Search results

1

Międzykonfesyjne dialogi ekumeniczne. Bilans historyczny

100%

Rodríguez Garrapucho F.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

67-79

PL

Dialog – od samych początków ruchu ekumenicznego – był jednym z najskuteczniejszych i najpoważniejszych narzędzi zbliżenia się i postępu na drodze chrześcijan do pojednania. Od XIX wieku, kiedy narodził się ekumenizm nowożytny, dialogi ekumeniczne przybierały różne formy. Rozwijały się dzięki przyjaźniom i kontaktom osobistym, spotkaniom krajowym i międzynarodowym, na których poruszało się problemy misyjne i zagadnienia praktyczne, dzięki modlitwom chrześcijan różnych wyznań oraz dzięki dialogowi nakierowanemu na wzajemne poznanie.

2

Pojęcie i podstawy dialogu ekumenicznego

63%

Krzyszowski Z.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

33-50

PL

Doświadczany od wieków brak jedności wśród chrześcijan jest zgorszeniem i grzechem, jawnie sprzeciwia się woli Zbawiciela, który przed męką zanosił modlitwy do Ojca: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w nas jedno” (J 17,21). Nowe Dyrektorium ekumeniczne z 25 marca 1993 roku przypomina doktrynę zawartą w uchwałach II Soboru Watykańskiego i w Dyrektorium ekumenicznym z 1967 roku (cz. I) i 1970 roku (cz. II), mówiącą że dialog należy do istoty współpracy ekumenicznej i towarzyszy we wszystkich jej formach. Kościół katolicki, zgodnie z zaleceniami II Soboru Watykańskiego zawartymi w Dekrecie o ekumenizmie, zaangażował się bardzo mocno w bilateralne i multilateralne dialogi ekumeniczne z Kościołami i wspólnotami innych wyznań. O potrzebie i ważności prowadzenia dialogu ekumenicznego świadczy raport utworzonej w 1965 roku przez Światową Radę Kościołów i Kościół rzymskokatolicki Wspólnej Grupy Roboczej, która podjęła ten temat jako przedmiot dyskusji w 1967 roku. W niniejszym artykule zostaną przedstawione: pojęcie dialogu (1), warunki jego prowadzenia (2), rodzaje dialogów (3) oraz przeszkody utrudniające jego prowadzenie (4).

3

Spis treści

63%

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

91-91

4

Prezentacja

63%

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

5-6

5

Eklezjologiczne i kanoniczne konsekwencje sakramentalnej natury Kościoła. Communio, Soborowość i autorytet

51%

Kupiszewski R.

Sympozjum

|

2012

|

issue 1(22)

117-132

6

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

51%

Kałużny T.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 4

EN

The present article aims at explicating the present position of the Orthodoxy on a possibility of ordaining women to the priestly office. The Orthodox Churches met with the problem of women’s ordination in 1960’s when participating in the World Council of Churches. At first, the Orthodox theologians saw this issue as something alien to their ecclesiastic awareness. In the course of time however, influenced by contacts with Christian Churches in the West, the Orthodoxy realized the importance of the problem and the need for a deeper reflection on it. The challenge was taken up by Orthodox theologians, especially those from Western Europe and the USA. The practice of ordaining women was negatively evaluated in the final document of the Rhodes Inter-Orthodox Consultation (1988). The Orthodox party took a similar position in the final documents of interconfessional ecumenical dialogues. The Orthodox arguments against ordination of women which are contained in these texts concentrate on the Tradition testified in the Holy Scriptures, anthropology, liturgical symbolism and Christian communion. Thus, the present position of the Orthodoxy on a possibility of women’s ordination to the priestly office is negative. At the same time, one can notice certain differences in opinions of Orthodox theologians on this issue, which can mean that the debate on ordination of women should not be regarded as finished.

