Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  contemporary architecture
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The Kabbalistic Alphabet of Libeskind: The Motif of Letter-shaped Windows in the Design of the Jewish Museum in Berlin

100%
Kamczycki A.
Ikonotheka
|
2018
|
vol. 28
7-40
EN
The present article attempts to analyse and interpret the structure of windows in the Jewish Museum in Berlin, designed by Daniel Libeskind and constructed in 1989–1999. Elongated, narrow, irregular window openings arranged at different angles like a tangle of cuts and grooves span the entire structure and resemble Hebrew letters and the kabbalistic notion of the “scattered alphabet”, which functions in Jewish tradition as a visual metaphor. The assumption of such a perspective of interpretation, based on the visual form of the building which was, in its principle, meant to partially refer to the Holocaust, leads to the hypothesis that the chosen motifs of letter-shaped windows (the scattered alphabet) is connected to the kabbalistic postulate of the “repair of the world”, known in Jewish tradition as tikkun olam. The characteristic chaotic arrangement of the window openings is not, as it might be assumed, simply a symbol of the civilisational “fragmentation” resulting from the Holocaust. On the contrary, the design manifestly embodies the nostalgia for the mythical (and messianic) times of harmony, order and regularity, as well as the longing for clear structure and symbiosis. This manifests in the kabbalistic interpretation of the motif of letter-windows understood as a mystical (or even theurgical) element of restoration. Concentration, contemplation, perception and consideration of the forms and shapes of the letters is a notion known from the Kabbalah; in this case architectural references to Jewish mysticism are more than just a strategy for interpretation, but a declarative assumption made by the architect himself. Libeskind’s design in Berlin, therefore, involves the matter of language as the elementary material and instrument of salvation, while the context of the Kabbalah ought to be regarded as a certain symptom or a specific modality shaping new meanings manifested by the work of art that this museum undoubtedly is.
2
Publication available in full text mode
Content available

Performing the City’s Urban Imaginary – the New Taipei City Museum of Art

88%
Mersmann B.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
|
2017
|
issue 30
53-66
EN
Aspiring global cities, such as Taipei City in Taiwan, seek to accumulate cultural capital. For future-oriented local and global self-representation, they design cutting-edge contemporary museums. This paper analyzes the “urban imaginary” as constructed by new urban museumscapes. Choosing a case-study approach, it explores the embedding of a vanguard art museum project in Taiwan – the New Taipei City Museum of Art in Taipei – into long-term urban planning strategies. In order to understand the purpose and process of how the new museum of contemporary art. is devised as a public space of cultural self-representation and urban identity building, the study monitors the complete design process from the city government’s urban and institutional planning strategy to the architectural design. Evidence shows that the pathways of urban place-making for art and through art and design in Taipei are strongly determined by the historical role and current geopolitical repositioning of the city.
3
Publication available in full text mode
Content available

