Search results

1

Deosmanisation of Bosnia and Herzegovina between 1878 and 1918 on the Example of Sarajevo

100%

Lis T. J.

Acta Poloniae Historica

|

2023

|

vol. 126

49-66

EN

In 1878, Austria-Hungary received a mandate in Berlin to exercise power in Bosnia and Herzegovina. During this period, they pursued a policy of deosmanisation and Europeanisation of the country. Vienna’s actions, however, differed significantly from the policies of neighbouring Serbia or Bulgaria, where the deosmanisation processes resulted in the partial or complete elimination of Islamic culture from the public space. Therefore, the article aims to outline the cultural policy of Austria-Hungary in Bosnia and Herzegovina, primarily in the context of the culture of remembrance, and to show the Austrian visions of the approach to the local past. The capital city of Sarajevo served as an example of this policy, where the processes mentioned above are best seen in terms of the actions of the authorities themselves, the preserved archival legacy, and professional literature.

2

THE CULTURE OF REMEMBRANCE: AN ECUMENICAL APPROACH

100%

Kopiec P.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

25-34

PL

Społeczeństwo jest ze swej natury zawsze zbiorem wzajemnie powiązanych procesów dokonujących się w czasie, ciągłym przechodzeniem od przeszłości, poprzez teraźniejszość do przyszłości. Pamięć o byłych doświadczeniach jest zaś kluczowym czynnikiem kształtującym tożsamość tak jednostek jak i społeczeństw, przekazując wzory kulturowe, normy i wartości. Pamięć jest przy tym zawsze pewną interpretacją tego, co było, skoro przeszłość jest dostępna człowiekowi zawsze czy to przez mechanizmy zapamiętywania czy też poprzez zapośredniczony przekaz, realizowany tak drogą ustną, jak i systematycznej historiografii. Interpretowana pamięć może prowadzić do jej instrumentalizacji. Przykładem takiej instrumentalizacji jest „kultura pamięci”, którą można zdefiniować jako całość przedsięwzięć, zarówno zinstytucjonalizowanych jak i nie, które przyczyniają się do umocnienia kolektywnej jak i indywidualnej pamięci o byłych doświadczeniach, tak aby wykorzystać te doświadczenia w kształtowaniu przyszłości. Artykuł zmierza do odpowiedzi na pytanie, czy kultura pamięci może stać się narzędziem ekumenicznym. Wobec diagnozowanego przez wielu socjologów i teologów kryzysu chrześcijaństwa, Kościoły chrześcijańskie stają przed koniecznością wypracowywania nowych metod działania, które skuteczniej pozwolą stawić czoła wyzwaniom współczesności. W konsekwencji, przed taką koniecznością stoi również ekumenizm. Kultura pamięci, również ta odnosząca się do dawnych kontrowersji, może stać się takim ekumenicznym narzędziem, o ile jest projektowana w poszanowaniu podstawowych zasad dialogu ekumenicznego i oparta na ewangelicznym nakazie miłości.

3

Pedagogika (miejsc) pamięci

100%

Kończyk L.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2012

|

issue 2

EN

Memorial sites pedagogy emphasizes the importance of historical-political education which, in turn, assumes that students, for example, should visit the museums of former Nazi concentration camps. It combines the acquisition of historical knowledge of WW II with self-development and the teaching of socially desirable attitudes, mostly by means of methods subsumed under non-formal education. With the help of memorial sites pedagogy, students can learn how to be tolerant and how to foster anti-discrimination acts. The method also offers a possibility to reinforce the pro-democratic attitudes.

4

Litewski Žalgiris, polski Grunwald: dwa toposy narodowe w kontekście analizy porównawczej

100%

Nikžentaitis A., Mikailienė Ž.

