Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  consumer contracts
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The Dual/Multiple Nature of “Plain and Intelligible Language” of Unfair Terms in Consumer Contracts under European Law and Its Polish Transposition

100%
Sitnik P.
Polish Yearbook of International Law
|
2018
|
vol. 38
253-272
EN
The “plain and intelligible language” requirement performs a dual function within the framework of Council Directive 93/13/EEC of 5 April 1993 on unfair terms in consumer contracts. First, it is listed as a requirement for application of the exemption included in Art. 4(2) as regards policing terms relating to the main subject matter of the contract or to the adequacy of the price and remuneration. Second, the “plain and intelligible language” requirement is a general requirement addressed at all consumer contracts executed in writing (Art. 5). This paper examines the boundaries of the precept, and places particular emphasis on the recent developments in both EU and Polish law, where the requirement has been used to imply a host of information duties aimed at enhancing consumers’ capacity to foresee the consequences of the terms that they are assenting to. This apparently novel approach, which has been developing in piecemeal fashion in the CJEU’s ever-expanding case law, may trigger significant consequences in the field of consumer contract law. In some ways, expansion of the substantive scope of the requirement may be said to be motivated by the fact that courts, under Art. 4(2) of Directive 93/13, are unable to subject the adequacy of the price and remuneration against the services or supply of goods received in exchange to the substantive fairness test under Art. 3(1) (examination of terms through the prism of the notions of good faith and significant imbalance in the parties’ rights and obligations to the detriment of the consumer).
2
Publication available in full text mode
Content available

ECONOMIC CONSIDERATIONS AS A FACET OF SUBSTANTIVE UNFAIRNESS OF CONSUMER CONTRACT TERMS IN THE PRACTICE OF POLISH COURTS

86%
Sitnik P.
Review of European and Comparative Law
|
2018
|
vol. 34
|
issue 3
59-83
PL
It is trite law and a common cliché reiterated in the judgments of the Court of Justice of the European Union that the economic situation of a consumer subjected to a purportedly unfair consumer contract clause is generally impertinent. This general tenet of the European regulation of unfair terms in consumer contractsis borne out particularly by Article 4(2) of Council Directive 93/13/EEC of 5 April 1993 on unfair terms in consumer contracts, under which assessment of the unfair nature of a term shall not encompass an inquiry into the adequacy of the price and remuneration, on the one hand, as against the services or goodssupplies in exchange, on the other, in so far as these terms are in plain intelligible language. Despite this seemingly bold orientation towards the formal side of the unfairness assessment, efforts have been made to inject into the judicial exercise of discretion a degree of consideration of the economic standing and interests of both the consumer and the trader involved in the particular dispute at hand. This has been done primarily by reference to the “significant imbalance” requirement pursuant to Article 3(1) of the Directive. The paper reviews an extensive crosssection of judgments handed down in Polish courts based upon the Polish transposition of the Unfair Terms Directive to show that the courts have on numerous occasions ventured outside the boundaries delineated by traditional legal analysis (even beyond the flexible bounds of purposive interpretation) to scrutinize the size and gravity of the economic burden the term under scrutiny is liable to impose upon the consumer relative to its economic strength on the market.
3
Publication available in full text mode
Content available

Skutki uznania abuzywności postanowienia umowy w kontroli incydentalnej

72%
Wyżykowski B.
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
|
2017
|
vol. 6
|
issue 8
76-98
PL
Artykuł analizuje obowiązujące przepisy, judykaturę (w szczególności aktualne orzecznictwo TSUE) oraz poglądy doktryny odnoszące się do problematyki związanej z określeniem skutków uznania postanowienia umowy jako nieuczciwego, w kontroli incydentalnej. Przedmiotem rozważań są zatem problemy praktyczne pojawiające się w sytuacji, w której postanowienie umowy ma charakter nieuczciwy, z czym mogą się wiązać restytucyjne roszczenia konsumenta. Celem artykułu jest również rozważenie dopuszczalności, a także wad i zalet, stosowania przez sąd wybranych mechanizmów i instrumentów, które mogłyby służyć do zastąpienia luki w umowie spowodowanej uchyleniem nieuczciwego postanowienia umowy. W związku z tym podejmowana jest próba opisania i analizy mechanizmu określanego w doktrynie mianem redukcji utrzymującej skuteczność.
EN
The article analyses regulations, as well as judical and scientific opinions in regard to the problematic aspects on how the fact that a consumer contract contains one or more unfair terms effects such a conract. The research mainly concentrates on the effects of a judgement of a competent court in the indvidual case of a consumer. Also, very important is the current judicature of the Court of Justice of the European Union and its impact on the interpretation of polish regulations in the subject matter. Morover, subject of consideration are practical difficulties as well as questions regarding the restitutory effects which may be connected with a finding of unfairness of contract terms by a court. Finally, aim of the article is to analyse the admissibility of various instruments the courts may seek to make use of in order to substitute or fill out the gap caused by a finding of unfairness of a term and determine the advatages and disadvantages of such instruments.
4
Publication available in full text mode
Content available

Dyrektywa 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów jako kolejny etap na drodze tworzenia jednolitych reguł konkurencji na unijnym rynku