Współczesna architektura chińska Drugiej Fali – Modernizm Udomowiony

75%
Ingarden K.
Państwo i Społeczeństwo
|
2018
|
issue 2
95-108
EN
The article presents two generations of Chinese architects (architects of the so-called First and Second Wave) operating in the post-Mao period, that is, since the reforms of Deng Xiaoping. The main purpose of the article is to present the works of the youngest architects of the Second Wave and try to characterize them. Examples illustrating the article are the realizations of such offices as: META-Project (Wang Shuo), TAOA (Tao Lei), ZAO/standardarchitecture (Zhang Ke), Zhao Yang Architects and DnA_Design and Architecture (Xu Tian an). Selected projects are certainly an inspiring example of the experimental Chinese architecture of recent years - critical architecture, which in response to the mistakes of previous years, associated with extensive modernization of cities, tried to rebuild the relationship with the lost tradition, direct and focus its attention to problems of locality and man and his heritage in the modern world. The article was compiled on the basis of source materials obtained directly from architectural offices as part of the author’s work on the exhibition Contemporary Architecture of China, Localized Modernism. The author together with prof. Wang Lu (Tsinghua Univ., Beijing) were co-curators of this first presentation of Chinese architecture in Poland. The exhibition was presented at the Manggha Museum, its opening was accompanied by the Architecture Biennial in Krakow in 2017.
PL
Artykuł przedstawia dwa pokolenia chińskich architektów (architekci tzw. Pierwszej i Drugiej Fali), działających w okresie post-Mao, czyli od czasu wprowadzenia reform Deng Xiaopinga. Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie prac architektów Drugiej Fali i próba ich charakterystyki. Przykłady ilustrujące artykuł to realizacje takich biur jak: META-Project (Wang Shuo), TAOA (Tao Lei), ZAO/standardarchitecture (Zhang Ke), Zhao Yang Architects oraz DnA_Design and Architecture (Xu Tian an). Wybrane realizacje są z pewnością inspirującym przykładem eksperymentalnej chińskiej architektury ostatnich lat – architektury krytycznej, która w reakcji na błędy poprzednich lat, związane z ekstensywną modernizacją miast, starała się odbudować relację z utraconą tradycją, kierować swoją uwagę na człowieka, świadomego swojego miejsca we współczesnym świecie, jak również swojego dziedzictwa. Artykuł został opracowany na podstawie materiałów źródłowych pozyskanych bezpośrednio z biur architektonicznych w ramach pracy autora nad wystawą Współczesna Architektura Chin. Modernizm udomowiony, której autor był pomysłodawcą i, wraz z prof. Wang Lu (Tsinghua Univ, Pekin), współkuratorem. Wystawa została zaprezentowana w Muzeum Manggha, jej otwarcie towarzyszyło Biennale Architektury w Krakowie w roku 2017.
4
Publication available in full text mode
Content available

(Neo)modernist architecture of Madrid: between form and theory

63%
Kubiak E.
Art Inquiry. Recherches sur les arts
|
2016
|
vol. XVIII (XXVII)
99-113
EN
In the beginning of the 21st century, a number of buildings with neomodernist elements were erected in Madrid. Modernist theory of forms should be juxtaposed with such residential buildings as Mirador (2005) and Celosia (2009) in the district of Sanchinarro, which were designed by the renowned Dutch office MVRDV in collaboration with the Spanish architect Blanca Lleó. Equally notable are the achievements of the Madrid-based architectural office, A-Cero (Joaquín Torres and Rafael Llamazares). Its main activity focuses on designing residential buildings: both entire complexes and individual houses (Vivienda 10, Moka House). The paper will not only present some of such buildings, but also the context of their creation, both in the formal and ideological terms. It is also worth considering the theoretical reflection on architecture whose authors are the architects themselves. The most interesting of them not only design, but also seek to present their artistic philosophy, in which we can find many neomodernist threads.
PL
Na początku XXI wieku w Madrycie powstało wiele obiektów architektonicznych, w których można odnaleźć elementy neomodernistyczne. Warto do teorii i form modernistycznych odnieść chociażby słynne budynki mieszkalne Mirador (2005) i Celosía (2009) w dzielnicy Sanchinarro, które zostały zaprojektowany przez znaną holenderska firmę MVRDV we współpracy z hiszpańską architektką Blanką Lleó. W Madrycie działa także biuro architektoniczne A-Cero (Joaquín Torres i Rafael Llamazares). Jego główna działalność koncentruje się na projektowaniu budynków mieszkalnych – zarówno całych zespołów, jak i indywidualnych domów jednorodzinnych (Vivienda 10, Moka House). Poza zaprezentowaniem opisywanych obiektów ważny jest także kontekst ich powstania, zarówno w aspekcie formalnym jak i ideowym. Istotna wydaje się również teoretyczna refleksja na temat architektury, której autorami są sami architekci. Najsłynniejsi nie tylko projektują, ale starają się także przedstawić swoją filozofię artystyczną, w której możemy doszukać się wielu neomodernistycznych wątków.
5
Publication available in full text mode
Content available

Znaczenie światła dziennego i jego dystrybucja w obiektach architektonicznych zaprojektowanych przez Victora Hortę