Zapiski Historyczne

|

2010

|

vol. 75

|

issue 2

7-21

EN

The article deals with the images of the Žalgiris battle in Lithuanian and Polish societies and their place in the cultures of memory in those countries. Considering the centuries old tradition of this event, the problem is analyzed historically, focusing on the epoch of nationalism and the images of this event created in this period. Discussing the image change of the Žalgiris battle in Lithuanian society, several periods can be identified: the memory about this battle just after this event and acquisition of some finite forms in the middle of the 16th century; the second half of the 16th century – the beginning of the 20th century; the interwar period in Lithuania; the Soviet time and narrative transformation after 1990. It should be noted that the theme of Žalgiris was relevant to Lithuanians in order to highlight the differences between Poles and Lithuanians (the first half of the 16th century – the first half of the 20th century), in order to move closer to Poles (from the end of the 16th century until the beginning of the nationalism era and after the 1990’s), and only once in the Soviet period, this theme was used as a weapon against the imperialist West. Like in Lithuania, in Poland the Grunwald theme has also survived several periods. The theme has become particularly important in the last hundred years, which was associated with the demands of the creation of the Polish identity. In this article the author analyzes the differences in the content of Žalgiris and Grunwald narratives in Lithuania and Poland. Žalgiris and Grunwald are compared as Lithuanian and Polish national myths and also as integral parts of cultures of memory and remembrance. Similar feature of Žalgiris and Grunwald can be noticed – they can both be defined as national myths. However, unlike in Poland, where Grunwald became the national myth at the end of the 19th century and at the beginning of the 20th century, in Lithuanian society Žalgiris gained greater importance only in the Soviet period. It is also noteworthy to underline the different structure of the Žalgiris and Grunwald national toposes. Žalgiris did not play an independent role in the interwar period and it was one of the parts of the national Vytautas myth in Lithuania. Grunwald at the beginning of the 20th century had the features of the national myth, however during the interwar period the Grunwald rose in importance in comparison with the Žalgiris theme – it became, among other events in the history of Poland, an integral part of Pilsudski‘s national myth. During World War II Žalgiris and Grunwald were instrumentalized by communists in order to motivate those two nations to struggle against Hitler’s Germany. Later they were used to legitimate the postwar regime in Europe. It should be noted that despite some differences in content and themes used by the Communist ideology, both Žalgiris and Grunwald were popular in the Lithuanian and Polish opposition or semi-opposition milieu. Consequently, in this context the influence of the culture of remembrance or previous Žalgiris and Grunwald traditions for the Lithuanian and Polish societies can be noticed. Although Žalgiris and Grunwald in Lithuania and Poland are judged differently, they continue to be a part of culture of remembrance in Lithuania and Poland.

5

Meetings with the Past: Figures of Memory, Values, and Education in Contemporary Polish Narratives for Children and Young Adults

88%

Michułka D., Wawrzak-Chodaczek M.

Filoteknos

|

2021

|

issue 11

223-240

EN

Contemporary Polish children’s historical novel is genre-differentiated. It grows out of a traditional historical, travel-adventure, crime and sensational novel, but it also takes into account fairy-tale storyline structures and fantasy in a broader sense. As shown in the article – the current shape of these stories, rooted in the individual and collective culture of remembrance – is a peculiar combination of various types of narration, both literary biographies and historical “facts,” curiosities from the lives of the rulers, taking genre-hybrid and syncretic forms maintained also in the poetics of postmodern novels, practical tasks or playing with conventions. However, the most important – from the point of view of a child’s audience – is exposed in these stories the world of axiology and the issue of shaping ethical attitudes.

6

MUZEUM – PRZESTRZEŃ PUBLICZNA I MIEJSCE SPOŁECZNE

88%

Skrobot W.