PL

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja aktualnego stanowiska prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet. Z problemem święceń (ordynacji) kobiet Kościoły prawosławne zetknęły się w latach 60. ubiegłego stulecia w ramach Światowej Rady Kościołów. Początkowo teologowie prawosławni postrzegali tę kwestię jako obcą dla ich świadomości eklezjalnej. Z biegiem czasu, pod wpływem kontaktów z Kościołami chrześcijańskimi na Zachodzie, prawosławie uświadomiło sobie wagę problemu i potrzebę pogłębionej refleksji na ten temat. Wyzwanie to podjęli teologowie prawosławni, zwłaszcza z Europy Zachodniej i USA. Praktyka święceń kapłańskich kobiet została negatywnie oceniona w dokumencie końcowym Międzyprawosławnej Konsultacji Teologicznej na Rodos (1988). Podobne stanowisko strona prawosławna wyraziła w dokumentach końcowych międzywyznaniowych dialogów ekumenicznych. Zawarte w tych tekstach prawosławne argumenty przeciw święceniom kobiet koncentrują się wokół tradycji poświadczonej w Piśmie Świętym, antropologii, symbolizmu liturgicznego i jedności chrześcijan. Aktualne stanowisko prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet jest więc negatywne. Można jednocześnie zauważyć pewne zróżnicowanie poglądów teologów prawosławnych w tej kwestii, co może świadczyć o tym, że debaty wokół święceń kapłańskich kobiet w prawosławiu nie można uznać za zakończoną.

7

FILIOQUE W DIALOGU EKUMENICZNYM

51%

Kałużny SCJ T.

Studia Oecumenica

|

2014

|

vol. 14

179-194

XX

The author offers a comprehensive presentation of the history and results of the most important ecumenical dialogues on Filioque. The topic has been basically developed in two parts. In the first part, the author discusses the achievements of mutual dialogues directly referring to the researched matter. The dialogues meant here are the following: the dialogue between the Orthodox Christians, on the one hand, and Old Catholics, Anglicans, Roman Catholics, Lutherans and Reformed Christians, on the other hand. In the second part, the author pays attention to the results of multilateral dialogue, and, more precisely, to the documents of the World Council of Churches’ Commission on Faith and Order which touch upon these issues. It follows from the present analysis that in the course of the conducted dialogues consensus was achieved concerning the normative and catholic character of the 381 Nicene-Constantinopolitan Symbol. Besides, it was pointed out that the inclusion of Filioque in the Symbol of Faith was not canonical, and it was postulated that liturgy should come back to the original text of the Creed. Some differences of emphasis in understanding Filio- que were also noted, including those referring to theological evaluation of this addition. The reflection that was taken up indicates the necessity of continuing the dialogue on Filioque.

8

„OD KONFLIKTU DO KOMUNII” – W DRODZE KU 500. ROCZNICY REFORMACJI

51%

Porada R.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

297-308

DE

Am 17. Juni 2013 wurde der Bericht der Lutherisch/Römisch-katholischen Kommission für die Einheit Vom Konflikt zur Gemeinschaft offiziell präsentiert. Angesichts des sich annähernden 500. Jahrestages der Reformation im Jahr 2017 fühlten sich die Mitglieder der Kommission herausgefordert, „die Themen und Konsequenzen der Wittenberger Reformation (…) im Dialog zu erörtern und Perspektiven für das Gedenken und die Aneignung der Reformation heute zu entwickeln“ (Nr. 3). Der Bericht setzt somit ein wichtiges Zeichen im Vorbereitungsprozess des Reformationsgedenkens, indem er die Vergangenheit und die Konfliktsgeschichte gemeinsam, d.h. ökumenisch zu erzählen und die Errungenschaften des Dialogs in den letzten fünfzig Jahren zusammenzufassen versucht. Darauf wurde im zweiten Punkt dieses Beitrags eingegangen. Im Blick auf die Vorbereitung zum Reformationsgedenken und den Kontext der erhofften Rezeption des neuesten lutherisch-katholischen Dokumentes wurde im ersten Punkt dieses Beitrags auf die katholische Wahrnehmung der Reformation, die vor allem nur mit Kirchenspaltung assoziiert wird, und die damit verbundene katholische Zurückhaltung gegenüber dem Reformationsgedenken hingewiesen. Das beeinflusst auch die Lektüre des Dialogpapiers. Der Bericht erweckte schon kritische Bemerkungen und Anfragen, die im letzten Teil dieses Beitrags zur Sprache gebracht wurden.

9

Ewangelizacja w Europie Wschodniej w perspektywie ekumenicznej - problemy i wyzwania

44%

Kałużny T.