63%
Widera B.
Architectus
|
2020
|
issue 3(63)
37-51
PL
W artykule przedstawiono wyniki badań nad rolą światła dziennego w wybranych budynkach reprezentatywnych dla twórczości Victora Horty. Przeprowadzono analizę porównawczą czterech obiektów zlokalizowanych w Brukseli: Hôtel Tassel, Hôtel van Eetvelde, Maison et Atelier Horta oraz Magasins Waucquez. W badaniach in situ uwzględniono analizy poziomu oświetlenia światłem dziennym w celu określenia współczynnika oświetlenia dziennego (daylight factor). Przeprowadzone badania wykazały, że światło dzienne było dla Horty jednym z podstawowych elementów kształtujących architekturę budynku, równie istotnym jak prawidłowo zaprojektowany układ funkcjonalno-przestrzenny czy system konstrukcyjny. Do najważniejszych założeń, definiujących rolę światła dziennego w budynkach projektowanych przez Hortę należały: dążenie do zapewnienia użytkownikom budynku kontaktu z przyrodą jako źródłem wszelkiego życia; wzorowane na obserwacji natury dążenie do wyeliminowania stref pozbawionych światła dziennego; dążenie do tworzenia otwartych, jasnych i dobrze wentylowanych przestrzeni, będących dla architekta wyznacznikiem funkcjonalności i elegancji. Wyodrębniono siedem głównych metod, za pomocą których architekt osiągał opisane powyżej cele. Były to: eksperymentalne zastosowanie stali i szkła w fasadach, świetlikach i witrażach; innowacyjne konstrukcje umożliwiające otwarcie przestrzeni i dystrybucję światła wewnątrz budynku; doprowadzanie światła dziennego do wszystkich pomieszczeń; wizualne łączenie wnętrza z zewnętrzem; wykorzystanie klatek schodowych do rozprowadzania światła i powietrza; stosowanie luster optycznie powiększających przestrzeń i odbijających światło oraz wprowadzanie materiałów o wysokiej luminancji i reflektancji. Analizy wykazały, że dzięki stosowaniu tych metod w badanych obiektach uzyskano bardzo wysoki poziom współczynnika oświetlenia dziennego. Najwyższy maksymalny stwierdzono w Magasins Waucquez (18,5%), przy czym średnia wartość współczynnika oświetlenia dziennego dla badanych obiektów przekroczyła 8%, a minimalny poziom w żadnym z budynków nie był niższy niż 2%. Przeprowadzone badania potwierdziły, że Horta jako jeden z pierwszych osiągnął tak znakomite efekty w zakresie oświetlenia dziennego budynków, będąc pod tym względem prekursorem najbardziej aktualnych tendencji w projektowaniu budynków komfortowych dla użytkownika i bezpiecznych dla środowiska naturalnego.
EN
The article presents the results of research on the role of daylight in selected buildings representative of the work of Victor Horta. A comparative analysis of four facilities located in Brussels was carried out, including: Hôtel Tassel, Hôtel van Eetvelde, Maison et Atelier Horta and Magasins Waucquez. In situ studies included analyses of the level of daylight illumination to determine the daylight factor. The research showed that for Horta daylighting was one of the basic elements shaping the architecture of the building, having the same importance as a properly designed functional and spatial layout or a structural system. The most significant assumptions defining the role of daylight in buildings designed by Horta were: the goal to provide the building users with contact with nature; the aspiration (inspired by nature) to illuminate all rooms in the building with daylight; the need to create open, bright and well ventilated spaces that were an indicator of functionality and elegance for the architect. Seven main methods, by which the architect achieved the objectives described above, were identified. These were: the experimental use of steel and glass in façades, skylights as well as in stained glass or lattice windows; innovative structures enabling the space opening and the light distribution inside the building; providing daylight to all rooms; visual connection of the interior with the outside; the use of staircases to distribute light and air; placing mirrors to enlarge the space and reflect light, and the introduction of materials with high luminance and reflectance. Analyses showed that due to the use of these methods in the tested buildings, a very high level of daylight factor (DF) was obtained. The highest maximum value of DF = 18.5% was achieved in Magasis Waucquez, while the average value of the daylight factor for the tested objects exceeded 8% and the minimum DF level in any of the buildings was not lower than 2%. The study confirmed that Horta was one of the first to achieve such excellent results in the field of building daylighting, being a precursor of the most current trends in the design of buildings comfortable for the users and safe for the environment.
6
Publication available in full text mode
Content available

Distinctness of shaping form and the context of place – open landscape and urban structure