Muzealnictwo

|

2015

|

vol. 56

219-225

XX

The subject matter of this text is a broad context of social activities focused on the institution of the museum. These activities comprise initiating procedures for establishing the culture of remembrance and civic responsibility in order to strengthen the cultural heritage in creating the local community, in the social and cultural, and social and economic sense. The texts refers to a statement in Resolution no.6 from the 1st Congress of Polish Museum Professionals that ‘it is essential to launch a programme, within the framework of programmes of the Polish Minister of Culture and National Heritage, which would directly support pro-museum social activities’. Another important message is that this statement creates new creative possibilities based on activating the participation potential of institutions of the culture of remembrance. The author highlights the importance of launching the procedures of the Social Capital Development Strategy, as well as other tools whose activation is the responsibility of the Polish Minister of Culture and National Heritage. These reflections are supplemented by a regional annex with short descriptions of cultural initiatives in Ostróda County (Warmian-Masurian Voivodeshop), carried out thanks to community actions, which is focused on revealing the inhabitants’ needs for integration by creating local institutions of the culture of remembrance

PL

Przedmiotem rozważań niniejszego tekstu jest szeroki kontekst działalności społecznej skoncentrowanej wokół instytucji muzeum. Działania te to inicjowanie procedur służących budowaniu kultury pamięci i obywatelskiego poczucia odpowiedzialności za wzmocnienie roli dziedzictwa kulturowego w tworzeniu wspólnoty lokalnej, w wymiarach społeczno-kulturowym i społeczno-ekonomicznym. Tekst odnosi się do zapisu uchwały nr 6 I Kongresu Muzealników Polskich, iż należy stworzyć – w ramach programów Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – program bezpośrednio wspierający promuzealne działalności społeczne. Ważne jest też przesłanie, że zapis ten otwieranowe możliwości kreacyjne i stwórcze, oparte na uaktywnianiu partycypacyjnego potencjału instytucji kultury pamięci. Autor wskazuje tu na istotność zainaugurowania procedur Strategii Rozwoju Kapitału Społecznego i innych narzędzi, których uruchomienie leży w gestii Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Rozważania uzupełnia aneks regionalny, zawierający krótkie opisy inicjatyw kulturotwórczych w powiecie ostródzkim (woj. warmińsko-mazurskie), realizowanych we wspólnotowym działaniu, nakierowanym na ujawnianie potrzeb integratywnych mieszkańców poprzez tworzenie lokalnych instytucji kultury pamięci.

7

Spór o Wilno: wielość obrazów

75%

Chutnik A.

Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku

|

2017

|

vol. 18

149-159

EN

Vilnius plays an important role both for Lithuanian Poles and Lithuanians. By Lithuanians, it is understood as the historical capital of the state, the beginnings of the Lithuanian state. For Lithuanian Poles, in turn, Vilnius it is often a place of identification and a private homeland, a place of residence their ancestors. This article relates to the images of Vilnius presented by narrators during the interviews. I will try to illustrate the multiplicity of approaches using quotes from narrators. These images will show how important history is, especially in contemporary public debate and interpersonal relations, despite frequent declarations that it is currently not playing a role in everyday life.

8

Mitologizacja pamięci. Wokół sporu o ocenę polskiego i litewskiego ruchu oporu

75%

Jundo-Kaliszewska B.

Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku

|

2017

|

vol. 18

127-148

EN

Regarding the dispute about the evaluation of the Polish and Lithuanian resistance. The article presents a number of introductory insights into the subject of forming mutually negative portrayals of the two nations in the period of II World War. Having considered threats resulting from unresolved international conflicts, I point out the reasons for the Polish-Lithuanian exemplified by mutual relations of representatives of the resistance movement of both nations, who were involved in resistance activities during World War II on the territory of the contemporary Vilnius region. At the same time I attempt to specify and systematize the facts from the history of Lithuanian armed formations operating in Lithuania during the period of interest. Particular emphasis is placed on the role of Lithuanian partisans in collective memory of the both Lithuanians and the local Polish minority. I treat this text as a contribution and an encouragement to discuss and intensify research in this area. Issues raised here that would seem long gone, still play a huge role in the politics of Poland and Lithuania and have an impact on the future of our region, especially in the context of international security.

9

Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej Rosji

75%

Nikžentaitis A.