Sympozjum

|

2005

|

issue 1(14)

59-81

PL

Nie trzeba być znawcą problemu, aby stwierdzić istnienie ścisłej więzi między ewangelizacją lub nową ewangelizacją a ekumenizmem. Obie formy działalności Kościoła odnajdują swoje najgłębsze podstawy motywacyjne w modlitwie arcykapłańskiej Chrystusa: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,21). Nie trudno też zauważyć, iż owa ścisła więź między ewangelizacją i ekumenizmem staje się szczególnie ważna w życiu Kościoła katolickiego w krajach Europy Wschodniej. Sytuacja religijna w Europie Wschodniej jest bardzo złożona i zróżnicowana w poszczególnych krajach. Nie sposób w tej krótkiej prezentacji uwzględnić wszystkich jej aspektów. Będziemy zatem zmuszeni do pewnych uogólnień, do odniesienia się jedynie do najważniejszych czynników bogatej rzeczywistości oraz do wybranych krajów tego obszaru geograficznego. Na wstępie ukażemy wybrane aspekty specyficznej sytuacji wyznaniowej i ekumenicznej w krajach Europy Wschodniej, gdzie prowadzona jest nowa ewangelizacja. Następnie – w świetle dokumentów Kościoła katolickiego – wskażemy na nieodzowność świadomości ekumenicznej w pracy ewangelizacyjnej. W części trzeciej przedstawimy wnioski praktyczne i propozycje, które mogą stanowić pomoc w urzeczywistnianiu w tych krajach pracy duszpasterskiej, podejmowanej w duchu ekumenicznym.

10

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

38%

Czaja A.

Roczniki Teologii Ekumenicznej (Annals of Ecumenical Theology)

|

2009

|

vol. 1(56)

7-20

EN

The article is an attempt to designate the significance of pneumatology for ecumenical openness of Christian Churches and Communities. It consists of three parts. Firstly, from the Roman Catholic perspective the Author indicates some reasons for necessity of taking into account and unceasing learning of pneumatology. It has been important to analyze negative results of the before Council closeness for the Holy Spirit in the Western ecclesiology as well as positive fruition of the openness for Him at Vatican II. The main part of the article turns a Reader’s attention towards the possibilities of mutual enriching by various components of pneumatology in the scope of the interpretation of an act of faith, the Word of God, Tradition, new humanity, connectedness of saving economy of the Son with that of the Holy Spirit, the identity of the Spirit in Christ and in Christians, saving mediation of the Spirit and His life-giving activity. The Author presents chances of ecumenical dialogue in the third part of the article. It would be possible to notice and use them if one undertakes the deeper afterthought on individual plots of pneumatology. He shows how to do it referring to three threads of ecclesiological pneumatology.

11

Rola wschodniego katolicyzmu w optyce zjednoczenia chrześcijańskiego

38%

Moskałyk J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

33-45

PL

Cały okres powojenny aż do przemian ustrojowo-społecznych w końcu lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia był bardzo złożony i na długo zdestabilizował struktury wschodniego Kościoła katolickiego we wschodniej Europie. W związku z tym katolicka wspólnota wschodnia pod wieloma względami była postrzegana jako pewna odmienność wspólnotowa wewnątrz Kościoła rzymskiego. Ta forma recepcji obowiązywała m.in. w ówczesnej Polsce, gdzie miejscowych grekokatolików utożsamiano jedynie z zjawiskiem obrządkowym.

EN

The historical role of the Eastern Catholicism causes still many contradictions and ambiguities. Like there is this objective reasons, which have completely different base than modern sometimes incredibly attempt to interpret the phenomenon. It must be emphasized that the main factor inspiring attention to the heritage of the Eastern Catholics in recent times is the Ecumenical dialogue in the fi eld of Catholic-Orthodox. On the background of often to exchange views on the historical authenticity and effectiveness of a pragmatic of the Eastern Catholic. Provided here the fundamental method of action is directed on you will achieve real progress in the Catholic-Orthodox unifi cation process, from here completely not by chance the so-called Uniate Church is surrendering to the specifi c judgement. This judgement assumes different shades and the different weight depending on the degree of employing pages in specifi c moments.

12

Ekumenizm na drodze przemian: problemy i wyzwania

38%

Kałużny T.

Polonia Sacra

|

2013

|

vol. 17

|

issue 2

EN

The author of the article has aimed at briefly outlining the present situation of the ecumenical movement. In the course of the reflection, he states that in the history of the ecumenical movement, the period of initial enthusiasm and dynamic development has given place to a period in which difficulties are experienced. Satisfaction with the doubtless achievements goes side by side with a sense of disappointment and discouragement resulting from the fact that the desired unity has not been possible to realize despite the efforts taken. However, this is not a time of stagnation or ice age, as some think, but, rather, time of approaching maturity, of estimating the way covered and recognizing new challenges. All this leads us to the conclusion that, at present, ecumenism is in a deepreaching process of transformation. It focuses especially on issues such as: 1) the aim of ecumenism, 2) the partners of dialogue, 3) ecumenical paradigm, 4) confessional identity, 5) reception of the achievements of dialogue. No doubt, the way to full unity is longer and harder than many have expected. However, the ecumenical involvement of the Roman Catholic Church is irreversible. The problems noted and the new challenges in the field of ecumenism should inspire one to a more intense and deep effort for the sake of bringing back full and visible union of all Christ’s disciples.