58%
Mokrysz-Olszyńska A.
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
|
2013
|
vol. 2
|
issue 7
78-91
PL
W dniu 25 października 2011 r. przyjęta została dyrektywa w sprawie praw konsumentów uchylająca dyrektywę 85/577/EWG w sprawie umów zawartych poza lokalem przedsiębiorstwa i dyrektywę 97/7/WE w sprawie umów zawieranych na odległość i zmieniająca dyrektywę 93/13/ EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich i dyrektywę 1999/44/WE w sprawie sprzedaży konsumenckiej i gwarancji. Stanowi ona kolejny krok na drodze doprecyzowania i dostosowania tradycyjnych zasad świętości i wolności umów do współczesnych warunków rynkowych. Jednocześnie jest wynikiem kompromisu wieńczącego kilkuletnią dyskusję na temat zastąpienia w regulowanym obszarze harmonizacji minimalnej harmonizacją zupełną. Wprowadzając harmonizację zupełną w zakresie objętym uchylonymi dyrektywami, stanowi przełom w dotychczas stosowanej w tworzeniu unijnego prawa konsumenckiego metodzie ustalania standardów minimalnej ochrony konsumenta. Wytycza ona nowy kierunek rozwoju unijnego prawa konsumenckiego: należy oczekiwać, że, podobnie jak to nastąpiło w odniesieniu do umów nietypowych (zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa oraz umów na odległość – w tym w handlu elektronicznym), także w obszarze tradycyjnych umów, z historycznie ukształtowanymi różnicami w regulacjach krajowych, stopniowo ujednolicone zostaną reguły gry na rynku wewnętrznym UE. Artykuł zawiera przede wszystkim ocenę dyrektywy w sprawie praw konsumentów z punktu widzenia jej skutków dla przedsiębiorstw i konsumentów oraz zadań ustawodawcy krajowego.
EN
Directive 2011/83/EU on consumer rights was adopted on 25 October 2011 repealing Directive 85/577/EEC on contracts negotiated away from business premises and Directive 97/7/EC on the protection of consumers in respect of distance contracts. It also amended Directive 93/13/EEC on unfair terms in consumer contracts and Directive 1999/44/EC on the sale of consumer goods and associated guarantees. Directive 2011/83/EU is the next step in the clarification and the adjustment to current market conditions of traditional principles of freedom and sanctity of contracts. At the same time, the new Directive is the result of a compromise, which finalized several years of discussions on the replacement of minimum harmonisation by complete harmonisation in the area of consumer rights in the EU. Introducing complete harmonisation of matters covered by the repelled Directive, the Directive constitutes a breakthrough in the manner in which EU consumer law is formulated, which used to only set minimum standards of consumer protection. The new Directive sets a new direction for EU consumer law. It is now expected that the historically derived differences in national provisions applicable so far in the internal market will be gradually standardized in the area of traditional contracts also, similarly to what already took place in relation to atypical contracts (contracts negotiated away from business premises and distance contracts, including e-commerce). In particular, the paper evaluates the 2011/83/EU Directive from the perspective of its impact on undertakings and consumers as well as the tasks of national legislature.
5
Publication available in full text mode
Content available

Wybór prawa jako klauzula abuzywna w umowach konsumenckich zawieranych przez Internet

58%
Jagielska M., Kunkiel-Kryńska A.
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
|
2016
|
vol. 5
|
issue 3
29-38
PL
W umowach konsumenckich zawieranych przez Internet (z elementem międzynarodowym) zwiększa się ryzyko trudności z ustaleniem prawa właściwego, a w razie sporu na tle umowy z przedsiębiorcą zagranicznym, konsument może napotkać także trudności natury proceduralnej. Ponadto, może okazać się, że zastosowane prawo nie zapewnia konsumentowi takiej ochrony, jaką miałby w miejscu swojego zwykłego pobytu. Problematyka ta była przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 17 września 2014 r., (Sygn. akt I CSK 555/13), orzekł, że zamieszczenie we wzorcu umowy konsumenckiej postanowienia przewidującego zastosowanie prawa obcego dla konsumenta, a właściwego dla twórcy wzorca, stanowi klauzulę niedozwoloną w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. Niniejszy wyrok skłania do pytania: czy w relacjach B2C (business to consumer) w praktyce dochodzi do wyłączenia możliwości wyboru prawa.
EN
An increased risk exists now related to the correct determination of the applicable law in consumer contracts (with an international aspect) concluded online. In case of a dispute regarding contracts between a consumer and a foreign entrepreneur, the consumer may face procedural difficulties. It is also possible that the law which has been applied, on the basis of the ‘choice of law’ clause, does not provide the type of protection which the consumer may have in his own place of residence. The Polish Supreme Court Such analysed this issue in a judgment dated 17 September 2014 (I CSK 555/13). The Court ruled therein that a clause in standard consumer contracts predetermining the application of law foreign to the consumer, but ‘domestic’ to the entrepreneur, should be considered an unfair contractual provision in light of Article 385(1) § 1 of the Polish Civil Code. The above mentioned ruling leads to the question if, in practice, the ‘choice of law’ clause is thus excluded in consumer transactions (B2C).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.