Acta Baltico-Slavica

|

2018

|

vol. 42

EN

Memory culture and historical politics in today’s RussiaConsidering that other countries are still conducting their studies, it is too early to make conclusions and summarise the question of Russia’s memory culture and historical politics. However, it is possible to share some insights concerning this topic:(1) This analysis indicates that Russia’s case is in stark contrast to the opinions of those theorists who negate the existence of national memory culture. In Russia, this culture began to materialise in 2005, after the complicated period of post-Soviet transformation. What became central was the narrative of the empire (derzhava), whose status should also be recognised by the rest of the world. The main symbolical resource used in the construction of the motif of powerful Russia is a myth of victory in the Great Patriotic War. More recently, however, this general myth has been strengthened by selected facts from other historical periods.(2) Symbolical figures of Russia’s memory culture – both those developing and those already formed – are continuously reinterpreted. Since 1992 the myth of victory has undergone a few stages of transformation: the first years of Boris Yeltsin’s presidency (until 1995) were dominated by active efforts to deconstruct this myth; in the period between 1995 and 2000 it was restored, with a particular stress put on the status of Russian people as the unconquered victim; in 2000–2005, the State regained its vital place in the structure of the myth. Recently, the myth has been instrumentalised and used as an argument in Russia’s confrontation with the West. The period since 2011 has seen a noticeable increase in attempts to expand the symbolic instrumentarium through active use of selected facts from other historical periods(3) Although what dominates in Russia is the imperial mega narrative (derzhava),there is also an alternative stream that makes a substantial opposition – the myth of a victim. The years 2009–2013 have shown us that the memory of Stalin’s crimes is really strong. In this sense, the structure of memory in Russia, although with some exceptions, is comparable to the Polish one. On the other hand, substantial differences are noticed in comparison with Germany, Lithuania or Belarus. Those countries have only one memory culture, although with different topics included in the content. Ukraine remains beyond the regional context: even though the process of forming a single policy of remembrance is in place, it is only in its initial phase. Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej RosjiBadania nad zagadnieniem kultury pamięci w Rosji i krajach ościennych ciągle trwają, dlatego nie można jeszcze mówić o ich podsumowaniu. Istnieją jednak przesłanki, by przedstawić pewne wnioski na ten temat.1. Przeprowadzona analiza ukazuje, że przypadek Rosji wyraźnie przeczy poglądom tych teoretyków, którzy negują możliwość istnienia narodowej kultury pamięci. Po skomplikowanym etapie transformacji postsowieckiej w Rosji kultura pamięci w 2005 roku nabrała konkretnych kształtów. W jej centrum znalazła się opowieść o imperium (dieržava), którego status powinna uznać także reszta świata. Podstawowym symbolicznym zasobem dla toposu silnego państwa rosyjskiego jest mit zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Jednak w ostatnim czasie do wzmocnienia mitu centralnego aktywnie wykorzystuje się także selektywnie wybrane fakty z innych epok historycznych.2. Symboliczne figury tworzącej się czy też już ukształtowanej kultury pamięci są w Rosji stale reinterpretowane. Także mit zwycięstwa po 1992 roku przeszedł kilka etapów transformacji: w pierwszych latach prezydentury Borysa Jelcyna (do roku 1995) dominowały aktywne próby dekonstrukcji tego mitu, w latach 1995–2000 był on odnowiony, akcentowano przede wszystkim status rosyjskiego narodu jako niepokonanej ofiary. W latach 2000–2005 w centrum mitu znów usytuowano państwo, a w ostatnim czasie został on poddany instrumentalizacji i wykorzystany jako argument w konfrontacji Rosji z Zachodem. Po 2011 roku wyraźnie widać próby ilościowego rozszerzenia zasobu instrumentarium symbolicznego za pomocą aktywnego wykorzystania wybranych faktów z innych epok historycznych.3. Choć w Rosji wyraźnie dominuje meganarracja imperialna (dieržava), to jednak ma ona swoją konkurencję. W Rosji nadal w silnej opozycji do mitu zwycięstwa pozostaje mit ofiary. Lata 2009–2013 wyraźnie pokazały żywotność pamięci o ofiarach stalinowskich. W tym sensie struktura pamięci Rosji, choć z pewnymi wyjątkami, może być porównywana do polskiej, jednocześnie różniąc się istotnie od niemieckiej, litewskiej czy białoruskiej. W tych krajach dobitnie wyrażona jest jedna kultura pamięci, choć jej treść zawiera różne wątki tematyczne. W kontekście regionalnym nie mieści się Ukraina, w której jednolita polityka pamięci jest wprawdzie formowana, ale to dopiero początek procesu.