13

DIALOG EKUMENICZNY KOŚCIOŁÓW A OIKOUMENE POJMOWANE EWANGELICZNIE

38%

Kubicki D.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

35-52

EN

In the context of the present ecumenical dialogue as well as the division of Christendom or its trivial acceptance, the author analyses various ways to overcome the lack of the in-depth dialogue among ecumenical communities and churches in the present spiritual situation of the postmodernity and challenges of globalization. The author does it through a new understanding of missionary in the reception of human oikoumene in a sense of associations of civilizations as cultural forms of Christendom. Consequently he is able to intelligibly grasp ecumenism as it is understood in the Gospel – in its direct sense of the New Testament term of hē oikouménē (“the whole inhabited world”).

14

Ekumeniczny wymiar mariologii

38%

Rabiej S.

Studia Oecumenica

|

2017

|

vol. 17

381-392

EN

The paper analyzes contemporary trends in mariology. It briefly outlines the assumptions of the maximalist (christotypic) and minimalist (ecclesiotypic) mariology. By suggesting their complementarity the ecumenical model of mariology is proposed. His basis is systematically developed in many bilateral groups, e.g.: The Ecumenical Society of the Blessed Virgin Mary in England, The Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC, The Lutheran-Catholic Commission in the USA and Germany, The Group of Dombes. Echoes of these arrangements have been reflected in the content of catechisms developed by local churches, e.g. in the Netherlands, Germany and France.

PL

Artykuł podejmuje analizę współczesnych nurtów w mariologii. W zwięzły sposób zarysowuje założenia mariologii maksymalistycznej (chrystotypicznej) i minimalistycznej (eklezjotypicznej). Postulując ich komplementarność, proponuje model ekumeniczny mariologii, której podstawy są systematycznie wypracowywane w wielu grupach bilateralnych. Dla przykładu zaprezentowano owoce prac: Ekumenicznego Stowarzyszenia Błogosławionej Dziewicy Maryi w Anglii, Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Katolickiej, Komisji do Dialogu Luterańsko-Katolickiego w USA, Luterańsko-katolickiej grupy na terenie Niemiec, Grupy z Dombes. Echa tych uzgodnień znalazły swoje odzwierciedlenie w treści katechizmów wypracowywanych przez Kościoły lokalne, np. w Holandii, Niemczech czy Francji.

15

KOŚCIÓŁ JAKO SAKRAMENT ZBAWIENIA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA

38%

Porada R.

Studia Oecumenica

|

2014

|

vol. 14

63-81

DE

Der Artikel knüpft an die Aussage des Dokumentes der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsa- men Vision über die Kirche als Zeichen und Dienerin des Heilsplans Gottes für die Welt und den Ausdruck „die Kirche als Sakrament“ an. Im Hinblick auf die ökumenisch relevante Formel für das Verständnis der Kirche fragen die Ver- fasser des Dokumentes, ob es legitime Unterschiede in der Beschreibung der Rolle und der Stellung der Kirche im Heilsgeschehen miteinander vereinbar und gegenseitig annehmbar sind? Die Ausführungen dieses Artikels versuchen auf die obenerwähnte Frage Antwort zu finden, indem sie auf die daraus resultieren- de Problematik eingehen. Die letzte Konvergenzerklärung der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung, die echte Grundlage in den vorausgegangen ökumenischen Dialogen und darin erzielten Konsensen findet, fasst diese Pro- blematik in drei Punkten zusammen: die Frage der Einzigartigkeit der „Sakra- mentalität“ der Sakramente, die Nichtbestreitung der Schwäche menschlicher Amtsträger sowie das allgemeine Verständnis der Kirche als eines wirksamen Zeichens der Gegenwart Gottes und seines Wirkens. Die drei Problemfelder bil- den die jeweiligen Abschnitte des Artikels, eingeleitet von kurzer Einführung über konfessionelle Bedingungen in der Anwendung der sakramentalen Katego- rien in der Ekklesiologie.

