go pewna dynamika i zmienność w trakcie życia człowieka. Dlatego też przedstawione tu badania powinny stanowić punkt wyjścia do dalszych rozważań. Wskazane byłoby przeprowadzenie longitudinalnych badań z zastosowaniem przekrojowo-sekwencyjnego schematu analiz. Ich celem byłaby próba określenia zmian zachodzących w stopniu ufności w poszczególne kody etyczne np. dwurocznego cyklu treningowego.

9

Technical-tactical actions of fighters specialized in striking, grappling, and mixed combat in the Ultimate Fighting Championship®

63%

Fernandes J. R., Andrade de Brito M., Brito C. J., Aedo-Munoz E., Miarka B.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2022

|

vol. 22

|

issue 2

23-31

EN

Background. This study aimed to describe and analyze the technical-tactical actions used by fighters who had already had experience in striking, grappling, and mixed combat sports when joining the Ultimate Fighting Championship® (UFC®). Methods. The present research analyzed 384 athletes’ performance, classified as grappling, striking, or mixed athletes during combat during their initial performance in UFC® (<3 months) and at a second time, (>6 months of UFC®). The analyzed data compared the striking, grappling, and mixed techniques, p<0.05. Results. Differences were found between groups regarding the percentage of actions, as athletes who entered from mixed combat sports backgrounds used a lower percentage of striking actions, in both the primary [41 (32.3; 51.5); p≤0.001] and secondary [40 (35.3; 46.0); p≤0.001] modules, as well as in grappling techniques [32.0 (17.5; 41.5); p≤0.001]; and high draw outcomes [1.0 (0.0; 3.0); p≤0.001]. For the outcomes, strikers ended the combat by knockout/technical knockout [8.0 (4.0; 11.0); p≤0.001]. For the secondary module, defeat [5.0 (1.0; 10.0); p≤0.001], tie [0.5 (0.0; 2.0); p≤0.001] and referee decision [4.0 (3.0; 7.0); p≤0.001] were predominate in the mixed athletes; knockout/technical knockout [7.0 (4.0; 10.0); p≤0.001] and submission [3.0 (1.0; 6.0); p≤0.001] predominated in strikers. Conclusions. The present results show that specific technical actions differentiate athletes who previously practiced striking and grappling combat sports. There is special attention given to athletes coming from mixed sports, who had a better pacing strategy but fewer attacks.

PL

Tło. Celem pracy był opis i analiza działań techniczno-taktycznych stosowanych przez zawodników, którzy mieli już doświadczenie w uderzeniach, grapplingu i mieszanych sportach walki w momencie dołączenia do Ultimate Fighting Championship® (UFC®). Metody. Obecne badania analizowały wyniki 384 sportowców, sklasyfikowanych jako grapplerzy, uderzający lub zawodnicy mieszanych sztuk walki podczas walk w początkowym okresie UFC® (<3 miesiące) i w dalszym okresie (>6 miesięcy UFC®).Analizowane dane porównywały techniki uderzania, grapplingowe i mieszane, p<0,05. Wyniki Stwierdzono różnice pomiędzy grupami w zakresie procentowego udziału akcji, gdyż zawodnicy startujący w mieszanych sportach walki stosowali mniejszy procent akcji z uderzaniami w modalności pierwotnej [41 (32,3; 51,5); p≤0,001] i wtórnej [40 (35,3; 46,0); p≤0,001], technik grapplingowych [32,0 (17,5; 41,5); p≤0,001] oraz wysokich wyników remisowych [1,0 (0,0; 3,0); p≤0,001]. Jeśli chodzi o wyniki to napastnicy kończyli walkę przez nokaut/techniczny nokaut [8,0 (4,0; 11,0); p≤0,001]. Dla modalności drugorzędnej były to: przegrana [5,0 (1,0; 10,0); p≤0,001], remis [0,5 (0,0; 2,0); p≤0,001] i decyzja sędziowska [4,0 (3,0; 7,0); p≤0. 001] przeważały u zawodników mieszanych; nokaut/techniczny nokaut [7,0 (4,0; 10,0); p≤0,001] i poddanie [3,0 (1,0; 6,0); p≤0,001] przeważały u napastników. Wnioski. Prezentowane wyniki wykazały, że specyficzne działania techniczne różnicują zawodników uprawiających wcześniej sporty walki wręcz i grapplingowe. Szczególną uwagę zwrócono na sportowców wywodzących się z dyscyplin mieszanych, którzy mieli lepszą strategię ustanawiania tempa, ale mniejszą liczbę ataków.