10

Kwestia upamiętnień władców Wielkiego Księstwa Litewskiego w polityce historycznej współczesnej Białorusi

63%

Figura M., Staśkiewicz Ł.

Historia Slavorum Occidentis

|

2018

|

issue 1 (16)

89-105

EN

Historically-oriented policy is a fairly important element of preserving national identity and building historical awareness. It is reflected, among other things, in the attitude towards monuments. In the past few years, Belarus has witnessed changes in the central authorities’ and the society’s respective perceptions. More and more frequently, discussions are held about the legacy of the Grand Duchy of Lithuania and its role in forging Belarus’ statehood. Among the elements of the historically-oriented policy in Belarus are issues related to mon¬uments to figures from the times of the Grand Duchy of Lithuania. The society’s opinions are extreme, both approving of the new developments and fiercely opposing them. The monument to the Lithuanian grand prince Algirdas in Vitebsk has been at the centre of this dispute, arousing the most intensive emotions. In the past years, efforts have been also made to commemorate prince Vytautas, king Mindaugas as well as Konstanty Ostrogski and Lew Sapieha.

11

Von der Kaiser-Wilhelm- zur Johannes-Paul-II.-Allee: Straßennamen von Stettin/Szczecin zwischen Geschichte und Politik

51%

Wójcik B.

Colloquia Germanica Stetinensia

|

2015

|

issue 24

65-85

DE

Der Artikel greift das Thema der Namen von Straßen und sonstigen öffentlichen Räumen in Stettin/Szczecin innerhalb der letzten hundert Jahre auf. Da die Stadt innerhalb dieser Zeitspanne im Deutschen Reich, in der Weimarer Republik, im NS-Staat, in der Volksrepublik Polen und in der Republik Polen gelegen war, erfuhren die Stadt und ihre Einwohner einen dramatischen Wandel. Zahlreiche Namen der öffentlichen Räume bieten einen tiefen Einblick in diese Prozesse an. Die meisten Namen wurden mehrmals umbenannt; ein kleiner Teil von ihnen blieb bis heute unverändert. Der Artikel ist kulturwissenschaftlich ausgerichtet und offeriert zwei Methoden der Forschung. Er soll als Basis zu weiteren Analysen fungieren.

EN

This article tackles the topic of street names and other public spaces in the city of Stettin/Szczecin within the last hundred years. As the city was placed in German Empire, Weimar Republic, Nazi Germany, People’s Republic of Poland, and Republic of Poland, the city and its inhabitants have experienced a dramatic change within this period of time. Many names of public spaces offer a deep insight of those processes. Most names have been changed and replaced several times; a very little part of them has remained the same until today. The article takes a cultural science orientation and offers two methods of researching. It is meant to be a contribution to further analysis.