63%
Konior T.
Architectus
|
2021
|
issue 2(66)
113-122
EN
The subject of this publication represents thoughts and reflections of an architect-practitioner, concerning the differences in shaping architecture depending on the context of the location. The subject of our considerations are buildings designed under the supervision of the author of this text, in Konior Studio. Two examples of buildings in an open landscape are presented: Gymnasium and Cultural Center in Warsaw Białołęka, located outside the urban area, on the edge of the Vistula River, and an office building that is the head office of Press Glass in Konopiska, located in a transformed, green area of a former agricultural wasteland. The next two examples concern buildings located in the urban structure: the Symphony building, which is an extension of the Academy of Music in Katowice, and the building of the State Music School Complex in Warsaw. The author analyzes distinctiveness in the designer’s way of thinking as well as distinctiveness in the solutions shaping architecture depending on the context of place. He also underlines the importance of continuity of thought from the sketch-dream which contains the main idea of the structure, until its implementation. The text is based on relevant literature, supported by in situ research done on characteristic buildings, as well as the architect’s own experiences from the designing process and building development, which served as an illustration of the theses put forth.
PL
Tematem artykułu są przemyślenia i refleksje architekta-praktyka dotyczące relacji, jakie zachodzą pomiędzy kształtowaniem architektonicznej formy a kontekstem przestrzennym otaczającego środowiska. Przedmiotem rozważań są budynki zaprojektowane pod kierunkiem autora niniejszego tekstu w autorskiej pracowni Konior Studio. Obiekty w krajobrazie otwartym zaprezentowano na przykładzie Gimnazjum i Centrum Kultury zlokalizowanym poza terenem zurbanizowanym, na brzegu Wisły w Warszawie-Białołęce oraz biurowca będącego siedzibą główną firmy Press Glass, usytuowanego na przekształconym, zielonym obszarze dawnych nieużytków rolnych. Kolejne dwa przykłady – ulokowane w tkance miejskiej – to budynek „Symfonii”, będący rozbudową Akademii Muzycznej w Katowicach oraz siedziba Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Warszawie. Autor analizuje odmienność sposobu myślenia projektanta oraz odmienność rozwiązań kształtujących architekturę w zależności od kontekstu miejsca. Wskazuje także na wagę ciągłości myśli: od szkicu-marzenia, który zawiera główną ideę planowanego obiektu, aż po realizację. Podstawą jest literatura przedmiotu poparta badaniami in situ charakterystycznych obiektów oraz doświadczenia własne architekta wyniesione z procesu projektowania i realizacji budynków, które posłużyły za ilustrację prowadzonych rozważań.
7
Publication available in full text mode
Content available

Docent Jadwiga Sławińska – Honorowa Profesor Politechniki Wrocławskiej

63%
Widera B., Kościuk J., Czerner R.
Architectus
|
2018
|
issue 1(53)
111-118
PL
W tekście przedstawiono zarys niezwykłej historii życia i twórczości Profesor Jadwigi Sławińskiej, od chwili urodzin w Łodzi, poprzez dramatyczną ucieczkę z getta i trudne losy w czasach powojennych, aż po wybitne sukcesy na polu naukowym i dydaktycznym, odnoszone w latach, które poświęciła pracy na uczelni. Jadwiga Sławińska ukończyła studia architektoniczne i filozoficzne, była powszechnie szanowaną badaczką historii i teorii architektury współczesnej, a także twórczynią nowej szkoły estetyki architektury uprawianej jako dział teorii kultury. Dla swoich studentów i doktorantów na zawsze pozostanie ukochaną Nauczycielką i Mistrzynią. W artykule zaprezentowano najważniejsze spośród osiągnięć naukowych i dydaktycznych Profesor Sławińskiej. Osobiste wspomnienia o tej znakomitej postaci świata akademickiego dołączyli uczniowie, współpracownicy i przyjaciele Pani Profesor.
EN
This paper presents an outline of the unusual history of the life and work of Professor Jadwiga Sławińska, from the moment of her birth in Łódź, through her dramatic escape from the ghetto and difficult fate in post-war reality, up to the outstanding success in the field of scientific and didactic achievements, related to the years that she devoted to the university work. Jadwiga Sławińska graduated in architectural and philosophical studies. She was a widely respected researcher of the history and theory of contemporary architecture as well as the creatress of a new school of architectural aesthetics practiced as a field of the theory of culture. For her students and PhD candidates she will always be a beloved teacher. The article describes the most important scientific and didactic achievements of Professor Sławińska. Personal memories about this excellent personality from the academic community were shared by students, associates and friends of Madam Sławińska.
8
Publication available in full text mode
Content available

