Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: concelebration

Sort By:

Limit search:

Numerus concelebrantium

100%

Krakowiak C.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

2013

vol. 66

issue 3

Msza św. koncelebrowana przywrócona w Kościele łacińskim przez Konstytucję o liturgii (nn. 57–58) początkowo była dozwolona jedynie w uściślonych przypadkach. Wymagano także, aby przewodniczył jej biskup lub jego delegat. W procesie przygotowywania przez Kongregację Kultu Bożego obrzędów koncelebry próbowano określić także liczbę koncelebrujących kapłanów. Jednak w wydanym w 1965 r. Ritus servandus zaznaczono jedynie, że zależy to od konkretnych warunków, w których ma miejsce koncelebracja Mszy św. Najważniejszym kryterium jest wielkość prezbiterium, aby koncelebrujący mogli otaczać ołtarz, nie zasłaniając go wiernym. Obecnie Mszy św. koncelebrowanej może przewodniczyć każdy prezbiter. Taka forma sprawowania Mszy św. stała się zwyczajną praktyką i jest zalecana zawsze wtedy, gdy jest wielu kapłanów i nie ma konieczności indywidualnej celebracji dla dobra wiernych. W ostatnich latach zauważa się tendencję do ograniczania liczby koncelebrujących, zachowując wskazania Ritus servandus. Potwierdza to podejmowanie tego problemu przez Kongregację Kultu Bożego, która przypomina i uzasadnia wcześniejsze przepisy Kościoła. Podkreśla się, że powinny być one zachowane, zwłaszcza w wielkich koncelebracjach i poza zwykłymi miejscami sprawowania Mszy św. Każda bowiem Msza św. koncelebrowana powinna ukazywać i w znakach wyrażać jej teologiczne znaczenie, tzn. jedność kapłaństwa, jedność Ofiary Chrystusa i jedność ludu Bożego.

The concelebration of Mass restored in the Latin Church by the Constitution on Divine Liturgy (no. 57–58) was initially permitted only in specific situations. One of the requirements was for the Bishop or his Delegate to preside. In the process of concelebration rite preparation the Congregation for Divine Worship attempted to determine the permitted number of concelebrants. However, in Ritus servandus, published in 1965, we can only find information that the number of concelebrants is dependent on the particular circumstances in which concelebration is taking place, such as the size of the presbyterium. Ritus servandus indicates that the concelebrants need to surround the altar, at the same time not obscuring the view for the faithful. Currently, the concelebrated Mass can be presided by any presbyter. This form of Mass celebration has become ordinary practice and is advised when there are many priests and there is no need for individual celebration for the sake of the faithful. In recent years a tendency to limit the number of concelebrants can be noticed.

Koncelebracja Mszy Świętej 50 lat po Sacrosanctum Concilium

100%

Krakowiak C.

Roczniki Teologiczne

2014

vol. 61

issue 8: Liturgika

43-55

In the Latin Church concelebration of the Holy Mass was reintroduced by the Constitution Sacrosanctum Concilium (1963). At first it could only be celebrated in special circumstances and with a bishop or his delegate as the principal celebrant. Gradually concelebration of the Holy Mass was becoming the usual form of celebration of the Eucharist when priests are not obliged to celebrate it for the good of the faithful. Rites of the concelebrated Holy Mass published in 1965 as Ritus servandus in concelebratione Missae were then included in Paul VI’s Missale Romanum in 1970. Detailed concelebration regulations are contained in General Instruction of the Roman Missal (1969, 1975, 2002) and in later documents issued by the Holy See. If the concelebration of the Holy Mass is presided over by a bishop, norms should be observed that are contained in Ceremonial of Bishops’ Liturgical Service (1984, 2013). Liturgy of the concelebrated Holy Mass, in a way typical of it, shows and builds the unity of priesthood of the presbyters with the bishop and among the presbyters themselves; the unity of the Sacrifice of Jesus Christ made to God on one altar; and the unity of the priestly God’s people that perform various services and functions in it.

W Kościele obrządku łacińskiego koncelebracja Mszy św. została przywrócona przez Konstytucję Sacrosanctum Concilium (1963). Początkowo mogła być sprawowana tylko w ściśle określanych okolicznościach i pod przewodnictwem biskupa lub jego delegata. Stopniowo koncelebracja Mszy św. stawała się zwyczajną formą celebracji Eucharystii wtedy, gdy kapłani nie są zobowiązani sprawować jej dla dobra wiernych. Obrzędy Mszy św. koncelebrowanej wydane w 1965 r. jako Ritus servandus in concelebratione Missae zostały następnie włączone w 1970 r. do Missale Romanum Pawła VI. Szczegółowe przepisy koncelebry zawarte są w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego (1969, 1975, 2002) oraz późniejszych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Jeśli Mszy św. koncelebrowanej przewodniczy biskup, należy zachować normy zamieszczone w Ceremoniale liturgicznej posługi biskupów (1984, 2013). Liturgia koncelebrowanej Mszy św., w sposób dla siebie właściwy, ukazuje i buduje jedność kapłaństwa prezbiterów z biskupem i między sobą, jedność Ofiary Jezusa Chrystusa składanej Bogu na jednym ołtarzu i jedność kapłańskiego ludu Bożego, który pełni w niej różne posługi i funkcje.

Refine search results

1 Roczniki Teologiczne

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 2014

1 2013

2 Krakowiak C.

Search results

Numerus concelebrantium

Koncelebracja Mszy Świętej 50 lat po Sacrosanctum Concilium