10

Dissonance Issues Incurred with the Use of Taekwondo for Promoting Peace

51%

Lewis S., Johnson J. A.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2024

|

vol. 24

|

issue 1

20-28

EN

Background. Taekwondo organizations such as World Taekwondo and the International Taekwon-Do Federation have made it a goal to use martial art/combat sports for peace promotion, which is in line with the moral goals of the early pioneers of this martial art. Problem and Aim. Despite these best intentions, there is an intrinsic dissonance between the aim(s) of peace and the potential violent techniques that are innate to Taekwondo. Methods. A focused literature review was performed on academic articles, theses, dissertations, and lay Taekwondo materials through internet keyword searches. Taekwondo and Korean martial arts textbook publications dating back to the first use of the term ‘taekwondo’ were identified, read for passages that can now be interpreted as soft diplomacy efforts, and the data found were then codified. The data obtained were viewed through the General Theory of Fighting Arts and Peace Studies lenses, permitting interpretations of Taekwondo’s international governing bodies’ peacebuilding actions. Results. To address this dissonance, there has been a shift in focus away from self-defense and combat readiness to the sportification of Taekwondo. By rebranding Taekwondo primarily as a sport, the focus of practice is shifted from arguably violent “martial” techniques, to simply sports competitions. In so doing, the peace promotion goal is the pursuit through sports diplomacy, a type of soft diplomacy. However, a shift away from martial art practice to combat sport practice is problematic. Conclusions. Although the aim of using Taekwondo for soft diplomacy is commendable, a sportive focus may not be the best course for achieving Taekwondo’s peace promotion goal. Nevertheless, it is a sensible strategy within the social (i.e., organizational) and international levels, where sports diplomacy may be effectively applied.

PL

Tło. Organizacje taekwondo, takie jak World Taekwondo i Międzynarodowa Federacja Taekwon-Do, postawiły sobie za cel wykorzystanie tej sztuki walki/sportu walki do promocji pokoju, co jest zgodne z moralnymi celami pierwszych pionierów tej sztuki walki. Problem i cel. Pomimo najlepszych intencji, istnieje wewnętrzny dysonans między celem (celami) jakim jest zachowaniem pokoju a potencjalnymi brutalnymi technikami, które są nieodłączną częścią taekwondo. Metody. Przeprowadzono ukierunkowany przegląd literatury tematu wśród artykułów akademickich, prac dyplomowych, rozpraw doktorskich i popularno-naukowych materiałów dotyczących taekwondo poprzez wyszukiwanie słów kluczowych w Internecie. Dokonano przeglądu publikacji podręczników taekwondo i koreańskich sztuk walki sięgających czasów pierwszego użycia terminu “taekwondo”, przeczytano je pod kątem fragmentów, które można obecnie interpretować jako wysiłki miękkiej dyplomacji (soft diplomacy), a następnie skodyfikowano znalezione dane. Uzyskane dane zostały przeanalizowane przez pryzmat Ogólnej Teorii Sztuk Walki i Studiów nad Pokojem, umożliwiając interpretację działań międzynarodowych organów zarządzających taekwondo na rzecz budowania pokoju. Wyniki. Aby zaradzić dysonansowi,nastąpiło przesunięcie punktu ciężkości z samoobrony i gotowości bojowej na usportowienie taekwondo. Poprzez rebranding taekwondo przede wszystkim jako sportu, punkt ciężkości praktyki został przeniesiony z prawdopodobnie brutalnych technik “walki” na zwykłą rywalizację sportową. W ten sposób cel promocji pokoju jest realizowany poprzez dyplomację sportową, rodzaj miękkiej dyplomacji. Jednak odejście od praktyki sztuk walki na rzecz praktyki sportów walki jest problematyczne. Wnioski. Chociaż cel wykorzystania taekwondo do miękkiej dyplomacji jest godny pochwały, sportowe ukierunkowanie może nie być najlepszym sposobem na osiągnięcie celu promocji pokojowego podejścia w taekwondo. Niemniej jednak jest to rozsądna strategia na poziomie społecznym (tj. organizacyjnym) i międzynarodowym, gdzie dyplomacja sportowa może być skutecznie stosowana