Between tradition and modernity – a study of contemporary architecture in the Austrian alpine region on the example of the W2 Manufaktur studio

63%
Krynicka B.
Architectus
|
2021
|
issue 3 (67)
127-138
PL
Tematem artykułu jest ukazanie wpływu tradycyjnego, historycznego budownictwa wiejskiego na współczesną architekturę regionu alpejskiego w Austrii. Przedmiotem rozważań są najnowsze projekty i realizacje pracowni projektowo-wykonawczej W2 Manufaktur z siedzibą w Leogang – miejscowości będącej jednym z najbardziej znanych kurortów narciarskich rejonu salzburskiego. W2 Manufaktur została założona przez doświadczonego projektanta Alfreda Waltla, a autorka artykułu jest jedną z architektek prowadzących projekty dotyczące głównie budowy/przebudowy/rozbudowy kompleksów hotelowych. W artykule zostały przedstawione paradygmaty projektowania przyjęte przez architektów biura, wśród których należy wymienić szacunek dla krajobrazu i lokalnej tradycji budowania oraz swoistą „syntezę sztuk” łącząca architekturę, sztukę (design), zaawansowane technologie, a niekiedy też – kształtowanie zieleni. Tekst oparto w głównej mierze na doświadczeniach projektowych autorki i studiach dawnej architektury alpejskiej.
EN
This paper aims to show the influence of traditional, historical rural architecture on the contemporary architecture of the Alpine region in Austria. The subject of consideration are the latest projects and realisations of theW2 Manufaktur design and construction studio based in Leogang – one of the most famous ski resorts of the Salzburg region. W2 Manufaktur was founded by Alfred Waltl, an experienced designer, whereas this paper has been authored by one of the architects who lead projects in the construction/reconstruction/extension of hotel complexes. The article presents the design paradigms adopted by the studio's architects such as respect for the landscape and the local tradition in construction, a kind of "synthesis of arts" combining architecture, art (design), advanced technologies, and sometimes greenery shaping. The text mainly relies on my design experience and studies of old Alpine architecture.
9
Publication available in full text mode
Content available

RENZO PIANO. SYNERGIA ARCHITEKTURY I TECHNOLOG II NA PRZYKŁADZIE REALIZACJI THE NEW YORK TIMES BUILDING W NOWYM JORKU

51%
Banasik-Petri K.
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
|
2017
|
issue 4(54)
94-104
PL
Architektura proekologiczna to aktualny i modny trend, wzmacniany przez politykę zrównoważonego rozwoju oraz ekonomiczne przesłanki rynku nieruchomości. Architekci, aby wdrożyć ekologiczne rozwiązania, proponują wiele ciekawych sposobów, wśród których zauważalne są dwie tendencje. Jedna oparta na wdrożeniach nowoczesnych technologii i druga hołdująca logice i oryginalności myśli inżynierskiej wynikającej z obserwacji natury. Renzo Piano, włoski architekt, laureat Nagrody Pritzkera z 1998 roku w mistrzowski sposób łączy te dwa podejścia tworząc wyjątkową jakość architektury proekologicznej, czego przykładem jest m.in. budynek siedziby gazety “The New York Times” w Nowym Jorku.
EN
Pro-ecological architecture is a current trend, reinforced by the policy of sustainable development and economic premises of real estate. Architects, in order to implement ecological solutions into the design, offer many interesting solutions, among which two tendencies are the most noticeable. The first, based on the usage of new technologies and the second, fostering the logic and originality of engineering thought resulting from the observation of nature. Renzo Piano, an Italian architect and the winner of 1998 Pritzker Prize, masterfully combines these two approaches, thus creating an outstanding and unique quality of ecological architecture. The presented building of The New York Times magazine in New York is an excellent example of this philosophy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.