16

Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra

36%

Kochanowicz J.

Studia Bobolanum

|

2018

|

vol. 29

|

issue 2

77-94

EN

In connection with the 500th anniversary of the Reformation, initiated by the thesis of Martin Luther on indulgences, there arises a question whether the postulates of the German Reformer were adopted in some measure in the teaching of indulgences and in the practice of their granting by the Roman Catholic Church. What are the conditions for the factual and communicative presentation of this doctrine now? The author of the text first shows the genesis of the medieval knowledge about indulgences, rooted in the penitential practices of the ancient Church. He then discusses the circumstances of Martin Luther’s appearance and the heart of his protest. In turn, he sketches the official doctrine of the Roman Catholic Church regarding indulgences: from the Council of Trent to modern times, pointing to the attempts at innovativetheological solutions to the problem of indulgences. The text ends with an originalreflection on the possibility / appropriateness of proclaiming indulgences by the contemporary Church.

PL

W związku z 500-leciem reformacji, rozpoczętej tezami Marcina Lutra o odpustach, powstaje pytanie, czy postulaty niemieckiego reformatora zostały przyjęte w jakiejś mierze przez Kościół rzymskokatolicki w nauczaniu o odpustach i w praktyceich udzielania. Jakie są warunki rzeczowego i komunikatywnego przedstawiania tej doktryny obecnie? Autor tekstu ukazuje najpierw genezę średniowiecznej nauki o odpustach, zakorzenionej w praktykach pokutnych starożytnego Kościoła. Następnie omawia okoliczności wystąpienia Marcina Lutra i sedno jego protestu. Z kolei szkicuje oficjalną doktrynę Kościoła rzymskokatolickiego w kwestii odpustów: od Soboru Trydenckiego po czasy współczesne, wskazując również na próby nowatorskich teologicznych rozwiązań problemu odpustów. Tekst kończy się autorską refleksją nad możliwością/stosownością głoszenia odpustów przez współczesny Kościół.

17

„Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II w spojrzeniu teologów prawosławnych

32%

Tofiluk J.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2016

|

vol. 25

|

issue 4

71-80

EN

Despite some disputable problems we must see the role and great significance of The Decree on Ecumenism. It still must be treated as the beginning of the way towards Christian unity; its assessment must refer not only to what it contributed to, but also to what it may contribute to - the unity of the Church. The ecumenical approach presented in The Decree on Ecumenism is correct and it may become a model to follow; it often corresponds with the image of the relationships between churches. From the perspective of the Orthodox Church it is important that ecumenical issues and the desire for unity are based on the strong foundation of ecclesiology. Even though the Decree often speaks about the “unity of Christians”, the objective of the ecumenical movement is the unity of the Church, which is reached by the rapprochement of Christians. Not the unity of Christians, but the unity of the Church, even if understanding of the nature of this unity is not discusses or, in other words, it is left open. In this silence the ecumenical approach can be seen.

18

Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka

32%

Porada R.

Studia Paradyskie

|

2018

|

issue 28

69-82

PL

In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.

19

Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym

32%

Składanowski M.

Sympozjum

|

2019

|

issue 1(36)

99-118

PL

Analiza dokumentów dialogowych wskazuje na to, że istnieją ważne obszary tematyczne, które nie są w nich poruszane lub też, dość często, są poruszane w sposób fragmentaryczny, tak aby bardziej zaakcentować istniejące zbieżności niż skalę i konsekwencje rozbieżności. Dotyczy to zarówno pewnych kontrowersji dogmatycznych, jak też zagadnień etycznych. Milczenie w dialogu ekumenicznym jest zatem ambiwalentne: może być wyrazem oczekiwania na dalszy postęp tego dialogu i przezwyciężenie trudności, ale może również być próbą uchylenia się od kwestii najtrudniejszych i ich oceny. Tak zarysowany kontekst wyznacza cel tej krótkiej refleksji teologicznoekumenicznej, podejmującej kwestie milczenia i słowa w dialogu ekumenicznym. Najpierw warto przyjrzeć się milczeniu – temu, o czym i w jaki sposób milczy się w dialogu ekumenicznym. Następnie można przypatrzeć się charakterystyce ekumenicznego słowa.