11

Is the Special Judo Fitness Test Index discriminative during formative stages? Age and competitive level differences in U13 and U15 children

51%

Courel-Ibnez J., Franchini E., Escobar-Molina R.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2018

|

vol. 18

|

issue 3

37-41

EN

Aim. The aim of the present study was to perform SJFT in children to analyse differences between groups of age and competition level. Methods. Thirty-four male children judo athletes aged under 13 (U13) and under 15 (U15) years-old were recruited from a local gym (amateurs) and the Spanish National Judo Team (SNT) and classified in three groups: U13 amateur, U15 amateur and U15 SNT. Children performed the SJFT in similar height and weight pairs. Age comparisons revealed no difference in SJFT index given the lower number of throws during the SJFT for U13 children (95% CIhigh = <23 vs. >22 and >23 throws) but the faster heart rate (HR) recovery (95% CIhigh = < 150 vs. >150 and >147 bpm) compared to the U15 amateur and SNT groups. Results. Competitive level comparisons between U15 amateur and SNT revealed no difference in SJFT performance (throws, HR and index). Thus, the SJFT index is not a proper variable to detect differences between groups at these ages. Conclusions. These findings open the challenge to design appropriate conditioning test for children to better measure performance and develop adequate training and teaching plans during formative years. These findings open the challenge to design appropriate conditioning test for children during formative years to better measure performance and develop adequate training and teaching plans.

PL

Cel. Celem niniejszych badań było przeprowadzenie testu sprawnościowego SJFT u dzieci w celu analizy różnic w różnych grupach wiekowych i o różnym poziomie zaawansowania. Metoda. W badaniu wzięło udział 33 zawodników w wieku do 13 lat (U13) i do 15 lat (U15) pochodzących z miejscowej siłowni (amatorzy) i hiszpańskiej drużyny judo (SNT). Zostali oni podzieleni na trzy grupy: amatorzy do 13 lat, amatorzy do 15 lat i zawodnicy drużyny judo do 15 lat. Dzieci o podobnym wzroście i wadze wykonały testy w parach. Porównania wiekowe nie wykazały różnicy w indeksie SJFT, biorąc pod uwagę mniejszą liczbę rzutów podczas testu SJFT dla dzieci w kategorii wiekowej do 13 (95% CIhigh = <23 vs.> 22 i> 23 rzutów), ale szybsze tętno (HR) (95% CIhigh = <150 vs.> 150 i> 147 uderzeń / min) w porównaniu do grup amatorskich i profesjonalnych do lat 15. Wyniki. Porównywanie poziomu zaawansowania pomiędzy amatorami do 15 lat i z drużyny judo nie wykazało różnicy w wynikach testu SJFT (rzuty, HR i wskaźnik). Zatem indeks SJFT nie jest odpowiednią zmienną do wykrywania różnic w tych grupach wiekowych. Wnioski. Ustalenia te stawiają wyzwanie do zaprojektowania odpowiedniego testu kondycyjnego dla dzieci w latach kształtowania się ich osobowości, aby lepiej zmierzyć wydajność i opracować odpowiednie plany szkoleniowe i dydaktyczne.

12

Judo and kata teaching: Can personal expression be addressed before formal expression?

38%

Calmet M., Pierantozzi E., De Cree C., Cremieux J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2024

|

vol. 24

|

issue 1

39-53

EN

Background. Randori (free practice combat exercise) and kata (formal codified practice exercise) are complementary in learning judo. Traditionally taught by imitation (relationship between sensei and senpai/kohai; SHU phase of the SHU-HA-RI method) and after randori, kata are often perceived as an obstacle for promotion to a higher rank. Active teaching methods may help us in changing this perception. Aim. A personal expression or personal free practice of concepts of kata may precede formal expression or formal codified practice in learning kata. Methods. From 2011 to 2018, the personal expression based on the concepts of gonosen-no-kata (kata of counterattacks) was analyzed in 38 bachelor-level students at the University of Montpellier (France). Subjects mastered the nage-no-kata (mandatory for 1st dan black belt), but were not knowledgeable in the gonosen-no-kata (mandatory for 4th dan black belt). During 4 hours of class, they had to perform freely all or part of 4 series: 3 different counterattacks after 3 different attacks, 1 identical counterattack after 3 different attacks, 3 different counterattacks after 1 identical attack, and 3 free counterattacks after 3 free attacks. Results. Subjects performed 95 series containing 282 attacks/ counterattacks: 231 attacks and 47 counterattacks corresponded to those codified in the gonosen-no-kata, reflecting the students’ insights. Techniques banned in competition by the International Judo Federation in 2011 were not used by the students. No significant differences were found between women and men in choices of defense used for dodging and sen-no-sen, and in techniques used for counter attacking. Men and women did, however, significantly differ in blocking attacks. Conclusions. – Active teaching methods for learning gonosen-no-kata are valuable and might be expanded; – Students are creative in choosing techniques; – Personal expression may precede formal expression in learning kata. There may be unexpected challenges for French judo technical staff in developing methods to include gonosen-no-kata in warm-up and techniques.