PL

Artykuł podejmuje wątek nazw ulic i innych przestrzeni publicznych w mieście Stettin/Szczecinie na przestrzeni ostatnich stu lat. Z uwagi na fakt, że miasto w owym okresie znajdowało się w Cesarstwie Niemieckim, Republice Weimarskiej, nazistowskich Niemczech, Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz Rzeczpospolitej Polskiej, miasto i jego mieszkańcy doświadczyli dramatycznych zmian. Wiele nazw przestrzeni publicznych Stettina/Szczecina oferuje głęboki wgląd w te procesy. Większość z nazw była zmieniana wiele razy; bardzo niewielka część z nich pozostała w swym oryginalnym brzmieniu do dziś. Artykuł przyjmuje optykę kulturoznawczą, i oferuje dwie metody badań. Ma on w swoim założeniu stanowić przyczynek do dalszych analiz.

12

Zwischen Abschied und Neubeginn - die gemeinsame Erinnerung an 1918 als ökumenische Chance und Herausforderung in Europa

51%

Franzenburg G.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

129-149

EN

The year 1918 signifies both, the end of World War I and the beginning of state independence in the Eastern part of Europe. This ambivalence concerns different aspects of life, such as political affairs and society, arts and culture, literature, philosophy and religion. The following study discusses and considers chances and challenges of this ambivalence for an ecumenical dialogue in Europe. Therefore, these aspects of life will be analysed concerning the role of memory culture and also concerning the different kinds of remembrance in particular countries. In order to draw benefit from these results for parish oriented (adult) education and for ecumenical projects, theses considerations can be adopted as impulses for particular situations.

DE

Die Jahreszahl 1918 markiert nicht nur das Ende des Ersten Weltkriegs. Für einige Staaten steht sic für den Beginn ihrer staatlichen Unabhängigkeit. Dieser ambivalente Charakter lässt sich, wie im Folgenden untersucht wird, an mehreren Lebensbereichen aufzeigen. Dazu gehören Politik und Gesellschaft ebenso wie Kunst und Kultur, Literatur, Philosophie und Religion. Der Schwerpunkt der folgenden Überlegungen betrifft die Frage, welche Chancen, aber auch welche Herausforderungen das Erinnern an dieses ambivalente Schicksalsjahr für den ökumenischen Dialog in Europa hat. Daher werden die unterschiedlichen Lebensbereiche daraufhin befragt, welche Rolle die jeweilige Erinnerungskultur und Erinnerungsform in verschiedenen Ländern spielte und spielt. Um die Ergebnisse religions- und gemeindepädagogisch ökumenisch nutzen zu können, werden Projektanregungen gegeben, die zur jeweiligen Situation vor Ort adaptiert werden müssen

PL

Rok 1918 nic oznacza jedynie końca I wojny światowej. Dla kilku krajów jest również początkiem ich państwowej niezależności. Ten ambiwalentny charakter pozwala odnieść się, jak zostanie to przeanalizowane w dalszym toku wnioskowania, do większej liczby obszarów życiowych, takich jak polityka, społeczeństwo, sztuka, kultura, literatura, filozofia i religia. Główny punkt rozważań odnosi się do pytania, jakie szanse, ale też i wyzwania przedstawia pamięć o tej dacie dla dialogu ekumenicznego. Następnie zbadane zostały wymienione wyżej obszary pod kątem pytania, jaką rolę w poszczególnych krajach odgrywają i odgrywały kultura i formy pamięci. Aby umożliwić ekumenicznie wykorzystanie religijnych i pastoralnych wyników, przedstawione zostały sugestie projektów, które powinny być zaadoptowane do konkretnych przypadków.

13

Es war einmal die stadt im schönen schlesierland – Paul Petras’ liebeserklärung an Grünberg