EN

An analysis of dialogue documents indicates that there are important thematic areas that are not addressed in them or, quite often, are addressed in a fragmented way, so as to more accentuate existing convergences than the scale and consequences of discrepancies. This applies to both certain dogmatic controversies and ethical issues. Silence in the ecumenical dialogue is therefore ambivalent. It can be an expression of expectations for further progress of this dialogue and overcoming difficulties, but it can also be an attempt to evade the most difficult issues and their assessment. It is the context which sets the goal of this brief theological-ecumenical reflection. The article addresses the issues of silence and word in the ecumenical dialogue. Firstly, it proposes some ways of interpreting „ecumenical silence”. Secondly, it presents the characteristics of the „ecumenical word”.

20

What Happened to Sola Scriptura? How the Bible Was Used in the Fight for Women Priest and Bishops in the Anglican Communion

32%

Kantyka P.

Roczniki Teologii Ekumenicznej (Annals of Ecumenical Theology)

|

2012

|

vol. 4(59)

31-42

EN

In the article Author examines the traditional meaning of the formula sola Scriptura in the Anglican Church in the epoch of Reformation and confronts it with now-a-days use of the Bible in the process of decision-making in the matter of Church life and doctrine. The sample of this process is the adoption of women’s priestly and episcopal ordination in the Anglican Communion and especially in the Church of England. Christian denominations being reciprocally connected, the decisions taken in one confession do matter for the rest of the Christendom. This is proved by the substantial change introduced in the Anglican-Roman Catholic dialogue by the unilateral decisions of Anglicans to ordain women. The questioned decisions were taken however on the improper hermeneutics of biblical texts and on the presuppositions leading to dangerous intellectual short-cut. Thus the line of argumentation issued by Anglicans from the Bible omits what the Roman Catholic really stands for. The equal dignity of men and women proved by the biblical texts has never been denied by the Catholics. The argument important for the Catholics that the Church cannot change the will of Christ towards ordination has been simply by-passed by moving this subject from divine to human law.

PL

Autor artykułu poddaje badaniu tradycyjne znaczenie formuły sola Scriptura w Kościele anglikańskim w epoce Reformacji i konfrontuje je z dzisiejszym używaniem Biblii w procesie podejmowania decyzji w kwestiach życia kościelnego i doktryny. Próbą takiego procesu jest przyjęcie święceń kobiet do prezbiteratu i episkopatu we Wspólnocie Anglikańskiej, szczególnie zaś w Kościele Anglii. Ponieważ wyznania chrześcijańskie są wzajemnie powiązane, decyzje podejmowane w jednym wyznaniu mają rzeczywisty wpływ na resztę chrześcijaństwa. Dowodzi tego istotowa zmiana wprowadzona do dialogu anglikańsko-rzymskokatolickiego przez jednostronne decyzje o święceniu kobiet podjęte przez anglikanów. Kwestionowane decyzje były jednak podjęte na bazie niewłaściwej hermeneutyki tekstów biblijnych i w oparciu o założenia prowadzące do niebezpiecznego skrótu myślowego. Tak oto linia argumentacji wyprowadzona z Biblii przez anglikanów pomija to, o co w rzeczywistości chodzi Kościołowi katolickiemu. Ważny dla katolików argument, że Kościół nie może zmieniać tego, co jest wolą Chrystusa, został ominięty poprzez przesunięcie tego zagadnienia z prawa Bożego do prawa ludzkiego.

Refine search results

Międzykonfesyjne dialogi ekumeniczne. Bilans historyczny

Pojęcie i podstawy dialogu ekumenicznego

Spis treści

Prezentacja

Eklezjologiczne i kanoniczne konsekwencje sakramentalnej natury Kościoła. Communio, Soborowość i autorytet

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

FILIOQUE W DIALOGU EKUMENICZNYM

„OD KONFLIKTU DO KOMUNII” – W DRODZE KU 500. ROCZNICY REFORMACJI

Ewangelizacja w Europie Wschodniej w perspektywie ekumenicznej - problemy i wyzwania

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

Rola wschodniego katolicyzmu w optyce zjednoczenia chrześcijańskiego

Ekumenizm na drodze przemian: problemy i wyzwania

DIALOG EKUMENICZNY KOŚCIOŁÓW A OIKOUMENE POJMOWANE EWANGELICZNIE

Ekumeniczny wymiar mariologii

KOŚCIÓŁ JAKO SAKRAMENT ZBAWIENIA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA

Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra

„Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II w spojrzeniu teologów prawosławnych

Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka

Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym

What Happened to Sola Scriptura? How the Bible Was Used in the Fight for Women Priest and Bishops in the Anglican Communion