PL

Tło. Randori (swobodne ćwiczenie walki) i kata (formalne skodyfikowane ćwiczenia) uzupełniają się w nauce judo. Tradycyjnie nauczanie przez naśladownictwo (relacja między sensei i senpai/kohai; faza SHU metody SHU-HA-RI) i po randori, kata są często postrzegane jako przeszkoda w awansie na wyższy stopień. Aktywne metody nauczania mogą pomóc w zmianie tego postrzegania. Cel. Osobista ekspresja lub osobista swobodna praktyka koncepcji kata może poprzedzać formalną ekspresję lub formalną skodyfikowaną praktykę w nauce kata. Metody. W latach 2011-2018 analizowano osobistą ekspresję opartą na koncepcjach gonosen-no-kata (kata kontrataków) u 38 studentów studiów licencjackich na Uniwersytecie w Montpellier (Francja). Badani opanowali nage-no-kata (obowiązkowe dla czarnego pasa 1. dan), ale nie mieli wiedzy na temat gonosen-no-kata (obowiązkowe dla czarnego pasa 4. dan). Podczas 4 godzin zajęć musieli wykonać swobodnie wszystkie lub część 4 serii: 3 różne kontrataki po 3 różnych atakach, 1 identyczny kontratak po 3 różnych atakach, 3 różne kontrataki po 1 identycznym ataku i 3 wolne kontrataki po 3 wolnych atakach. Wyniki. Badani wykonali 95 serii zawierających 282 ataki/kontrataki: 231 ataków i 47 kontrataków odpowiadało tym skodyfikowanym w gonosen-no-kata, odzwierciedlając spostrzeżenia studentów. Techniki zakazane w zawodach przez Międzynarodową Federację Judo w 2011 roku nie były używane przez studentów. Nie stwierdzono znaczących różnic między kobietami i mężczyznami w wyborze obrony stosowanej do uników i sen-no-sen oraz w technikach stosowanych do kontrataku. Kobiety i mężczyźni różnili się jednak znacząco w blokowaniu ataków. Wnioski. Aktywne metody nauczania gonosen-no-kata są wartościowe i mogą zostać rozszerzone. Uczniowie mają dowolność w wyborze technik. Osobista ekspresja może poprzedzać formalną ekspresję w nauce kata. Mogą pojawić się nieoczekiwane wyzwania dla francuskiego personelu technicznego judo w opracowywaniu metod włączania gonosen-no-kata do rozgrzewki i techniki.

Refine search results

Application of conflict algebra in the analysis of fencing and tactical preparation methods

Aggression in competitive and non-competitive combat sports athletes

EWOLUCJA KARATE: OD PLEBEJSKIEJ FORMY WALKI DO SPORTU OLIMPIJSKIEGO

Karate, and the perception of the sport

Wrestling: the impact of their cultivation on achievements in various areas of life

Prior carbohydrate ingestion increases hand grip strength and reduced subjective perception of effort in a Brazilian Jiu-Jitsu fight

Intra- and Inter-rater Objectivity of the Frequency Speed of Kick Test

The morality of practicing martial arts and combat sports

Technical-tactical actions of fighters specialized in striking, grappling, and mixed combat in the Ultimate Fighting Championship®

Dissonance Issues Incurred with the Use of Taekwondo for Promoting Peace

Is the Special Judo Fitness Test Index discriminative during formative stages? Age and competitive level differences in U13 and U15 children

Judo and kata teaching: Can personal expression be addressed before formal expression?