32%

Taraszczuk I.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2021

|

vol. 7

381-398

PL

Artykuł poświęcony jest twórczości poety i wydawcy Paula Petrasa. Autor przyszedł na świat w 1860 roku w ówczesnym Grünberg in Schlesien (Zielona Góra) i jest przykładem pisarza tworzącego w dialekcie śląskim. Petras wpisuje się w poczet osobistości z dawnego Grünbergu i wymieniany jest dzisiaj jednym tchem obok takich nazwisk, jak Georg Beuchelt, Otto Julius Bierbaum oraz Wilhelm Levysohn. Autorka przedstawiła w tekście biografię pisarza, dokonała analizy wybranych utworów (opowiadania i wiersze) oraz sformułowała próbę odpowiedzi na pytanie o współczesną percepcję literackiego dorobku Petrasa w Zielonej Górze i w Niemczech. Warto w tym miejscu przytoczyć słowa historyka regionalisty, prof. Hieronima Szczegóły: „dla zielonogórzan i mieszkańców północnego Śląska jest ta twórczość elementem historii, tradycji i rzadko spotykanym przykładem umiłowania najbliższej ojczyzny”.

EN

This article is devoted to the work of the poet and publisher Paul Petras. The author was born in 1860 in then Grünberg in Schlesien (Zielona Góra) and is an example of a writer publishing in the Silesian dialect. Petras is one of the personalities of the former Grünberg and is mentioned today in one breath alongside such names as Georg Beuchelt, Otto Julius Bierbaum and Wilhelm Levysohn. The article presents Petra’s biography, analyses his selected works (stories and poems), and aims to investigate the contemporary perception of Petras’ literary output in Zielona Góra and Germany. It is worth quoting here the words of a regionalist historian, prof. Hieronim Szczegóła: “for the inhabitants of Zielona Góra and northern Silesia, this work is an element of history, tradition and a rare example of love for the closest homeland”.

DE

Der vorliegende Beitrag ist dem Schaffen des Lyrikers und Verlegers Paul Petras gewidmet. Er wurde 1860 im damaligen Grünberg in Schlesien (heute: Zielona Góra) geboren und ist ein Beispiel für einen schlesischen Mundartdichter. Paul Petras gehört zu den bekannten Persönlichkeiten des alten Grünbergs und wird heute im gleichen Atemzug neben den Namen wie Georg Beuchelt, Otto Julius Bierbaum und Wilhelm Levysohn erwähnt. Die Verfasserin des Beitrags präsentiert in ihrem Text die Biographie des schlesischen Schriftstellers, analysiert dessen ausgewählte Werke (Kurzgeschichten und Gedichte) und versucht, der Frage nach der zeitgenössischen Rezeption von Petras’ literarischem Erbe in Zielona Góra und Deutschland nachzugehen. An dieser Stelle gilt es, die Worte des [polnischen] Regionalhistorikers Prof. Hieronim Szczegóła anzuführen: „für die Bewohner von Zielona Góra und Nordschlesien ist dieses Schaffen ein Element der Geschichte, Tradition und ein selten anzutreffendes Beispiel für die Liebe der [dem Dichter(Herzen) so nah stehenden] Heimat

Refine search results

Deosmanisation of Bosnia and Herzegovina between 1878 and 1918 on the Example of Sarajevo

THE CULTURE OF REMEMBRANCE: AN ECUMENICAL APPROACH

Pedagogika (miejsc) pamięci

Litewski Žalgiris, polski Grunwald: dwa toposy narodowe w kontekście analizy porównawczej

Meetings with the Past: Figures of Memory, Values, and Education in Contemporary Polish Narratives for Children and Young Adults

MUZEUM – PRZESTRZEŃ PUBLICZNA I MIEJSCE SPOŁECZNE

Spór o Wilno: wielość obrazów

Mitologizacja pamięci. Wokół sporu o ocenę polskiego i litewskiego ruchu oporu

Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej Rosji

Kwestia upamiętnień władców Wielkiego Księstwa Litewskiego w polityce historycznej współczesnej Białorusi

Von der Kaiser-Wilhelm- zur Johannes-Paul-II.-Allee: Straßennamen von Stettin/Szczecin zwischen Geschichte und Politik

Zwischen Abschied und Neubeginn - die gemeinsame Erinnerung an 1918 als ökumenische Chance und Herausforderung in Europa

Es war einmal die stadt im schönen schlesierland – Paul Petras’ liebeserklärung an Grünberg